Με ιδιαίτερη επιτυχία διεξήχθη στην Πάνω Πλατεία της Κέρκυρας την Κυριακή 2 Μαΐου 2010 η 4η Γιορτή Νεολαίας που διοργάνωσε το Γραφείο Νεότητος της τοπικής Εκκλησίας. Η γιορτή είχε ως γενικό της θέμα: «Νέοι: από τις εικόνες στην Εικόνα». Στην εκδήλωση συμμετείχαν παιδιά και νέοι από τις κατηχητικές συνάξεις διαφόρων Ενοριών ενώ το νεοσύστατο συγκρότημα παραδοσιακών χορών της Ιεράς Μητροπόλεως έκανε την πρώτη του εμφάνιση.Το πρόγραμμα αποτύπωσε με τον τρόπο των παιδιών την νέα εικονομαχία της σύγχρονης εποχής, την ανάγκη να περάσουμε από τις κάθε λογής εικόνες του κόσμου στον σεβασμό στην εικόνα του Χριστού που είναι ο άνθρωπος. Η ενορία Αγίας Κυριακής Χρυσηίδος παρουσίασε ένα σχετικό θεατρικό δρώμενο με τίτλο ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ(δείτε το πατώντας στον τίτλο της παρούσας ανάρτησης).......ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ
Θεατρικό δρώμενο, που γράφτηκε τον Μάρτιο του 2010, από τον Ε. Σημαντήρη, για τη συμμετοχή του Κατηχητικού της Αγίας Κυριακής Χρυσηίδος στην εορτή Νεολαίας που διοργανώνει η Μητρόπολη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων στις 2/5/2010 στην Άνω Πλατεία, με την ευκαιρία της λήξεως των Κατηχητικών για το τρέχον Ιεραποστολικό Έτος.
Σκηνικό: Μία τάξη σχολείου.
Πρόσωπα: Καθηγήτρια φιλόλογος και παιδιά 7+, με τσάντες και
βιβλία.
Υλικά: Μπάλα, μισό σάντουιτς, κουδούνι σχολείου, έδρα,
θρανία, εικόνα Εσταυρωμένου)
Ενδυμασία: Τα παιδιά κανονικά, η καθηγήτρια πιο μεγαλίστικο
ντύσιμο και μία τσάντα)
(διάλειμμα, πριν την έναρξη του μαθήματος. Τα παιδιά παίζουν μπάλα, μιλάνε, τρώνε, κλπ)
Παιδί 1: Ρεεεε, τελειώνετε τη μπάλλα. Αρχίζουμε σε λίγο.
Παιδί 2( μασουλώντας) : Τι έχουμε τώρα;
Παιδί 1: Τι θες νάχουμε; Ιστορία.
Παιδί 2: Ωωω, την αχώνευτη.
Παιδί 1: Ποια λες αχώνευτη; Την ιστορία ή την καθηγήτρια
την Παπαδοπούλου;
Παιδί 2: Και τις δύο. Όρεξη τις είχα.
Παιδί 1: Έλα ρε, την ιστορία και εγώ δεν την πάω πολύ, αν και
κάτι μαθαίνουμε για να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Αλλά η Παπαδοπούλου καλή είναι η κακομοίρα.
Νοιάζεται για μας.
Παιδί 2: Κουλάρισε. Τι καλή μωρέ η Παπαδοπούλου; Αλλά
ξέχασα. Αφού σούχει 18 εσένα , τι θα πεις.
(χτυπάει κουδούνι. Τρέχουν και κάθονται στα θρανία.)
Παιδί 2(προς όλους): Ρε , το νου σας, θα πετάξω ερώτηση για να
χάσουμε μάθημα, σιγοντάρετε, μη με κρεμάσετε, δεν
έχω διαβάσει σήμερα.
Παιδί 3: Και πότε έχεις διαβάσει εσύ;
Παιδί 2: (μορφασμός)
( μπαίνει η καθηγήτρια και κατευθύνεται στην έδρα)
Καθηγήτρια: Καλημέρα παιδιά.
Παιδιά (όλα μαζί): Καλημέρα.
