Είναι «παράδοση των προκατόχων» του Πατριάρχη Βαρθολομαίου η διεξαγωγή διαθρησκειακών διαλόγων;

Ρεπορτάζ των Νίκου Μαγγίνα και Νίκου Παπαχρήστου στο amen.gr μας μεταφέρει δηλώσεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε συνάντηση που είχε με προσκυνητές από την Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη. Μεταξύ των άλλων ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στους διαθρησκειακούς διαλόγους και χαρακτήρισε «ακραίους» και «φονταμενταλιστές» όσους αντιτίθενται στους διαλόγους που διεξάγει. Ανέφερε δε ότι «το πιστεύω του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν πάντοτε αυτό και ότι και αν κάνω εγώ, με τα δεδομένα της σημερινής εποχής, είναι η συνέχεια της παραδόσεως των προκατόχων μου». Μεταφέρουμε παρακάτω το σχετικό απόσπασμα από το ρεπορτάζ και ακολούθως θέτουμε κάποια ερωτήματα προσπαθώντας να διαλύσουμε την οικουμενιστική ομίχλη των πατριαρχικών λόγων:....
Θα επιμείνουμε στο διάλογο και ας μας επικρίνουν
«Ως προς τον διαθρησκειακό διάλογο είναι το πιστεύω μας, είναι η πεποίθησή μας Πρέπει να δίνουμε το χέρι ο ένας στον άλλο, να γνωριζόμαστε καλύτερα, να συνεργαζόμαστε και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο. Την ταυτότητα και την ιδιοπροσωπεία του άλλου, τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, την ιδεολογία του, την παράδοσή του την εθνική, την πολιτιστική γιατί μόνον έτσι μπορούμε να ζήσουμε εν ειρήνη. Και γι’ αυτό το Πατριαρχείο μας, πέραν των διαλόγων που έχει με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες και ομολογίες, εδώ και 25 χρόνια εγκαινίασε διάλογο και με το Ισλάμ και με τον Ιουδαϊσμό. Έχουμε κάνει αρκετά συνέδρια επιτυχημένα. Με τους μουσουλμάνους και με τους Ιουδαίους αδελφούς μας δεν συζητούμε καθαρώς θεολογικά θέματα όπου η συνεννόηση θα ήταν πιο δύσκολη. Αλλά συζητούμε κοινωνικά θέματα τα οποία απασχολούν όλους τους ανθρώπους, όλο το ανθρώπινο γένος , όλο τον κόσμο. Η βία, η ειρήνη και ο πόλεμος, πολύπολιτισμικότητα, έχουμε κάνει έναν κατάλογο όλων των συναντήσεων και των θεμάτων που συζητήσαμε όλα αυτά τα 25 χρόνια» σημείωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
«Αναφέρατε τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Όντως υπάρχουν οι εκπρόσωποι αυτού του θλιβερού φαινομένου και στους Ορθοδόξους και στους Καθολικούς και στους Μουσουλμάνους και στους Εβραίους οι οποίοι νομίζουν ότι αυτοί και μόνο είναι πάνω στην γη και ότι πρέπει να κατακυριεύσουν της γης όπως λέει και η Παλαιά Διαθήκη. Και ότι δεν υπάρχει θέση για κανέναν άλλο. Και πολεμούν αυτούς τους διαλόγους. Εμένα με επικρίνουν γιατί έχω σχέσεις με τον Πάπα, ότι έχω σχέσεις με το Ισλάμ… Δεν με επηρεάζει αυτό. Εγώ συνεχίζω το έργο μου κατά συνείδηση και ας επικρίνουν οι ακραίοι… Υπάρχουν παντού, παντού σε όλα τα θρησκεύματα και σε όλες τις χώρες και είναι φυσικό κατά την ιδεολογία τους να μην επικροτούν αλλά αντιθέτως να επικρίνουν όλους εμάς που έχουμε ανοιχτούς ορίζοντες και θέλουμε την αγάπη και την ειρήνη να βασιλεύει στις διαπροσωπικές και στις διακρατικές σχέσεις» πρόσθεσε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και συνέχισε: « Το πιστεύω του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν πάντοτε αυτό και ότι και αν κάνω εγώ, με τα δεδομένα της σημερινής εποχής, είναι η συνέχεια της παραδόσεως των προκατόχων μου. Εδώ σας αναφέρω ως παράδειγμα τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ’ ο οποίος στις αρχές του 20ου αιώνος εξέδωσε δύο εγκυκλίους και καλούσε όλους να συνεργάζονται, να έχουν διάλογο. Αργότερα ο τοποτηρητής του Οικουμενικού θρόνου, δεν υπήρχε Πατριάρχης, εχήρευε ο Θρόνος, αλλά ο Τοποτηρητής με τους συνεργάτες του έβγαλαν την περίφημη εγκύκλιο του 1920 και καλούσαν όλους τους άλλους Χριστιανούς, Καθολικούς και Διαμαρτυρομένους, να συνεργαστούν και να συμπτύξουν την «Κοινωνία των Εκκλησιών» κατά το παράδειγμα της «Κοινωνίας των Εθνών» που είχε γίνει τότε. Και αυτή εγκύκλιος του Πατριαρχείου θεωρείται σήμερα στους κύκλους του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών ως ο Καταστατικός Χάρτης της Οικουμενικής Κινήσεως της εποχής μας. Όλα αυτά είναι γνωστά αλλά καλό είναι να γράφονται για να τα μαθαίνουν κατά το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι
Τα ερωτήματά μας:
1. Ποιους αλήθεια θεωρεί «ακραίους» και «φονταμενταλιστές» ο Πατριάρχης Βαρθλομαίος; Τους κληρικούς και λαϊκούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας που ανησυχούν για την εξάπλωση της παναίρεσης του οικουμενισμού;

