Μετά... τή διάγνωση
Μέ φορτίζει, ἀλλά καί μέ προβληματίζει ἡ τρέχουσα, ἀκατάσχετη καταφορά, κατά τῆς πανώλης τῆς «διαφθορᾶς», πού κατασπιλώνει τίς σελίδες τῶν καθημερινῶν ἐφημερίδων μας καί μονοπωλεῖ τά ἀνοιχτά καί φωτισμένα παράθυρα τοῦ διακριτικοῦ ἤ τοῦ χυδαίου κοινωνικοῦ κουτσομπολιοῦ. Παράλληλα καί πέρα ἀπό τό σύγχρονο, μετρημένο ἤ χυδαῖο, στιγματισμό τῆς διολίσθησης τῆς προσωπικότητας στήν ἀλλοτρίωση καί στή διαφθορά, συναντῶ νηφάλια, ἀπορριπτική ἐπισήμανση τῆς διαστροφῆς ἀπό τήν κορυφαία ἀποστολική φυσιογνωμία, τόν πρωτόκλητο Πέτρο........Καθαρό καί φωτισμένο τό βλέμμα του, διακρίνει γύρω του τήν «ἔκπτωση» καί καταθέτει τήν ἀποτίμησή του μέ τούτη τή φράση· «Οὗτοι, ὡς ἄλογα ζῶα φυσικά γεγεννημένα εἰς ἅλωσιν καί φθοράν, ἐν οἷς ἀγνοοῦσι βλασφημοῦντες, ἐν τῇ φθορᾷ αὐτῶν καταφθαρήσονται (Αὐτοί, σάν τά ἄλογα ζῶα, πού ἀκολουθοῦν τή φυσική τους ἐξέλιξη, τή δέσμα στίς ὁρμές τους καί στή φθορά, θά καταστραφοῦν, γιατί βλασφημοῦν ὅσα δέ γνωρίζουν)... ἡδονήν ἡγούμενοι τήν ἐν ἡμέρᾳ τρυφήν (γιατί νομίζουν ἀπόλαυση νά ὀργιάζουν νύχτα καί μέρα) σπίλοι καί μῶμοι, ἐντρυφῶντες ἐν ταῖς ἀπάταις αὐτῶν... ὀφθαλμούς ἔχοντες μεστούς μοιχαλίδος καί ἀκαταπαύστους ἁμαρτίας...» (Β΄ Πέτρ. β΄ 12-14).
Αὐτές οἱ ἐκτιμήσεις βεβαιώνουν καί ἐπαληθεύουν, πώς τό φαινόμενο τῆς διαφθορᾶς δέν εἶναι ἀποκλειστικό σύμπτωμα τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλά διακινεῖται σ᾿ ὁλόκληρο τόν ἱστορικό χρόνο. Θολώνει τόν ἀνθρώπινο νοῦ. Μολύνει τίς συνειδήσεις. ᾿Εξαγριώνει τίς συμπεριφορές. ᾿Εκφυλίζει τίς κοινωνίες τῶν λογικῶν πλασμάτων, σέ ἀνέλεγκτες ὀρδές. Καί τόν πολιτισμό τόν ὀπισθοδρομεῖ στή βαρβαρότητα.
Καθώς στοχάζομαι καί προβληματίζομαι, συναντῶ μπροστά μου τούς σύγχρονους ἐκσυγχρονιστές, πού τούς πνίγει ὁ καπνός τῆς διαφθορᾶς, φωνάζουν καί μάχονται, ἀλλά στά λάβαρα τῶν ἀνανεωτικῶν τους ἀγώνων ἔχουν ἀναρτημένα τά δυό ἐντυπωσιακά, ἀλλά-κατά τή δική μου ἐκτίμηση-ἀναποτελεσματικά συνθήματα. Τό πρῶτο τους σύνθημα, εἶναι οἱ ἀτομικές ἐλευθερίες. Οἱ ἀπεριόριστες καί ἀνεξέλεγκτες ἀτομικές ἐλευθερίες, πού ἀφήνουν ὅλο τό γήπεδο τῶν προτιμήσεων ἀνοιχτό. Καί πού τό δικαίωμα τῶν ἐπιλογῶν τό ἐγγράφουν στίς καταστάσεις τῶν προσωπικῶν δεδομένων. Καί τό δεύτερο σύνθημά τους, πού τό φορτίζουν μέ μαχητικό πεῖσμα, εἶναι ἡ ἀποδέσμευση καί «ἀπελευθέρωση»(!!!) τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ-Πατέρα, γιατί ἡ σχέση μαζί Του δημιουργεῖ «ἐξάρτηση»(!!!) τῆς ὕπαρξης καί καθυπόταξη στά σχήματα τῆς πολιτιστικῆς ὑπανάπτυξης. Τά λάβαρα αὐτά, πού τά συναντῶ, καθημερινά, μπροστά μου, διεγείρουν τή συνείδησή μου σέ ἀπορίες καί φέρνουν στά χείλη μου ἀπανωτά ἐρωτήματα.
Φίλοι ἄθεοι, κυνηγοί τῆς ἀπεριόριστης ἐλευθερίας πού, ὡστόσο, ἐνοχλεῖστε ἀπό τή μολυσματική διασπορά τῆς διαφθορᾶς καί κηρύσσετε ξεσηκωμό, ἐναντίον της, μέ ποιό τρόπο διανοεῖστε νά τήν πολεμήσετε; Πῶς θά φρενάρετε τό διπλανό σας ἀπό τόν κατήφορο; Πῶς θά τοῦ ὑποδείξετε καί θά τόν πείσετε, πώς ἡ διαφθορά εἶναι εὐτελισμός τῆς προσωπικότητας; Πῶς θά ἀποσπάσετε ἀπό τό χέρι του τό φονικό ὅπλο ἤ τό ληστεμένο πορτοφόλι, πού ἀποτελοῦν τή μόνη ἐξάρτησή του στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς, δίχως νά τοῦ δείξετε τήν ἐξάρτηση καί τήν ποιότητα τοῦ πνεύματος, πού τόν κάνουν νά διαφέρει ἀπό τά ἄλογα ζῶα καί τοῦ ἀνοίγουν δρόμο ἀναβάθμισης τοῦ προσώπου του καί τῆς εὐτυχίας του;
Κατά τίς καθημερινές συζητήσεις σας, φίλοι ἄθεοι καί κατά τίς μαχητικές ἀναμετρήσεις σας, διασαλπίζετε τήν πεποίθησή σας, ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ἐσεῖς, ἐγώ, ὁ ὁποιοσδήποτε διπλανός μας, δέν εἶναι τίποτα ἄλλο, παρά ὁ μακρινός ἀπόγονος τοῦ πιθήκου. ῞Ενα ζῶο ἐξελιγμένο καί ἐξημερωμένο. Καί, μάλιστα, ἕνα ζῶο, πού κατά τήν ἀνάπτυξή του καί ἐξέλιξή του, συνειδητοποίησε, πώς δικαιοῦται νά χρησιμοποιεῖ, ὅπως θέλει, τήν ἐλευθερία του καί νά μή στομώνει τήν ὁποιαδήποτε ἐπιθυμία του. Αν ἡ σύνολη ἀνθρωπολογία μπορεῖ νά σηματοδοτηθεῖ καί νά ἑρμηνευτεῖ μέ αὐτό τό ἀξίωμα (τό ὑπογραμμίζω, μέ τό ἀναπόδεικτο καί ἄκρως ἐπικίνδυνο ἀξίωμα), τότε ἡ διαμαρτυρία σας ἐνάντια στή διαφθορά καί ὁ ἀγώνας γιά τόν περιορισμό καί τήν ἀπόσβεσή της, εἶναι δίχως κανένα νόημα καί πέφτει στό κενό. «Φύσιν μεταβαλεῖν οὐ ράδιον». ῎Αν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐγγονός ἤ δισέγγονος τοῦ πιθήκου, πού κατά τύχη κατέβηκε ἀπό τά δέντρα καί χτίζει πόλεις, δέ θά τοῦ ἀρνηθεῖτε τόν πρωτογονισμό του καί θά τόν τιμωρήσετε, ἄν συνεχίσει «τίς ραδιουργίες του» καί ἄν κλέψει ἤ ἄν σκοτώσει τούς ὁμοίους του.
Σᾶς εἰσηγοῦμαι καί σᾶς καί σᾶς ἱκετεύω· ᾿Απαγγιστρωθεῖτε ἀπό τή λεγεώνα τοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ», πού ταυτίζεται μέ τό πνεῦμα καί τή νοοτροπία τοῦ βαρβαρισμοῦ καί τῆς ὑποτιθέμενης «κτηνώδους» καταγωγῆς. Καί γυρίσετε τή σελίδα τῶν μελετῶν σας καί τῶν ἐμπνεύσεών σας στή διδαχή καί στά βιώματα τῆς ᾿Εκκλησίας μας, πού ἐπιμένει νά καθηλώνει τό βλέμμα Της, νά προβάλλει, νά διδάσκει καί νά βιώνει τό μεγαλεῖο καί τήν ἀξιοπρέπεια τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Νά ὑποκλίνεται στήν κάθε μιά προσωπικότητα, τή φτωχή ἤ τήν πλούσια, τήν ἐξαγιασμένη καί τήν ἁμαρτωλή, πού εἶναι τό προνομιακό, λογικό πλάσμα, πού ἔχει τιμηθεῖ μέ τό προνόμιο καί τήν ἀποστολή νά γίνει τέκνο ἀγαπημένο τοῦ Θεοῦ καί νά περπατάει μέσα στό Φῶς καί μέσα στή Χάρη τῆς καθαρότητας καί τῆς ἁγιότητας. «Αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπί ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεός ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν» (᾿Εφεσ. β΄ 10).
Καί σᾶς τό καταθέτω· Δέν εἴμαστε ὅλοι συνεπεῖς, μέσα στήν ᾿Εκκλησία ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Δέν εἴμαστε ὅλοι ἅγιοι. ᾿Εκπίπτουμε καί ἁμαρτάνουμε. ᾿Αλλά ἡ διδαχή εἶναι μία. ῾Η κατεύθυνση εἶναι μία. Καί ἡ ἐμπειρία, πού καταξιώνει τήν προσωπικότητα, εἶναι μία. ῾Ο φωτισμένος δάσκαλός μας, ὁ Μέγας Βασίλειος, μᾶς ἀφήνει τούτη τή διδαχή-προτροπή· «Πρός οὖν τόν ἐξ ἀναστάσεως βίον καταρτίζων ἡμᾶς ὁ Κύριος, τήν εὐαγγελικήν πᾶσαν ἐκτίθεται πολιτεία, τό ἀόργητον, τό ἀνεξίκακον, τό φιληδονίας ἀρρύπωτον, τό ἀφιλάργυρον τοῦ τρόπου νομοθετῶν· ὥστε ἅπερ ὁ αἰών ἐκεῖνος κατά τήν φύσιν κέκτηται, ταῦτα προλαβόντες ἡμᾶς ἐκ προαιρέ-σεως κατορθοῦν. Εἰ τοίνυν τις ὁριζόμενος εἴποι τό εὐαγγέλιον εἶναι τοῦ ἐξ ἀναστάσεως βίου προδιατύπωσιν, οὐκ ἄν μοι δοκῇ τοῦ προσήκοντος ἁμαρτεῖν. ᾿Επί οὖν τόν σκοπόν ἐπανέλθωμεν» (Περί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, XV). (Καταρτίζοντάς μας ὁ Κύριος γιά τή ζωή τῆς ἀνάστασης, μᾶς ἐξέθεσε καί μᾶς ἀνάπτυξε τήν Εὐαγγελική πολιτεία. Καί τήν ἐξέθεσε, νομοθετώντας τό ἀόργητο, τό ἀνεξίκακο, τήν καθαρότητα ἀπό τή φιληδονία, τό ἀφιλάργυρο τῆς συμπεριφορᾶς. Καί μᾶς τά ὑπέδειξε αὐτά, ὥστε ἐκεῖνα τά χαρίσματα, πού ὁ αἰώνας τῆς ᾿Ανάστασης τά ἔχει ὡς φυσικές ἰδιότητες, νά προλαβαίνουμε ἐμεῖς καί νά τά πραγματοποιοῦμε σέ τοῦτο τόν αἰώνα, μέ τήν ἐλεύθερη προαίρεσή μας. ῎Αν, λοιπόν, κάποιος θελήσει νά διατυπώσει κάποιο ὁρισμό καί πεῖ, ὅτι τό Εὐαγγέλιο εἶναι προδιατύπωση τοῦ βίου τῆς ἀναστημένης προσωπικότητας, δέ θά κάνει λάθος. Μέ τήν ἀναστημένη αὐτή ζωή ἐπανερχόμαστε στόν προορισμό μας). Αν θέλετε, ἀγαπητοί μου, νά ἐκλείψει ἡ διαφθορά, ἡ ἀλλοίωση τοῦ προσώπου καί ἡ ἐκτροπή του στή φαυλότητα, ἀνοίξετε τίς καρδιές σας καί δεχτεῖτε τό μήνυμα τῆς ἀνάστασης. Τῆς ἀποκατάστασης τοῦ προσώπου μας στό κάλλος καί στή χάρη τῆς ἐντιμότητας. Καί αὐτό μεταφέρετε, ὡς ἔμπνευση καί ὡς ἐμπειρία, στή διεφθαρμένη καί καταβρωμισμένη σημερινή κοινωνία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου