Εν Πειραιεί τη 14η Μαρτίου 2012Τον Ελλογιμώτατον Κύριον
Παναγιώτην Ανδριόπουλον
Θεολόγον
Αγαπητέ Παναγιώτη,
Εις την ιστοσελίδα σου «Ιδιωτική Οδός» και σε σχετική ανάρτηση την Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012 υπό τον τίτλο «Τα αναθέματα του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ» http://panagiotisandriopoulos. blogspot.com/2012/03/blog-post_10.html αναφέρεσαι επικριτικά στον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας στον Καθεδρικό Ι. Ναό Αγίας Τριάδος Πειραιώς...
και ενώ ως Θεολόγος έχεις πλήρη γνώση των θεμάτων στο κείμενό σου προσπαθείς να καταδείξης οτι δήθεν κινούμαι εκτός των ορίων της κανονικότητος και εκτός των ορίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Χρεωστώ επομένως με πολλή αδελφική αγάπη να απαντήσω στις επικρίσεις σου κυρίως δια να βοηθήσω τους αγνοούντας αδελφούς που ο συγκρητισμός του συγχρόνου τρόπου σκέψεως και η έλλειψις ηρωϊκών προτύπων τους δημιουργεί υπνώττουσα συνείδηση. Ειδικώτερα:
Όπως προκύπτει από την μαγνητοσκόπηση του εορτασμού που κοινοποιήθηκε και υφίσταται στο Διαδίκτυο η λιτάνευσις των Ι. Εικόνων και η ανάγνωσις του Συνοδικού της Ορθοδοξίας εγένετο στον Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδος ως έχει διαμορφωθεί και περιέχεται εις τα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος υπό τον τίτλον «Η λιτανεία των ιερών εικόνων κατά την τάξιν των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων» και επερατώθη δια της αναγνώσεως της κατακλείδος του Συνοδικού: «Τούτοις τοις υπέρ ευσεβείας μέχρι θανάτου... των θεοειδών αγγέλων και πάντων των αγίων» και ακολούθως εκτός του Συνοδικού της Ορθοδοξίας εξεφωνήθησαν προς προστασίαν του ποιμνίου μου και λαού του Θεού τα αναθέματα που αναδημοσιεύεις. Συνεπώς ούτε διορθωτής διεννοήθην ποτέ να είμαι του Συνοδικού της Ορθοδοξίας ούτε ασφαλώς παραχαράκτης του.
Ως θα γνωρίζεις τα αναθέματα εν τη Εκκλησία δεν αποτελούν εκφράσεις οργής η κατάρας η ύβρεως αλλά πανηγυρικάς διακηρύξεις ότι οι συγκεκριμένοι δεν ανήκουν στο Σώμα της Εκκλησίας και ο λαός του Θεού καλείται να επιτείνει την προσοχή του εις αυτό και να μην συμφύρεται μετά των αναθεματιζομένων δια να μην απολέση την υγιαίνουσα διδασκαλία άνευ της οποίας δεν υφίσταται σωτηρία. Επομένως τα αναθέματα αποτελούν ειδικώτερα στην σημερινή εποχή ομογενοποιήσεως και συγκρητισμού έξοχο αμυντικό μηχανισμό και παιδαγωγικό τρόπο δια την διασφάλιση της ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας και αληθείας τας οποίας δια πολυειδών θαυμαστών γεγονότων, θεοσημειών και θαυμάτων επικυρώνει ο εν Τριάδι Πανάγιος Θεός.
Όσον αφορά στον αναθεματισμό του αιρεσιάρχου Πάπα Ρώμης αυτός και οι μετ’ αυτού κοινωνούντες αποτελούν κατεγνωσμένους αιρετικούς οι οποίοι κατεδικάσθησαν υπό των Αγίων Ηης και Θης Οικουμενικών Συνόδων του 880 και 1351 αντιστοίχως δια τας φρικώδεις αιρέσεις του filioque που καταλύει τα υποστατικά ιδιώματα των Τριών προσώπων της Παναγίας Τριάδος, εισάγει ιεραρχία εις Αυτά και αποτελεί την σατανικωτέραν αίρεσιν ως ο άγιος ένδοξος ισαπόστολος και ομολογητής Μ. Φώτιος εις την Εγκύκλιον προς τους Πατριάρχας και Επισκόπους της Εκκλησίας αναφέρει λέγων χαρακτηριστικώς: «Έτι δε ει εκ του Πατρός ο Υιός γεγέννηται, το δε Πνεύμα εκ του Πατρός και εκ του Υιού εκπορεύεται, τις η καινοτομία του Πνεύματος μη έτερόν τι αυτού εκπορεύεσθαι; Ως συνάγεται κατά την εκείνων θεομάχον γνώμην μη τρεις, αλλά τέσσαρας υποστάσεις, μάλλον δε απείρους, της τετάρτης αυτής άλλην προβαλλούσης, κακείνης πάλιν ετέραν, μέχρις αν εις την Ελληνικήν πολυπληθίαν εκπέσωσι...» και της κτιστής χάριτος του Θωμά Ακινάτη και του Ανσέλμου Κανταουρίας οπαδών και διαδόχων του Βαρλαάμ και του Ακινδύνου που αποϊεροποιεί το Ευαγγέλιο και καθιστά αδύνατο την θέωσι του ανθρωπίνου προσώπου, την οποία όμως προτρέπει μεγαλειωδώς ο Αποστόλος Πέτρος εις την Β Καθολικήν Επιστολήν (1:4) «ίνα δια τούτων γένησθε θείας φύσεως κοινωνοί φύσεως αποφυγόντες της εν κόσμω εν επιθυμία φθοράς» και δια την οποίαν ενηνθρώπισεν ο Θεός Λόγος «ίνα Θεόν τον άνθρωπον απεργάσηται» (αγ. Γρηγόριος Θεολόγος) «Άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων). «Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» (Μ. Αθανάσιος). «Άνθρωπος γαρ εγένετο ο Θεός και Θεός ο άνθρωπος» (Ι. Χρυσόστομος).
Κατά ταύτα η πανηγυρική διακήρυξις ότι ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία Χριστού αλλά κακοδοξία και αίρεσις δεν αποτελεί ιδική μου έμπνευσι και μάλιστα «ψυχαπαθολογικής» ερμηνείας αλλά παγία θέσι της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και μάλιστα αλήθεια ποτισθείσα με ποταμούς αιμάτων αγίων και ηρώων της πίστεως, ως οι Οσίαθλοι Πατέρες οι επί Βέκκου εν Αγίω Όρει μαρτυρήσαντες, οι εν τη Μονή Καντάρας εν Κύπρω αναιρεθέντες, οι 800.000 των Αγίων ενδόξων Νεομαρτύρων οι υπό του ψευδοαγίου του Βατικανού Καρδιναλίου Στέπινατς και των φασιστών Ουστάσι δια πολυωδύνων βασάνων τελειωθέντες, οι άγιοι ένδοξοι ιερομάρτυρες Μάξιμος ο Καρπαθορώσσος ο υπό των Ουνιτών δια τυφεκισμού τελειωθείς και Αθανάσιος ο Λιθουανός ο υπό των Ουνιτών δια πελέκεως αποκεφαλισθείς και εις βόρθον ριφθείς και μετά δέκα επτά έτη ανασυρθείς έχων αδιαλώβητο, ευωδιάζον και θαυματουργούν το σκήνωμά του. Φυσικά η πραγματικότης αυτή δεν αντιστρατεύεται τον πανορθοδόξως διεξαγόμενον διάλογον μετά της ειρημένης αιρέσεως δια την μετάνοιαν και επιστροφήν αυτής εν τη Εκκλησία.
Συνεπώς η χρήσις του όρου «παναίρεσις του διαλόγου» είναι καθαρά δικής σας αντιλήψεως και ερμηνείας και δεν προκύπτει από τα ανωτέρω. Άσχετο βέβαια είναι το ζήτημα ότι ο επί εικοσαετία διεξαγόμενος θεολογικός διάλογος μετά της Ρωμαιοκαθολικής παρασυναγωγής έχει αποβεί ευθύνη αυτής κατά την εκπληκτική ρήσι του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού πρ. συμπροέδρου του διαλόγου «ανούσιον παίγνιον».
Εκπλήσσομαι ιδιαιτέρως αγαπητέ Παναγιώτη, διότι προδήλως η θεολογική σου εμβρίθεια δεν θα έπρεπε να σου επιτρέψη επικριτικό σχολιασμό του αναθεματισμού των Προτεσταντών διότι αυτοί κατ’ εξοχήν αποτελούν εικονοκλάστας με την εξόχως επιβαρυντική περίσταση της νεστοριανής εμπνεύσεως καθυβρίσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, των ιερών Μυστηρίων και της αληθούς Εκκλησιολογίας, κατεγνωσμένους αιρετικούς υπό της Αγίας Ζ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Όσον αφορά στον αναθεματισμό των εωσφοριστών Ραββίνων και των οπαδών του ψευδοπροφήτου Μωάμεθ και του ιρβιγκίτη «πάστορα» Κάρολου Ράσσελ και της Σκοπιάς του Πύργου, αυτοί ως αντιτριαδισταί και ως όργανα του βυθίου δράκοντος τυγχάνουν κατεγνωσμένοι υπό των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και επομένως αι μετ’ αυτών συμπροσευχαί δια την δήθεν ειρήνη και ο συναγελασμός η η είσοδος εις τους χώρους της δυσσεβούς λατρείας των αποτελούν προδοσία της αμωμήτου στον αληθή Τριαδικό Θεό πίστεως. Φαντάζεσαι ποτέ τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο η τον Μ. Αθανάσιο να συμπροσεύχονται μετά των Αρειανών της εποχής των; Εις τι διαφέρει η «Θάλεια» του Αρείου από το Ταλμούδ και την Καμπάλα των Ραββίνων του Ιουδαϊσμού και από το Κοράνιο των Μουσουλμάνων η την «Σκοπιά» της Ανώνυμης Μετοχικής Εταιρείας «Μαρτύρων του Ιεχωβά».
Δυστυχώς παρερμηνεύεις, θέλω να πιστεύω χωρίς πρόθεση, τον αναθεματισμό των διδασκόντων την παναίρεση του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητιστικού οικουμενισμού, αποφαινόμενος μάλιστα ότι εγείρει «μείζον εκκλησιολογικό και κανονικό πρόβλημα» και ότι δήθεν ευρίσκομαι σε «de facto σχίσμα με την καθ’ όλου Ορθοδοξία». Ασφαλώς εκ παραδρομής πρέπει να συγχέεις τα πράγματα διότι ταυτίζεις τους διεξαγομένους διαχριστιανικούς και διαθρησκειακούς διαλόγους με την παναίρεση του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητιστικού οικουμενισμού που καταλύει την αυτοσυνειδησία της Αδιαιρέτου και Ακαινοτομήτου Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και κηρύσσει ότι όλες οι Χριστιανικές κοινότητες-εκκλησίες και οι διάφορες ανά τον κόσμο θρησκείες αποτελούν νομίμους οδούς για την επίγνωση και κοινωνία του ζώντος Θεού.
Τέλος η βράβευσις του κ. Λαυρεντίου ντε Τζιόρτζιο, Προέδρου της Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιάτος» εγένετο δια το εκδοτικό του έργο υπέρ των αγίων και θεοφόρων Πατέρων και δεν οδηγεί αναποδράστως στην αποδοχή όλων των απόψεων αυτού. Ασφαλώς η μνημόνευσις του ονόματος του οσιολογιωτάτου μοναχού π. Ευθυμίου Τρικαμηνά εμπίπτει στο δικαίωμα ελευθέρας εκφράσεως του ως είρηται, καθ’ όσον μάλιστα ο αναφερθείς δύναται να τιμάται ως μοναχός Αυτής.
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου