Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου, του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου και του υφυπουργού Ανάπτυξης Γιάννη Μπούγα, ολοκληρώθηκαν στο Δίστομο οι εκδηλώσεις μνήμης για τα 65 χρόνια από το Ολοκαύτωμα της μαρτυρικής πόλης. Η ναζιστική θηριωδία εκφράστηκε στις 10 Ιουνίου του 1944 με τη θανάτωση 218 αθώων θυμάτων, μεταξύ τους και 47 παιδιών και αυτή τη θλιβερή επέτειο τίμησαν και φέτος τοπικές αρχές και πολίτες.
Ο Μακαριώτατος μιλώντας σε εκδήλωση κατά τη διάρκεια της οποίας ανακηρύχθηκε σε επίτιμο Δημότη Διστόμου, σημείωσε: «Άλλο πράγμα παιδεία, άλλο εκπαίδευση. Ξεχνάμε σιγά σιγά την παιδεία και αγκαλιάζουμε την εκπαίδευση. Ξεχνάμε την παιδεία γιατί θέλουμε να κάνουμε εξαρτήματα στη ζωή μας και στη πορεία μας τους ανθρώπους». Ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας τόνισε ακόμα ότι για να υπάρξουν ανθρώπινα δικαιώματα προϋπόθεση είναι η ύπαρξη σεβασμού στον άνθρωπο.«Πρέπει να καλλιεργήσουμε την αξία του ανθρωπίνου προσώπου. Το ανθρώπινο πρόσωπο και οι αξίες για τις οποίες όλοι δήθεν θρηνούμε που χάθηκαν δεν αγοράζονται από πουθενά. Αποκτιούνται με αίμα. Γι αυτό το ανθρώπινο πρόσωπο ήταν πάντοτε το κέντρο της παιδείας μας», είπε και συνέχισε: «Αυτό που σκοτώνει και λεηλατεί το ανθρώπινο πρόσωπο, σκοτώνει και τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Ακολούθως, ο Μακαριώτατος αναφέρθηκε στο έργο που έγινε στη Βοιωτία με τη συνεργασία της εκκλησίας και των τοπικών αρχών, λέγοντας ότι αυτό μπορεί να αποτελέσει πρότυπο και για άλλους. Απευθυνόμενος μάλιστα στον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Γιάννη Μπούγα και τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργο Παπανδρέου τους κάλεσε να βρουν κοινά σημεία συνεργασίας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας, ενώ με έμφαση μίλησε για την συνεργασία της πολιτείας με την εκκλησία:«Πρέπει να ξεχάσουμε πια τις διαφορές, και να ενωθούμε όλοι μαζί σε συνεργασία αν θέλουμε να πάμε μπροστά∙ μπορεί και η εκκλησία με τον δικό της τρόπο να βρει το δρόμο που της πρέπει γιατί έχει πολλά προβλήματα και δύσκολα προβλήματα αλλά χρειάζεται την βοήθεια και την συμπαράσταση..θα ήταν πολύ χρήσιμο να ξεχάσουμε εκείνα που μας έχουν πικράνει και μας έχουν διαιρέσει πολλές φορές και να δούμε που είναι το κοινό σημείο πορείας Εκκλησίας και πολιτείας αφήνοντας τις κακομοιριές και δυστροπίες και τις αιρετικές φωνές που θα υπάρχουν ούτως η άλλως και να προχωρήσουμε, διότι τα προβλήματα της Ελλάδος σήμερα και της κοινωνίας δεν λύνονται μονομερώς. Χρειάζεται συνεργασία που απαιτεί και προσπάθεια και θυσίες».
.
πηγή: Πρόναος, Πληροφοριακό Δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος
1 σχόλιο:
«ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τ. Ε’΄», ΣΕΛ. 48.
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
- Γέροντα, πως είναι η κόλαση;
- Θα σου πω μια ιστορία που έχω ακούσει:
Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση.
Ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο του άκουσε μια φωνή να του λέει: «Έλα, να σου δείξω την κόλαση».
Βρέθηκε τότε σε ένα δωμάτιο, όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και στην μέση ήταν μια κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Όλοι όμως οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι, γιατί δεν μπορούσαν να φάνε. Στα χέρια τους κρατούσαν από μία πολύ μακριά κουτάλα. Έπαιρναν από την κατσαρόλα το φαγητό, αλλά δεν μπορούσαν να φέρουν την κουτάλα στο στόμα τους. Γι’ αυτό άλλοι γκρίνιαζαν, άλλοι φώναζαν, άλλοι έκλαιγαν…
Μετά άκουσε την ίδια φωνή να τού λέει: «Έλα τώρα να σου δείξω και τον Παράδεισο».
Βρέθηκε τότε σε ένα άλλο δωμάτιο όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι ίδιο με το προηγούμενο και στην μέση ήταν πάλι μια κατσαρόλα με φαγητό και είχαν τις ίδιες μακριές κουτάλες. Όλοι όμως ήταν χορτάτοι και χαρούμενοι, γιατί ο καθένας έπαιρνε με την κουτάλα του φαγητό από την κατσαρόλα και τάιζε τον άλλον.
Κατάλαβες τώρα κι εσύ πώς μπορείς να ζεις από αυτήν την ζωή τον Παράδεισο;
Οποίος κάνει το καλό, αγάλλεται, διότι αμοίβεται με θεϊκή παρηγοριά. Όποιος κάνει το κακό υποφέρει και κάνει τον επίγειο παράδεισο επίγεια κόλαση.
Έχεις αγάπη, καλωσύνη; Είσαι άγγελος και, όπου πας ή σταθείς μεταφέρεις τον Παράδεισο. Έχεις πάθη, κακία; Έχεις μέσα σου τον διάβολο και, όπου πας ή σταθείς, μεταφέρεις την κόλαση.
Από εδώ αρχίζουμε να ζούμε τον Παράδεισο ή την κόλαση.
Δημοσίευση σχολίου