Ἡ τόλμη τῶν νέων εἶναι χρέος ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστό
Ἡ ἀνοχὴ σημαίνει συνενοχή
(Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγων. και Κονίτσης κ.Ἀνδρέου τὴν Μ. Παρασκευὴ τὸ βράδυ στὴν Κόνιτσα)
Θὰ μεταφερθοῦμε νοερὰ στὸν λόφο τοῦ Γολγοθᾶ, τὴν ὥρα ποὺ ὁ Κύριος βρίσκεται πάνω στὸν Σταυρό. Οἱ δύο ληστὲς, οἱ συσταυρωθέντες μὲ τὸν Ἰησοῦν, ἔχουν ἤδη ἀποκαθηλωθεῖ. Καὶ μένει τώρα μόνος ὁ Ἐσταυρωμένος. Κάπου ἐκεῖ στέκεται ἕνας ἄνθρωπος (χρησιμοποιῶ τὼρα φράσεις ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο), ἄνθρωπος πλούσιος, ποὺ ἔχει τὸ ἀξίωμα τοῦ Βουλευτῆ, καὶ εἶναι "εὐσχήμων", δηλαδή σφόδρα ἐπίσημος. Μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἐκλεκτοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου γίνεται μιὰ πάλη... Νὰ πάω ; Νὰ μὴν πάω ; Τὶ θὰ πεῖ ἡ κοινωνία ; Ποιὲς θὰ εἶναι οἱ συνέπειες ; Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, εἶναι ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, κρυφὸς μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ, "διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων". Στὸ μεγάλο Συνέδριο, τὸ Ἰουδαϊκὸ Συνέδριο, ὅταν πρὶν ἀπὸ λίγες ὧρες δικαζόταν ὁ Ἰησοῦς, ὁ Ἰωσὴφ εἶχε ἀρνηθεῖ νὰ δώσει καταδικαστικὴ ψῆφο. "Οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν" θὰ πεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Καὶ τώρα ; Τώρα ποὺ κυριαρχεῖ τὸ μῖσος, ὁ φόβος καὶ ἡ τρομοκρατία, ὁ Ἰωσὴφ παίρνει τὴν τολμηρὴ ἀπόφαση νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Ρωμαῖο ἡγεμόνα τὴν ἄδεια νὰ ἀποκαθηλώσει τὸ σῶμα τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ νὰ τὸ κηδεύσει. Καὶ ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο "τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ἡτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ". Ἐδῶ νὰ προστεθεῖ ὅτι κοντὰ στὸν Ἰωσὴφ ἦλθε καὶ ὁ ἄλλος κρυμμένος μαθητὴς, ὁ Νικόδημος. Καὶ δὲν εἶναι παράξενο αὐτό. Ἡ θαρραλέα ὁμολογία καὶ πράξη τοῦ ἑνός, γιγαντώνει καὶ ἄλλων τὰ στήθη. Ἔτσι γίνεται πάντοτε.
Ὁ Ἰωσὴφ προσφέρει στὸν Χριστὸ ταπεινὸ μνημεῖο δικό του, ποὺ τὸ εἶχε λαξεύσει στὸν βράχο, "μνημεῖον καινόν", ὅπως λέει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, "ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη". Ἕνα καινούργιο τάφο στὸν ὁποῖον, μέχρι ἐκείνη τὴν ὥρα δὲν εἶχε κανεὶς ἐνταφιασθεῖ. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν Νικόδημο ὁ Ἰωσὴφ προσφέρει μεῖγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡς λίτρας ἑκατόν, γιὰ νὰ ἀλείψει τὸ ἄχραντον σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέσα, λοιπόν, σ' ἐκεῖνο τὸ σκοτινιασμένο ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ τὴν κακία κλῖμα, ὁ Ἰωσὴφ ξεπέρασε τὴν τρομοκρατία καὶ ἐτόλμησε. Ἡ πράξη του μένει δυὸ χιλιάδες χρόνια τώρα σημεῖο φωτεινὸ γιὰ ὅλους μας, ἰδιαίτερα, ὅμως, γιὰ τοὺς νέους μας, πρὸς τοὺς ὁποίους κυρίως, ἀπόψε, ὁ λόγος.
Ἐτόλμησε, λοιπόν, ὁ Ἰωσήφ. Καὶ κοιτᾶξτε. Δὲν ἀρνεῖται τὸν Χριστό, ὅπως ἔκανε ὁ Πέτρος ὁ Ἀπόστολος μπροστὰ σὲ μιὰ παιδίσκη. Δὲν καιροσκοπεῖ ὅπως ὁ Πιλᾶτος, ποὺ ἐνῷ εἶχε διαπιστώσει τὴν ἀθωότητα τοῦ Ἰησοῦ, τελικῶς τὸν παρέδωσε γιὰ νὰ σταυρωθεῖ. Ζητάει τὶ ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο ; Τὸ σῶμα ἑνὸς λαομίσητου καταδίκου, ὁ ὁποῖος σὰν ὁ ἔσχατος τῶν κακούργων πέθανε καθηλωμένος στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Αὐτὰ τότε. Τώρα τί, ὅμως ; Τώρα ἐσεῖς ἀγαπητοί νέοι, ὅσοι εἶστε ἐδῶ καὶ ὅσοι ἀκοῦτε "ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων" μέσῳ τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ μας, ἐσεῖς εἶστε ἄρα γε τολμηροὶ γιὰ τὴν πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ; Μὴν πεῖτε ὅτι δὲν χρειάζεται σήμερα τόλμη σὰν τοῦ Ἰωσήφ. Χρειάζεται. Γιατί, κοιτᾶξτε, σήμερα δὲν εἶναι τὸ σῶμα, ἀλλὰ κυρίως τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ποὺ συχνά χρειάζεται τολμηρὴ προστασία. Μήπως τάχα καὶ στὴν ἐποχή μας δὲν ἀκοῦμε ἀπὸ ραδιοφωνικοὺς καὶ τηλεοπτικοὺς κυρίως σταθμοὺς, νὰ περιπαίζεται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ἤ μήπως καὶ σήμερα πρόσωπα καὶ πράγματα ἱερὰ καὶ ἅγια δὲν γίνονται ἀντικείμενα ἀστεϊσμῶν καὶ εἰρωνειῶν ; Μήπως δὲν φθάνουν στ' αὐτιά μας βλασφημίες καὶ βωμολοχίες ἀπευθυνόμενες σὲ ὅτι ἱερὸτερο ὑπάρχει, δηλαδή, στὸ Χριστό, στὸν Ἀρχηγὸ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ὅπως τότε ἔκαναν οἱ παραπορευόμενοι κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρό, οἱ ὁποῖοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν καὶ τὸν εἰρωνεύοντο ; Σ' αὐτὲς τὶς περιστάσεις ἤ καὶ σὲ ὅποιες παρόμοιες τὰ χριστιανικὰ νειᾶτα χρειάζονται νὰ εἶναι τολμηρά. Καὶ μὲ φλόγα ψυχῆς νὰ μιλήσουν, νὰ σταματήσουν τὴν βλασφημία, ν' ἀποστομώσουν τοὺς βέβηλους, νὰ κλείσουν τὰ ἀνίερα στόματα. Ἡ τόλμη αὐτὴ εἶναι χρέος ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστό. Ἄν δὲν τὸ κάνουμε συνεργαζόμαστε μὲ τοὺς ἐχθρούς Του. Γιατί ; Διότι ἡ ἀνοχὴ τῆς ἁμαρτίας σημαίνει ἐνοχὴ δική μας καὶ συνενοχή. Ἀκόμη, ὅμως, ἀπαιτεῖται θάρρος καὶ τόλμη ἀπέναντι σὲ βιβλία καὶ περιοδικά τῶν ὁποίων οἱ συγγραφεῖς βουτοῦν τὴν πέννα τους στὸν βόθρο τῆς ἁμαρτίας καὶ βεβηλώνουν τὴν ἠθικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὴν τὴν ἠθικὴ ζωή τὴν ὁποία ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δημιούργησε μὲ τὸ Τίμιον Αἷμα Του. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ διάφορα θεάματα τοῦ κινηματογράφου καὶ τῆς τηλεοράσεως, ὅσα βέβαια ἀπὸ αὐτὰ ρίχνουν σὲ ἐρείπια τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι κάθε νέος ποὺ πέρασε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Βάπτισμα. Καὶ τὶ κάνουν ; Γκρεμίζοντας τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ ἤ, ἄν θέλετε, τοὺς Ναοὺς τοῦ Θεοῦ, τοὺς νέους ἀνθρώπους, στήνουν στὴν θέση τους ναοὺς τῶν εἰδώλων καὶ προπαγανδίζουν τὴν σαρκολατρεία καὶ τὸν ἠθικὸ ἐκπεσμό.
Τέλος, θὰ μποροῦσε νὰ προστεθεῖ καὶ ἡ τόλμη ποὺ ἀπαιτεῖται ἔναντι ὅσων διαστρέφουν τὴν ἐθνική μας ἱστορία δημιουργώντας σύγχυση καὶ ἀποπροσανατολισμὸ στὴ νέα γενιά. Γιατὶ ἡ πορεία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν πορεία τοῦ Χριστιανισμοῦ. Καὶ ὅπως λέει ὀ ἐθνικὸς ἱστορικὸς Κων/νος Παπαρηγόπουλος "τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος δὲν διεσώθη εἰ μὴ διὰ τῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ συμμαχίας". Ἕνα τηλεφώνημα, σὲ μιὰ ἐφημερίδα, σ' ἕνα τηλεοπτικὸ σταθμό κ.ο.κ., μιὰ ἐπιστολή, μιὰ διαμαρτυρία μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο - ὄχι μὴ πάει τὸ μυαλό σας σ' αὐτὸ ποὺ γίνεται τώρα μὲ τὰ γιαούρτια καὶ ὅλα αὐτά, ὄχι, αὐτὴ δὲν εἶναι δική μας τακτική καὶ δική μας πρακτική, καὶ δὲν συμφωνοῦμε καθόλου μ' αὐτὲς τὶς πρακτικές. Ἔχει τρόπους κανεὶς ὅταν θέλει νὰ διαμαρτυρηθεῖ -. Ὅλους, λοιπόν, αὐτοὺς τοὺς ἀδίστακτους πλαστογράφους τῆς ἱστορίας μποροῦμε νὰ τοὺς βάλουμε στὴν θέση τους, ἤ ἐν πάσει περιπτώσει νὰ πάρουν ἕνα μήνυμα ποὺ νὰ λέει ὅτι οἱ νέοι ἄνθρωποι δὲν ἀνέχονται τὶς διάφορες ἀνιστόρητες ἀθλιότητες. Διότι τόλμη καί γενναιότητα παιδιά, - παιδιὰ λέω ἀναφερόμενος στοὺς νέους ἀνθρώπους - τόλμη καὶ γενναιότητα δὲν εἶναι μόνο τὰ γερὰ μπράτσα καὶ ἡ σωματικὴ ρώμη. Τόλμη εἶναι νὰ μποροῦν σὲ κάποια πράγματα, ὄχι βέβαια καὶ σὲ ὅλα, ἀλλὰ σὲ κάποια πράγματα νὰ μποροῦν νὰ λένε οἱ νέοι καὶ τὸ "ὄχι". Ὄχι δὲν θὰ γίνει αὐτό, δὲν πρέπει νὰ γίνει αὐτό. Καὶ ἀρχίζοντας ἀπὸ τὰ μικρὰ, παιδιά. Ποιὰ εἶναι τὰ μικρά. Ἄς ποῦμε τὸ κάπνισμα. Ἄν πᾶμε λίγο παραπέρα ἄς ποῦμε τὰ ναρκωτικά. Ἄς προχωρήσουμε ἀκόμα λίγο πιὸ κάτω θὰ δοῦμε τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, τὰ ὁποῖα, δυστυχῶς, δίνουν καὶ παίρνουν στοὺς καιρούς μας. Λοιπόν, "τολμήσας". Τότε ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος. Στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας οἱ γενναῖοι νεομάρτυρες τῶν 16 τῶν 18 τῶν 20 χρονῶν ποὺ προτιμοῦσαν νὰ θυσιάσουν τὴν ζωή τους παρὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό. Καὶ σήμερα ; Σήμερα οἱ πιστοὶ νέοι πρέπει νὰ εἶναι οἱ τολμηροὶ ἐν σχέσει πρὸς τὴν πίστη τους. Ἡ ἐποχὴ μας, βουτυγμένη στὴ χαύνωση ποὺ δημιουργεῖ ἡ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶ βυθισμένη στὴν ἀγωνία τῆς ἀνεργίας καὶ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ἡ ὁποία ταλανίζει καὶ τὴν δική μας τὴν Χώρα, γιὰ νὰ ξεκινήσει μιὰ καινούργια δημιουργικὴ πορεία ἡ κοινωνία μας, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τολμηρὸ, νεανικό, χριστιανικό παράδειγμα. Οἱ πιστοὶ νέοι ποὺ ἀγαποῦν τὸν Χριστό, στὸ σπίτι, στὸ σχολεῖο, στὸ Πανεπιστήμιο, στὸ δρόμο, στὴν ἐργασία τους, στὴν στρατιωτική τους μονάδα, ὅσοι ὑπηρετοῦν τὴν θητεία τους γιὰ τὴν ἑλληνική μας Πατρίδα, παντοῦ σὲ κάθε ἐκδήλωση τῆς ζωῆς τους, νὰ τὸ χαρίσουν σὲ ὅλους μας τὸ νεανικὸ, χριστιανικό τους παράδειγμα, γιατὶ κι ἐμεῖς οἱ μεγάλοι τὸ ἔχουμε πολὺ ἀνάγκη αὐτὸ τὸ παράδειγμα. Νὰ εἶναι πρωτοπόρα τὰ νειᾶτα καὶ ν' ἀκολουθοῦμε ἐμεῖς. Στὸ περιβάλλον τους οἱ νέοι ἄνθρωποι καλοῦνται νὰ γίνουν οἱ ἀφυπνιστὲς τῶν ναρκωμένων συνειδήσεων.
Καὶ τὼρα θὰ σᾶς βάλω ἕνα test. Αὐτὸ θὰ γίνει αὔριο τὸ βράδυ, τὰ μεσάνυχτα. Τὰ μεσάνυχτα αὔριο γίνεται ἡ ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως, καὶ ἀμέσως μετὰ ἐπακολουθεῖ ἡ Θεία Λειτουργία. Ὁρισμένοι χριστιανοὶ, γιὰ διαφόρους λόγους, δὲν μένουν στὴν Θεία Λειτουργία. Ἐσεῖς, παιδιά, ὅμως, προσέξτε. Μὴν νικηθεῖτε ,τυχόν, ἀπ' τὴν κούραση. Ὑπάρχει κάποια κούραση, λογικόν εἶναι. Μὴν ὑποκείψετε στὸ Πασχαλινὸ τραπέζι καὶ στὴν λυχουδιὲς ποὺ ὑπάρχουν σ' αὐτὸ τὸ τραπέζι. Νικεῖστε το αὐτό. Καὶ ἐλᾶτε στὴν Θεία Λειτουργία καὶ ἔτσι νὰ βαθμολογείσετε τὸν ἑαυτό σας, μ' αὐτὸ τὸ πρῶτο βῆμα, κατὰ πόσον ἀγαπᾶτε τὸν Χριστόν. Ἀγαπῶ τὸν Χριστὸ σημαίνει κάνω κάποιες θυσίες. Χωρὶς θυσία ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ δὲν νοεῖται. Θὰ περιμένω λοιπόν, αὔριο τὸ βράδυ, ἄν ζῶ βεβαίως, πρῶτα ὁ Θεός, νὰ δῶ νέους ἀνθρώπους νὰ ὑπερτεροῦν στὸ ἐκκλησίασμα τῆς Ἀναστάσιμης Θείας Λειτουργίας. Αὐτὴ θὰ εἶναι, θὰ ἔλεγα, μιὰ τολμηρὴ νίκη. Μεγάλη τολμηρὴ νίκη. Ἐπιχειρεῖστε το. Προσπαθεῖστε το. Καὶ θὰ δεῖτε ὅτι ἄν τὸ κάνετε μὲ τὴν θέλησή σας καὶ μὲ τὴν δύναμη τῆς καρδιᾶς σας θὰ τὸ πετύχετε. Γιατὶ ὁ Χριστὸς ζητάει γενναίους ἀνθρώπους. Ζητάει Ἰωσὴφ καὶ Νικοδήμους. Μὴν τοῦ τὸ ἀρνηθεῖτε. Δὲν λέω μὴ μοῦ τὸ ἀρνηθεῖτε. Ἐγὼ δὲν εἶμαι τίποτε. Λέω μὴ τοῦ ἀρνηθεῖτε τοῦ Χριστοῦ τὴν προσέλευσή σας καὶ τὴν συμμετοχή σας στὴν Θεία Λειτουργία. Τὸ εὔχομαι ὁλόψυχα καὶ προσεύχομαι γι' αὐτό.
Καὶ τελειώνοντας αἰσθάνομαι τὴν ὑποχρέωσή μου νὰ σᾶς πῶ, τουλάχιστον γιὰ ὅσους δὲν μένουν ἐδῶ ἀλλ' ἔχουν ἔλθουν ἐπ' εὐκαιρίᾳ τώρα τῶν ἑορτῶν, ἔχω νὰ σᾶς πῶ ὅτι ἡ ἀκριτική μας ἐπαρχία χρειάζεται ἰδιαίτερα τὴν συμβολὴ τῶν νέων ἀνθρώπων αὐτὴ εἰδικὰ τὴν ἐποχή, διότι δίνει τὴν μάχη τῆς ἐπιβιώσεώς της. Κάποιοι ἀπὸ τὰ γραφεῖα τους μέσα ἔχουν βαλθεῖ νὰ ξεπατώσουν αὐτὸν τὸν τόπο. Δὲν θὰ τοὺς τὸ ἐπιτρέψουμε. Καὶ δὲν θὰ τοὺς τὸ ἐπιτρέψουνε οἱ νέοι ἄνθρωποι κυρίως. Ἐγὼ θέλω τὴν συμβολὴ τῶν νέων ἀνθρώπων. Νὰ ἀγωνιστεῖτε. Νὰ φωνάξετε. Νὰ διαφωτίσετε. Νὰ διαμαρτυρηθεῖτε καὶ νὰ πεῖτε ὅτι αὐτὴ ἡ Ἐπαρχία, ἡ αἱματοποτισμένη, ποὺ ἔσωσε κάποτε τὴν τιμὴ τῆς Ἑλλάδος, πρέπει νὰ ζήσει, καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ ζήσει, ἀλλὰ καὶ νὰ μεγαλουργήσει. Ὅλοι ἐδῶ ἀγωνιζόμαστε. Καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὴν δική μου σκοπιά, καὶ ὁ κύριος Δήμαρχος καὶ ἄλλοι φορεῖς ἐδῶ τοῦ τόπου προσπαθοῦμε νὰ κρατήσουμε ὅ,τι εἶναι δυνατόν. Μὴν ἔρχεσθε ἐδῶ καὶ λέτε "ὡραῖα εἶναι τὰ ποτάμια σας, ὡραῖα εἶναι τὰ δάση σας, ἔχετε καθαρό ἀέρα". Ἐ, καὶ λοιπόν ; Τὶ βγαίνει μ' αὐτό ; Δὲν βγαίνει τίποτα μ' αὐτό. Τὸ θέμα εἶναι νὰ μείνουν τὰ ὡραῖα ποτάμια, τὰ ὡραῖα τὰ δάση καὶ ὁ καθαρὸς ἀέρας, ἀλλὰ νὰ ἔχουν μείνει καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ. Ἅμα φύγουν οἱ ἄνθρωποι ἐτελείωσε ἡ Κόνιτσα, ἐτελείωσε ἡ ἐπαρχία, δὲν ὑπάρχει τίποτα πλέον. Ἀλλὰ πιστεύω ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θ' ἀφήσει καὶ οἱ νέοι ἄνθρωποι ἀκούγοντας τὴν φωνὴ τοῦ Ποιμενάρχου τῆς περιοχῆς αὐτῆς, ποὺ ἀγωνίζεται ὄχι γιὰ δικά του χωράφια καὶ βιλαέτια, δὲν ἔχω, δόξᾳ τῷ Θεῷ, δὲν ἔχω τίποτα ἀπ' αὐτά, ἀλλὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὸ λαό τῆς περιοχῆς, γιὰ τὴν πρόοδο τῆς περιοχῆς, γιὰ τὴν προκοπὴ τῆς περιοχῆς.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀγαπητοὶ νέοι, εὔχομαι σὲ ὅλους σας Καλὴ Ἀνάσταση. Ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι μαζί σας.
Χ. Παρατηρητής
Ὁ Ἰωσὴφ προσφέρει στὸν Χριστὸ ταπεινὸ μνημεῖο δικό του, ποὺ τὸ εἶχε λαξεύσει στὸν βράχο, "μνημεῖον καινόν", ὅπως λέει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, "ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη". Ἕνα καινούργιο τάφο στὸν ὁποῖον, μέχρι ἐκείνη τὴν ὥρα δὲν εἶχε κανεὶς ἐνταφιασθεῖ. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν Νικόδημο ὁ Ἰωσὴφ προσφέρει μεῖγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡς λίτρας ἑκατόν, γιὰ νὰ ἀλείψει τὸ ἄχραντον σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέσα, λοιπόν, σ' ἐκεῖνο τὸ σκοτινιασμένο ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ τὴν κακία κλῖμα, ὁ Ἰωσὴφ ξεπέρασε τὴν τρομοκρατία καὶ ἐτόλμησε. Ἡ πράξη του μένει δυὸ χιλιάδες χρόνια τώρα σημεῖο φωτεινὸ γιὰ ὅλους μας, ἰδιαίτερα, ὅμως, γιὰ τοὺς νέους μας, πρὸς τοὺς ὁποίους κυρίως, ἀπόψε, ὁ λόγος.
Ἐτόλμησε, λοιπόν, ὁ Ἰωσήφ. Καὶ κοιτᾶξτε. Δὲν ἀρνεῖται τὸν Χριστό, ὅπως ἔκανε ὁ Πέτρος ὁ Ἀπόστολος μπροστὰ σὲ μιὰ παιδίσκη. Δὲν καιροσκοπεῖ ὅπως ὁ Πιλᾶτος, ποὺ ἐνῷ εἶχε διαπιστώσει τὴν ἀθωότητα τοῦ Ἰησοῦ, τελικῶς τὸν παρέδωσε γιὰ νὰ σταυρωθεῖ. Ζητάει τὶ ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο ; Τὸ σῶμα ἑνὸς λαομίσητου καταδίκου, ὁ ὁποῖος σὰν ὁ ἔσχατος τῶν κακούργων πέθανε καθηλωμένος στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Αὐτὰ τότε. Τώρα τί, ὅμως ; Τώρα ἐσεῖς ἀγαπητοί νέοι, ὅσοι εἶστε ἐδῶ καὶ ὅσοι ἀκοῦτε "ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων" μέσῳ τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ μας, ἐσεῖς εἶστε ἄρα γε τολμηροὶ γιὰ τὴν πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ; Μὴν πεῖτε ὅτι δὲν χρειάζεται σήμερα τόλμη σὰν τοῦ Ἰωσήφ. Χρειάζεται. Γιατί, κοιτᾶξτε, σήμερα δὲν εἶναι τὸ σῶμα, ἀλλὰ κυρίως τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ποὺ συχνά χρειάζεται τολμηρὴ προστασία. Μήπως τάχα καὶ στὴν ἐποχή μας δὲν ἀκοῦμε ἀπὸ ραδιοφωνικοὺς καὶ τηλεοπτικοὺς κυρίως σταθμοὺς, νὰ περιπαίζεται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ἤ μήπως καὶ σήμερα πρόσωπα καὶ πράγματα ἱερὰ καὶ ἅγια δὲν γίνονται ἀντικείμενα ἀστεϊσμῶν καὶ εἰρωνειῶν ; Μήπως δὲν φθάνουν στ' αὐτιά μας βλασφημίες καὶ βωμολοχίες ἀπευθυνόμενες σὲ ὅτι ἱερὸτερο ὑπάρχει, δηλαδή, στὸ Χριστό, στὸν Ἀρχηγὸ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ὅπως τότε ἔκαναν οἱ παραπορευόμενοι κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρό, οἱ ὁποῖοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν καὶ τὸν εἰρωνεύοντο ; Σ' αὐτὲς τὶς περιστάσεις ἤ καὶ σὲ ὅποιες παρόμοιες τὰ χριστιανικὰ νειᾶτα χρειάζονται νὰ εἶναι τολμηρά. Καὶ μὲ φλόγα ψυχῆς νὰ μιλήσουν, νὰ σταματήσουν τὴν βλασφημία, ν' ἀποστομώσουν τοὺς βέβηλους, νὰ κλείσουν τὰ ἀνίερα στόματα. Ἡ τόλμη αὐτὴ εἶναι χρέος ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστό. Ἄν δὲν τὸ κάνουμε συνεργαζόμαστε μὲ τοὺς ἐχθρούς Του. Γιατί ; Διότι ἡ ἀνοχὴ τῆς ἁμαρτίας σημαίνει ἐνοχὴ δική μας καὶ συνενοχή. Ἀκόμη, ὅμως, ἀπαιτεῖται θάρρος καὶ τόλμη ἀπέναντι σὲ βιβλία καὶ περιοδικά τῶν ὁποίων οἱ συγγραφεῖς βουτοῦν τὴν πέννα τους στὸν βόθρο τῆς ἁμαρτίας καὶ βεβηλώνουν τὴν ἠθικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὴν τὴν ἠθικὴ ζωή τὴν ὁποία ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δημιούργησε μὲ τὸ Τίμιον Αἷμα Του. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ διάφορα θεάματα τοῦ κινηματογράφου καὶ τῆς τηλεοράσεως, ὅσα βέβαια ἀπὸ αὐτὰ ρίχνουν σὲ ἐρείπια τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι κάθε νέος ποὺ πέρασε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Βάπτισμα. Καὶ τὶ κάνουν ; Γκρεμίζοντας τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ ἤ, ἄν θέλετε, τοὺς Ναοὺς τοῦ Θεοῦ, τοὺς νέους ἀνθρώπους, στήνουν στὴν θέση τους ναοὺς τῶν εἰδώλων καὶ προπαγανδίζουν τὴν σαρκολατρεία καὶ τὸν ἠθικὸ ἐκπεσμό.
Τέλος, θὰ μποροῦσε νὰ προστεθεῖ καὶ ἡ τόλμη ποὺ ἀπαιτεῖται ἔναντι ὅσων διαστρέφουν τὴν ἐθνική μας ἱστορία δημιουργώντας σύγχυση καὶ ἀποπροσανατολισμὸ στὴ νέα γενιά. Γιατὶ ἡ πορεία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν πορεία τοῦ Χριστιανισμοῦ. Καὶ ὅπως λέει ὀ ἐθνικὸς ἱστορικὸς Κων/νος Παπαρηγόπουλος "τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος δὲν διεσώθη εἰ μὴ διὰ τῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ συμμαχίας". Ἕνα τηλεφώνημα, σὲ μιὰ ἐφημερίδα, σ' ἕνα τηλεοπτικὸ σταθμό κ.ο.κ., μιὰ ἐπιστολή, μιὰ διαμαρτυρία μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο - ὄχι μὴ πάει τὸ μυαλό σας σ' αὐτὸ ποὺ γίνεται τώρα μὲ τὰ γιαούρτια καὶ ὅλα αὐτά, ὄχι, αὐτὴ δὲν εἶναι δική μας τακτική καὶ δική μας πρακτική, καὶ δὲν συμφωνοῦμε καθόλου μ' αὐτὲς τὶς πρακτικές. Ἔχει τρόπους κανεὶς ὅταν θέλει νὰ διαμαρτυρηθεῖ -. Ὅλους, λοιπόν, αὐτοὺς τοὺς ἀδίστακτους πλαστογράφους τῆς ἱστορίας μποροῦμε νὰ τοὺς βάλουμε στὴν θέση τους, ἤ ἐν πάσει περιπτώσει νὰ πάρουν ἕνα μήνυμα ποὺ νὰ λέει ὅτι οἱ νέοι ἄνθρωποι δὲν ἀνέχονται τὶς διάφορες ἀνιστόρητες ἀθλιότητες. Διότι τόλμη καί γενναιότητα παιδιά, - παιδιὰ λέω ἀναφερόμενος στοὺς νέους ἀνθρώπους - τόλμη καὶ γενναιότητα δὲν εἶναι μόνο τὰ γερὰ μπράτσα καὶ ἡ σωματικὴ ρώμη. Τόλμη εἶναι νὰ μποροῦν σὲ κάποια πράγματα, ὄχι βέβαια καὶ σὲ ὅλα, ἀλλὰ σὲ κάποια πράγματα νὰ μποροῦν νὰ λένε οἱ νέοι καὶ τὸ "ὄχι". Ὄχι δὲν θὰ γίνει αὐτό, δὲν πρέπει νὰ γίνει αὐτό. Καὶ ἀρχίζοντας ἀπὸ τὰ μικρὰ, παιδιά. Ποιὰ εἶναι τὰ μικρά. Ἄς ποῦμε τὸ κάπνισμα. Ἄν πᾶμε λίγο παραπέρα ἄς ποῦμε τὰ ναρκωτικά. Ἄς προχωρήσουμε ἀκόμα λίγο πιὸ κάτω θὰ δοῦμε τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, τὰ ὁποῖα, δυστυχῶς, δίνουν καὶ παίρνουν στοὺς καιρούς μας. Λοιπόν, "τολμήσας". Τότε ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος. Στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας οἱ γενναῖοι νεομάρτυρες τῶν 16 τῶν 18 τῶν 20 χρονῶν ποὺ προτιμοῦσαν νὰ θυσιάσουν τὴν ζωή τους παρὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό. Καὶ σήμερα ; Σήμερα οἱ πιστοὶ νέοι πρέπει νὰ εἶναι οἱ τολμηροὶ ἐν σχέσει πρὸς τὴν πίστη τους. Ἡ ἐποχὴ μας, βουτυγμένη στὴ χαύνωση ποὺ δημιουργεῖ ἡ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶ βυθισμένη στὴν ἀγωνία τῆς ἀνεργίας καὶ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ἡ ὁποία ταλανίζει καὶ τὴν δική μας τὴν Χώρα, γιὰ νὰ ξεκινήσει μιὰ καινούργια δημιουργικὴ πορεία ἡ κοινωνία μας, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τολμηρὸ, νεανικό, χριστιανικό παράδειγμα. Οἱ πιστοὶ νέοι ποὺ ἀγαποῦν τὸν Χριστό, στὸ σπίτι, στὸ σχολεῖο, στὸ Πανεπιστήμιο, στὸ δρόμο, στὴν ἐργασία τους, στὴν στρατιωτική τους μονάδα, ὅσοι ὑπηρετοῦν τὴν θητεία τους γιὰ τὴν ἑλληνική μας Πατρίδα, παντοῦ σὲ κάθε ἐκδήλωση τῆς ζωῆς τους, νὰ τὸ χαρίσουν σὲ ὅλους μας τὸ νεανικὸ, χριστιανικό τους παράδειγμα, γιατὶ κι ἐμεῖς οἱ μεγάλοι τὸ ἔχουμε πολὺ ἀνάγκη αὐτὸ τὸ παράδειγμα. Νὰ εἶναι πρωτοπόρα τὰ νειᾶτα καὶ ν' ἀκολουθοῦμε ἐμεῖς. Στὸ περιβάλλον τους οἱ νέοι ἄνθρωποι καλοῦνται νὰ γίνουν οἱ ἀφυπνιστὲς τῶν ναρκωμένων συνειδήσεων.
Καὶ τὼρα θὰ σᾶς βάλω ἕνα test. Αὐτὸ θὰ γίνει αὔριο τὸ βράδυ, τὰ μεσάνυχτα. Τὰ μεσάνυχτα αὔριο γίνεται ἡ ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως, καὶ ἀμέσως μετὰ ἐπακολουθεῖ ἡ Θεία Λειτουργία. Ὁρισμένοι χριστιανοὶ, γιὰ διαφόρους λόγους, δὲν μένουν στὴν Θεία Λειτουργία. Ἐσεῖς, παιδιά, ὅμως, προσέξτε. Μὴν νικηθεῖτε ,τυχόν, ἀπ' τὴν κούραση. Ὑπάρχει κάποια κούραση, λογικόν εἶναι. Μὴν ὑποκείψετε στὸ Πασχαλινὸ τραπέζι καὶ στὴν λυχουδιὲς ποὺ ὑπάρχουν σ' αὐτὸ τὸ τραπέζι. Νικεῖστε το αὐτό. Καὶ ἐλᾶτε στὴν Θεία Λειτουργία καὶ ἔτσι νὰ βαθμολογείσετε τὸν ἑαυτό σας, μ' αὐτὸ τὸ πρῶτο βῆμα, κατὰ πόσον ἀγαπᾶτε τὸν Χριστόν. Ἀγαπῶ τὸν Χριστὸ σημαίνει κάνω κάποιες θυσίες. Χωρὶς θυσία ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ δὲν νοεῖται. Θὰ περιμένω λοιπόν, αὔριο τὸ βράδυ, ἄν ζῶ βεβαίως, πρῶτα ὁ Θεός, νὰ δῶ νέους ἀνθρώπους νὰ ὑπερτεροῦν στὸ ἐκκλησίασμα τῆς Ἀναστάσιμης Θείας Λειτουργίας. Αὐτὴ θὰ εἶναι, θὰ ἔλεγα, μιὰ τολμηρὴ νίκη. Μεγάλη τολμηρὴ νίκη. Ἐπιχειρεῖστε το. Προσπαθεῖστε το. Καὶ θὰ δεῖτε ὅτι ἄν τὸ κάνετε μὲ τὴν θέλησή σας καὶ μὲ τὴν δύναμη τῆς καρδιᾶς σας θὰ τὸ πετύχετε. Γιατὶ ὁ Χριστὸς ζητάει γενναίους ἀνθρώπους. Ζητάει Ἰωσὴφ καὶ Νικοδήμους. Μὴν τοῦ τὸ ἀρνηθεῖτε. Δὲν λέω μὴ μοῦ τὸ ἀρνηθεῖτε. Ἐγὼ δὲν εἶμαι τίποτε. Λέω μὴ τοῦ ἀρνηθεῖτε τοῦ Χριστοῦ τὴν προσέλευσή σας καὶ τὴν συμμετοχή σας στὴν Θεία Λειτουργία. Τὸ εὔχομαι ὁλόψυχα καὶ προσεύχομαι γι' αὐτό.
