Ο θρησκευτικός συγκρητισμός ως χαρακτηριστικό της Μασονίας αναδεικνύεται κυρίως από τη μελέτη βιβλίων και εντύπων της ίδιας της Μασονίας. Μεταφέρουμε παρακάτω αποκαλυπτικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιόχαν Σάσενμπαχ, Η Μασωνία (Η ιστορία της, η Δράση της, ο εσωτερικός οργανισμός της)*:
Η φαινομενική αδιαφορία των τεκτόνων για ζητήματα θρησκευτικά μεταστράφηκε σε εχθρότητα ενάντια στα δόγματα. Εφ’ όσον η μασωνία, όπως το πίστευε, ζητούσε τον εξευγενισμό της ανθρωπότητας, ήτανε επόμενο να επιδίωκε να τσακίσει τη δύναμη και την επιρροή της ιεραρχίας για να απολυτρώσει το λαό από τα δεσμά των δογμάτων...
Έπρεπε να εργαστεί ώστε το τεχνικά δημιουργημένο μίσος μεταξύ οπαδών των διαφόρων θρησκειών να παραμερισθεί και ο καθολικός, ο διαμαρτυρόμενος ή ο εβραίος να αισθάνονται τον εαυτό τους μονάχα ως άνθρωπο. Σε μια γραφή της μασωνίας βρίσκουμε τα ακόλουθα:
«Θα 'τανε κουτό να ‘ναι κανείς καθολικός, λουθεριανός κ.τ.λ. Ο μορφωμένος άνθρωπος, και προπαντός ο τέκτων, είναι απελευθερωμένος από τέτοιους χρωματισμούς».
Κατά την αποδοχή ενός πάστορα μια μασωνική εφημερίδα δημοσίευσε τα εξής:
Είτε σταυρός χρυσός
Είτε του Ισραήλ οι Δώδεκα Φυλές
Στο στήθος κρεμαστές με χάρη
Ή και σαρίκι μυτερό
Ή μίτρα με στολίδια,
στο κεφάλι
Πάπας στη Ρώμη,
στην Πόλη Πατριάρχης,
Για τον τέκτονα είναι
όλα ένα και το αυτό.
Αλλού ένας αδελφός γράφει:
«Μετά τη χριστιανική περίοδο και τις τρισάθλιες τριαδικές θεογονίες της, με τους μανιακούς αγώνες των δογμάτων, με τις θεολογικές έριδες, με τα κυριαρχικά δικαιώματα προς την χριστιανικήν ευσεβεστάτην μπουρζουαζία, θ’ ανατείλει μια περίοδος του άδολου ανθρωπισμού, όπου ο Μωάμεθ κι ο Βούδας, ο δογματικός Χριστός κι ο αλάνθαστος πάπας θα ‘ναι ξεπερασμένες εξουσίες κι όπου μονάχα μια σκέψη θ’ αναζητεί την αποσαφήνισή της, η σκέψη η ανθρωπιστική».
*Το πρωτότυπο γερμανικό σύγγραμμα είναι: JOHANNES SASSENBACH, Die Freimaurerei: ihre Geschichte, Tatigkeit und innere Einrichtung, Berlin, ca. 1900
Δείτε και
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου