Ο Γέροντας Γαβριήλ ήταν ένας αυτοδίδακτος αγιορείτης, τον οποίο θαύμαζαν όσοι συζητούσαν μαζί του. Όταν τον ρωτούσαν που σπούδασε, απαντούσε: «Στο πανεπιστήμιο της ερήμου».
Ο Γέροντας Γαβριήλ δεν περιοριζόταν μόνο στα καθήκοντά του ηγουμένου, αλλά ασχολούνταν με πολλές χειρωνακτικές εργασίες. Ο βιογράφος του μας πληροφορεί ότι η εργασία του στον κήπο του μοναστηριού ήταν μόνιμη. Μετά τη θεία Λειτουργία κατέβαινε και ανέβαινε στα πεζούλια του κήπου, που μοιάζουν με τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, ακούραστος να σκάβει, να φυτεύει, να ξεβοτανίζει, να ποτίζει. Και όταν τελείωνε αυτή η εργασία, επάνω στην πλάτη του ημιόνου, πήγαινε στο μετόχι του αγίου Ονουφρίου, περισσότερο από μία ώρα απόσταση και σε ύψος 600 μέτρων, ανεβαίνοντας από ένα ελικοειδές λιθόστρωτο...
Και εκεί επιμελούνταν τους κήπους, φύτευε κρεμμύδια, πατάτες, ντομάτες, κλάδευε τα οπωροφόρα δέντρα, πολλά από τα οποία ο ίδιος είχε φυτέψει, και μάζευε τους καρπούς τους.
Ο Γέροντας Γαβριήλ ήταν πάντα πρόθυμος να εξυπηρετήσει τους αδελφούς. Κάποτε ένας ερημίτης ζήτησε από το Γέροντα κάποιο φυτό. Εκείνος παρόλο που είχε προηγηθεί αγρυπνία και παρά τα ενενήντα του περίπου χρόνια, με πολλή προθυμία και νεανικό ζήλο, έτρεξε και κατέβηκε πολλά σκαλοπάτια στον κήπο για να φέρει το φυτό και να αναπαύσει τον αδελφό.
Από το βιβλίο του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση, Νέον Γεροντικόν, Ήτοι θαυμαστά γεγονότα και αποφθέγματα συγχρόνων Γερόντων, σελ. 85 και 87.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου