Ιωάννης Τάτσης, Η Θεοτόκος απουσιάζει από τα Θρησκευτικά που ετοιμάζουν για το Γυμνάσιο

Η Θεοτόκος απουσιάζει από τα Θρησκευτικά που ετοιμάζουν για το Γυμνάσιο

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Ούτε μία φορά δεν αναφέρεται το όνομα Θεοτόκος ή Παναγία ή Μητέρα του Θεού στα νέα προγράμματα σπουδών για τα Θρησκευτικά στο Γυμνάσιο. Οι «σύγχρονοι» Θεολόγοι που τα συνέταξαν θεωρούν προφανώς αρκετή την αναφορά στο πρόσωπο της Θεοτόκου στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου, όπου μεταξύ άλλων εξετάζουν τη θεματική ενότητα «Η Παναγία στο Κοράνι» (Δ΄ τάξη Δημοτικού). Και στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών που το Υπουργείο ετοιμάζεται να εφαρμόσει από την επόμενη σχολική χρονιά, η Θεοτόκος απουσιάζει!

Μέχρι σήμερα η Καινή Διαθήκη διδάσκεται στους μαθητές της Β΄ τάξης του Γυμνασίου. Ξεκινώντας από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και φτάνοντας μέχρι την Ανάληψη του Κυρίου μελετώνται όλα τα σημαντικά γεγονότα της Θείας Οικονομίας, η διδασκαλία, οι παραβολές και τα θαύματα του Χριστού με τη χρήση μεταφρασμένων περικοπών της Καινής Διαθήκης...

Το θρησκευτικό μάθημα στην τάξη αυτή δεν είναι μόνο εύληπτο για τους μαθητές αλλά και ουσιαστικό για την θεολογική τους συγκρότηση.

Με το νέο πρόγραμμα σπουδών η σε βάθος μελέτη της Καινής Διαθήκης παύει πλέον να υπάρχει. Διατηρείται μόνο μια μικρή αναφορά σε λίγα θαύματα και διδασκαλίες του Χριστού σε μια ενότητα για την οποία αφιερώνονται μόλις τέσσερα δίωρα. Στην ίδια αυτή ενότητα εξετάζεται και «Ο Ιησούς Χριστός στο Κοράνι και στη λογοτεχνία του Ισλάμ», ενώ στις δραστηριότητες προτείνεται η επεξεργασία των απόψεων «ενός Εβραίου (π.χ. Μπούμπερ), ενός Ινδουϊστή (π.χ. Γκάντι) και ενός αγνωστικιστή (π.χ. Μαρσέλ Μαρσώ) για τον Ιησού».

Το περιεχόμενο του μαθήματος Θρησκευτικών που προτείνεται με το νέο πρόγραμμα σπουδών για τη Β΄ Γυμνασίου εξετάζει επίσης την προβληματική «Εμείς και οι “άλλοι”» που μελετά «το πρόβλημα της ετερότητας σήμερα» και έχει μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων την ομαδοσυγκεντρωτική διδασκαλία «Οι Έλληνες δίπλα στους Εβραίους συμπατριώτες τους» και «Εβραίοι ειρηνιστές για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων».

Πέντε δίωρα αφιερώνονται στο κεφάλαιο «Διάσπαση και αντιπαλότητα στις θρησκείες» όπου στα βασικά θέματα περιέχονται «Χριστιανοί που διώκουν Χριστιανούς», αναφορά στο Σχίσμα και «τα τραύματα του σώματος της Εκκλησίας». Σε μια τέτοια ενότητα δεν θα μπορούσε να απουσιάζει αναφορά στο «ρόλο των θρησκειών, του πολιτισμού, του διαθρησκειακού και διαπολιτισμικού διαλόγου στη διαφύλαξη της ειρήνης».

Αναφέρθηκαν μόνο μερικά από τα περιεχόμενα στο νέο μάθημα Θρησκευτικών που ετοιμάζεται για τη Β΄ τάξη Γυμνασίου. Η Καινή Διαθήκη δεν αποτελεί πλέον κεντρικό άξονα του μαθήματος αλλά εξετάζεται μόνο ακροθιγώς ως ένα ιερό βιβλίο που μας δίνει κάποιες πληροφορίες για το Χριστό, κατά τον τρόπο που το Κοράνι μιλάει για τον Αλλάχ. Αποκάλυψη Θεού και σχέδιο της Θείας Οικονομίας παραχωρούν τη θέση τους σε μελέτη θρησκειών και φιλοσοφικές αναζητήσεις γύρω από τις θρησκείες, την αντιπαλότητα και τη σχέση μεταξύ αυτών.

Η «θεολογία της ετερότητας» που γέννησε η νεωτεριστική ελληνική ψευτοθεολογική διανόηση, οι διαθρησκειακοί και διαχριστιανικοί διάλογοι όπως αυτοί που καθημερινά διεξάγουν οι Οικουμενιστές γίνονται τώρα αντικείμενο μελέτης για τους μαθητές της Β΄ τάξης Γυμνασίου. Είναι πλέον περιττό να μαθαίνουν αυτοί για την Θεοτόκο, τον Ευαγγελισμό, τα Πάθη, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού. Κάποιοι Θεολόγοι αποφάσισαν ότι τα ελληνόπουλα δεν έχουν ανάγκη από τέτοια σωτηριώδη διδασκαλία αλλά πρέπει να μάθουν καλά τις αρχές και τους κανόνες της πανθρησκείας, την αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό μεταξύ των θρησκειών που εξυπηρετούν την παγκοσμιοποιημένη Νέα Τάξη, για την επιβολή της οποίας εργάζονται εκείνοι και τα αφεντικά τους.