Παναγιώτης Τελεβάντος, Αξιολόγηση της επίσκεψης του Πατριάρχη στην Αμερική

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου, Φιλόλογου - Θεολόγου
Στην πρόσφατη επίσημη επίσκεψή του στις ΗΠΑ ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές από όλες τις εξέχουσες πολιτικές και θρησκευτικές προσωπικότητες της Αμερικής. Το ταξίδι του μπορεί να χαρακτηριστεί ως “πορεία θριάμβου” επειδή κατόρθωσε να εξασφαλίσει αμέριστη υποστήριξη προς τον Οικουμενικό Θρόνο. Χαιρόμαστε επειδή το Πατριαρχείο βρίσκει ευρύτατη και ολόθυμη υποστήριξη από την ηγέτιδα χώρα της υφηλίου. Πονούμε αφάνταστα για το μαρτύριο του Πατριαρχείου που προσπαθεί να επιβιώσει στη σφηκοφωλιά του προαιώνιου εχθρού του Γένους μας......
Είμαστε συμπάσχοντες αδελφοί των “ελεύθερων πολιορκημένων” της Βασιλεύουσας. Προσευχόμαστε νυχθημερόν και αγωνιούμε για το μέλλον του Οικουμενικού Θρόνου: Του αρχαιότερου και ενδοξότερου θεσμού της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του ευλογημένου μας Ελληνικού Γένους.

ΠΟΛΕΜΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ! ΟΧΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΘΡΟΝΟ!
Η αντίθεσή μας προς τον Οικουμενισμό, οι διαμαρτυρίες μας για την κατάφωρη παραβίαση των Κανόνων και για την εισαγωγή κακοδοξιών από κορυφαίους εκπροσώπους του Πατριαρχείου, δεν θολώνουν την άδολη αγάπη μας προς τον Οικουμενικό Θρόνο. Ούτε υποβαθμίζουν την αγωνία μας για την επιβίωση της πρωτόθρονης Εκκλησίας. Αλγούμε πόνο βαθύ επειδή η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία βρίσκεται εν αιχμαλωσία. Πονούμε επειδή το Πατριαρχείο στενάζει στη σφηκοφωλιά του αιμοβόρου Λύκου που μαγαρίζει τα αγιασμένα χώματα της Βασιλεύουσας και των άλλων αξέχαστων πατρίδων. Οι διαμαρτυρίες μας εναντίον του Οικουμενισμού αρθρώνουν πρώτιστα λόγο πόνου που μας υπαγορεύει η ορθόδοξή μας συνείδηση για την καταπάτηση της πίστης μας. Ταυτόχρονα, όμως, εκφράζει την ειλικρινή μας πεποίθηση ότι οι οικουμενιστικές ασχημίες στερούν το Πατριαρχείο από τον πολυτιμότερο του σύμμαχο: Τον Αγιο Θεό.

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ
Χαιρόμαστε ειλικρινά για την αναγνώριση και τις τιμές που το σύνολον της Αμερικανικής ηγεσίας, στο ανώτατό της επίπεδο, επιδαψίλευσε στον Παναγιότατο και την υποστήριξη που παρέσχε προς τον Οικουμενικό Θρόνο. Δυστυχώς, όμως, ορισμένες ενέργειες του Παναγιότατου μας δημιούργησαν άφατη πικρία εξαιτίας της εντελώς απάδουσας, προς το υψηλό του λειτούργημα, συμπεριφοράς. Αναφερόμαστε καταρχήν στην επίσκεψη του Παναγιότατου σε συναγωγή της Νέας Υόρκης όπου συνέβησαν πολλά και σοβαρότατα ατοπήματα.

ΠΡΩΤΟ ATOΠΗΜΑ
Κατανοούμε πλήρως την ανάγκη ο Πατριάρχης να θέλει να συναντηθεί με τους πολιτικούς και τους θρησκευτικούς ηγέτες της Εβραικής κοινότητας, για να συζητήσουν τα προβλήματα του Πατριαρχείου, την ελευθερία της θρησκείας και άλλα θέματα που σχετίζονται με την ειρήνη, την τρομοκρατία, το περιβάλλον, κτλ.. Γιατί, όμως, χρειαζόταν να επισκεφθεί τους Εβραίους στη συναγωγή; Δεν θα μπορούσε να τους συναντήσει στο ξενοδοχείο που κατέλυσε (όπου δέχτηκε και τον τέως Πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Κλίντον);

ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΤΟΠΗΜΑ
Ακόμη χειρότερα! Οχι μόνο επεσκέφθη εντευκτήριο οίκο αλλόθρησκων αλλά και συμπροσευχήθηκε μαζί τους. Αφού έκανε το λάθος να παραστεί στη συναγωγή δεν μπορούσε τουλάχιστον να περιοριστεί σε ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, δώρων και προσφωνήσεων. Γιατί χρειαζόταν η συμπροσευχή με αλλόθρησκους;

ΤΡΙΤΟ ATOΠHMA
Δεν έμεινε, όμως, μέχρις εδώ. Οχι μόνον συμπροσευχήθηκε και σηκώθηκε όρθιος από σεβασμό όταν οι Εβραίοι άνοιξαν το καταπέτασμα της “κιβωτού” τους, αλλά στην προσφώνησή του τους είπε ένα φοβερό ψέμμα: Οτι οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι πιστεύουν, δήθεν, στον ίδιο Θεό! Κύριε ελέησον! Πιστεύουμε στον ίδιο Θεό με τους Εβραίους; Γιατί; Βαφτίστηκαν; Εγιναν Ορθόδοξοι χριστιανοί ή εμείς (Θεός φυλάξοι!) αρνηθήκαμε την πίστη μας στον Τριαδικό Θεό; Αγνοεί ότι οι χριστιανοί πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι ο Θεός και Σωτήρας του κόσμου ενώ οι Εβραίοι τον θεωρούν ψευδομεσσία;

ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ
Αλλά το κακό δεν σταμάτησε μέχρις εδώ. Ο Παναγιότατος είπε στους Εβραίους “να συνεχίσουν από γενιά σε γενιά” να κρατούν τις Ιουδαικές παραδόσεις. Πανευτυχής ο αρχιραββίνος της Νέας Υόρκης επανέλαβε στα παριστάμενα Εβραιόπουλα στα Εβραικά (και στη συνέχεια στα Αγγλικά) την προτροπή του Παναγιότατου: “Να κρατάτε τις Ιουδαικές παραδόσεις από γενιά σε γενιά!” Ετσι αντιλαμβάνεται ο Παναγιότατος να πορευθούμε προς πάντα τα έθνη, να κηρύξουμε το ευαγγέλιο και να βαφτίζουμε στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος; Εστω και αν o σκοπός της επίσκεψής του στη συναγωγή δεν ήταν να κηρύξει Χριστό ήταν ανάγκη να πει ότι είναι χρέος των Εβραίων να κρατήσουν από “γενιά σε γενιά τις Ιουδαικές παραδόσεις” που στην πεμπτουσία τους συνιστούν άρνηση της Θεότητας του Χριστού; Δεν μπορούσε να περιοριστεί να εκφράσει τον αποτροπιασμό του για το “ολοκαύτωμα” και τη χαρά του επειδή οι Εβραίοι στις ΗΠΑ βρήκαν ασφαλές καταφύγιο και ζουν ελεύθεροι;

ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ Η΄ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ;
Είναι θεμιτή (ή ίσως ακόμη και επιβεβλημένη) η επιδίωξη του Παναγιότατου να καλλιεργεί δημόσιες σχέσεις με τους κατά κόσμον πανίσχυρους Εβραίους. Είναι ανεπίτρεπτον, όμως, να διατυπώνει τέτοιες πλάνες! Είναι εύκολο να του συγχωρεθεί η πλημμελής γνώση της Αγγλικής (παρόλον ότι διαφημίζεται ως άνετα πολύγλωσσος). Δεν χάθηκε ο κόσμος επειδή αγνοεί ότι οι Jews (ή Jewish) μιλούν Hebrew! Οχι Jewish, όπως είπε ο Παναγιότατος. Πώς είναι, όμως, δυνατόν να αγνοεί τη γλώσσα του Ευαγγελίου; Είναι δυνατόν να λέγει στους Εβραίους, στη συναγωγή, και στην παρουσία κορυφαίων ραββίνων των ΗΠΑ, ότι πιστεύουμε στον ίδιο Θεό και ότι πρέπει να κρατήσουν από γενιά σε γενιά τις Ιουδαικές παραδόσεις; Με άλλα λόγια να συνεχίσουν να αρνούνται τη Θεότητα του Κυρίου;! Κάνει Πατριάρχης άνθρωπος να εκστομίζει τέτοιες βλασφημίες;!

ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΗΣΟΥΙΤΕΣ
Και ως να μην έφταναν τα παρατράγουδα στη συναγωγή ο Παναγιότατος διέπραξε σωρεία ατοπημάτων και κατά την απονομή του τίτλου του επίτιμου διδάκτορος του πανεπιστημίου Φόρνταμ, που ίδρυσαν και κατευθύνουν Ιησουίτες. Συμπροσευχήθηκε με τους Παπικούς και τους ευλόγησε. Το χειρότερο: Στην ομιλία του απεκάλεσε απερίφραστα το Βατικανό “αδελφή Εκκλησία” και τον Πάπα “πρεσβύτερο αδελφό” της Ρώμης. Υπήρχε λόγος να συμπροσευχηθεί με τους αιρετικούς κατά την απονομή του διδακτορικού τίτλου; Χρειαζόταν να αναφερθεί στον Παπισμό ως “αδελφή Εκκλησία” (όχι αίρεση) και να χαρακτηρίσει τον Πάπα “πρεσβύτερο αδελφό” (όχι αιρεσιάρχη) της Ρώμης; Δεν θα ήταν αρκετό να δεχθεί την ακαδημαική τιμή χωρίς συμπροσευχές και χωρίς να προσβάλει τα δόγματα της πίστης μας;

ΘΕΑΤΡΟ Ή ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ;
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι οι διάλογοι γίνονται για το θεαθήναι. Ο Πατριάρχης παίζει θέατρον για να σώσει το Πατριαρχείο από τους Τούρκους. Δεν δεχόμαστε ούτε σε επίπεδο “ψιλού” λογισμού τη βλασφημία ότι η βοήθεια του Θεού εξασφαλίζεται με την καταπάτηση του θελήματός Tου. Ούτε ότι είναι επιτρεπτό το θέατρον “εν ού παικτοίς”! Χάριν της συζήτησης, όμως, ας υποθέσουμε ότι για το θέμα των συμπροσευχών θα ήταν ίσως δυνατόν για πολλούς να δουν την παράβαση μέσα στο πνεύμα της “οικονομίας”! Ποια ανοχή, όμως, είναι δυνατόν να επιδειχθεί όταν ακούμε από πατριαρχικά χείλη ότι οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί πιστεύουν τον ίδιο Θεό; Πώς να μην εξεγερθεί η συνείδησή μας όταν είπε στους Εβραίους να κρατήσουν τις παραδόσεις τους, δηλαδή να συνεχίσουν να αρνούνται τη Θεότητα του Χριστού; Ποια συγκατάβαση μπορεί να επιδειχθεί όταν ο αιρεσιάρχης της Ρώμης αποκαλείται “πρεσβύτερος αδελφός” της Ρώμης και ο Παπισμός “αδελφή Εκκλησία”; Γιατί μας πικραίνει τόσο βαθιά με το συγκρητιστικό του πνεύμα ο Παναγιότατος; Δεν σκέφτεται ότι είμαστε πνευματικά του παιδιά; Δεν συνειδητοποιεί ότι μας γκρεμίζει τη συνείδηση όταν μοιχεύει πνευματικά με τις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου;