Σε ομιλία του την 1η του έτους 2012 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι το παρόν έτος αφιερώνεται στους προκατόχους του Ιωακείμ τον Γ΄ και Αθηναγόρα επειδή «αμφότεροι οἱ προκάτοχοι ἡμῶν εἰργάσθησαν, σὺν τοῖς ἄλλοις, διὰ τὴν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν, ὁ μὲν ἐξαπολύσας τὴν γνωστὴν ἐγκύκλιον τοῦ 1902, ὁ δὲ συμβαλὼν εἰς τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων μεταξὺ Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς τὴν ἔναρξιν τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης μετὰ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας».
Αναλυτικότερα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανέφερε:..
«Τὸ παρὸν ἔτος ἀπεφασίσαμεν ἵνα ἀφιερώσωμεν εἰς μίαν ἱστορικὴν σύγχρονον μορφὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἐκ τῶν πλέον σημαντικῶν κατὰ τοὺς ἐσχάτους αἰῶνας τοῦ καθ’ ὅλου βίου αὐτοῦ. Εἰς τὸν ἀοίδιμον δυναμικὸν καὶ ὀτρηρὸν Πατριάρχην Ἰωακείμ Γ΄, ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὁποίου συμπληροῦται ἐφέτος μία ἑκατονταετία. Πιστεύομεν ὅτι οὕτω τιμῶμεν τὴν ζωὴν καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ, ὅστις εὐθαρσῶς καὶ δεξιῶς ἐπηδαλιούχησε τὸ σκάφος τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, μετὰ συνέσεως πολλῆς, δικαιοσύνης, ἀληθείας, ἀσκητικῆς ζωῆς καὶ αὐταπαρνήσεως, μὴ ἐπιζητήσας οὔτε δόξαν, οὔτε πλοῦτον, οὔτε χρῆμα, ἀποτελέσας ἀληθὲς κόσμημα αὐτῆς καὶ ὑπόδειγμα ἐκκλησιαστικοῦ ποιμένος.
«Τὸ παρὸν ἔτος ἀπεφασίσαμεν ἵνα ἀφιερώσωμεν εἰς μίαν ἱστορικὴν σύγχρονον μορφὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἐκ τῶν πλέον σημαντικῶν κατὰ τοὺς ἐσχάτους αἰῶνας τοῦ καθ’ ὅλου βίου αὐτοῦ. Εἰς τὸν ἀοίδιμον δυναμικὸν καὶ ὀτρηρὸν Πατριάρχην Ἰωακείμ Γ΄, ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὁποίου συμπληροῦται ἐφέτος μία ἑκατονταετία. Πιστεύομεν ὅτι οὕτω τιμῶμεν τὴν ζωὴν καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ, ὅστις εὐθαρσῶς καὶ δεξιῶς ἐπηδαλιούχησε τὸ σκάφος τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, μετὰ συνέσεως πολλῆς, δικαιοσύνης, ἀληθείας, ἀσκητικῆς ζωῆς καὶ αὐταπαρνήσεως, μὴ ἐπιζητήσας οὔτε δόξαν, οὔτε πλοῦτον, οὔτε χρῆμα, ἀποτελέσας ἀληθὲς κόσμημα αὐτῆς καὶ ὑπόδειγμα ἐκκλησιαστικοῦ ποιμένος.
Ὡσαύτως καὶ εἰς τὸν ἀείμνηστον Πατριάρχην Ἀθηναγόραν, ἐκ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὁποίου συμπληροῦται μία τεσσαρακονταετία, ὅστις ᾖρε τὸν σταυρὸν τῆς Πατριαρχείας εἰς περίοδον κρίσιμον καὶ λίαν χαλεπήν, ζήσας ἐν μέσῳ θλίψεων καὶ τραγικῶν γεγονότων διὰ τὴν ἱστορίαν τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει ποιμνίου τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Ἀμφότεροι οἱ προκάτοχοι ἡμῶν εἰργάσθησαν, σὺν τοῖς ἄλλοις, διὰ τὴν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν, ὁ μὲν ἐξαπολύσας τὴν γνωστὴν ἐγκύκλιον τοῦ 1902, ὁ δὲ συμβαλὼν εἰς τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων μεταξὺ Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς τὴν ἔναρξιν τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης μετὰ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας».
Σήμερα (5 Ιανουαρίου) είναι η οικουμενιστική επέτειος της συνάντησης Πατριάρχη Αθηναγόρα και Πάπα Παύλου Στ΄ στα Ιεροσόλυμα (5/1/1964). Για τη δράση του εκείνη ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τιμά τον Πατριάρχη Αθηναγόρα!
Δείτε σχετικό video από τα θλιβερά εκείνα γεγονότα των απαρχών του Οικουμενισμού πατώντας ΕΔΩ.
3 σχόλια:
Είναι γνωστές οι ενωτικές κινήσεις και του Πατριαρχείου γενικά, με συνεχιστή σήμερα τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά και του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ και του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄. Αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε στην εποχή της Δευτέρας Παρουσίας, όταν σύμφωνα με όλες τις προφητείες, θα γίνει η Ένωση του Χριστιανισμού, στο "Ένα ποίμνιο του Χριστού". Ποιος δεν θέλει την ένωση του Χριστιανισμού, σαν ένωση στο ένα σώμα του Χριστού;...
Συμπληρώνονται ουσιαστικά 90 χρόνια από την έναρξη της οικουμενικής κίνησης με την εγκύκλιο του Ιωακείμ Γ' όπου χαρακτηρίζει τον ρωμαιοκαθολικισμό και τον προτεσταντισμό "αναδενδράδες" του Χριστιανισμού.
Αγαπητέ Νικόλαε, οι οικουμενίστικες κινήσεις που καθυπέδειξαν άλλοι στον Αθηναγόρα και συνέχισε με πιο ένθερμο ζήλο ο "οικουμενικός" μας πατριάρχης ουδόλως οδηγεί τον "χριστιανισμό" ως ένωση εις ένα "σώμα Χριστού". Αν υφίστατο το σκεπτικό των οικουμενιστών τότε ο Μέγας Απόστολος του Χριστού Παύλος θα καλούσε εις κοινό ποτήριο τον οποιονδήποτε της εποχής του, ιουδαίο, εθνικό κ.λπ. Όμως ούτε ο ίδιος ο Χριστός στον Μυστικό Δείπνο κάλεσε τον οποιονδήποτε, ούτε και ο Απόστολος του Θεού Παύλος δεχόταν στον χριστιανισμό τον οποιονδήποτε και απροϋπόθετα. Η διαδικασία ένταξης κάποιου στην Εκκλησία, δηλαδή ως βαπτισμένου εις το σώμα της Αγίας Εκκλησίας είχε προϋποθέσεις αποδοχής της σύνολης διδασκαλίας, της καθαρότητας ψυχής και σώματος, της ενεργούς συμμετοχής σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας και εις την λειτουργικήν ζωήν της. Η Αγία Εκκλησία από ιδρύσεώς της απέκοπτε από το Άγιον Σώμα της όλους εκείνους που παρεξέκλιναν από την διδασκαλία και τα δόγματα της, τα οποία δεν αποτελούσαν και δεν αποτελούν τίποτε άλλο από θεμελιώδεις αλήθειες πάνω στις οποίες στηρίζεται η κοινή πίστη των Χριστιανών. Η δυτική χριστιανοσύνη από τον 8ο - αρχές του 9ου αιώνος με την εισαγωγή του "φιλιόκβε" και ακόμα περισσότερο του εωσφορικού "πρωτείου" παρεξέκλινε της Ορθοδόξου Πίστεως με αποτέλεσμα μόνη της να τεθεί εκτός του ενός Σώματος Χριστού, δηλαδή της μόνης ακαινοτομήτου μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας που είναι η Ορθόδοξη. Έκτοτε δεν πράττει τίποτε άλλο από το να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο εκ της Ορθής (Ορθοδόξου) Πίστεως, ιδιαιτέρως μετά και τις δύο Βατικάνειες ψευδοσυνόδους (ουσιαστικά πρόκειται για μια σύνοδο, αφού η πρώτη Βατικανή ψευδοσύνοδος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ ένεκα της καταλήψεως του Βατικανού υπό του Στρατηγού Γαριβάλδι και και της καταλύσεως του, από έτους 754, ιδρυθέντος παπικού κράτους πέριξ της Ρώμης, όταν ενώθηκαν όλα τα κρατίδια της Ιταλικής χερσονήσου υπό ενός κράτους). Ως εκ τούτου δεν συντρέχει καμιά προϋπόθεσις δια ένωσι "χριστιανών" εις μιάν Εκκλησίαν καθότι οι δογματικές και εκκλησιολογικές αποκλίσεις των παπικών εκ της Ορθοδόξου Πίστεως είναι χασματώδεις και απολύτως αγεφύρωτες. Βέβαια υφίσταται εις τις μέρες μας ένας ξέφρενος οίστρος μερικών "ορθοδόξων" μεγαλοκληρικών και "καθηγητάδων" περί δήθεν "αγάπης", δήθεν περί "ενός σώματος", "ενός ποτηρίου", περί δήθεν "αποκαταστάσεως των πάντων" εις την "βασιλεία" και άλλα τέτοια φαιδρά, οι οποίοι προσπαθούν εκμεταλλευόμενοι κάθε μέσου προβολής και επιβολής εξουσίας να πειθαναγκάσουν το δυστυχώς, με ευθύνη των, ακατήχητο ποίμνιο, εις μίαν εξαμβλωματική ψευδοένωση πολύ χειροτέρα και της ψευδοενώσεως της Φλωρεντίας. Μιαν τοιαύτην "ένωσιν" είναι δυνατόν επιτύχει οποιοσδήποτε "ορθόδοξος" επιθυμεί, οποιδήποτε στιγμή, ακόμα και τώρα, αυτομολώντας εις τους ουνίτας παπικούς ασπαζόμενος την πίστη των (ή την παντούφλα του ποντίφικος - το ίδιο κάνει). Δια αυτόν τον λόγο προέτρεψα και εις το παρελθόν, το γράφω και τώρα, όστις θέλει ένα τέτοιο κοινό ψευδοποτήριο ας εγκαταλείψει επιτέλους την Αγίαν Ορθόδοξη Εκκλησία και ας αυτομολήσει εις τους παπικούς, όπως ακριβώς έπραξε και ο πάλαι ποτέ μητροπολίτης Νικαίας Βησσαρίων, ο οποίος απέθανε εις την απόλυτην μοναξιάν του, αυτοϊκανοποιούμενος και αυτοδικαιούμενος, γράφοντας εις τον τάφον του ότι απέθεανε ως "πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως"!
Δημοσίευση σχολίου