Ηλίας Μπάκος, Χριστούγεννα με ή χωρίς μετάνοιαν και συγγνώμην;

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ Ἤ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΚΑΙ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ;

Γράφει ὁ κ.Ἠλίας Δ. Μπάκος, Δρ Θεολογίας–Φιλόλογος

Ὑπέρ δισχιλιετῆ Χριστούγεννα καλεῖται νά ἑορτάσει καί πάλι ἡ ἀνθρωπότητα, χωρίς ὅμως, ἴσως, Χριστόν. Ἡ προσπάθεια τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου τούτου γιά μια παγκοσμιοποίηση τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν καί ἐθνοτήτων σέ ὁμοιογενῆ οἰκονομική, πολιτισμική, θρησκευτική καί κυβερνητική ἀφομοίωση καί σύγκραση- σύμμειξη τοῦ ἱστορικοῦ καί πολιτισμικοῦ παρελθόντος σέ παροντική συρρίκνωση, μᾶς ὁδηγεῖ ἐκτός πάσης πραγματικότητος・ ἐρήμην τοῦ πνεύματος καί τῶν ἀρχῶν τῆς οἰκουμενικότητας πού διεκήρυξε ὁ σαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, Θεάνθρωπος Ἰησοῦς. Καί ὁ ἄνθρωπος, ἄθελά του, ὁδηγεῖται ἀναμφισβήτητα ἐκτός τόπου και χρόνου, ἐκτός ἀντικειμενικῆς ἀλήθειας, ἐκτός θείου καί ἱεροῦ προορισμοῦ μέ σταθερή κατεύθυνση τήν ἀποδόμηση καί ἐξαθλίωση ποικιλοτρόπως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου...

Ἀπό τή δίνη τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἡ ὁποία μεθοδικά προετοιμάζεται καί κατασκευάζεται ἐδῶ καί ἀρκετές δεκαετίες, μέ ὄργανα τίς κατά τόπους ἀλλοτριωμένες ἐθνικές- πολιτικές ἡγεσίες, δεν ἐξαιρεῖται καί ἡ πατρίδα μας, ἡ ὡραία Ἑλλάδα. Ἴσως, καί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι χριστιανοί νά λησμονοῦμε, πρός στιγμήν, τήν ἔννοια καί σημασία τῆς πατρίδος Ἑλλάδος. Ἡ ρήση τῶν κλασσικῶν προγόνων μας, ἡ ὁποία ἔφθασε καί στούς νεωτέρους και σύγχρονους Ἕλληνες εἶναι σαφής και κατηγορηματική: «μητρός

τε καί πατρός τε καί τῶν ἄλλων ἁπάντων τιμιώτερον καί ἁγιώτερόν ἐστιν ἡ πατρίς» (Ξενοφῶντος, Ἐπιτάφιος)

Αὐτή ἡ ἀγάπη, ὁ σεβασμός καί ἡ ἁγιότητα τῆς πατρίδος Ἑλλάδος τοῦ κλασσικοῦ ἑλληνισμοῦ μεταστοιχειώθηκε ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί συμπορεύεται γιά σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια, καί θά συμπορεύεται μέχρις ὅτου «καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως και τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ» ( Ἐφ. 3,13), μέ τό «τιμιώτερον καί ἁγιώτερον» τῆς πατρίδος.

Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ σαρκώθηκε, ἔγινε καί υἱός τοῦ ἀνθρώπου- Θεάνθρωπος «διά φιλανθρωπίαν» ἀπό ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπον. Κατά τόν ἱερόν ὑμνογράφο τῶν Χριστουγέννων: «ἡ ἀπαράλλακτος εἰκών τοῦ Πατρός, ὁ χαρακτήρ τῆς ἀϊδιότητος Αὐτοῦ, μορφήν δούλου λαμβάνει, ἐξ ἀπειρογάμου Μητρός προελθών, οὐ τροπήν ὑπομείνας. ὅ γάρ ἦν διέμεινε, Θεός ὤν ἀληθινός καί ὅ οὐκ ἦν προσέλαβεν, ἄνθρωπος γενόμενος διά φιλανθρωπίαν...»Γερμανοῦ, Τροπάριον Ἑσπερινοῦ τῶν Χριστουγένων, Μηναῖον, στ. 220α). Καί κατά τόν ἴδιο ὑμνογράφο: «ὁ σαρκωθείς ἐκ πνεύματος Ἁγίου, καί ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἐναθρωπήσας, φῶς ἡμῖν ἔλαμψε Χριστός ὁ Θεός» μέ τήν παρουσία του ὡς Θεάνθρωπος. Καί ἐφέτος τίς ἅγιες ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων καλούμεθα ὅλοι νά

«διέλθωμεν ἕως Βηθλεέμ» (Λουκ. 2,15) μέ μοναδικά δῶρα τή μετάνοια καί τή συγγνώμη, ἰδιαίτερα ἐμεῖς οἱ Ἑλληνορθόδοξοι Χριστιανοι: ἁπλοί πολίτες, καί θεσμικά πρόσωπα Ἐκκλησίας καί Πολιτείας.

Ὅλοι ἐνθυμούμαστε ὁποίαν ἀπήχηση εἶχε στό λαό καί ἰδιαίτερα στούς νέους ἡ «συγγνώμη» τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χριστοδούλου στόν ἐνθρονιστήριο λόγο του. Σήμερα πού οἱ τραγικές συνέπειες τῆς οἰκονομικῆς, πνευματικῆς καί ἠθικῆς κρίσεως ἔχουν σημεῖον ἀναφορᾶς την πολιτική, πνευματική καί ἄλλες ἡγεσίες τῆς πατρίδος μας, ἀλλά και θεσμικά πρόσωπα τῆς δημόσιας ζωῆς καί πού εὐθύνονται λίγο ἤ πολύ- γιά τήν χρεωκοπία τῆς χώρας μας, ἔχει μεγάλη σημασία μιά «συγγνώμη» καί ἀκόμη μεγαλύτερη ἡ «μετάνοια». Ἰδιαίτερα ἡ πολιτική ἡγεσία τοῦ τόπου- κυβερνητική και ἀντιπολιτευτική- ὀφείλει νά ἐπιβάλει οἰκονομική λιτότητα στούς φορεῖς της καί ὄχι μόνο στόν ἁπλό και πένητα λαό καί ταυτόχρονα «ἐν εἰλικρινεῖ μετανοίᾳ» νά ζητήσει συγγνώμη καί νά ἀποχωρήσει- να κατέλθει ἀπό τό βῆμα τῆς διαχειρίσεως τῶν κοινῶν πραγμάτων. Να ζητήσει «ἐκ βαθέων» συγγνώμη ἀπό τόν ἐλληνικό λαό:

α´ Γιά τήν οἰκονομική ἐξαθλίωση τῶν ἀσθενεστέρων καί τήν κατάχρηση ἐξουσίας καί κακοδιαχείρισης τοῦ δημοσίου χρήματος

β´ γιά τήν ἀποπνευμάτωση τοῦ βίου σέ ὅλα τά ἐπίπεδα ζωῆς

γ´ γιά τήν ἀποχριστιανοποίηση, τόν ἀφελληνισμό καί τήν ἀποεθνοποίηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ

δ´ γιά τήν καταρράκωση και ἀποδόμηση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου στό ὄνομα δῆθεν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων

ε´ γιά τήν στρέβλωση τῆς ἱστορίας, τοῦ πολιτισμοῦ καί τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς・

στ´ γιά τήν καταστρατήγηση τοῦ δικαίου καί τῆς ἠθικῆς ἔγινε κατεστημένο πλέον ὅ,τι εἶναι νόμιμον, εἶναι καί ἠθικόν! Γιά τή διάκριση και διαίρεση τῆς Κοινωνίας σέ τάξεις καί κατηγορίες ἀνθρώπων.

ζ´ γιά τήν ἔλλειψη κοινωνικῆς δικαιοσύνης, κοινωνικῆς πρόνοιας καί ἀντιλήψεως

η´ γιά τήν καταπάτηση τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς ἴσης μεταχείρισης ἀπό τήν κυρίαρχη ἐξουσία: νομοθετική, ἐκτελεστική, δικαστική κ.ἄ. Κοινωνία ἀνθρώπων χωρίς ἰσονομία, κοινωνική δικαιοσύνη καί ἰσάξια ἀμοιβή ὑλική καί ἠθική-, πρός τά φυσικά

καί ἐπίκτητα προσόντα δέν εἶναι δυνατόν νά λειτουργήσει εὔρυθμα καί νά ἔχει ἀνθρώπινο χαρακτήρα κοινῶς ἀποδεκτόν・

θ´ νά ζητήσει συγγνώμη γιά το κατάντημα τῆς παιδείας καί τῆς Ἐκπαίδευσης τραγικό παράδειγμα: Χριστούγεννα τοῦ 2011 χωρίς βιβλία καί δασκάλους στά σχολεῖα.

Γιά τόν ἐξωστρακισμό τῶν νέων μας στήν ἀλλοδαπή. Ἐνῶ ὅλοι αὐτοί οἱ πολιτειακοί καί ἄλλοι θεσμικοί παράγοντες ὑπόσχονται τη σωτηρία τῆς Ἑλλάδος! Γιά ὅλα αὐτά καί πολλά ἄλλα ἰσχύει ἡ βιβλική ρήση «ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν...,» (Μακκαβαίων ΙΙΙ, κεφ. 8,47) καί ἀκριβέστερα ὅπως τροπικά διαλαλεῖ ὁ ἱερός ὑμνογράφος: «ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν σου, οὐδέ συνετηρήσαμεν, οὐδέ ἐποιήσαμεν, καθώς ἐνετείλω ἡμῖν» ὁ Θεός, (Εἱρμός ζ´ ᾠδῆς τοῦ Μεγάλου Κανόνος Ἀνδρέου Κρήτης, Τριώδιον, στ. 282α).

Δέν εὐθύνεται μόνον ἡ Πολιτεία ἀλλά καί ἡ πνευματική ἡγεσία τοῦ τόπου ἐπειδή παραμένει ἁπλός θεατής καί ἀνέχεται τά ὑλικά, τά ἱστορικά, πολιτιστικά καί πνευματικά ἀγαθά τῆς χώρας νά τά κακοδιαχειρίζονται ἀδόκιμοι, καιροσκόποι καί ἰδιοτελεῖς καί μάλιστα στο ὄνομα τῆς δημοκρατίας. Λησμονεῖται , ὅμως, ὅτι ἡ ἀρχή τῆς δημοκρατίας μέ μόνη τήν ἀρχή τῆς πλειοψηφίας δέν λειτουργεῖ・ χρειάζεται ἀπαραιτήτως τὶς ἠθικές και πνευματικές ἀξίες καί τίς ἄλλες ἀρετές μιᾶς ἱστορικῆς Κοινωνίας ὅπως ἡ Ἑλληνική. Μεγαλύτερη εὐθύνη φέρει ἡ Ἐκκλησία γιά τἠν ἀδικαιολόγητη ἀφωνία της. Ἀντί νά διατρανώσει τή φωνή τοῦ Εὐαγγελίου καί «την τῶν πραγμάτων ἀλήθειαν» περί δικαιοσύνης- κοινωνικῆς καί ἄλλης-, ἀντί νά ποιμαίνει τόν λαό τοῦ Θεοῦ μέ τό Ὀρθόδοξο κήρυγμα, και τήν ἱερά Ἐξομολόγηση, μέ τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθεια , σιωπᾶ ἔνοχα, και ἀνέχεται τήν κοινωνική ἀδικία, τον ἀποχριστιανισμό τῆς χριστιανικῆς κοινωνίας, τόν ἀποχριστιανισμό τῆς δικαιοσύνης, τόν ἀφελληνισμό καί τήν ἀποεθνοποίηση τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων χριστιανῶν.Ἡ ἀπραξία τῆς Ἐκκλησίας καθίσταται περισσότερο ἄδικη καί ἐπικίνδυνη ἀπό τήν κακοπραξία τῆς Πολιτείας. Τό πινάκιον φακῆς πού διανέμεται ἀπό την Ἐκκλησία στούς «πεινῶντας και διψῶντας» συμπολίτες μας ἤ μετανάστες- νόμιμους ἤ παράνομους-, ἴσως δέν εἶναι ἐλεημοσύνη ἤ φιλανθρωπία κατά Χριστόν, γιατί δέν συνοδεύεται ἀπό τό δίκαιον τῆς ἀγάπης, ἀπό τόν εὐαγγελισμό καί ἐπανευαγγελισμό τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ κοινωνική πρόνοια ἀνήκει στήν συντεταγμένη Πολιτείακαί ἀσφαλῶς δέν εἶναι καί το κύριο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας . Ἐάν γιά τήν Πολιτεία εἶναι ἀναγκαία ἡ συγγνώμη καί ἡ μετάνοια καί τά συνακόλουθα αὐτῶν προς τό λαό τοῦ Θεοῦ πού τόν ὁδήγησε ἐδῶ πού βρίσκεται καί «Κύριος οἶδε» ποῦ θά ἀπολήξει, γιά την Ἐκκλησία οἱ ὅροι αὐτοί ἔχουν βαρύτερη σημασία, σημαῖνον καί σημαινόμενον παραπέμπουν ἀπό τό βάπτισμα τοῦ ὕδατος τοῦ Ἰωάννου Προδρόμου στό βάπτισμα σωτηρίας τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ σαρκωθέντος ἑν ἁγίῳ Πνεύματι διά τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας. Ὡς λαός τοῦ Θεοῦ μέ «συγγνώμη» καί «μετάνοια» εἶναι δυνατόν ἀφ᾽ ἑνός μέν νά διατηρήσουμε και τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας καί τά ὅσα ἀγαθά: πνευματικά, ἐθνικά, ἱστορικά, πολιτισμικά καί ὑλικά μᾶς ἀπέμειναν καί νά τά προεκτείνουμε στό ὄνομα τοῦ σαρκωθέντος Λόγου τοῦ Θεοῦ παροντικά καί μελλοντικά. Τό μήνυμα τῶν Χριστουγέννων εἶναι καθαρό: «διέλθωμεν ἕως Βηθλεέμ» μέ συγγνώμη, μετάνοια καί ὁμολογία πίστεως στόν νηπιάσαντα Λόγο τοῦ Θεοῦ.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 23/12/2011