Το κάλπικο δάνειο της μεταπατερικής νεωτερικότητας
Με τα λόγια «κάλπικο δάνειο» δεν αναφέρομαι στην οικονομική κρίση και στα όντως κάλπικα δάνεια, με τα οποία οι Έλληνες και Ευρωπαίοι πολιτικοί εκμαύλισαν και διέφθειραν τον ελληνικό λαό.
Και δεν αναφέρομαι σ’ αυτά, γιατί είμαι από αυτούς που πιστεύουν, ότι «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ εν παντί ρήματι εκπορευομένω εκ στόματος Θεού». Η παιδεία του Θεού κι η ανθρώπινη παιδεία καθιστούν τον άνθρωπο ολιγαρκή και αυτάρκη. Χωρίς καταναλωτικά αγαθά ο άνθρωπος ζει, αλλά χωρίς πνευματική τροφή δεν ζει και καθίσταται ζωντανός νεκρός...
Ούτε βέβαια ο στρατηγός Μακρυγιάννης αναφερόταν σε χρήματα, όταν απευθυνόμενος στους Βαυαρούς και στους Ευρωπαίους έλεγε «θα τους δείξουμε ποιών απογόνοι είμαστε, τι μονέδα χρυσή έλαβαν αυτήνοι από κείνους τους προγόνους και τι κάλπικο δάνειο δώσαν σ’ εμας» κι όταν μιλούσε γι’ αυτούς τους γραμματισμένους, που πήγαν στην Ευρώπη με δύο μάτια και γύρισαν με τέσσερα, πήγαν με φυσικά μάτια και γύρισαν με γυάλινα. Πέρασαν κοντά διακόσια χρόνια από τότε και τα λόγια του Μακρυγιάννη φαίνονται πάντα επίκαιρα. Συνεχίζουμε να εισάγουμε από την Ευρώπη κάλπικα δάνεια και η πνευματική ζωή ταλανίζεται από τους παραμορφωμένους, που πηγαίνουν στην Ευρώπη με δύο μάτια και γυρίζουν με τέσσερα, πηγαίνουν με φυσικά μάτια και γυρίζουν με διαθλαστικούς φακούς. Δεν είναι τυχαίο ότι το κίνημα του διαφωτισμού γεννήθηκε μέσα στον Ευρωπαϊκό χώρο, στο χώρο του παπισμού, γιατί γεννήθηκε κι εξελίχθηκε σε μία διαλεκτική σχέση με τον παπισμό και τις καταχρήσεις της εξουσίας του πάπα. Ο Βολταίρος μπροστά στην άβυσσο της αθεΐας και του μηδενισμού ανεφώνησε «έστω κι αν δεν υπήρχε θεός θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν» για χάρη βέβαια του χύδην όχλου, για την κοινωνική ωφελιμότητα της θρησκείας, για την κατοχύρωση μιας κοινωνικής αξιολογικής κλίμακας. Εδώ βρίσκεται η αρχή της εποχής της νεωτερικότητας, η οποία διέπεται από το νόμο της σχετικότητας. Όλα είναι σχετικά και πουθενά δεν υπάρχει η απόλυτη αλήθεια, δηλ. μία προσχηματική αθεΐα, που η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος είναι «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού».
Στην Ορθοδοξία όμως δεν είχαμε ούτε πάπα ούτε τις καταχρήσεις της εξουσίας του πάπα, για ποιό λόγο θα πρέπει να εισαγάγουμε τα κάλπικα δάνεια της ευρωπαϊκής κουλτούρας, τα δολερά διδάγματα των φιλοσόφων του λεγόμενου διαφωτισμού; Η Ορθοδοξία δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό αναλώσιμο, μια κοινωνική συμβατικότητα, μία κωδικοποίηση κάποιων ηθικών κανόνων. Η Ορθοδοξία είναι βίωμα, μετοχή στις άκτιστες ενέργειες του Αγίου Πνεύματος, θέωση. Ο νόμος της σχετικότητας δεν έχει καμμία θέση στην Αγιοπνευματική εμπειρία της εκκλησίας, έχει μόνο θέση στις αποστεγνωμένες ψυχές των θεολόγων της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών της Μητροπόλεως Δημητριάδος. Είναι οι παραμορφωμένοι, οι νεόπλουτοι της μάθησης, που έχουν την ίδια κάλπικη λάμψη όπως και οι νεόπλουτοι του χρήματος.
Απεμπόλησαν τη σοφία των Αγίων Πατέρων και δέχτηκαν το κάλπικο δάνειο της μεταπατερικής νεωτερικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου