Τα σχέδια της Ευρώπης και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για το μάθημα των Θρησκευτικών

Τα σχέδια της Ευρώπης και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

για το μάθημα των Θρησκευτικών
.

Γράφει "ο περαστικός"
.

.
Η ανανεωμένη ιστοσελίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Π.Ι.) για το μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ) περιέχει κείμενα αποκαλυπτικά των σχεδίων και των στόχων που θέτει τόσο η Ευρώπη όσο και οι δικοί μας υπεύθυνοι για το μάθημα θεολόγοι του Π.Ι.

Στην ενότητα Διαπολιτισμικότητα Σύγχρονες προσεγγίσεις (http://www.pi-schools.gr/test_pi/new_lessons/index.php?lesson_id=2&ep=b4a5&title_1=Σύγχρονες%20προσεγγίσεις&title_2=Διαπολιτισμικότητα&title_3= ) διαβάσαμε το Προσχέδιο Σύστασης Rec(2007) της Επιτροπής Υπουργών προς τα κράτη μέλη σχετικά με τη θρησκευτική διάσταση της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.
.
Μεταφέρουμε εδώ ενδεικτικά μικρά μόνο αποσπάσματα από το κείμενο αυτό:
.
" Συνιστά στις κυβερνήσεις των κρατών μελών, ανάλογα με τις συνταγματικές δομές τους, τις εθνικές ή τοπικές συνθήκες και το εκπαιδευτικό τους σύστημα: να επιδιώξουν καινοτομίες στον τομέα της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης ως προς τη θρησκευτική ετερότητα, με σκοπό να προάγουν την ανεκτικότητα και την ανάπτυξη μιας νοοτροπίας υπέρ της συμβίωσης με τους άλλους
.
ο διαπολιτισμικός διάλογος καθώς και η θρησκευτική του διάσταση αποτελούν βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη της ανεκτικότητας και μιας νοοτροπίας υπέρ της «συμβίωσης με άλλους».
.
Η παιδεία, μέσω των επίσημων σχολικών προγραμμάτων σπουδών ή αναπτύσσοντας διεπιστημονικές δεξιότητες οφείλει :
.
- να εμφυσήσει την ευαισθησία υπέρ της θρησκευτικής και φιλοσοφικής ετερότητας, θεωρώντας την ως παράγοντα που συνεισφέρει στον πλούτο της Ευρώπης,
.
- να εξασφαλίζει ότι η διδασκαλία της θρησκευτικής ετερότητας συνάδει με τους στόχους της παιδείας δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
.
- να προάγει τη διαπροσωπική επικοινωνία και το διάλογο μεταξύ ανθρώπων διαφορετικού πολιτισμικού και θρησκευτικού υπόβαθρου, συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικά ανένταχτων,
.
- να αναπτύσσει στάσεις ανεκτικότητας, ενσυναίσθησης και σεβασμού της θρησκευτικής ετερότητας,
Η εκπαίδευση αυτή πρέπει να αναπτύσσει την προσωπική αυτονομία και το κριτικό πνεύμα, την ανεκτικότητα, το «άνοιγμα» προς την ετερότητα και ένα αίσθημα ανήκειν στην κοινότητα συνολικά, καθώς και να εμφυσά μια αίσθηση εμπιστοσύνης που να συνενώνει τους πολίτες πέρα των ηθικών και θρησκευτικών τους διαφορών και διαφωνιών, ώστε να συμμετέχουν πλήρως στη δημοκρατία στο μέλλον".
.

.
Είναι σαφές από τη μελέτη των παραπάνω αποσπασμάτων αλλά και ολόκληρου του κειμένου ότι η Ευρώπη προτρέπει τις χώρες στη δημιουργία ενός μαθήματος ανοικτού σε όλες τις θρησκείες και ανεκτικού στη θρησκευτική ετερότητα. Στόχος του ΜτΘ θα πρέπει να είναι οι διαχριστιανικοί αλλά και διαθρησκειακοί διάλογοι, η επικοινωνία και η γνωριμία μεταξύ των θρησκειών, η δημιουργία τελικά μιας θρησκευτικότητας ενιαίας για όλους.

Όλο το σκεπτικό της παραπάνω εισήγησης είναι εντελώς ανορθόδοξο και αντιπατερικό. Έρχεται σε αντίθεση με την εμπειρία και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Αυτοί αγωνίστηκαν με λόγους, επιστολές, ομιλίες και Συνόδους για να ξεκαθαρίσουν την Πίστη, να καταπολεμήσουν τις αιρέσεις, να διακρίνουν την αλήθεια του Χριστού από την πλάνη των ξένων θρησκειών. Με τις Συνόδους αφόρισαν τους αιρετικούς και καταδίκασαν ως βλάσφημες τις διδασκαλίες τους, πολέμησαν τον Πάπα και τις αιρέσεις του αλλά και τους προτεστάντες. Πολλοί μάλιστα πλήρωσαν ακόμη και με το αίμα τους τον αγώνα τους ενάντια στις βλασφημίες των αιρετικών και του Πάπα. Διέκριναν με πολλή προσοχή και προσευχή την αλήθεια της ορθής Πίστης από τις κακοδοξίες των αιρετικών και την πλάνη των αλλοθρήσκων. Με πολλή αγάπη κάλεσαν κάθε αιρετικό να αποτινάξει την πλάνη του και να μπει στο ασφαλές λιμάνι της Ορθοδόξου Πίστεως, αλλά όταν συνάντησαν την δαιμονική εμμονή στην αίρεση ακολούθησαν το του Αποστόλου Παύλου «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού».
.
Και τώρα έρχεται η Ευρώπη να μας πει να ανοιχτούμε προς όλους, να σεβαστούμε την θρησκευτική ετερότητα, να διαλεχθούμε με όλες τις πλανεμένες διδασκαλίες. Και δεν είναι παράδοξο που οι κοσμικοί πολιτικοί παίρνουν τέτοιες αποφάσεις. Αυτοί αγνοούν το βάθος και την ουσία της Πίστεως. Και κρίνουν την πνευματική ζωή και την πίστη με κριτήρια κοσμικά. Το παράδοξο είναι πως τις συμβουλές αυτές των πολιτικών της Ευρώπης προσεταιρίστηκαν θεολόγοι ορθόδοξοι που γνωρίζουν τους αγώνες και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Και όχι μόνο δεν αρνήθηκαν να υιοθετήσουν τέτοιες απόψεις. Αλλά αφού τις ασπάστηκαν ξεκίνησαν να τις εφαρμόζουν στην πράξη. Το πιο αστείο όμως και τραγικό μαζί είναι ότι δημιούργησαν και το κατάλληλο θεολογικό (;) υπόβαθρο που θα στηρίξει τις αποφάσεις τους αυτές. Έτσι ανέπτυξαν τη θεολογία της ετερότητας, την ανοικτότητα, την πολυπολιτισμικότητα, την ανεκτικότητα προς κάθε θρησκευτικά έτερον και άλλα πολλά τα οποία πόρρω απέχουν από την ορθόδοξη πατερική θεολογία. Για όποιον όμως γνωρίζει έστω και στοιχειωδώς την ορθόδοξη θεολογία των αγίων Πατέρων οι σύγχρονες αυτές θεολογικές θεωρίες μοιάζουν τουλάχιστον αστεία κατασκευάσματα διανοητικής θεολογίας.