Η ΕΝΣΑΡΚΩΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἶναι ἕνα γεγονός, ποὺ καταχωρήθηκε στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ἀκριβέστερα εἶναι τὸ Γεγονός, ποὺ ἔδωσε τὴ δυνατότητα στοὺς ἀνθρώπους νὰ σωθοῦν. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ πρέπει νὰ τὴν στοχάζονται οἱ χριστιανοὶ καὶ νὰ δοξολογοῦν τὸ Θεό, ἀλλὰ καὶ οἱ μὴ χριστιανοὶ πρέπει νὰ τὴν πληροφορηθοῦν, γιὰ νὰ τὴν ἀξιοποιήσουν καὶ νὰ ὁδηγηθοῦν στὴ σωτηρία.
Ἕνας Ἐπίσκοπος ἐπισημαίνει: «Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀνέλαβε τὸ ἔργο τῆς ἀνόρθωσης τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία καὶ γεννήθηκε ὡς τέλειος ἄνθρωπος καὶ τέλειος Θεός, δηλαδὴ Θεάνθρωπος. Ἡ Δ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος διετύπωσε ὡς ἑξῆς τὸ γεγονὸς αὐτό: Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν τέλειος ἄνθρωπος καὶ τέλειος Θεός, ἔχοντας δύο φύσεις, τὴ θεία καὶ τὴν ἀνθρώπινη, ἑνωμένες σὲ ἕνα πρόσωπο “ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως”».....
Ποιὲς εἶναι οἱ συνέπειες τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο; Προφανῶς «ὁ Υἱὸς τοῦΘεοῦ, μὲ τὴ σάρκωσή του, ἁγίασε, ἀνακαίνισε καὶ θέωσε τὴν ἀνθρώπινη φύση. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός, ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος ἀνόρθωσε τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀπὸ τὴν ἄβυσσο τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο, ἀνύψωσε τὸν ἄνθρωπο στὸ χῶρο τῆς θεότητος, τοῦ ἔδωσε δηλαδὴ τὴ δυνατότητα νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ ζεῖ σὲ κοινωνία μὲ τὸν Τριαδικὸ Θεό».
Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ πιὰ νὰ ἀγωνιστεῖ καὶ νὰ πετύχει τὴ σωτηρία του, ἐνισχυόμενος πάντα ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ὅταν μάλιστα στοχάζεται τὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, παίρνει δύναμη καὶ θεωρεῖ μεγάλη ἀχαριστία νὰ μὴ προσπαθήσει γιὰ τὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν καὶ νὰ μὴ ταπεινωθεῖ λέγοντας πάντα τὴν τελωνικὴ εὐχὴ «ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ».
Ποιὲς εἶναι οἱ συνέπειες τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο; Προφανῶς «ὁ Υἱὸς τοῦΘεοῦ, μὲ τὴ σάρκωσή του, ἁγίασε, ἀνακαίνισε καὶ θέωσε τὴν ἀνθρώπινη φύση. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός, ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος ἀνόρθωσε τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀπὸ τὴν ἄβυσσο τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο, ἀνύψωσε τὸν ἄνθρωπο στὸ χῶρο τῆς θεότητος, τοῦ ἔδωσε δηλαδὴ τὴ δυνατότητα νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ ζεῖ σὲ κοινωνία μὲ τὸν Τριαδικὸ Θεό».
Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ πιὰ νὰ ἀγωνιστεῖ καὶ νὰ πετύχει τὴ σωτηρία του, ἐνισχυόμενος πάντα ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ὅταν μάλιστα στοχάζεται τὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, παίρνει δύναμη καὶ θεωρεῖ μεγάλη ἀχαριστία νὰ μὴ προσπαθήσει γιὰ τὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν καὶ νὰ μὴ ταπεινωθεῖ λέγοντας πάντα τὴν τελωνικὴ εὐχὴ «ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου