Γράφει ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Παράλογο Α: Αργία για τη …μισή Εκπαίδευση.
Σύμφωνα με τα ΠΔ 200 και 201/1998 οι νηπιαγωγοί και οι δάσκαλοι καθώς και οι μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης υποχρεούνται να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις για την εορτή των Τριών Ιεραρχών. Για τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση αναφέρεται μόνο ότι είναι αργία η ημέρα αυτή και η φετινή εγκύκλιος λέει ότι το κάθε σχολείο αποφασίζει εάν θα συμμετέχει στον εκκλησιασμό ή/και σε σχετικές εκδηλώσεις.
Παράλογο Β: Τι εστί σχολική αργία;
Η σύναξη των τριών Πατέρων της Εκκλησίας σε μια ημέρα διαφορετική από την ημέρα μνήμης του καθενός και η σύνδεση της σύναξης των φωτισμένων αυτών ανθρώπων με την παιδεία έχει άλλο σκοπό από αυτόν που διαφαίνεται στη φετινή εγκύκλιο.
Προφανώς, ο νομοθέτης της σχολικής αυτής αργίας εννοεί διάθεση της ημέρας όχι για μαθήματα αλλά για εκδηλώσεις σχετικές με την παιδεία. Κι αν ο εκκλησιασμός μαθητών και εκπαιδευτικών δεν είναι από όλους επιθυμητός, θα έπρεπε τουλάχιστον κάθε σχολείο να οργανώσει κάποια δραστηριότητα – εκδήλωση για την πολύπαθη παιδεία (π.χ. ομιλία, συνάντηση με ανθρώπους των γραμμάτων, ανοιχτή συζήτηση, κ.α.).
Παράλογο Γ: Ημέρα της παιδείας. Με πόσους μαθητές και εκπαιδευτικούς;
Αυτή η «συγκινητική» κίνηση του Υπουργείου για την αυτοδιαχείριση της ημέρας τι αποτελέσματα θα έχει; Για να μην με κατηγορήσεις για γκρινιάρη, θα ήθελα φίλε αναγνώστη να με ενημερώσεις εάν βρεις ένα σχολείο στο οποίο σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα να συμμετέχει σε εκδηλώσεις για την παιδεία. Φαντάσου τι θα γινόταν εάν στις 17 Νοεμβρίου (ημέρα για τη δημοκρατία και την πολιτική ελευθερία) έλεγε το Υπουργείο Παιδείας να συμμετέχουν όσα σχολεία επιθυμούν.
Λογικό Α: Η επιλεκτική αυτοδιαχείριση οδηγεί στην υποβάθμιση και κατάργηση της ημέρας.
Θαύμασε το μεγαλείο της φετινής εγκυκλίου: Σε μια έξαρση επιλεκτικής «δημοκρατικής ευαισθησίας» λέει ότι τα σχολεία δύνανται να συμμετάσχουν στον εκκλησιασμό ή / και στις εκδηλώσεις με ευθύνη του Διευθυντή και του Συλλόγου των καθηγητών. Πώς; Με εντολή του Διευθυντή; Με ψηφοφορία και όποια άποψη βγει, αυτή και επιβάλλεται; Με κλήρωση; Με επίκληση στη λογική, στο φιλότιμο, στην ευαισθησία;
Πραγματικά, θα ήθελα να ξέρω πώς ακριβώς φαντάζεται η πολιτική ηγεσία και οι συμβουλάτορες του ΥΠΔΒΜ την εορτή της παιδείας. Να μας δώσουν ένα σκεπτικό, βρε αδερφέ. Ή είναι αργία και καθόμαστε όλοι στο σπίτι μας όπως κάνουμε την Καθαρά Δευτέρα ή είναι ημέρα της παιδείας και είμαστε όλοι στο σχολείο μας για να τιμήσουμε την παιδεία και να αναλογιστούμε γι’ αυτήν. Ή μήπως «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σχοινί», αγαπητό Υπουργείο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου