Ιωάννης Τάτσης, Βιωματική διδασκαλία του θρησκευτικού μαθήματος

Βιωματική διδασκαλία του θρησκευτικού μαθήματος

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Η Ορθόδοξη Θεολογία δεν είναι παρά η αποτύπωση του βιώματος των Αγίων της Εκκλησίας. Οι άγιοι έζησαν τη χριστιανική ζωή, γεύτηκαν την άκτιστη χάρη του Θεού και όταν χρειάστηκε περιέγραψαν με λόγια όσα έζησαν. Το μάθημα των Θρησκευτικών, αν σήμερα χρειάζεται κάτι, αυτό είναι η επανένωσή του με την αληθινή χριστιανική βιωτή. Για τούτο το βασικότερο μειονέκτημα του θρησκευτικού μαθήματος είναι η ελλειμματική χριστιανική ζωή ημών των θεολόγων εκπαιδευτικών. Δεν ζούμε αληθινά την πνευματική ζωή των Αγίων, δεν πράττουμε όσα διδάσκουμε και γι’ αυτό ο λόγος μας δεν πιάνει τόπο στις καρδιές των μαθητών. Πρώτη ανάγκη λοιπόν είναι η συνεχής επαγρύπνησή μας, η εσωτερική μας πνευματική καλλιέργεια, η ορθόδοξη ασκητική ζωή......

Αφού όμως είμαστε φτωχοί σε βιώματα, τουλάχιστον ας μην στερούμε τους μαθητές μας από τα βιώματα των αγίων. Αν δεν έχουμε να τους δώσουμε καρπούς της δικής μας πνευματικής ζωής, τουλάχιστον ας τους προσφέρουμε τους καρπούς της ζωής των αγίων. Δυστυχώς από το σύγχρονο θρησκευτικό μάθημα απουσιάζει η εκτενής αναφορά στο βίο των αγίων. Οι μαθητές όμως μαθαίνουν κυρίως από το παράδειγμα, τη ζωή και τα έργα των αγίων και όχι τόσο από τη θεωρητική διδασκαλία. Ακόμη μεγαλύτερη είναι η απουσία περιγραφής της ζωής συγχρόνων αγίων γερόντων, όπως του γέροντος Παϊσίου αγιορείτου, του π. Πορφυρίου, του π. Ιακώβου Τσαλίκη, του γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή και τόσων άλλων.
Η πείρα της τάξης έχει δείξει ότι η αναφορά στις αγιασμένες μορφές της Εκκλησίας μας, παλαιές και σύγχρονες, κινεί το ενδιαφέρον των μαθητών. Η ανάγνωση του μαρτυρίου ενός αγίου ή η παρουσίαση φωτογραφιών του γέροντος Παϊσίου με την ταυτόχρονη αναφορά στη ζωή και τη διδασκαλία του, καθηλώνει τους μαθητές. Πάνω από όλα τους δείχνει ότι ο Χριστός είναι Ζων και θαυμαστός εν αγίοις και στη δική μας εποχή.
Εάν ο θεολόγος περιγράψει στους μαθητές του μια επίσκεψή του στο Άγιον Όρος ή μια συνάντησή του με κάποιον άγιο Γέροντα, η προσοχή και η προσήλωση των μαθητών είναι δεδομένη.
Περισσότερο ενδιαφέρουσα είναι η επίσκεψη των μαθητών σε κάποιο κοντινό μοναστήρι, η συζήτηση με τους μοναχούς ή τις μοναχές, η παρακολούθηση κάποιας ιερής ακολουθίας. Οι εμπειρίες αυτές αποτυπώνονται μόνιμα στις ψυχές των μαθητών και θα καρποφορήσουν την κατάλληλη στιγμή.
Εμείς οι θεολόγοι λοιπόν οφείλουμε να αναβαπτίσουμε το μάθημά μας στην αληθινή πνευματική ζωή της Εκκλησίας. Να δώσουμε στους μαθητές μας την Πίστη όχι σαν στείρα γνώση αλλά ως βίωμα, ως ζώσα Αλήθεια.