Καθηγήτρια: Τι έχουμε για σήμερα;
(δυο-τρία παιδιά σηκώνουν χέρι)
Παιδί 3: Να σας πω εγώ κυρία;
Παιδί 2(σκουντάει το παιδί τρία με νόημα): Να ρωτήσω κάτι πριν
αρχίσουμε;
Καθηγήτρια: Τι είναι Γεωργιάδη; Ό,τι και νάναι πάντως ρώτα
σύντομα γιατί δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Ο
χρόνος περνάει και με τα καμώματά σας η ύλη
έχει μείνει πίσω. Λοιπόν ρώτα και μετά θα
σηκωθείς για μάθημα. Ή μήπως δεν έχεις διαβάσει
πάλι;
Παιδί 2 : Πώς δεν έχω διαβάσει καλέ κυρία; Με έχετε
παρεξηγήσει. (τα παιδιά από κάτω χασκογελάνε) Σιωπή
εσείς (προς τα παιδιά). Είναι σοβαρό αυτό που θέλω να
ρωτήσω. Να κυρία. Από πάνω σας έχουμε την εικόνα
αυτή. Είναι ανάγκη; Τι μας χρειάζεται στη σημερινή
εποχή; Στο εσπερινό μάλιστα γυμνάσιο που έρχονται
παιδιά στην αίθουσα αυτή από ότι ξέρω είναι και δυο
που δεν είναι Χριστιανοί. Είναι ωραίο να την
βλέπουνε; Άσε που νομίζω ότι και μένα με επηρεάζει
όταν λέω μάθημα με αυτό το βλέμμα που έχει ο
Χριστός και για αυτό καμμιά φορά μπερδεύομαι και
νομίζετε ότι είμαι αδιάβαστος. (τα παιδιά από κάτω
χασκογελάνε) . Τι τη χρειαζόμαστε;
Καθηγήτρια: Γιατί δεν ρωτάτε τον θεολόγο σας τι την
χρειαζόμαστε; Αυτός είναι πιο ειδικός.
Παιδί 4: Τι να μας πει ο θεολόγος; Αυτός θα μας αρχίσει τις
θρησκευτικούρες του. Είναι που είναι και τόσο χρονών
ο άνθρωπος. Σκουριασμένες ιδέες έχει.
Παιδί 5: Ενώ εσείς είστε νέα, μοντέρνος άνθρωπος που λέμε,
και το κυριώτερο , δεν είστε θεολόγος, είστε ιστορικός.
Καθηγήτρια: Έχεις δίκιο. Και νέα είμαι και μοντέρνα είμαι και
ιστορικός είμαι. Αλλά όλα αυτά δεν έχουν να
κάνουν με το αν χρειάζεται η εικόνα αυτή επάνω
από το κεφάλι μας. Παρόλα αυτά θα σας πω την
άποψή μου για το θέμα, όχι για να χάσετε, να
χάσετε μάθημα όπως νομίζετε, αλλά γιατί έτσι
κερδίζετε, κερδίζετε ένα μάθημα που θα σας είναι
χρήσιμο σε όλη σας τη ζωή.
Καθηγήτρια: Τι είναι αυτό που είναι κρεμασμένο εδώ; (δείχνει
την εικόνα του Χριστού)
Παιδί 6: Μια εικόνα.
Καθηγήτρια: Πολύ σωστά. Και αυτά που έχουμε εδώ, (δείχνει
αλλού) η φωτογραφία της Κέρκυρας, του
Καποδίστρια, και τ’ άλλα που ’ναι κρεμασμένα
στον τοίχο, τι είναι;
Παιδιά (όλα): Εικόνες.
Καθηγήτρια: Σωστά. Άρα όλα το ίδιο είναι. Καμμία διαφορά.
Σωστά;
Παιδί 1: Όχι κυρία, δεν είναι το ίδιο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η
εικόνα του Χριστού είναι κάτι άλλο, αισθάνομαι
διαφορετικά όταν την βλέπω.
Καθηγήτρια: Μπράβο Κανελλίδου.
Παιδί 2(πιο σιγά) : Βλέπω το 18 να το κάνεις 20 με τέτοια που
λες.
Καθηγήτρια: Σιωπή Γεωργιάδη. Αφού λοιπόν δεν είναι το ίδιο,
τότε η εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού τι
είναι; Μπορεί να μας πει κάποιος;
(σιωπή)
Παιδί 1: Μήπως … είναι ένα σύμβολο;
Καθηγήτρια: Ακριβώς. Είναι σύμβολο. Ο Σταυρός ήταν κάποτε
ένα ατιμωτικό σύμβολο, αλλά, από όταν ανέβηκε
ο Χριστός επάνω του, έγινε με μιας σύμβολο
θυσίας, σύμβολο δύναμης, σύμβολο ευλογίας. Και
τι το καλλίτερο, από το… μπαίνοντας στην τάξη
το πρωί να ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά στην
εικόνα, κάνοντας μια άτυπη, στιγμιαία προσευχή.
Από αυτή την εικόνα παίρνουμε το πιο ισχυρό
εφόδιο για κάθε μας προσπάθεια μέσα στην
ημέρα, αυτή η εικόνα είναι η βάση για κάθε
επιτυχία μας, είναι το αποκούμπι και η παρηγοριά
σε κάθε στεναχώρια μας. Αυτά θα
σας τα πει καλλίτερα βέβαια και ο θεολόγος σας.
Αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι δεν μπορούμε,
δεν επιτρέπεται, να βγάζουμε αυτά τα σύμβολα
από τη ζωή μας. Ξέρετε κανένα άλλο ιερό
σύμβολο;
Παιδί 7: Η σημαία μας.
Καθηγήτρια: Πολύ σωστά. Εθνικό σύμβολο. Αλλά έχει και αυτή
τον Σταυρό επάνω της. Δύο φορές μάλιστα. Και
στο ύφασμα και στο κοντάρι. Και αυτό δείχνει τη
βαθειά θρησκευτικότητα των προγόνων μας, το
αλληλένδετο της πατρίδας μας και της πίστης μας.
Ο Κολοκοτρώνης, για να κάνουμε και λίγο
ιστορία, ήρωας του ’21, ένας από τους ήρωες της
πατρίδας μας, υπενθύμιζε ότι «…όταν επιάσαμεν
τα άρματα, είπαμεν πρώτα υπέρ πίστεως και
έπειτα υπέρ πατρίδος…».
Παιδί 2: Μα κυρία όλα αυτά είναι παλιά. Σήμερα τι γίνεται.
Αλλάζει ο κόσμος. Πάει μπροστά. Σε σύμβολα θα
πιστεύουμε; Πρόσφατα που σερφάριζα στο internet
διάβασα σε ένα blog ότι μια πολύ αξιόλογη επιστήμων,
καθηγήτρια πανεπιστημίου, με διδακτορικό μάλιστα
από την Αγγλία, είπε ότι δεν είμαστε
Έλληνες, αλλά μας έκαναν Έλληνες.
Καθηγήτρια: Παιδί μου, σαν φιλόλογος οφείλω να σας πω και
βάλτε το καλά στο μυαλό σας, ότι η λέξη
επιστήμων προέρχεται από το επί και το ρήμα
ίσταμαι και σημαίνει αυτός που γνωρίζει καλά.
Άρα επιστήμων δεν είναι αποκλειστικά αυτός που
έχει σημαντικά διπλώματα. Καλά τα διπλώματα,
αλλά καλλίτερη η γνώση2. Σαν ιστορικός,
θα σας πω ότι ο περίφημος στρατηγός
Μακρυγιάννης, αυτός που θυσιάστηκε για το καλό
της Πατρίδας του, της Πατρίδας μας, αυτός που
έγινε σύμβολο, έγινε παράδειγμα για όλους εμάς
τους νεώτερους και μας έδειξε πως θέλει
θυσία και κόπο κάθε τι το ωραίο, κάθε τι που
προσδοκάμε, έλεγε τότε «…πατρίδα, πατρίδα,
ήσουν άτυχη από ανθρώπους να σε
κυβερνήσουν».
Αλλά θα σας πω και κάτι ακόμα, μια και
αναφερθήκατε στο σήμερα. Θυμάστε ίσως πως
πρόπερσυ τον Ιούλιο έγινε μια
τρομοκρατική επίθεση σε λεωφορείο στο Λονδίνο.
Ο φανατισμός είχε μετατρέψει νεαρό
Μουσουλμάνο σε καμικάζι. Πήρε μαζί του στον
θάνατο τόσες ψυχές. Αλλά η Παναγιά έκανε το
θαύμα της. Ο οδηγός, πιστός Ορθόδοξος, ο
Γιώργος Ψαραδάκης, σώθηκε. Ήταν
επαγγελματίας οδηγός στις αστικές συγκοινωνίες
του Λονδίνου. Εκείνο το πρωί παρέλαβε το
λεωφορείο της γραμμής και ξεκίνησε για την
συνηθισμένη διαδρομή. Μέχρι που άκουσε μία
έκρηξη. Όταν κοίταξε πίσω, συνειδητοποίησε ότι
ήταν ο μόνος από όλο το λεωφορείο που δεν είχε
πάθει τίποτε. Οι επιβάτες του είχαν σκοτωθεί ή
είχαν βαρύτατα τραυματισθεί. Εκείνος όμως
βγήκε σώος και αβλαβής. Μόλις συνήλθε από
τον ψυχικό κλονισμό μίλησε στους
δημοσιογράφους. Εκεί αποκάλυψε το μυστικό
του: «Σώθηκα από θαύμα! Πάντα έχω μαζί μου ένα
εικόνισμα της Παναγίας της Οδηγήτριας. Το είχα
μαζί μου και το πρωί της Πέμπτης. Η Παναγία με
έσωσε. Την ευχαριστώ». Ακούμε στις μέρες μας
κάποιες φωνές που ζητούν να κατεβάσουμε τα
θρησκευτικά σύμβολα από τα σχολεία μας. Στην
Αγγλία, όπου οι Ορθόδοξοι αποτελούν μικρή
μειοψηφία, ο Γιώργος Ψαραδάκης είχε πάντα στο
λεωφορείο την εικόνα της Παναγίας. Κανείς δεν
μπόρεσε να του ξεριζώσει αυτή την συνήθεια.
Ποιος θα τολμήσει να κατεβάσει το σύμβολό του
αυτό από το λεωφορείο που οδηγεί; Και έρχονται
τώρα κάποιοι και τι θέλουν να μας πουν; Ότι στην
Ορθόδοξη Ελλάδα θα στερηθεί η συντριπτική
πλειοψηφία του λαού μας τη δυνατότητα να έχει
την ευλογία του Χριστού και των Αγίων
μέσα σε σχολεία και άλλους δημόσιους
χώρους; Αλλά και στα σχολεία, γιατί να δεχθούμε
ότι τα παιδιά των μεταναστών ενοχλούνται από τις
εικόνες; Αφού αυτοί θέλουν να ζήσουν στη χώρα
μας, είναι συμφέρον τους να γνωρίσουν τη
θρησκεία, τις παραδόσεις και τα σύμβολα που
σέβεται η πλειοψηφία των Ελλήνων. Κανένας δεν
τους αναγκάζει να αλλάξουν την πίστη τους και
κανένας δεν δικαιούται να τους
χλευάσει ή να τους μιλήσει υποτιμητικά
για τις εθνικές και τοπικές παραδόσεις τους. Ως
Χριστιανοί και ως δημοκρατικοί
πολίτες είμαστε και πρέπει να είμαστε
φιλόξενοι και αντίθετοι σε ρατσιστικά φαινόμενα.
Όμως δημοκρατία σημαίνει σεβασμό και στην
πλειοψηφία, κυρίως σ' αυτήν. Και η πλειοψηφία
αυτού του λαού θέλει να βλέπει στους δημόσιους
χώρους τον Χριστό και τη Παναγία. Μήπως μετά
από τα θρησκευτικά σύμβολα, μας ζητήσουν να
βγάλουμε τον Σταυρό και από τη σημαία μας;
Μήπως θα πρέπει να καταργήσουμε και στον
Εθνικό μας Ύμνο, την 89η στροφή
επειδή ο Σολωμός υμνεί την
θρησκεία με τον Σταυρό; Μήπως μετά από τα
θρησκευτικά σύμβολα μας ζητήσουν κάποιοι στο
όνομα της πολυπολιτισμικότητος, να
αλλάξουν ονομασίες και οι σταθμοί του ΜΕΤΡΟ
στην Αθήνα; Η γραμμή Άγιος Δημήτριος – Άγιος
Αντώνιος να ονομαστεί Δημήτρης – Αντώνης;
Ε, ας σοβαρευτούμε επιτέλους,
και ας σεβαστούμε την παράδοση ενός
λαού, ο οποίος πιστεύει στα θαύματα της
Οδηγήτριας και θέλει να συνυπάρξει αρμονικά με
τους άλλους πολιτισμούς χωρίς όμως να χάσει τις
ελληνορθόδοξες ρίζες του. Καταλάβατε;
Παιδί 2: (συνεσταλμένα) Μάλιστα κυρία.
