Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, "Από την κωμωδία στο δράμα"

Από την επίσκεψη των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» στην Κόνιτσα - Μέρος 3ον
«ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΤΟ ΔΡΑΜΑ»

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Συνεχίζουμε και στο τρίτο μέρος, φίλοι μου, με κωμικοτραγικές σκηνές που εκτυλίχτηκαν κατά την επίσκεψη των «μαρτύρων της Σκοπιάς» στην ηρωική και λεβεντογέννα Κόνιτσα, κατά το Σάββατο του Λαζάρου.
Μ.τ.Ι.: (Με πολύ θράσος, μπροστά στους πιστούς που τους έλεγαν ότι χάνουν το χρόνο τους στην Κόνιτσα). Είμαστε ελεύθεροι να πάμε όπου θέλουμε.
Ορθ. κληρικός: Φυσικά, όπως βέβαια και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε το ποίμνιόν μας. (Έτσι λοιπόν, σε όποια σπίτια πήγαιναν οι ταλαίπωροι «μάρτυρες», οι ποιμένες της Κονίτσης, ακολουθούσαν)......
Βλέποντας τώρα οι κάτοικοι της πόλεως να τους καλημερίζουν, μπροστά στα σπίτια τους, να τους εύχονται «Καλό Μεγαλοβδόμαδο και Καλή Ανάσταση», και στην συνέχεια να τους εξηγούν ποιοι είναι οι κύριοι και οι κυρίες, που τους επισκέπτονται στα σπίτια τους, καταλαβαίνετε, φίλοι μου, από μόνοι σας, το τι ακολουθούσε...
(Επανελήφθη αυτό που συνέβη με τα στρατεύματα του Ντούτσε στα βουνά της Βορείου Ηπείρου το 1940).
Όταν τελικώς, όπως ήδη έχουμε γράψει στο πρώτο μέρος, «ο νέος Καμπαλέρος» τους, εσήμανε «στην σάλπιγγα οπισθοχώρηση» (μέσω κινητού δηλαδή), έβλεπε κανείς και τούτο το σπαραξικάρδιο θέαμα.
Επειδή οι πλείστοι εξ’ αυτών, πρώτη φορά έβλεπαν την Κόνιτσα και δεν γνώριζαν τους δρόμους και τα καλντερίμια (δυστυχώς γι’ αυτούς σ’ αυτή την περίπτωση τα gps που διέθεταν τα αυτοκίνητά τους, αποδείχτηκαν άχρηστα), τα οχήματά τους έμοιαζαν μάλλον με τα «συγκρουόμενα» των λούνα πάρκ, παρά με αυτοκίνητα που κυβερνούσαν νηφάλιοι οδηγοί ή μάλλον το όλο σκηνικό, θύμιζε κατά τους παλαιότερους, τα άρματα των φασιστών του Μουσολίνι, τα οποία τελμάτωσαν, κατά τον Ελληνοϊτοαλικό πόλεμο, στον Καλαμά και στο Καλπάκι!
Το τι έγινε φίλοι μου, είναι ανώτερο πάσης περιγραφής.
Έμπαιναν σε δρόμους αντίθετους. Έπεφταν σε αδιέξοδα, φεύγοντας τώρα με την όπισθεν, ή κάνοντας ολόκληρες μανούβρες. Άναβαν φλάς για αριστερά, και στον πανικό τους επάνω, έμπαιναν δεξιά, και το αντίθετο... Και παρουσίαζαν γενικώς τέτοιο ξεκαρδιστικό θέαμα, ώστε αν είχε κανείς μεριμνήσει να τραβήξει με κάμερα κάποιες φάσεις από την... «οπισθοχώρηση», θα αποσπούσε την μεγαλύτερη θεαματικότητα στο youtube… ή μάλλον θα έμεναν ως ντοκουμέντα για κάποιες εκπομπές της τηλεοράσεως που παρουσιάζουν το «τι έγινε σαν σήμερα»...
Επειδή όπως είπαμε, ήταν Σάββατο του Λαζάρου, και στην Κόνιτσα, θα πρέπει να γνωρίζουμε υπάρχει το έθιμο, τέτοια ημέρα, τα παιδιά να γυρίζουν στα σπίτια και να λένε τα κάλαντα, όπως ακριβώς τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, οι «φίλοι» μας έπεσαν ακριβώς επάνω στην περίπτωση.
Τι ακριβώς συνέβη; Ακούστε και θαυμάστε.
Οι ομάδες και οι παρέες των παιδιών που ψάλλουν τα κάλαντα, έχουν φτιάξει από την προηγούμενη μέρα, και κρατούν στα χέρια, ένα μεγάλο ξύλινο Σταυρό και με αυτόν επισκέπτονται όλα τα σπίτια.
Έ, λοιπόν φίλοι μου, δεν φοβάται ο λαγός την αστραπή και την βροντή τόσο, όσο οι «άνδρες» του «πύργου της Σκοπιάς (Βαβέλ)», φοβήθηκαν και τρόμαξαν τα μικρά χαριτωμένα παιδάκια, αλλά και τους εφήβους που γύριζαν ως άγγελοι της γειτονιές, προμηνύοντας με τους ψαλμούς τους και τα κάλαντα, το γεγονός της ενδόξου Αναστάσεως του Κυρίου και Θεού, Ιησού Χριστού!
Αρκούσε να ακουστεί η αρμονία των παιδιών στους δρόμους και στα καλντερίμια της Κονίτσης και οι «ατρόμητοι λαγοί του Μπρούκλυν» να μην τολμούν να πλησιάσουν ή αν ήδη ευρίσκονταν σε κάποιο σημείο, να τραπούν σε άτακτη φυγή κάνοντας στροφή 180 μοιρών...
Πραγματικά αδελφοί μου, το θέαμα αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμεναν ούτε τα θύματα της Εταιρείας, αλλά ούτε και οι ίδιοι οι Κονιτσιώτες.
Το αθώο χαμόγελο των μικρών Χριστιανών, δεν μπορούσε να το αντέξει το φοβερό δαιμόνιο της αιρέσεως. Γι’ αυτό και όχι απλώς η εικόνα των παιδιών που έψαλαν τα κάλαντα τους χάλασε την διάθεση, αλλά τους έκανε στην κυριολεξία να τα χάσουν, μαζί με τόσα άλλα βέβαια που συνέβαιναν την ημέρα εκείνη στην όμορφη Κόνιτσα.
Κάποιος μάλιστα που το παρατήρησε αυτό το φαινόμενο, τους ρώτησε: «καλά, εμάς τους μεγάλους μας φοβάστε, διότι και θρασύδειλοι είστε, αλλά και αγράμματοι από κάθε άποψη. Από τα μικρά όμως παιδάκια, τι έχετε να φοβηθείτε, και όταν τα βλέπετε το βάζετε στα πόδια;».
Η απάντηση φυσικά είναι ότι έχουν να φοβηθούν και πολύ μάλιστα, το αήττητον όπλον του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Είδε ο κόσμος να πραγματοποιείται αυτό που ψάλλει η Εκκλησία μας «Σταυρός αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα».
Όντως, στην Κόνιτσα, εκείνη την ημέρα πάλεψαν Άγγελοι και δαίμονες. (Φυσικά εξευτελίστηκαν οι ξεπεσμένοι άγγελοι...).
Καταλαβαίνετε επιπλέον τώρα, την ψυχολογική τους κατάσταση, αφού τα «απολωλότα πρόβατα», έπεσαν σε «διασταυρούμενα πυρά» ή μάλλον, γεύτηκαν για τα καλά στο πετσί τους, την «σφενδόνη του πνεύματος» του κλήρου και του λαού της Κονίτσης.
(Ήδη έχουμε τονίσει, την δράση των κληρικών, την κωδωνοκρουσίες, Σταυρούς, παιδιά, κάλαντα, και τόσα άλλα...)
Πραγματικά «ούτε ψύλλος στον κόρφο τους» κατά το δη λεγόμενον.
Και όπως τονίζει ο π. Παϊσιος «Μπορεί να οργώνει ο διάβολος, όμως πίσω έρχεται και σπέρνει ο Χριστός και τελικώς γίνεται του Χριστού».
Τούτο ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση αυτή της επισκέψεως των θυμάτων της Σκοπιάς.
Οι μεν Ορθόδοξοι πιστοί εδραιώθηκαν έτι πλέον στην πίστη μας, βλέποντας το φρικτό κατάντημα και τον εξευτελισμό των όσων ξέφυγαν από την «Κιβωτό της Σωτηρίας», οι δε «μάρτυρες» αν όχι όλοι, τουλάχιστον ένα μέρος εξ’ αυτών, οπωσδήποτε προβληματίστηκε, όπως διαπιστώσαμε, τόσο για τα πρόσωπα, όσο και για τις καταστάσεις που τους καθοδηγούν.
Είθε η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να τους ελευθερώσει.
Να ξεφύγουν από το «φρέαρ το συντετριμμένο» και να επιστρέψουν στην «Πηγή της Ζωής».
Τούτο δε ας γίνει, φίλοι μου, απ’ όλους μας, θέμα θερμής προσευχής.
Αμήν.