2. Ποιοι ήταν οι καρποί των διαχριστιανικών διαλόγων που διεξάγει ο ίδιος και κάποιοι από τους προκατόχους του; Μήπως οι διαθρησκειακοί διάλογοι έλυσαν προβλήματα όπως «η βία, η ειρήνη και ο πόλεμος»;

3. Γιατί θα πρέπει να θεωρήσουμε ως ορθή την εγκύκλιο του 1920 για τη συγκρότηση της «Κοινωνίας των Εκκλησιών» και τι αλήθεια προσέφερε η παραμονή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της Εκκλησίας της Ελλάδος εντός του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών;

4. Ποια είναι η «παράδοση των προκατόχων του» που συνεχίζει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος; Πότε ξεκίνησε αυτή η παράδοση; Ποιοι προκάτοχοί του καλλιέργησαν τον διάλογο μετά πάντων των αιρετικών και αλλοθρήσκων άνευ προϋποθέσεων και χωρίς την τήρηση των Ιερών Κανόνων; Προφανώς ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θέλει να είναι συνεχιστής του πρώτου μεγάλου οικουμενιστή Πατριάρχη Αθηναγόρου. Λησμονεί όμως ότι τον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως πολύ πριν ανέλθει ο ίδιος και οι λίγοι οικουμενιστές προκάτοχοί του, ελάμπρυναν μεγάλοι άγιοι όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Μήπως ο άγιος Γρηγόριος διαλέχτηκε με τους πνευματομάχους κατά τον τρόπο που διαλέγεται ο σημερινός Πατριάρχης μετά των αιρετικών; Ή ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμπροσευχόταν και διαλεγόταν με τους οπαδούς του Αρείου;

5. Αντί της εκτόξευσης μομφών εναντίον των αντιοικουμενιστών ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος  εκτός από θρόνων διάδοχος ας γίνει και τρόπων μέτοχος των Αγίων προκατόχων του και όχι μιμητής των προσφάτων προκατόχων του που υπηρέτησαν και άνδρωσαν τον οικουμενισμό.

Εάν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πιστεύει ότι «πρέπει να δίνουμε το χέρι ο ένας στον άλλο» και να σεβόμαστε «την ταυτότητα και την ιδιοπροσωπεία του άλλου, τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, την ιδεολογία του» θα πρέπει να θυμηθεί ότι ο σήμερα τιμώμενος άγιος Νικόλαος, διαλεγόμενος με τον Άρειο, δεν έτεινε χείρα γνωριμίας αλλά ύψωσε χείρα τιμωρίας της εμμονής του Αρείου στην αίρεση, μήπως και διά του τρόπου αυτού τον οδηγήσει στην Αλήθεια.