(χτυπάει κουδούνι)
Καθηγήτρια: Άντε, για αύριο θα έχουμε το ίδιο μάθημα που είχαμε για σήμερα. Όμως το μάθημα που κάναμε σήμερα, δεν θα το έχετε μόνο για αύριο, αλλά για όλη σας τη ζωή.
(η καθηγήτρια μαζεύει τα πράγματά της και τα παιδιά σηκώνονται και φεύγουν ρίχνοντας και μια ματιά στην εικόνα. Όλοι πηγαίνουν μπροστά για υπόκλιση)
Σκηνικό: Μία τάξη σχολείου.
Πρόσωπα: Καθηγήτρια φιλόλογος και παιδιά 7+, με τσάντες και
βιβλία.
Υλικά: Μπάλα, μισό σάντουιτς, κουδούνι σχολείου, έδρα,
θρανία, εικόνα Εσταυρωμένου)
Ενδυμασία: Τα παιδιά κανονικά, η καθηγήτρια πιο μεγαλίστικο
ντύσιμο και μία τσάντα)
(διάλειμμα, πριν την έναρξη του μαθήματος. Τα παιδιά παίζουν μπάλα, μιλάνε, τρώνε, κλπ)
Παιδί 1: Ρεεεε, τελειώνετε τη μπάλλα. Αρχίζουμε σε λίγο.
Παιδί 2( μασουλώντας) : Τι έχουμε τώρα;
Παιδί 1: Τι θες νάχουμε; Ιστορία.
Παιδί 2: Ωωω, την αχώνευτη.
Παιδί 1: Ποια λες αχώνευτη; Την ιστορία ή την καθηγήτρια
την Παπαδοπούλου;
Παιδί 2: Και τις δύο. Όρεξη τις είχα.
Παιδί 1: Έλα ρε, την ιστορία και εγώ δεν την πάω πολύ, αν και
κάτι μαθαίνουμε για να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Αλλά η Παπαδοπούλου καλή είναι η κακομοίρα.
Νοιάζεται για μας.
Παιδί 2: Κουλάρισε. Τι καλή μωρέ η Παπαδοπούλου; Αλλά
ξέχασα. Αφού σούχει 18 εσένα , τι θα πεις.
(χτυπάει κουδούνι. Τρέχουν και κάθονται στα θρανία.)
Παιδί 2(προς όλους): Ρε , το νου σας, θα πετάξω ερώτηση για να
χάσουμε μάθημα, σιγοντάρετε, μη με κρεμάσετε, δεν
έχω διαβάσει σήμερα.
Παιδί 3: Και πότε έχεις διαβάσει εσύ;
Παιδί 2: (μορφασμός)
( μπαίνει η καθηγήτρια και κατευθύνεται στην έδρα)
Καθηγήτρια: Καλημέρα παιδιά.
Παιδιά (όλα μαζί): Καλημέρα.
Καθηγήτρια: Τι έχουμε για σήμερα;
(δυο-τρία παιδιά σηκώνουν χέρι)
Παιδί 3: Να σας πω εγώ κυρία;
Παιδί 2(σκουντάει το παιδί τρία με νόημα): Να ρωτήσω κάτι πριν
αρχίσουμε;
Καθηγήτρια: Τι είναι Γεωργιάδη; Ό,τι και νάναι πάντως ρώτα
σύντομα γιατί δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Ο
χρόνος περνάει και με τα καμώματά σας η ύλη
έχει μείνει πίσω. Λοιπόν ρώτα και μετά θα
σηκωθείς για μάθημα. Ή μήπως δεν έχεις διαβάσει
πάλι;
Παιδί 2 : Πώς δεν έχω διαβάσει καλέ κυρία; Με έχετε
παρεξηγήσει. (τα παιδιά από κάτω χασκογελάνε) Σιωπή
εσείς (προς τα παιδιά). Είναι σοβαρό αυτό που θέλω να
ρωτήσω. Να κυρία. Από πάνω σας έχουμε την εικόνα
αυτή. Είναι ανάγκη; Τι μας χρειάζεται στη σημερινή
εποχή; Στο εσπερινό μάλιστα γυμνάσιο που έρχονται
παιδιά στην αίθουσα αυτή από ότι ξέρω είναι και δυο
που δεν είναι Χριστιανοί. Είναι ωραίο να την
βλέπουνε; Άσε που νομίζω ότι και μένα με επηρεάζει
όταν λέω μάθημα με αυτό το βλέμμα που έχει ο
Χριστός και για αυτό καμμιά φορά μπερδεύομαι και
νομίζετε ότι είμαι αδιάβαστος. (τα παιδιά από κάτω
χασκογελάνε) . Τι τη χρειαζόμαστε;
Καθηγήτρια: Γιατί δεν ρωτάτε τον θεολόγο σας τι την
χρειαζόμαστε; Αυτός είναι πιο ειδικός.
Παιδί 4: Τι να μας πει ο θεολόγος; Αυτός θα μας αρχίσει τις
θρησκευτικούρες του. Είναι που είναι και τόσο χρονών
ο άνθρωπος. Σκουριασμένες ιδέες έχει.
Παιδί 5: Ενώ εσείς είστε νέα, μοντέρνος άνθρωπος που λέμε,
και το κυριώτερο , δεν είστε θεολόγος, είστε ιστορικός.
Καθηγήτρια: Έχεις δίκιο. Και νέα είμαι και μοντέρνα είμαι και
ιστορικός είμαι. Αλλά όλα αυτά δεν έχουν να
κάνουν με το αν χρειάζεται η εικόνα αυτή επάνω
από το κεφάλι μας. Παρόλα αυτά θα σας πω την
άποψή μου για το θέμα, όχι για να χάσετε, να
χάσετε μάθημα όπως νομίζετε, αλλά γιατί έτσι
κερδίζετε, κερδίζετε ένα μάθημα που θα σας είναι
χρήσιμο σε όλη σας τη ζωή.
Καθηγήτρια: Τι είναι αυτό που είναι κρεμασμένο εδώ; (δείχνει
την εικόνα του Χριστού)
Παιδί 6: Μια εικόνα.
Καθηγήτρια: Πολύ σωστά. Και αυτά που έχουμε εδώ, (δείχνει
αλλού) η φωτογραφία της Κέρκυρας, του
Καποδίστρια, και τ’ άλλα που ’ναι κρεμασμένα
στον τοίχο, τι είναι;
Παιδιά (όλα): Εικόνες.
Καθηγήτρια: Σωστά. Άρα όλα το ίδιο είναι. Καμμία διαφορά.
Σωστά;
Παιδί 1: Όχι κυρία, δεν είναι το ίδιο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η
εικόνα του Χριστού είναι κάτι άλλο, αισθάνομαι
διαφορετικά όταν την βλέπω.
Καθηγήτρια: Μπράβο Κανελλίδου.
Παιδί 2(πιο σιγά) : Βλέπω το 18 να το κάνεις 20 με τέτοια που
λες.
Καθηγήτρια: Σιωπή Γεωργιάδη. Αφού λοιπόν δεν είναι το ίδιο,
τότε η εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού τι
είναι; Μπορεί να μας πει κάποιος;
(σιωπή)
Παιδί 1: Μήπως … είναι ένα σύμβολο;
Καθηγήτρια: Ακριβώς. Είναι σύμβολο. Ο Σταυρός ήταν κάποτε
ένα ατιμωτικό σύμβολο, αλλά, από όταν ανέβηκε
ο Χριστός επάνω του, έγινε με μιας σύμβολο
θυσίας, σύμβολο δύναμης, σύμβολο ευλογίας. Και
τι το καλλίτερο, από το… μπαίνοντας στην τάξη
το πρωί να ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά στην
εικόνα, κάνοντας μια άτυπη, στιγμιαία προσευχή.
Από αυτή την εικόνα παίρνουμε το πιο ισχυρό
εφόδιο για κάθε μας προσπάθεια μέσα στην
ημέρα, αυτή η εικόνα είναι η βάση για κάθε
επιτυχία μας, είναι το αποκούμπι και η παρηγοριά
σε κάθε στεναχώρια μας. Αυτά θα
σας τα πει καλλίτερα βέβαια και ο θεολόγος σας.
Αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι δεν μπορούμε,
δεν επιτρέπεται, να βγάζουμε αυτά τα σύμβολα
από τη ζωή μας. Ξέρετε κανένα άλλο ιερό
σύμβολο;
Παιδί 7: Η σημαία μας.
Καθηγήτρια: Πολύ σωστά. Εθνικό σύμβολο. Αλλά έχει και αυτή
τον Σταυρό επάνω της. Δύο φορές μάλιστα. Και
στο ύφασμα και στο κοντάρι. Και αυτό δείχνει τη
βαθειά θρησκευτικότητα των προγόνων μας, το
αλληλένδετο της πατρίδας μας και της πίστης μας.
Ο Κολοκοτρώνης, για να κάνουμε και λίγο
ιστορία, ήρωας του ’21, ένας από τους ήρωες της
πατρίδας μας, υπενθύμιζε ότι «…όταν επιάσαμεν
τα άρματα, είπαμεν πρώτα υπέρ πίστεως και
έπειτα υπέρ πατρίδος…».
Παιδί 2: Μα κυρία όλα αυτά είναι παλιά. Σήμερα τι γίνεται.
Αλλάζει ο κόσμος. Πάει μπροστά. Σε σύμβολα θα
πιστεύουμε; Πρόσφατα που σερφάριζα στο internet
διάβασα σε ένα blog ότι μια πολύ αξιόλογη επιστήμων,
καθηγήτρια πανεπιστημίου, με διδακτορικό μάλιστα
από την Αγγλία, είπε ότι δεν είμαστε
Έλληνες, αλλά μας έκαναν Έλληνες.
Καθηγήτρια: Παιδί μου, σαν φιλόλογος οφείλω να σας πω και
βάλτε το καλά στο μυαλό σας, ότι η λέξη
επιστήμων προέρχεται από το επί και το ρήμα
ίσταμαι και σημαίνει αυτός που γνωρίζει καλά.
Άρα επιστήμων δεν είναι αποκλειστικά αυτός που
έχει σημαντικά διπλώματα. Καλά τα διπλώματα,
αλλά καλλίτερη η γνώση2. Σαν ιστορικός,
θα σας πω ότι ο περίφημος στρατηγός
Μακρυγιάννης, αυτός που θυσιάστηκε για το καλό
της Πατρίδας του, της Πατρίδας μας, αυτός που
έγινε σύμβολο, έγινε παράδειγμα για όλους εμάς
τους νεώτερους και μας έδειξε πως θέλει
θυσία και κόπο κάθε τι το ωραίο, κάθε τι που
προσδοκάμε, έλεγε τότε «…πατρίδα, πατρίδα,
ήσουν άτυχη από ανθρώπους να σε
κυβερνήσουν».
Αλλά θα σας πω και κάτι ακόμα, μια και
αναφερθήκατε στο σήμερα. Θυμάστε ίσως πως
πρόπερσυ τον Ιούλιο έγινε μια
τρομοκρατική επίθεση σε λεωφορείο στο Λονδίνο.
Ο φανατισμός είχε μετατρέψει νεαρό
Μουσουλμάνο σε καμικάζι. Πήρε μαζί του στον
θάνατο τόσες ψυχές. Αλλά η Παναγιά έκανε το
θαύμα της. Ο οδηγός, πιστός Ορθόδοξος, ο
Γιώργος Ψαραδάκης, σώθηκε. Ήταν
επαγγελματίας οδηγός στις αστικές συγκοινωνίες
του Λονδίνου. Εκείνο το πρωί παρέλαβε το
λεωφορείο της γραμμής και ξεκίνησε για την
συνηθισμένη διαδρομή. Μέχρι που άκουσε μία
έκρηξη. Όταν κοίταξε πίσω, συνειδητοποίησε ότι
ήταν ο μόνος από όλο το λεωφορείο που δεν είχε
πάθει τίποτε. Οι επιβάτες του είχαν σκοτωθεί ή
είχαν βαρύτατα τραυματισθεί. Εκείνος όμως
βγήκε σώος και αβλαβής. Μόλις συνήλθε από
τον ψυχικό κλονισμό μίλησε στους
δημοσιογράφους. Εκεί αποκάλυψε το μυστικό
του: «Σώθηκα από θαύμα! Πάντα έχω μαζί μου ένα
εικόνισμα της Παναγίας της Οδηγήτριας. Το είχα
μαζί μου και το πρωί της Πέμπτης. Η Παναγία με
έσωσε. Την ευχαριστώ». Ακούμε στις μέρες μας
κάποιες φωνές που ζητούν να κατεβάσουμε τα
θρησκευτικά σύμβολα από τα σχολεία μας. Στην
Αγγλία, όπου οι Ορθόδοξοι αποτελούν μικρή
μειοψηφία, ο Γιώργος Ψαραδάκης είχε πάντα στο
λεωφορείο την εικόνα της Παναγίας. Κανείς δεν
μπόρεσε να του ξεριζώσει αυτή την συνήθεια.
Ποιος θα τολμήσει να κατεβάσει το σύμβολό του
αυτό από το λεωφορείο που οδηγεί; Και έρχονται
τώρα κάποιοι και τι θέλουν να μας πουν; Ότι στην
Ορθόδοξη Ελλάδα θα στερηθεί η συντριπτική
πλειοψηφία του λαού μας τη δυνατότητα να έχει
την ευλογία του Χριστού και των Αγίων
μέσα σε σχολεία και άλλους δημόσιους
χώρους; Αλλά και στα σχολεία, γιατί να δεχθούμε
ότι τα παιδιά των μεταναστών ενοχλούνται από τις
εικόνες; Αφού αυτοί θέλουν να ζήσουν στη χώρα
μας, είναι συμφέρον τους να γνωρίσουν τη
θρησκεία, τις παραδόσεις και τα σύμβολα που
σέβεται η πλειοψηφία των Ελλήνων. Κανένας δεν
τους αναγκάζει να αλλάξουν την πίστη τους και
κανένας δεν δικαιούται να τους
χλευάσει ή να τους μιλήσει υποτιμητικά
για τις εθνικές και τοπικές παραδόσεις τους. Ως
Χριστιανοί και ως δημοκρατικοί
πολίτες είμαστε και πρέπει να είμαστε
φιλόξενοι και αντίθετοι σε ρατσιστικά φαινόμενα.
Όμως δημοκρατία σημαίνει σεβασμό και στην
πλειοψηφία, κυρίως σ' αυτήν. Και η πλειοψηφία
αυτού του λαού θέλει να βλέπει στους δημόσιους
χώρους τον Χριστό και τη Παναγία. Μήπως μετά
από τα θρησκευτικά σύμβολα, μας ζητήσουν να
βγάλουμε τον Σταυρό και από τη σημαία μας;
Μήπως θα πρέπει να καταργήσουμε και στον
Εθνικό μας Ύμνο, την 89η στροφή
επειδή ο Σολωμός υμνεί την
θρησκεία με τον Σταυρό; Μήπως μετά από τα
θρησκευτικά σύμβολα μας ζητήσουν κάποιοι στο
όνομα της πολυπολιτισμικότητος, να
αλλάξουν ονομασίες και οι σταθμοί του ΜΕΤΡΟ
στην Αθήνα; Η γραμμή Άγιος Δημήτριος – Άγιος
Αντώνιος να ονομαστεί Δημήτρης – Αντώνης;
Ε, ας σοβαρευτούμε επιτέλους,
και ας σεβαστούμε την παράδοση ενός
λαού, ο οποίος πιστεύει στα θαύματα της
Οδηγήτριας και θέλει να συνυπάρξει αρμονικά με
τους άλλους πολιτισμούς χωρίς όμως να χάσει τις
ελληνορθόδοξες ρίζες του. Καταλάβατε;
Παιδί 2: (συνεσταλμένα) Μάλιστα κυρία.
(χτυπάει κουδούνι)
Καθηγήτρια: Άντε, για αύριο θα έχουμε το ίδιο μάθημα που είχαμε για σήμερα. Όμως το μάθημα που κάναμε σήμερα, δεν θα το έχετε μόνο για αύριο, αλλά για όλη σας τη ζωή.
(η καθηγήτρια μαζεύει τα πράγματά της και τα παιδιά σηκώνονται και φεύγουν ρίχνοντας και μια ματιά στην εικόνα. Όλοι πηγαίνουν μπροστά για υπόκλιση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου