Κάτι επίκαιρο που όμως έχει γραφεί ένα αιώνα πριν και συγκεκριμένα στο προοίμιο του λαμπρού διηγήματος «Λαμπριάτικος ψάλτης», του φωτεινού φάρου της ελληνικής λογοτεχνίας και ενός θερμού Χριστιανού του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
«Αλλά Γραικύλος της σήμερον, όστις θέλει να κάμη δημοσία τον άθεον ή τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ’ άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάση εις ύψος και φανή και αυτός γίγας. Το ελληνικόν έθνος, το δούλον, αλλ’ ουδέν ήττον και το ελεύθερον, έχει και θα έχη διά παντός ανάγκην της θρησκείας του»
«Αλλά Γραικύλος της σήμερον, όστις θέλει να κάμη δημοσία τον άθεον ή τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ’ άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάση εις ύψος και φανή και αυτός γίγας. Το ελληνικόν έθνος, το δούλον, αλλ’ ουδέν ήττον και το ελεύθερον, έχει και θα έχη διά παντός ανάγκην της θρησκείας του»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου