Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών του Βόλου εξέδωσε τις μέρες αυτές το Πρόγραμμα της για το Ακαδημαϊκό έτος 2008-2009. Το φετινό κεντρικό θέμα είναι «Εκκλησία και Πολιτισμός».
Διαβάζοντας το Πρόγραμμα με έκπληξη διαπιστώσαμε πως στις ημερίδες και τα συνέδρια που θα γίνουν, συμμετέχουν προσωπικότητες από πολλούς χώρους της Θεολογίας και της Εκκλησίας: καθηγητές Πανεπιστημίου, κληρικοί, θεολόγοι, ακόμη και ηγούμενοι μονών του Αγίου Όρους. Και με πικρία εκφράζουμε την απορία μας για το πώς όλοι αυτοί δέχονται να γίνουν συμμέτοχοι (ή μήπως συνένοχοι;) στο έργο της Ακαδημίας αυτής. Γιατί, όπως και το φετινό πρόγραμμα μας αποκαλύπτει, η Ακαδημία καθόλου δεν άλλαξε ούτε τον προσανατολισμό της ούτε τους συνεργάτες της. Ο πιο στενός συνεργάτης της είναι το γνωστό οικουμενιστικό Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (το συμβούλιο του ΠΣΕύδους). Σύμφωνα με το πρόγραμμα:
Το Σάββατο 28 Μαρτίου 2009 θα πραγματοποιηθεί ημερίδα με θέμα: «Προς μία Οικουμενική Διακήρυξη για την Ειρήνη και την Καταλλαγή. Μία Ορθόδοξη συμβολή». Το ενημερωτικό κείμενο γράφει: «Η Ημερίδα…διοργανώνεται από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών στο πλαίσιο του Προγράμματος του ΠΣΕ «Δεκαετία για την υπέρβαση της βίας (2001-2010)». Οι κατά τόπους Εκκλησίες, πιστές στο όραμα και τη διδασκαλία του Ιησού, ο οποίος «εστίν η ειρήνη ημών» (Εφ. 2,14) καλούνται να συντάξουν μία Διακήρυξη για την ειρήνη…»
Τη στιγμή που πολλοί αγωνιστές Ιεράρχες και θεολόγοι ζητούν τη μη συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο ΠΣΕ, τη στιγμή που το Άγιον Όρος έχει συντάξει εκτενές κείμενο αναφορικά με τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας απέναντι στο ΠΣΕ (και επισημαίνει τις παρεκτροπές του ΠΣΕ) δεν μπορούν κάποιοι να δίνουν συνεχώς θάρρος στους ετερόδοξους που εμφανίζονται αμετανόητοι. Πως μπορούμε να συνομιλούμε με προτεστάντες πάσης φύσεως οι οποίοι έχουν χειροτονήσει ακόμη και ομοφυλόφιλους; Πως μπορούμε να μιλάμε για συνεργασία Εκκλησιών; Φτάσαμε πλέον να ονομάζονται ακραίοι όσοι υποστηρίζουν το αυτονόητο, ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική. Δυστυχώς με λύπη μας παρατηρούμε άμβλυνση του ορθοδόξου αισθητηρίου όχι μόνο πανεπιστημιακών θεολόγων και λαϊκών, αλλά και κληρικών και μοναχών (ακόμη και του Αγίου Όρους).
Διαβάζοντας το Πρόγραμμα με έκπληξη διαπιστώσαμε πως στις ημερίδες και τα συνέδρια που θα γίνουν, συμμετέχουν προσωπικότητες από πολλούς χώρους της Θεολογίας και της Εκκλησίας: καθηγητές Πανεπιστημίου, κληρικοί, θεολόγοι, ακόμη και ηγούμενοι μονών του Αγίου Όρους. Και με πικρία εκφράζουμε την απορία μας για το πώς όλοι αυτοί δέχονται να γίνουν συμμέτοχοι (ή μήπως συνένοχοι;) στο έργο της Ακαδημίας αυτής. Γιατί, όπως και το φετινό πρόγραμμα μας αποκαλύπτει, η Ακαδημία καθόλου δεν άλλαξε ούτε τον προσανατολισμό της ούτε τους συνεργάτες της. Ο πιο στενός συνεργάτης της είναι το γνωστό οικουμενιστικό Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (το συμβούλιο του ΠΣΕύδους). Σύμφωνα με το πρόγραμμα:Το Σάββατο 28 Μαρτίου 2009 θα πραγματοποιηθεί ημερίδα με θέμα: «Προς μία Οικουμενική Διακήρυξη για την Ειρήνη και την Καταλλαγή. Μία Ορθόδοξη συμβολή». Το ενημερωτικό κείμενο γράφει: «Η Ημερίδα…διοργανώνεται από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών στο πλαίσιο του Προγράμματος του ΠΣΕ «Δεκαετία για την υπέρβαση της βίας (2001-2010)». Οι κατά τόπους Εκκλησίες, πιστές στο όραμα και τη διδασκαλία του Ιησού, ο οποίος «εστίν η ειρήνη ημών» (Εφ. 2,14) καλούνται να συντάξουν μία Διακήρυξη για την ειρήνη…»
Τη στιγμή που πολλοί αγωνιστές Ιεράρχες και θεολόγοι ζητούν τη μη συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο ΠΣΕ, τη στιγμή που το Άγιον Όρος έχει συντάξει εκτενές κείμενο αναφορικά με τη στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας απέναντι στο ΠΣΕ (και επισημαίνει τις παρεκτροπές του ΠΣΕ) δεν μπορούν κάποιοι να δίνουν συνεχώς θάρρος στους ετερόδοξους που εμφανίζονται αμετανόητοι. Πως μπορούμε να συνομιλούμε με προτεστάντες πάσης φύσεως οι οποίοι έχουν χειροτονήσει ακόμη και ομοφυλόφιλους; Πως μπορούμε να μιλάμε για συνεργασία Εκκλησιών; Φτάσαμε πλέον να ονομάζονται ακραίοι όσοι υποστηρίζουν το αυτονόητο, ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική. Δυστυχώς με λύπη μας παρατηρούμε άμβλυνση του ορθοδόξου αισθητηρίου όχι μόνο πανεπιστημιακών θεολόγων και λαϊκών, αλλά και κληρικών και μοναχών (ακόμη και του Αγίου Όρους).
Δεν θα πάψουμε όμως ποτέ να μιλάμε ελεύθερα και να επισημαίνουμε εκτροπές από τον ορθόδοξο δρόμο της πατερικής θεολογίας, ακόμη κι αν αυτές γίνονται από «υψηλά» πρόσωπα. Η Ορθοδοξία ποτέ δε στηρίχτηκε στις καθέδρες και τα αξιώματα αλλά στις ασκητικές μορφές των Αγίων και τη διδασκαλία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου