Πρεσβ. Ευστάθιος Κολλάς, Γραώδεις μύθοι θεολόγου αθεολόγητου (;)

Πρεσβ. Ευστάθιος Κολλάς

ΓΡΑΩΔΕΙΣ ΜΥΘΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟΥ (;)

«Κανένας ποτέ δέν πίστεψε ἀπό βιβλία καί διδαχές, ἀλλά ἀπό βιώματα καί προσωπικές ἐμπειρίες» (Μάριος Μπέγζος, Κοσμήτωρ Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος» 20.9.13)

Τοῦ πρεσβυτέρου Εὐσταθίου Κολλᾶ, Θεολόγου-Ἐκκλησιαστικοῦ Συνηγόρου

Αὐτούς καί πολλούς ἄλλους «γραώδεις μύθους» (Α´ Τιμ. 4, 7), μᾶς εἶπε, ὁ ὡς ἄνω Θεολόγος Πανεπιστημιακός Καθηγητής, σχετικά μέ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἀγνοώντας ἆραγε (;) τίς ρητές και κατηγορηματικές ἐντολές τοῦ Θεανθρώπου Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τούς Μαθητές Του, και ἐκεῖθεν τῶν διαδόχων τους; «Πορευθέντες μαθητεύσατε… διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν… καί ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι…» (Ματθ. 28, 16-20, Μάρκ. 16,16).

[Δέν εἶναι δυνατόν! Δὲν μπορεῖ! Εἶναι ἀπίστευτον! Δέν ὑπάρχει ποσῶς δικαιολογητικόν! Μήπως ἔχει κάτι ἄλλο στὸ μυαλό του, ὁ κ. Καθηγητής, καὶ πρὸς τὰ ἐκεῖ σημαδεύει μέ τὰ διφορούμενα λεγόμενά του (;)].

Ὡστόσο, ὁ περιούσιος λαὸς τοῦ Θεοῦ, τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ Ἰουδαῖοι, τὸ ΙΣΡΑΗΛ, ἀπὸ τὰ βιβλία καὶ τὶς διδαχὲς τῶν Προφητῶν καὶ τοῦ Ἱερατείου ἐδιδάσκετο γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ ΜΕΣΣΙΑ! Καὶ σήμερα οἱ Χριστιανοί, αὐτὸς ὁ Νέος πλέον ΙΣΡΑΗΛ, «μέχρι τῆς συντέλειας τοῦ αἰῶνος», θὰ στηρίζει τὴν πίστη του στὶς Γραφές. Στὰ βιβλία τῆς Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης, πού εἶναι «γεγραμμένα πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν!» (Γαλ. 6,11).

Ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας, παρέπεμψε στὶς Γραφὲς τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, ὅταν ἐκεῖνος ἔστειλε δύο μαθητές του νὰ τὸν ρωτήσουν, ἂν αὐτὸς εἶναι ὁ ἐρχόμενος, ὁ ΜΕΣΣΙΑΣ, «ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;». Τὴν ἀπάντησή Του ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν στήριξε στὶς Γραφές. Τὸν παρέπεμψε στὸν προφήτη Ἠσαΐα, «πορευθέντες ἀπαγγείλατε ᾿Ιωάννῃ ἃ ἀκούετε καὶ βλέπετε· τυφλοὶ ἀναβλέπουσι καὶ χωλοὶ περιπατοῦσι, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσι, νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται» (Ματθ. 11,1-5 -Ἠσ. 35,1-10).

Εἶναι γνωστή ἡ ἀποστομωτική ἀπάντηση τοῦ Ἀβραάμ στόν πλούσιο τῆς παραβολῆς, πού βασανιζόταν στόν Ἅδη, ὅταν τοῦ ζήτησε να στείλει πίσω τόν Λάζαρο, γιά να ἐνημερώσει τά πέντε ἀδέλφια του, ὥστε νά μή ἔλθουν καί αὐτοί στον τόπο τῶν βασάνων; Τοῦ ἀπάντησε, λίαν εὐθαρσῶς, «ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν», καί στήν ἐπιμονή του, τοῦ ἀπαντᾶ καί πάλι εὐθέως, «…εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται» (Λουκ. 16, 20-29).

Ἀλήθεια κ. Καθηγητά, μήπως σᾶς συμβαίνει πράγματι κάτι; Μήπως δὲν εἴσαστε Ὀρθόδοξος Θεολόγος καὶ δὲν πιστεύετε στὴν ὕπαρξη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὶς Ἅγιες Γραφές, καὶ στὴν οὐράνια Διδασκαλία Του; Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, δὲν εἶναι μυθικὸ πρόσωπο, ἀλλὰ πρόσωπο ὑπαρκτὸ-ἱστορικό, ποὺ μπῆκε στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ἄλλαξε τὸν ροῦν τῆς περαιτέρω ἱστορίας του! Καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύεται, ὄχι ἀπὸ Χριστιανικὲς πηγές, ἀλλὰ ἀπὸ ἐξωχριστιανικές...

Ἰσχυρίζεσθε κ. Καθηγητά, ὅτι, «... κανένας ποτὲ δὲν ἐπίστεψε ἀπὸ βιβλία καὶ διδαχές, ἀλλὰ ἀπὸ βιώματα καὶ προσωπικὲς ἐμπειρίες».

Δὲν γνωρίζετε, τὴν ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς στὸν ἄπιστο Θωμᾶ, ποὺ ὅταν αὐτὸς ἀπέκτησε βίωμα καὶ ἐμπειρία τοῦ Ἀναστημένου Δασκάλου του καὶ τότε πίστεψε στὴν Ἀνάστασή Του; Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἦταν κατηγορηματική, ἀλλὰ καὶ ἐπιτιμητική. «ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες» (Ἰωάν. 20, 27-29).

Τὸ βίωμα καὶ ἡ προσωπικὴ ἐμπειρία κ. Καθηγητά, δὲν ἀπαιτοῦν πίστη. Πίστη ἀπαιτεῖται ἀπὸ αὐτὸν ποὺ δὲν ἔχει προσωπικὴ ἐμπειρία. Καὶ προσέτι, ἂν πράγματι «κανένας ποτὲ δὲν πίστεψε ἀπὸ βιβλία καὶ διδαχὲς», ὅπως ἰσχυρίζεσθε, δὲν μᾶς λέτε, σᾶς παρακαλῶ, τότε ποῖος εἶναι ὁ δικός σας ρόλος καὶ ἡ ἀποστολὴ ὡς Διδασκάλου, καὶ μάλιστα Πανεπιστημιακοῦ; Δηλαδὴ στὴ ζωή σας ὡς δάσκαλος, «θὰ πυγμαχεῖτε γρονθοκοπώντας τὸν ἀέρα, καὶ ἀγωνιζόμενος στὰ κούφια;» (Α' Κορ. 9,26).

Ἡ Χριστιανικὴ Διδασκαλία, κ. Καθηγητά, δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, ὥστε νὰ ἐπιδέχεται κριτική, ἂν δηλαδὴ ἀληθεύουν αὐτὰ ποὺ διδάσκει. Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι Θρησκεία ἐξ ἀποκαλύψεως, καὶ ἄρα πιστευόμενος καὶ ὄχι ἐρευνόμενος. Εἶναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ, καὶ ἀπαιτεῖ ἀκράδαντη ΠΙΣΤΗ, καὶ πίστη, κατὰ τὰς ἁγίας Γραφάς εἶναι «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πρα γμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Ἑβρ. 11,1).

Τέτοια πίστη ἀπαιτεῖ ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμός, διὸ καὶ μόνον αὐτὸς ποὺ ἔχει πίστη, ποὺ πιστεύει, γίνεται μέλος τῆς Ἐκκλησίας Ἐκείνου, «ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος» ( Πράξ. 20,28 ). Ὁ πιστὸς στὶς ἅγιες Γραφὲς καὶ διδαχές, βαπτίζεται καὶ σώζεται, ὁ δὲ ἄπιστος κατακρίνεται (Μάρκ. 16,16).

Μὲ τὸ ὡς ἄνω ἄρθρο σας κ. Καθηγητά, ἐσκανδαλίσατε. Προκαλέσατε τὸν σκανδαλισμὸ στὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ πλήρωμα τῆς Χώρας, καὶ ἐκεῖθεν. Ἐνσπείρατε πολλὲς καὶ θανάσιμες ἀμφιβολίες καὶ ἐρωτηματικὰ Ὀρθοδόξου πίστεως, καὶ πέραν ἀκόμη αὐτῶν ποὺ ἤδη ἀναφέρθηκαν ἀνωτέρω.

Ὡς ἐκ τούτου καλεῖσθε καὶ ὀφείλετε, κ. Καθηγητά, νὰ δώσετε λόγο στὸν φρουρὸ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως πιστὸ λαὸ τοῦ ζῶντος Θεοῦ (Ἀπόφαση Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς πρὸς Πάπα τῆς Ρώμης), διὸ καὶ προσωπικῶς, αἰτοῦμαι τὴν Ἁγιογραφική σας «ἀπολογία», μὲ τὴν ὁποίαν ὀφείλετε νὰ δώσετε Ὀρθόδοξες ἀπαντήσεις στὰ σοβαρὰ αὐτὰ ἐρωτηματικὰ, ποὺ προκαλέσατε καὶ τὶς ὑποψίες, ποὺ σᾶς βαραίνουν. «Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον», (Α' Πέτρ. 3,15).

Ορθόδοξος Τύπος, 11/10/2013