πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 2/12/2011
ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ χριστιανοὶ εἶναι δέσμιοι τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος καὶ συχνὰ διερωτῶνται τί εἶναι ζωὴ καί παράδοση τῆς Ἐκκλησίας; Σὲ τί διαφέρει ἡ δική τους ζωὴ ἀπὸ αὐτὴ ποὺ προβάλλει καὶ ζητάει ἡ Ἐκκλησία; Αἰσθάνονται ὅτι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἀλλὰ δυσκολεύονται νὰ διορθώσουν τὴ δική τους πορεία. Τοὺς ἀρέσει ὁ κόσμος, οἱ μικρὲς χαρές του καὶ οἱ μικρὲς ἁμαρτίες. Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ μεγάλος πειρασμός・ νὰ τὰ θέλει ὅλα καὶ ἀπὸ λίγο. Τὸ “λίγο” φυσικὰ δὲν μειώνει τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν. Οἱ χριστιανοὶ σκέφτονται ἐπιχειρήματα. Βρίσκουν παραδείγματα καὶ ἐπικαλοῦνται γνῶμες διαφόρων κοσμικῶν θεολόγων, προκειμένου νὰ δικαιολογηθοῦν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Κόβουν καὶ ράβουν τὴ χριστιανικὴ ζωὴ στὰ μέτρα τους καὶ διαμορφώνουν μία ζωὴ χωρὶς Χριστό, χωρὶς ἐντολὲς καὶ ἄσκηση. Δὲν χρειάζονται δεινοὶ θεολόγοι, γιὰ νὰ τοὺς πείσουν ὅτι βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας...
Ποιός, ἀλήθεια, δὲν γνωρίζει ὅτι ἡ ἱστορία τῆςἘκκλησίας γράφτηκε μὲ τὸ αἷμα τῶν Μαρτύρων, τὰ δάκρυα τῶν Ὁσίων καὶ τὴ σοφία τῶν Πατέρων; Τὸ αἷμα τῶν Μαρτύρων χύθηκε ἄφθονο τούς πρώτους αἰῶνες, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἑπόμενους μέχρι τὸν 20ό αἰώνα, ὅπου ὁ κομμουνισμὸς κήρυξε ἐπὶ δεκαετίες σκληρὸ διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν σὲ πολλὰ κράτη. Τὰ δάκρυα τῶν Ὁσίων χύθηκαν καὶ χύνονται στὴν ἄνυδρη καὶ ἀπόκοσμη ἔρημο, μὲ διαρκῆ ἄσκηση, ἄρνηση τῶν ἐγκοσμίων, πλήρη ἀφοσίωση στὸ Θεὸ καὶ καθημερινὴ μετάνοια, τόσο γιὰ τὶς δικές τους ἁμαρτίες ὅσο καὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀδελφῶν τους στὸν κόσμο. Καὶ τέλος, ἡ σοφία τῶν Πατέρων, ἡ ὁποία συνεχῶς ἐμπλουτίζεται, γιατί σὲ ὅλους τούς αἰῶνες ὑπῆρχαν πατέρες. Σήμερα ἡ σοφία τῶν Πατέρων εἶναι πλουσιότατη καὶ μπορεῖ νὰ ἱκανοποιήσει ὅλους τούς ἀνθρώπους, ποὺ θὰ ἐντρυφήσουν σὲ αὐτή. Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἀδιαφορήσει γιὰ τὸ αἷμα τῶν Μαρτύρων καὶ νὰ μὴ συγκινηθεῖ; Ποιὸς μπορεῖ νὰ μείνει ἀπαθὴς στὰ ἑκούσια δάκρυα τῶν Ἀσκητῶν, οἱ ὁποῖοι θυσίασαν τὰ πάντα γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ ἢ στὸν συνεχῆ ἱδρώτα τῶν Δικαίων, οἱ ὁποῖοι ἀντιστέκονται στοὺς ποικίλους πειρασμοὺς καὶ ἀντιμετωπίζουν τὰ διάφορα προβλήματα μὲ βάση τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ; Ἐπίσης, ποιὸς δὲν θὰ θελήσει νὰ φωτιστεῖ ἀπὸ τὴν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι σοφία τῶν Πατέρων;
Τὸ θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πάντα ὁ Χριστός, “ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος”. “Δὲν γίνεται μὲ κανένα τρόπο νὰ μετακινηθῆ τὸ θεμέλιο. Κανένας συγχρονισμός, καμία προσαρμογὴ στὶς ἀντιλήψεις τοῦ καιροῦ δὲν χωρεῖ στὴν πίστι τῆς Ἐκκλησίας. Μπορεῖ νὰ ἀλλάζουν ἴσως καὶ νὰ προσαρμόζωνται στὴν κάθε ἐποχὴ οἱ τρόποι ἐργασίας καὶ δράσεως τῆς Ἐκκλησίας, μὰ ἡ πίστις μένει ἀμετακίνητη καὶ ἀσάλευτη. Ἀλλιῶς ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι θεία οἰκοδομή, εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, μεταβαλλόμενο καὶ πρόσκαιρο”, τονίζει ὁ Κοζάνης Διονύσιος. Καὶ συμπληρώνει: “Ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀποτελεῖ μία θεωρητικὴ καὶ δογματικὴ μόνο ἀλήθεια, μὰ εἶναι ἡ οὐσία καὶ τὸ πάθος τοῦ Χριστιανισμοῦ・ ἡ ζωὴ καὶ ἡ παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου