Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Κυριακή Β΄ Λουκά (και σε ρουμανική μετάφραση)

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. στ΄ 31-36)

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

Αν πραγματικά οι άνθρωποι ήθελαν να μελετήσουν και να εφαρμόσουν το Ιερό Ευαγγέλιο, τότε όχι μόνο η κοινωνία μας θα ήταν διαφορετική και όντως ανθρώπινη, αλλά θα είχαμε προσεγγίσει αρετές που έχει ο ίδιος ο Ουράνιος Πατέρας μας.
Αυτή ακριβώς την αλήθεια μας διδάσκει και η Ευαγγελική περικοπή την οποία θα ακούσουμε την Κυριακή στους Ιερούς μας ναούς.
Με το ιδιαίτερο αριστοτεχνικό του χάρισμα και το εξαιρετικό δώρο της θεοπνευστίας που διέθετε ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς, καταγράφει τους αποκαλυπτικούς λόγους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στην επί του Όρους ομιλία..........

Οπωσδήποτε δεν πρέπει να υπάρχει πιστός ο οποίος να αγνοεί τους λόγους αυτούς της «Επί του Όρους ομιλίας» όπου συνοψίζουν την ευαγγελική αποκάλυψη και οδηγούν τον άνθρωπο στο να γίνεται γνήσιο τέκνο του Θεού.
Εμείς τώρα, ας σταθούμε μπροστά σ’ ένα ουράνιο διαμάντι και ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε κάποιες ματιές, με την σταθερή όμως απόφαση να εφαρμόσουμε στη ζωή μας τις οδηγίες που μας χαρίζει. «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». (Λουκ. στ’ 31), δηλ. Όπως θέλετε να συμπεριφέρονται προς σας και να σας κάνουν οι άνθρωποι, και σεις να κάνετε σ’ αυτούς τα ίδια.
Δεν γνωρίζω αδελφοί μου αν κι εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε πιστοί Χριστιανοί, όχι αν τον εφαρμόζουμε τούτο τον λόγο, αλλά αν έχουμε καν συνειδητοποιήσει το ύψος και το βάθος του.
Προφανώς όχι. Τουλάχιστον στο μέγεθος που θα έπρεπε. Ανήκει δυστυχώς και το εδάφιον τούτο στους λησμονημένους λόγους του Κυρίου μας…
Και δεν είναι εκτός πραγματικότητας αλλ’ ούτε και υπερβολικός ο λόγος συγχρόνου αγίου ότι: «Αν οι άνθρωποι εφάρμοζαν την ουράνια αυτή φράση, όχι μόνο οι φοβεροί πόλεμοι (τουλάχιστον μεταξύ των «Χριστιανών» πολιτισμένων) θα είχαν παύσει το καταστροφικό τους έργο, αλλά και αυτές οι σκάλες των δικαστηρίων θα είχαν χορταριάσει, διότι κανένας (τουλάχιστον πιστός), δεν θα περνούσε τις πύλες τους για αν συκοφαντήσει ή να ζημιώσει τον αδελφό του…
Τι τα θέλετε φίλοι μου. Είναι μεγάλη αλήθεια η φράση των σοφών προγόνων μας: «η πολυνομία εστίν ανομία!».
Ψάξτε να βρείτε τον αύξοντα αριθμό του τελευταίου νόμου που εκδόθηκε στην πατρίδα μας και θα εκπλαγείτε από τις χιλιάδες των νόμων που έχουν προηγηθεί, και υφίστανται βέβαια, αποτελώντας στην κυριολεξία ένα απέραντο χαρτοβασίλειο όπου και οι ειδικοί χάνουν τον λογικό τους ειρμό!...
Και όλα αυτά βέβαια, για να διευκολύνεται ο άνθρωπος, ο πολίτης, η κοινωνία…
Αλήθεια, πότε επιτέλους ο άνθρωπος, με απλότητα μικρού παιδιού, θα κατανοήσει πως την χαρά και την ευτυχία του θα τη βρει μόνο κοντά στον Θεό, εφαρμόζοντας τον Άγιο και σωστικό του Νόμο;
Να κάνουμε τώρα λόγο για το ότι έχουμε καταντήσει ή μάλλον έχουν καταντήσει τις κοινωνίες μας επισήμως άθεες και έτι πλέον σατανικές, όταν φτάνουν επίσημα οι ταγοί των εθνών να ψηφίζουν (με ένα δημοκρατικό μανδύα), νόμους που αντιστρατεύονται άμεσα τις επίσημες εντολές του Θεού; Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει. Διαζύγια, σύμφωνα ελευθέρας συμβιώσεως, εκτρώσεις, και το έπακρο της διαστροφής και της αποστασίας, η νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας με όλα τα συμπαρομαρτούντα που καταντούν τον ταλαίπωρο άνθρωπο μια αηδία και ένα βδέλυγμα και τέλος τον αποδεικνύουν χειρότερο και από αυτά τα άλογα κτήνη, τα οποία επιτέλους παραμένουν κινούνται εντός των ορίων της φύσεώς τους…
Αλλ’ αυτοί είναι μια άλλη τραγική πραγματικότητα των μακρά του Θεού κοινωνιών που πληγώνει βαθύτατα και προκαλεί την δικαία οργή και τιμωρία του Θεού…
Ας κλείσουμε τώρα με τούτο. Ο λόγος «καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως», αποτελεί πλέον, πρέπει να αποτελεί για τους πιστούς, κανόνα ζωής και συμπεριφοράς, τον οποίον και ο απλούστερος των ανθρώπων τον εννοεί, τον βρίσκει ορθό και μπορεί εύκολα να τον εφαρμόσει.
Η εφαρμογή του κανόνα αυτού θα μας οδηγήσει και σε όλα τ’ άλλα που αναφέρει η Ευαγγελική περικοπή και τέλος θα μας ωθήσει στο να γευθούμε τον γλυκασμό των οικτιρμών. Είναι σημαντικό ότι ο Κύριος Ιησούς, κλείνει τον υπέροχο αυτό κανόνα της τέλειας κοινωνικής συμπεριφοράς με την βαρυσήμαντη προτροπή: «Γίνεσθαι ούν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.» (Λουκ. στ΄ ,36), δηλ. Γίνεσθε ευσπλαχνικοί προς τον πλησίον σας, συμπονετικοί στις δυστυχίες του, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, όπως και ο Θεός ο ουράνιος Πατέρας σας είναι ευσπλαχνικός προς όλους και προς σας τους ίδιους.
Υπάρχει αλήθεια αμφιβολία στο ότι αν η κοινωνία μας εφάρμοζε τον κανόνα αυτόν, και αν οι άνθρωποι ρύθμιζαν τη συμπεριφορά τους με απόλυτο κριτήριο τα λόγια του Χριστού, ότι η ζωή μας θα ήταν αρμονική, ειρηνική, και κατά πάντα ευλογημένη;

Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
___________________________________________

Arhim. IOIL Konstantaros,
Predicator al Sfintei Mitropolii de Driinoupolis, Pogoniani şi Koniţa:

Cuvânt la Duminica a II-a a lui Luca
(sau a XIX-a după Rusalii)
(Luca 6:31-36)

Dacă într-adevăr oamenii ar vrea să studieze şi să aplice Sfânta Evanghlie, atunci nu doar societatea noastră ar fi deosebită şi cu adevărat umană, ci ne-am fi apropiat şi de virtuţile pe care le are Însuşi Părintele nostru cel Ceresc.
Exact acest adevăr ne învaţă şi pericopa evanghelică pe care o vom auzi duminică în sfintele noastre biserici. Prin deosebita sa harismă literară şi prin darul excepţional al dumnezeieştii insuflări de care a dispus, Sfântul Evanghelist Luca descrie cuvintele pe care Domnul nostru Iisus Hristos le dezvăluie în Predica de pe Munte.
Fără doar şi poate nu trebuie să existe credincios care să ignore aceste cuvinte din „Predica de pe Munte”, care rezumă Revelaţia evanghelică şi-l povăţuiesc pe om în a deveni copil adevărat al lui Dumnezeu.
Acum, să ne oprim înaintea unui diamant ceresc şi să încercăm să aruncăm câteva priviri asupra lui, însă cu hotărârea statornică să împlinim în viaţa noastră îndrumările pe care ni le dăruieşte. „După cum voiţi să vă facă vouă oamenii, şi voi faceţi lor asemenea” (Luca 6:31).
Nu ştiu, fraţii mei - chiar dacă noi vrem să ne numim creştini credincioşi - nu dacă împlinim acest cuvânt, ci dacă măcar am conştientizat înălţimea şi adâncimea lui...
Evident că nu! Cel puţin nu la dimensiunea la care ar trebui. Din nefericire, şi acest text face parte dintre acele cuvinte ale Domnului pe care noi le-am dispreţuit.
Şi nu este rupt de realitate şi nici exagerat cuvântul unui sfânt contemporan că: „Dacă oamenii ar împlini acest cuvânt ceresc, nu numai înfricoşătoarele războaie (cel puţin dintre „creştinii” civilizaţi) ar înceta această acţiune distructivă a lor, ci chiar şi scările tribunalelor ar fi înverzit (în sensul de a creşte verdeaţă pe ele), deoarece nimeni (cel puţin dintre credincioşi) nu ar fi trecut porţile lor pentru a calomnia sau a păgubi pe fratele său”.
Ce aţi vrea, iubiţii mei? Este un mare adevăr expresia înţelepţilor noştri strămoşi: „Unde sunt multe legi, acolo e şi multă fărădelege!”.
Căutaţi să aflaţi numărul mare al celei din urmă legi care a fost promulgată în ţara noastră şi vă veţi îngrozi de miile de legi care au fost promovate şi există, desigur, constituind în realitate un nesfârşit imperiu de hârtii, în care ele însele îşi pierd cursul lor logic!
Şi toate acestea, desigur, pentru a înlesni pe om, pe cetăţean, societatea...
Într-adevăr, când va înţelege în sfârşit omul, cu o simplitate de copil mic, că bucuria şi fericirea sa le va găsi doar lângă Dumnezeu, împlinind sfânta şi mântuitoarea Lui Lege?
Să vorbim acum despre ce au câştigat societăţile noastre, în mod oficial atee şi, în plus, satanice, atunci când ajung să voteze (sub o mantie democratică) legi care se împotrivesc direct poruncilor promulgate de Dumnezeu? De unde să începem şi unde să ne oprim? Divorţuri, înţelegeri de liberă convieţuire, avorturi şi culmea stricăciunii şi a apostaziei, legalizarea homosexualităţii cu toate cele asociate acesteia, care provoacă sărmanului om dezgust şi scârbă, iar în cele din urmă îl dovedesc şi mai rău chiar decât animalele necuvântătoare, care, în cele din urmă, rămân şi se mişcă în limitele firii lor. Dar acestea sunt o altă realitate tragică a societăţilor îndepărtate de Dumnezeu, realitate care răneşte profund şi aduce dreapta urgie şi pedeapsă a lui Dumnezeu.
Să încheiem acum prin cuvântul : „După cum voiţi să vă facă vouă oamenii, şi voi să faceţi lor asemenea”; acesta trebuie să constituie pentru credincioşi o regulă de viaţă şi de comportament, regulă pe care o înţelege şi cel mai simplu om, o consideră corectă şi o poate împlini cu uşurinţă.
Împlinirea acestei porunci ne va conduce la toate celelate pe care le menţionează pericopa evanghelică şi în cele din urmă ne va duce spre gustarea dulceţii îndurărilor. Este foarte important că Domnul Iisus încheie acest canon (regulă) al comportamentului social perfect printr-un îndemn de o mare importanţă:”Fiţi dar voi milostivi, precum şi Tatăl vostru Cel ceresc milostiv este” (Luca 6:36). Adică: Fiţi îndurători faţă de aproapele vostru, compătimitori în necazurile lui, oricine ar fi acesta, ca şi Dumnezeu, Tatăl vostru Cel ceresc, să fie îndurător faţă de toţi şi faţă de voi înşivă.
Există într-adevăr vreo îndoială că dacă societatea noastră ar fi împlinit această regulă şi dacă oamenii şi-ar fi ritmat comportamentul lor cu acest desăvârşit criteriu, cu cuvintele lui Hristos, viaţa noastră ar fi fost armonioasă, paşnică şi în toate binecuvântată?

(traducere din limba greacă: monahul Leontie; sursa: p.ioil@freemail.gr)