Πολλές επιστολές βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες ενόψει του επικείμενου Διαλόγου Ορθοδόξων και Παπικών στην Κύπρο.
Από τη μια πλευρά έχουμε τις Επιστολές των Μητροπολιτών Κονίτσης και Πειραιώς προς τον Αρχιεπίσκοπο στις οποίες ζητείται να τεθεί το ζήτημα του Διαλόγου στην Ιεραρχία του Οκτωβρίου και να δοθούν κατευθυντήριες γραμμές στον εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Διάλογο, Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο.
Την ίδια στιγμή επιστολές με σημαντικότατο περιεχόμενο για το θέμα απέστειλε τόσο στη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και στο Άγιον Όρος ο καθηγητής Τσελεγγίδης.......
Οι Επιστολές αυτές είναι, κατά τη γνώμη μας, έκφραση της Ορθόδοξης θεολογίας και θα πρέπει να ληφθούν σοβαρότατα υπόψη από τους Μητροπολίτες και τους αγιορείτες μοναχούς.
Από την άλλη πλευρά ο Μητροπολίτης Περγάμου με επιστολή του στους Μητροπολίτες προσπαθεί να στηρίξει το Διάλογο όπως εκείνος και οι εν Φαναρίω τον διεξάγουν, στρέφεται κατά του καθηγητή Τσελεγγίδη και ακολουθώντας το ύφος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου με μανία καταδικάζει τους αγωνιστές πιστούς που υπέγραψαν την Ομολογία Πίστεως. (Με την Επιστολή Βαρθολομαίου προς τον Αρχιεπίσκοπο θα ασχοληθούμε χωριστά σε άλλο μας άρθρο)
Κατά τη γνώμη μας όλες αυτές οι Επιστολές αποδεικνύουν τα παρακάτω:
1. Υπάρχουν ακόμη Μητροπολίτες που δεν έκλιναν γόνυ τω Βααλ του οικουμενισμού.
2. Η Ομολογία Πίστεως ενόχλησε, ενοχλεί και θα ενοχλεί του οικουμενιστές που, ακόμη κι αν σχεδίαζαν να προχωρήσουν με γοργά βήματα προς τον Πάπα, εξαιτίας της υγιούς αντίδρασης όσων υπέγραψαν, τώρα κόβουν ταχύτητα και αναδιπλώνονται, φοβούμενοι πως αν προχωρήσουν σε «τολμηρά» βήματα θα τεθούν αυτομάτως εκτός Εκκλησίας.
3. Η όλη κινητικότητα γύρω από το ζήτημα του Διαλόγου με τους Παπικούς μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για ξεκαθάρισμα πλέον των θέσεων και διδασκαλιών των επισκόπων και όλων των πιστών. Και έτσι ο οικουμενισμός θα αποκαλυφθεί σε όλο του το «μεγαλείο» ώστε ως αίρεση να καταδικαστεί και οι εμμένοντες σε αυτήν να τεθούν με εκκλησιαστικό τρόπο εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας.
________________________________________________
Από τη μια πλευρά έχουμε τις Επιστολές των Μητροπολιτών Κονίτσης και Πειραιώς προς τον Αρχιεπίσκοπο στις οποίες ζητείται να τεθεί το ζήτημα του Διαλόγου στην Ιεραρχία του Οκτωβρίου και να δοθούν κατευθυντήριες γραμμές στον εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Διάλογο, Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο.
Την ίδια στιγμή επιστολές με σημαντικότατο περιεχόμενο για το θέμα απέστειλε τόσο στη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και στο Άγιον Όρος ο καθηγητής Τσελεγγίδης.......
Οι Επιστολές αυτές είναι, κατά τη γνώμη μας, έκφραση της Ορθόδοξης θεολογίας και θα πρέπει να ληφθούν σοβαρότατα υπόψη από τους Μητροπολίτες και τους αγιορείτες μοναχούς.
Από την άλλη πλευρά ο Μητροπολίτης Περγάμου με επιστολή του στους Μητροπολίτες προσπαθεί να στηρίξει το Διάλογο όπως εκείνος και οι εν Φαναρίω τον διεξάγουν, στρέφεται κατά του καθηγητή Τσελεγγίδη και ακολουθώντας το ύφος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου με μανία καταδικάζει τους αγωνιστές πιστούς που υπέγραψαν την Ομολογία Πίστεως. (Με την Επιστολή Βαρθολομαίου προς τον Αρχιεπίσκοπο θα ασχοληθούμε χωριστά σε άλλο μας άρθρο)
Κατά τη γνώμη μας όλες αυτές οι Επιστολές αποδεικνύουν τα παρακάτω:
1. Υπάρχουν ακόμη Μητροπολίτες που δεν έκλιναν γόνυ τω Βααλ του οικουμενισμού.
2. Η Ομολογία Πίστεως ενόχλησε, ενοχλεί και θα ενοχλεί του οικουμενιστές που, ακόμη κι αν σχεδίαζαν να προχωρήσουν με γοργά βήματα προς τον Πάπα, εξαιτίας της υγιούς αντίδρασης όσων υπέγραψαν, τώρα κόβουν ταχύτητα και αναδιπλώνονται, φοβούμενοι πως αν προχωρήσουν σε «τολμηρά» βήματα θα τεθούν αυτομάτως εκτός Εκκλησίας.
3. Η όλη κινητικότητα γύρω από το ζήτημα του Διαλόγου με τους Παπικούς μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για ξεκαθάρισμα πλέον των θέσεων και διδασκαλιών των επισκόπων και όλων των πιστών. Και έτσι ο οικουμενισμός θα αποκαλυφθεί σε όλο του το «μεγαλείο» ώστε ως αίρεση να καταδικαστεί και οι εμμένοντες σε αυτήν να τεθούν με εκκλησιαστικό τρόπο εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας.
________________________________________________
Schimb de scrisori cu puţin înainte de Dialogul
dintre ortodocşi şi catolici din Cipru
Multe scrisori văd lumina publicităţii zilele acestea, toate referindu-se la Dialogul dintre ortodocşi şi catolici care va avea loc în Cipru.
De o parte, avem scrisorile Mitropoliţilor de Koniţa şi Pireu către Arhiepiscopul Greciei, în care se cere expunerea problematicii dialogului Ierarhiei (ce se întruni acum în octombrie) şi trasarea unor linii directoare reprezentantului Bisericii Greciei la Dialog - Mitropolitul Hrisostomos de Messinia. În acelaşi moment, scrisori cu un conţinut foarte important referitor la această temă a trimis atât Sinodului Bisericii Greciei, cât şi Sfântului Munte profesorul Tselenghidis. Aceste scrisori sunt, după părerea noastră, expresia teologiei ortodoxe şi vor trebui tratate cu maximă seriozitate de către mitropoliţi şi de către monahii athoniţi.
Pe de altă parte, Mitropolitul de Pergam (Ioannis Zizioulas), printr-o scrisoare către mitropoliţi, încearcă să susţină dialogul aşa cum îl înţelege el şi cei care îl urmează din Fanar (Constantinopol), îl atacă pe profesorul Tselenghidis şi, urmând stilul Patriarhului Bartolomeu condamnă furios pe credincioşii luptători care au semnat „Mărturisirea de Credinţă împotriva Ecumenismului”.
(Cu scrisoarea Patriarhului Bartolomeu către Arhiepiscopul Greciei ne vom ocupa separat, într-un alt articol al nostru).
După părerea noastră, aceste scrisori dovedesc următoarele:
1. Există încă mitropoliţi care nu şi-au plecat genunchiul înaintea lui Baal al ecumenismului.
2. Mărturisirea de Credinţă a deranjat, deranjează şi va deranja pe ecumeniştii care, chiar dacă plănuiau să meargă spre Papa cu paşi rapizi, datorită sănătoasei împotriviri a tuturor celor care au semnat Mărturisirea, acum îşi reduc viteza şi se repliază, temându-se că dacă vor merge înainte cu paşi „îndrăzneţi”, s-ar putea să se aşeze automat în afara Bisericii.
3. Toată mişcarea dimprejurul chestiunii Dialogului cu catolicii poate constitui un prilej pentru o mai bună clarificare a poziţiilor, a tezelor şi învăţăturilor episcopilor şi a tuturor credincioşilor. În acest mod ecumenismul va fi demascat în toată aşa-zisa lui „măreţie”, aşa încât să fie condamnat ca erezie, iar cei ce persistă în el să fie aşezaţi şi printr-o modalitate eclezială în afara Bisericii Ortodoxe.
(traducere din neo-greacă: ierom. Fotie; sursa: http://thriskeftika.blogspot.com – blogul unui teolog grec)
De o parte, avem scrisorile Mitropoliţilor de Koniţa şi Pireu către Arhiepiscopul Greciei, în care se cere expunerea problematicii dialogului Ierarhiei (ce se întruni acum în octombrie) şi trasarea unor linii directoare reprezentantului Bisericii Greciei la Dialog - Mitropolitul Hrisostomos de Messinia. În acelaşi moment, scrisori cu un conţinut foarte important referitor la această temă a trimis atât Sinodului Bisericii Greciei, cât şi Sfântului Munte profesorul Tselenghidis. Aceste scrisori sunt, după părerea noastră, expresia teologiei ortodoxe şi vor trebui tratate cu maximă seriozitate de către mitropoliţi şi de către monahii athoniţi.
Pe de altă parte, Mitropolitul de Pergam (Ioannis Zizioulas), printr-o scrisoare către mitropoliţi, încearcă să susţină dialogul aşa cum îl înţelege el şi cei care îl urmează din Fanar (Constantinopol), îl atacă pe profesorul Tselenghidis şi, urmând stilul Patriarhului Bartolomeu condamnă furios pe credincioşii luptători care au semnat „Mărturisirea de Credinţă împotriva Ecumenismului”.
(Cu scrisoarea Patriarhului Bartolomeu către Arhiepiscopul Greciei ne vom ocupa separat, într-un alt articol al nostru).
După părerea noastră, aceste scrisori dovedesc următoarele:
1. Există încă mitropoliţi care nu şi-au plecat genunchiul înaintea lui Baal al ecumenismului.
2. Mărturisirea de Credinţă a deranjat, deranjează şi va deranja pe ecumeniştii care, chiar dacă plănuiau să meargă spre Papa cu paşi rapizi, datorită sănătoasei împotriviri a tuturor celor care au semnat Mărturisirea, acum îşi reduc viteza şi se repliază, temându-se că dacă vor merge înainte cu paşi „îndrăzneţi”, s-ar putea să se aşeze automat în afara Bisericii.
3. Toată mişcarea dimprejurul chestiunii Dialogului cu catolicii poate constitui un prilej pentru o mai bună clarificare a poziţiilor, a tezelor şi învăţăturilor episcopilor şi a tuturor credincioşilor. În acest mod ecumenismul va fi demascat în toată aşa-zisa lui „măreţie”, aşa încât să fie condamnat ca erezie, iar cei ce persistă în el să fie aşezaţi şi printr-o modalitate eclezială în afara Bisericii Ortodoxe.
(traducere din neo-greacă: ierom. Fotie; sursa: http://thriskeftika.blogspot.com – blogul unui teolog grec)
1 σχόλιο:
Μου έκανε εντύπωση η επισήμανσή σας: "Υπάρχουν ακόμα Μητροπολίτες που δεν έκλιναν γόνυ τω Βάαλ"!
Μα αν συμφωνήσουν ΟΛΟΙ οι Μητροπολίτες, θα έχει συμφωνήσει η όλη η Εκκλησία και άρα δεν θα υπάρχει αίρεση! αν όντως υπάρχει αίρεση θα βρεθούν οι αγωνιστές (πέντε, δύο ίσως και ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ) που δεν θα συμφωνήσουν, οπότε οι Οικμουμενιστές και όλοι οι αιρετικοί, θα αναφωνήσουν το ιστορικό "εποιήσαμεν ουδέν"! Η Εκκλησιαστική Ιστορία μας έχει διδάξει ότι όταν παρουσιάζονται αιρέσεις υπάρχουν ΠΑΝΤΑ τα Πατερικά εκείνα Αναστήματα που αψηφούν ακόμα και το μαρτύριο προκειμένου να ορθοτομήσουν τον λόγο της Αληθείας! Αυτό πρέπει να μας κάνει να είμαστε άγρυπνοι για να τα διακρίνουμε και να βρεοθούμε στο πλεύρο τους αλλά και να μην ανησυχούμε για την Εκκλησία που δεν είναι των "παπάδων" αλλά του Χριστού! Για τις ψυχές μας να ανησυχούμε που αν δεν έχουμε ταπείνωση δεν θα βοηθήσει ο Θεός να μην πέσουμε στην αίρεση! Γιατί ο Θεός "ταπεινοίς δίδωσι χάριν"
Δημοσίευση σχολίου