Καὶ τελειώνοντας αἰσθάνομαι τὴν ὑποχρέωσή μου νὰ σᾶς πῶ, τουλάχιστον γιὰ ὅσους δὲν μένουν ἐδῶ ἀλλ' ἔχουν ἔλθουν ἐπ' εὐκαιρίᾳ τώρα τῶν ἑορτῶν, ἔχω νὰ σᾶς πῶ ὅτι ἡ ἀκριτική μας ἐπαρχία χρειάζεται ἰδιαίτερα τὴν συμβολὴ τῶν νέων ἀνθρώπων αὐτὴ εἰδικὰ τὴν ἐποχή, διότι δίνει τὴν μάχη τῆς ἐπιβιώσεώς της. Κάποιοι ἀπὸ τὰ γραφεῖα τους μέσα ἔχουν βαλθεῖ νὰ ξεπατώσουν αὐτὸν τὸν τόπο. Δὲν θὰ τοὺς τὸ ἐπιτρέψουμε. Καὶ δὲν θὰ τοὺς τὸ ἐπιτρέψουνε οἱ νέοι ἄνθρωποι κυρίως. Ἐγὼ θέλω τὴν συμβολὴ τῶν νέων ἀνθρώπων. Νὰ ἀγωνιστεῖτε. Νὰ φωνάξετε. Νὰ διαφωτίσετε. Νὰ διαμαρτυρηθεῖτε καὶ νὰ πεῖτε ὅτι αὐτὴ ἡ Ἐπαρχία, ἡ αἱματοποτισμένη, ποὺ ἔσωσε κάποτε τὴν τιμὴ τῆς Ἑλλάδος, πρέπει νὰ ζήσει, καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ ζήσει, ἀλλὰ καὶ νὰ μεγαλουργήσει. Ὅλοι ἐδῶ ἀγωνιζόμαστε. Καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὴν δική μου σκοπιά, καὶ ὁ κύριος Δήμαρχος καὶ ἄλλοι φορεῖς ἐδῶ τοῦ τόπου προσπαθοῦμε νὰ κρατήσουμε ὅ,τι εἶναι δυνατόν. Μὴν ἔρχεσθε ἐδῶ καὶ λέτε "ὡραῖα εἶναι τὰ ποτάμια σας, ὡραῖα εἶναι τὰ δάση σας, ἔχετε καθαρό ἀέρα". Ἐ, καὶ λοιπόν ; Τὶ βγαίνει μ' αὐτό ; Δὲν βγαίνει τίποτα μ' αὐτό. Τὸ θέμα εἶναι νὰ μείνουν τὰ ὡραῖα ποτάμια, τὰ ὡραῖα τὰ δάση καὶ ὁ καθαρὸς ἀέρας, ἀλλὰ νὰ ἔχουν μείνει καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ. Ἅμα φύγουν οἱ ἄνθρωποι ἐτελείωσε ἡ Κόνιτσα, ἐτελείωσε ἡ ἐπαρχία, δὲν ὑπάρχει τίποτα πλέον. Ἀλλὰ πιστεύω ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θ' ἀφήσει καὶ οἱ νέοι ἄνθρωποι ἀκούγοντας τὴν φωνὴ τοῦ Ποιμενάρχου τῆς περιοχῆς αὐτῆς, ποὺ ἀγωνίζεται ὄχι γιὰ δικά του χωράφια καὶ βιλαέτια, δὲν ἔχω, δόξᾳ τῷ Θεῷ, δὲν ἔχω τίποτα ἀπ' αὐτά, ἀλλὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὸ λαό τῆς περιοχῆς, γιὰ τὴν πρόοδο τῆς περιοχῆς, γιὰ τὴν προκοπὴ τῆς περιοχῆς.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀγαπητοὶ νέοι, εὔχομαι σὲ ὅλους σας Καλὴ Ἀνάσταση. Ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι μαζί σας.
Χ. Παρατηρητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου