Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Αποστολικό Ανἀγνωσμα

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
TITΟΥ Γ΄ 8-15

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

Με τη χάρη του Θεού, αγαπητοί μας αναγνώστες, συμπληρώσαμε ένα έτος με τις ερμηνείες των Ιερών Ευαγγελικών Περικοπών. Από σήμερα θα ξεκινήσουμε μία μικρή προσέγγιση στα Αποστολικά αναγνώσματα των Κυριακών.
Ευχαριστούμε για την μέχρι σήμερα αγαθή διάθεση που δείξατε στη μελέτη των θεμάτων, και παρακαλούμε να έχουμε την προσοχή σας και κυρίως την προσευχή σας, ώστε να συνεχίσουμε την ερμηνεία του λόγου του Θεού.
Ο Μεγάλος Απόστολος των εθνών, ο Παύλος , όταν επέστρεφε από την Έφεσο στη Ρώμη........

έστειλε στον πιστό μαθητή του τον Τίτο, που τον είχε αφήσει ποιμένα στην Κρήτη, μια επιστολή.
Η «προς Τίτον» ποιμαντική αυτή επιστολή , που αποτελείται από τρία μόλις κεφάλαια, είναι θεόπνευστη και περιέχει σπουδαιότατη διδασκαλία. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι την κατάληξη της επιστολής αυτής , θα ακούσουμε στο Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής , που είναι αφιερωμένη στους Πατέρες της Ζ ΄ Οικουμενικής Συνόδου.
Θα εστιάσουμε την προσοχή μας σε δύο κεντρικά σημεία όπου κατά δυναμικό τρόπο ο Απόστολος τα τονίζει. Αφ’ ενός μεν μας τονίζει την γνώση και την εμμονή στην αλήθεια, δηλ. στα ορθά δόγματα που μας αποκάλυψε ο Ίδιος ο Κύριος και τα κατέχει η Εκκλησία μας, αφ’ ετέρου δε μας τονίζει τα καλά έργα και τον ορθό τρόπο ζωής που είναι απόλυτη ανάγκη να έχουν και να εφαρμόζουν, όσοι είναι πιστοί και ανήκουν στο Σώμα του Χριστού.
Βέβαια θα ήταν εντελώς ανακόλουθο να ισχυριζόταν κανείς ότι κατέχει τη σωστή πίστη, και ταυτοχρόνως να μη βαδίζει κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αποδεικνύεται στην πράξη η ορθότητα της θεωρίας του. Και πάλι θα ήταν παράλογο, από πλανεμένη και αιρετική διδασκαλία, να περιμένει κανείς ορθό τρόπο ζωής. Αυτή ακριβώς την πραγματικότητα η «χρυσή σάλπιγγα της Εκκλησίας μας» , ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει με τον καταπληκτικό του λόγο «Ευσέβεια εστί η των αληθών δογμάτων ακρίβεια και η κατά βίον ορθότης».
Και επειδή το να ξεφύγει κανείς από το ορθό δόγμα και να καταντήσει αιρετικός , τούτο δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση, διότι τελικώς σκληραίνει και πορώνεται η συνείδηση , γι’ αυτό και τονίζει στο μαθητή του Τίτο: «Αιρετικόν άνθρωπον , μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος» (Τίτου Γ΄ 10-11).Δηλ. Αιρετικόν άνθρωπο, μετά από πρώτη και δεύτερη νουθεσία, να εγκαταλείπεις. Να ξέρεις , ότι ένας τέτοιος άνθρωπος έχει διαστραφεί και αμαρτάνει και έχει ο ίδιος όλη την ευθύνη για την καταδίκη του.( Συ πλέον δεν έχεις καμμία ευθύνη).
Είναι πράγματι φοβερό , να βλέπει ο άνθρωπος την αλήθεια και που βρίσκεται αυτή και παρ’ όλα αυτά να παραμένει αμετακίνητος μέσα στην πλάνη και στην αίρεση. Σε κατάσταση δηλ. ψυχικής διαστροφής, με αποτέλεσμα να αποκόπτει από το Σώμα του Χριστού , την Ορθόδοξη Εκκλησία και ως επακόλουθο μετά θάνατον να επέρχεται , αλλοίμονο, η αιώνια καταδίκη την οποία και επιλέγει ο ίδιος.
Φυσικά το Πνεύμα το Άγιον διά του Αποστόλου Παύλου , τονίζει ξεκάθαρα ότι χρειάζονται και τα καλά έργα , ταυτοχρόνως με την ορθή πίστη. Και τονίζει αυτή την αλήθεια και στην αρχή αλλά και στο τέλος του Αποστολικού αναγνώσματος: «Ο λόγος είναι αληθινός. Και θέλω γι’ αυτά (τα πνευματικά και ουράνια πράγματα) να ομιλείς με κάθε βεβαιότητα, για να φροντίζουν όσοι έχουν πιστεύσει στο Θεό να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι που συμφέρουν και ωφελούν τους ανθρώπους»( Γ΄ 8) Και επίσης : « Ας μάθουν και οι δικοί μας (όπως εσύ) να πρωτοστατούν σε καλά έργα για την αντιμετώπιση επειγουσών υλικών αναγκών για να μην είναι άκαρποι» (Τίτου Γ΄ 14).
Αυτή ακριβώς την Θεία διδασκαλία της ορθής θεωρίας (πίστεως) και της αρίστης πράξεως (αρετής), εφάρμοσαν στη ζωή τους και οι Άγιοι Πατέρες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου που συνεκλήθει το 787 στην Νίκαια της Βιθυνίας από την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία και τον υιό της Κωνσταντίνο τον ΣΤ΄. Συνεκλήθει για το δογματικό θέμα των Αγίων και Ιερών εικόνων.
Επόμενο ήταν οι Πατέρες να ορθοτομήσουν εκφράζοντας την συνείδηση και τον τρόπο ζωής που βίωνε εξ αρχής το Σώμα της Εκκλησίας μας και στο θέμα αυτό. Δηλ. Εν προκειμένω έχουμε τιμητική προσκύνηση των Ιερών εικόνων και των προσώπων που εικονίζονται σ’ αυτές (η τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει) , και όχι τη λατρευτική προσκύνηση η οποία λατρεία ανήκει μόνο στην Αγία Τριάδα.
Για τούτο το λόγο και η Εκκλησία, μας τους προβάλει αυτούς τους θείους Πατέρες ως φωτεινά παραδείγματα , που πρέπει να τους μιμηθούμε στον τρόπο ζωής και να γνωρίσουμε την διδασκαλία που μας έχουν αποθησαυρίσει με τα έργα τους.
Βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουμε, σήμερα δεν αντιμετωπίζουμε το δυναμικό ρεύμα της εικονομαχίας εκείνης της εποχής. Αντιμετωπίζουμε όμως ως κοινωνία ένα μεγαλύτερο και περισσότερο ύπουλο από ποτέ.
Σήμερα φίλοι μου δεν καταστρέφουμε τις φορητές ή τις εντοιχισμένες εικόνες , για τις οποίες μάλιστα ακόμα και άθεοι δίνουν πολλά χρήματα για να τις συντηρήσουν και να τις έχουν στα σαλόνια τους ως ένα «ντεκόρ».Σήμερα καταστρέφονται οι έμψυχες εικόνες, οι θαυμάσιες και πιο πολύτιμες εικόνες . Σήμερα καταστρέφεται η νεολαία μας , μέσω των σκληρών ουσιών, χωρίς επί της ουσίας να ενδιαφέρεται κανείς, και σήμερα ( φρικτό και να το σκέφτεται κανείς), το ίδιο το κράτος , όχι ως μυθικός , αλλά ζωντανός Κρόνος, κατασπαράζει και σφαγιάζει τα παιδιά του...
Η κατάρα αυτή των εκτρώσεων που βαραίνει δυστυχώς τον «πολιτισμένο» και τον «χριστιανικό» κόσμο, είναι ο,τι χειρότερο θα μπορούσε κανείς να φανταστεί και καταντά τον άνθρωπο εικονομάχο και Θεομάχο...
Αδελφοί μου, ας μη θεωρούμε ότι η διδασκαλία του Εσταυρωμένου Κυρίου μας, και η αυθεντική ερμηνεία της πίστεως που μας προσφέρουν οι Άγιοι Πατέρες, αποτελούν τρόπο ζωής παρωχημένων εποχών. Σε κάθε εποχή ο λόγος του Θεού είναι επίκαιρος , πολύ δε περισσότερο στη δική μας εποχή που φαίνεται, δυστυχώς, αυτοί οι ίδιοι οι Χριστιανοί να χάνουν το δυναμικό τρόπο ζωής που τους πρέπει και τους ταιριάζει, με αποτέλεσμα να καταντούν σαν το αλάτι που έχασε την ιδιότητα του και είναι πλέον εντελώς άχρηστο ( Ματθ. Ε΄ 13).
Ας ανοίξουμε την καρδιά μας στη Θεία Διδασκαλία, και η ζωή μας μέσω της αμωμήτου πίστεώς μας, ας χαρακτηρίζεται από αποστολική απλότητα και πατερικό ζήλο, παρουσιάζοντας την Χριστιανική αρμονία των λόγων και των έργων.
Είθε η κατανόησις των θείων αυτών μηνυμάτων που μας προβάλει ποικιλοτρόπως η μητέρα μας Εκκλησία , να μας επιφέρει και τον ανάλογο τρόπο ζωής. Τον τρόπο ζωής όπου τελικώς θα αποτελεί το πλέον δυναμικό κήρυγμα και την σωτήρια πρόσκληση σε όσους διψούν το γάργαρο και κρυστάλλινο νερό της Ορθοδόξου πνευματικότητας.
Αμήν.