Για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών είναι λίγο πολύ γνωστό ότι εκτός από το ζήτημα των απαλλαγών, σημαντικό θέμα είναι και ο χαρακτήρας του μαθήματος στα ελληνικά σχολεία.
Πολλές απόψεις έχουν διατυπωθεί. Παρά τις κάποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις οι απόψεις αυτές χωρίζονται σε δύο κυρίως ομάδες:
1. Η πρώτη ομάδα θεολόγων πρεσβεύει ότι το ΜτΘ πρέπει να αλλάξει, να γίνει «ανοικτό προς την ετερότητα», ανεκτικό στη διαφορετικότητα γιατί όλα αυτά είναι αναγκαία λόγω του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της κοινωνίας μας.
2. Η δεύτερη ομάδα θεολόγων παλεύει για την ύπαρξη στα ελληνικά σχολεία ενός μαθήματος ορθόδοξου χριστιανικού βασισμένου στην πατερική διδασκαλία που θα προσφέρεται στους Ορθόδοξους μαθητές αλλά θα «βάζει την καλή ανησυχία» και στους αλλόθρησκους ή ετερόδοξους.
Είναι σαφές ότι εμείς ως blog ανήκουμε στη δεύτερη ομάδα. Είναι επίσης σαφές ότι στον πολύ
κόσμο που φρονεί κοσμικά και αντιμετωπίζει την Πίστη επιφανειακά οι θέσεις της πρώτης ομάδας θεολόγων είναι πιο προσφιλείς. Τέλος τραγελαφική είναι η προσπάθεια κάποιων θεολόγων να συμβιβάσουν και τις δύο θέσεις.
Ως blog δεν θα πάψουμε ποτέ να υπερασπιζόμαστε ένα μάθημα θρησκευτικών ορθόδοξο, πατερικό, αυθεντικό και γνήσια χριστιανικό. Γιατί πιστεύουμε πως η αλλοίωση του χαρακτήρα του μαθήματος θα οδηγήσει στην αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος των μαθητών μας και στην άμβλυνση του ορθόδοξου αισθητηρίου τους με απρόβλεπτες πνευματικές συνέπειες για την επόμενη γενιά. Οφείλουμε ως θεολόγοι, αν διατηρούμε εντός μας έστω και μια σπίθα ορθόδοξης αγωνιστικότητας, να αντισταθούμε στην αλλοίωση του ορθόδοξου χριστιανικού χαρακτήρα του ΜτΘ που επιχειρείται όχι από πολιτικούς ή πολέμιους του μαθήματος αλλά (τι τραγικό!) από συναδέλφους θεολόγους.
Πολλές απόψεις έχουν διατυπωθεί. Παρά τις κάποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις οι απόψεις αυτές χωρίζονται σε δύο κυρίως ομάδες:
1. Η πρώτη ομάδα θεολόγων πρεσβεύει ότι το ΜτΘ πρέπει να αλλάξει, να γίνει «ανοικτό προς την ετερότητα», ανεκτικό στη διαφορετικότητα γιατί όλα αυτά είναι αναγκαία λόγω του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της κοινωνίας μας.
2. Η δεύτερη ομάδα θεολόγων παλεύει για την ύπαρξη στα ελληνικά σχολεία ενός μαθήματος ορθόδοξου χριστιανικού βασισμένου στην πατερική διδασκαλία που θα προσφέρεται στους Ορθόδοξους μαθητές αλλά θα «βάζει την καλή ανησυχία» και στους αλλόθρησκους ή ετερόδοξους.
Είναι σαφές ότι εμείς ως blog ανήκουμε στη δεύτερη ομάδα. Είναι επίσης σαφές ότι στον πολύ
κόσμο που φρονεί κοσμικά και αντιμετωπίζει την Πίστη επιφανειακά οι θέσεις της πρώτης ομάδας θεολόγων είναι πιο προσφιλείς. Τέλος τραγελαφική είναι η προσπάθεια κάποιων θεολόγων να συμβιβάσουν και τις δύο θέσεις.Ως blog δεν θα πάψουμε ποτέ να υπερασπιζόμαστε ένα μάθημα θρησκευτικών ορθόδοξο, πατερικό, αυθεντικό και γνήσια χριστιανικό. Γιατί πιστεύουμε πως η αλλοίωση του χαρακτήρα του μαθήματος θα οδηγήσει στην αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος των μαθητών μας και στην άμβλυνση του ορθόδοξου αισθητηρίου τους με απρόβλεπτες πνευματικές συνέπειες για την επόμενη γενιά. Οφείλουμε ως θεολόγοι, αν διατηρούμε εντός μας έστω και μια σπίθα ορθόδοξης αγωνιστικότητας, να αντισταθούμε στην αλλοίωση του ορθόδοξου χριστιανικού χαρακτήρα του ΜτΘ που επιχειρείται όχι από πολιτικούς ή πολέμιους του μαθήματος αλλά (τι τραγικό!) από συναδέλφους θεολόγους.
2 σχόλια:
Μια πιο "παιδαγωγική λύση" κατά την προσωπική μου καθαρά γνώμη, θα ήταν ο "διαχωρισμός" των μαθητών σε ορθοδόξους και ετεροδόξους-αλλοθρήσκους. Η θρησκευτική αγωγή είναι αναγκαία για όλους τους μαθητές της χώρας μας. Οι ετερόδοξοι και αλλόθρησκοι που διαβιούν στην πατρίδα μας, πρέπει και αυτοί να έχουν πρόσβαση στην γνώση και συγκεκριμένα στην θεολογική γνώση. Έτσι θα ήταν θεμιτός ένας "διαχωρισμός" όπως συμβαίνει για επιστημονικούς λόγους και προς όφελος όλων των μαθητών, στα μαθήματα ξένων γλωσσών.
Συγκεκριμένα, ο υπεύθυνος καθηγητής διαχωρίζει τους μαθητές σε "αρχάριους" και "προχωρημένους", γίνεται όντως μία "διάκριση" όμως όχι για να χωρίσει αλλά για να συμβάλλει στην πρόοδο των μαθητών.
Παρομοίως ο θεολόγος του σχολείου, θα πρέπει να μπορεί να "διαμοιράσει" τους μαθητές του σχολείου του στους ορθοδόξους οι οποίοι θα κάνουν το ΜτΘ ως έχει και στους υπολοίπους, οι οποίοι θα πρέπει και αυτοί να έχουν θεολογική ενημέρωση για τα ζητήματα της πίστεως. Σε αυτό το πλαίσιο είναι επιτακτική η ανάγκη, οι μαθητές αυτοί να έχουν ξεχωριστά εγχειρίδια, άρα είναι ευθύνη του παιδαγωγικού ινστιτούτου, ώστε και αυτοί οι μαθητές να μην αποκλείονται από την μελέτη του φαινομένου της πίστεως και της θρησκευτικής ιδέας. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε βεβαίως και περισσότερες θέσεις θεολόγων στα σχολεία.
Η πίστη όπως πολύ σωστά αναφέρει το ιστολόγιο αυτό, δεν μπορεί να κατακερματίζεται κατά το δοκούν, ούτε να επηρεάζεται από ιδεολογίες. Άλλο θεολογία άλλο ιδεολογία.
Πρόσβαση στην θεολογία για όλους, είναι ένα δημοκρατικό και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Οι όποιες απαλλαγές από το ΜτΘ, συνιστούν απαράδεκτες ασυνέχειες στην εκπαιδευτική διαδικασία, που προκαλούν ποικίλλα άλλα προβλήματα. Δεν μπορούμε να αφήσουμε κανέναν μαθητή χωρίς θεολογική ενημέρωση, αυτό θα ήταν ένας νεομεσαίωνας, όπου οι μη-ορθόδοξοι, θα είχαν ως πηγή ενημέρωσης μόνο το οικογενειακό τους περιβάλλον ενδεχομένως ή αλλες αμφιβόλου ποιότητας "πηγές" θεολογικής γνώσης.
Οι απόφοιτοι των πανεπιστημιακών θεολογικών τμηματων Αθηνών & Θεσσαλονίκης, είναι ικανοί να υπηρετήσουν το μάθημα σε όλες του τις μορφές και για όλους.
Σαφέστατα όμως δεν είναι δυνατό, το ΜτΘ να κατασταθεί μια στείρα "θρησκειολογία" , δεν μπορεί να γίνει μια χαλαρή φιλοσοφική "κουβεντούλα" περί Θεού...
Αγαπητέ, συμφωνώ μαζί σας, ιδίως στο "τραγελαφική είναι η προσπάθεια κάποιων θεολόγων να συμβιβάσουν και τις δύο θέσεις".Το βλέπουμε και στο Ίντερνετ αυτό. Ας τους θυμίσει κάποιος τις πατερικές ερμηνείες για το ζεστός χλιαρός και κρύος.
Σας ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου