Αποστέλλει τελικά εκπροσώπους στο Διάλογο της Κύπρου η Ιεραρχία – «Ως εκ περισσού» κρίνει την «Ομολογία Πίστεως» - Σχόλιο του ιστολογίου μας

Επόμενοι τω Πατριάρχη Βαρθολομαίω εμφανίστηκαν τελικά οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και παρά τη χθεσινή σαφή διαφωνία πολλών εξ αυτών με τη γραμμή του Πατριάρχη, με πρώτο το Μητροπολίτη Πειραιώς, το τελικό Ανακοινωθέν που εξέδωσε η Σύνοδος της Ιεραρχίας απογοητεύει τον πιστό λαό. Και τούτο γιατί:
α) Αποστέλλονται τελικά στην Κύπρο εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Ελλάδος για συμμετοχή στο Διάλογο με τους παπικούς........

Μόνο θετικό σημείο η κατευθυντήρια γραμμή που δόθηκε σε αυτούς «νά ὑποστηρίξουν, ὥστε νά ἐγγραφεῖ στό τελικό κείμενο ἡ κανονική θέση τοῦ πρωτείου τοῦ πάπα Ρώμης κατά τήν πρώτη χιλιετία σέ σχέση πρός τίς Οἰκουμενικές Συνόδους καί σέ ἀναφορά πρός τόν 3ον Κανόνα τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τόν 28ο Κανόνα τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου». Το τελικό ωστόσο κείμενο της Κύπρου θα αποδείξει πόσο θα τηρηθεί η γραμμή αυτή.

β) Κανένας έλεγχος δεν ασκείται εναντίον της παναίρεσης του οικουμενισμού και των συμπροσευχών του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και των φαναριωτών. Αντιθέτως μάλιστα τονίζεται η ανάγκη συνέχισης του Διαλόγου και μάλιστα «ὕστερα ἀπό συνεννόηση μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο». Η απόφαση αυτή δείχνει ότι η Ιεραρχία δεν διαφωνεί με την γραμμή του Βαρθολομαίου στους Διαλόγους και εμπιστεύεται τα ορθόδοξα μέλη της Μικτής Επιτροπής. Αλλά το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς στα πρόσωπα και τον τρόπο που το Πατριαρχείο κινείται στο Διάλογο.

γ) Η «Ομολογία Πίστεως» που υπέγραψαν χιλιάδες σεβάσμιοι κληρικοί και λαϊκοί αλλά και επίσκοποι από τους συμμετέχοντες στην Ιεραρχία απαξιώνεται. Το Ανακοινωθέν αναφέρει: «…(η Ιεραρχία)θεωρεῖ ὅτι τό, ὡς «Ὁμολογία Πίστεως» κείμενο, ὡς ἐκ περισσοῦ. Παρακαλεῖ δέ τούς πιστούς νά ἐμπιστεύωνται τούς Ποιμένες τους καί νά ἀπέχουν ἀπό ἐνέργειες, πού εἶναι δυνατόν νά δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα». Αφήνεται έτσι σαφώς να εννοηθεί ότι η Ιεραρχία συμμερίζεται την άποψη Βαρθολομαίου ότι η «Ομολογία» δημιουργεί προβλήματα, παρόλο που αποφεύγεται πλήρης υιοθέτηση των απόψεων του Πατριάρχη, προφανώς κάτω από την πίεση που άσκησαν οι ορθώς φρονούντες επίσκοποι.

δ) Τέλος, στην ουσία του ζητήματος του Διαλόγου καμία θεολογική απάντηση δεν δόθηκε στο σαφές ερώτημα του καθηγητή Τσελεγγίδη που έκρινε ότι η συζήτηση για το «πρωτείο» είναι άκαιρη, όταν ακόμη παραμένει άλυτο το ζήτημα του filioque.

Συμπερασματικά, το Ανακοινωθέν της Ιεραρχίας αποτελεί καρπό της προσπάθειας του Αρχιεπισκόπου να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, να κάνει το χατίρι του Βαρθολομαίου αλλά και να μην «υποκύψει» στις ορθόδοξες φωνές αγωνιστών επισκόπων, κληρικών και λαϊκών. Όμως στα θέματα της Πίστεως ο λόγος των Ιεραρχών δεν πρέπει να είναι διπλωματικός και συμβιβαστικός. Πρέπει να είναι σαφής, ξεκάθαρος, ορθόδοξος, πατερικός και αληθής χωρίς να κοιτάζει προσωπικές συμμαχίες και ανόητες ψευτο- υπακοές σε Πατριάρχες που παρεκκλίνουν.

Αυτά προς το παρόν. Θα επανέλθουμε.