ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΥΠΡΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΤΩΝ ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΣ.
Ἡ ὥρα τούτη τῆς πνευματικῆς αὐτῆς σύναξης καί τοῦ θεολογικοῦ αὐτοῦ συνεδρίου τῆς ΠΕΕΘ εἶναι ὥρα ἀναπόλησης ἀλλά καί χρέους.
Εἶναι ἡ ὥρα πού στρέφουμε χρεωστικά τά βλέμματα τῆς ψυχῆς μας πενήντα χρόνια πίσω, στήν εὐλογημένη ἐκείνη ἡμέρα κατά τήν ὁποία σαράντα Θεολόγοι, μέ τίς ψυχές πεπληρωμένες μέ ἔνθεο ζῆλο καί ἔχοντες βαθύτατη συνείδηση τῆς ἐν Κυρίῳ ἀποστολῆς τους, ἵδρυσαν τήν Παγκύπρια Ἕνωση Ἑλλήνων Θεολόγων.
Στόχος καί ὅραμά τους νά συνδράμουν τήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου στή σωτηριολογική της ἀποστολή καί νά μορφώσουν Χριστό στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί ἰδιαίτερα τῆς νέας γενεᾶς.
Πρός τοῦτο, ἐξέλεξαν, ὡς πρῶτο Πρόεδρο, τόν ἀείμνηστο θεολόγο Γυμνασιάρχη Ἄνθιμο Παπαδόπουλο καί ἀποφάσισαν τήν ἔκδοση Δελτίου μέ τό ὄνομα «Διακονία» καί τήν ὀργάνωση ἐτησίων θεολογικῶν συνεδρίων μέ τήν ὀνομασία «Σαλαμίς».
Κυρίαρχο ἰδεολογικό βάθρο τῆς ΠΕΕΘ ἦταν ἡ διακήρυξη ὅτι αὐτή ἱδρύεται ὡς πνευματική ἔπαλξη τῶν θεολόγων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, ὥστε δυναμικά νά συνδράμουν στό πνευματικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.
Δικαιολογημένα, ἑπομένως ἑορτάζει σήμερα ἡ ΠΕΕΘ. Διότι στά 50 χρόνια τῆς θεολογικῆς της δράσης ἔχει γράψει μία καταξιωμένη ἱστορική διαδρομή. Ἔδωσε δυναμικά τό παρόν της στά ἐκκλησιαστικά δρώμενα καί πέτυχε στόν βασικό της στόχο νά μορφώσει Χριστό στίς ψυχές τοῦ λαοῦ μας. Ἀποτέλεσε τήν ἀσπίδα καί τό δόρυ τῆς Ἐκκλησίας μας στά ἐκπαιδευτικά δρώμενα καί συνεργάστηκε δημιουργικά καί καρποφόρα μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου.
Ὡς ἐκ τούτου εἶναι ἡ ὥρα πού ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία ἐπιβάλλεται νά ἐκφράσει τήν εὐαρέσκειά της πρός τούς ἐμπνευστές της. Πρός τόν ἀείμνηστο Ἄνθιμο Παπαδόπουλο, πρός τόν, ἐπί τεσσαράκοντα ἔτη Πρόεδρο αὐτῆς, κύριο Σταῦρο Ὀλύμπιο, καί ἰδιαιτέρως πρός τή στρατιά ἐκείνη τῶν ἀφανῶν Θεολόγων, οἱ ὁποῖοι βίωσαν τούς στόχους τῆς ΠΕΕΘ καί τούς μετουσίωσαν σέ πράξη.
Ἐπιθυμῶ ἐπίσης νά συγχαρῶ τή διοικοῦσα Ἐπιτροπή τῆς ΠΕΕΘ καί τόν σημερινό της Πρόεδρο κύριο Ἀνδρέα Χριστοδούλου, γιά τήν ὀργάνωση τῆς σημερινῆς πανηγυρικῆς Θεολογικῆς σύναξης καθώς καί γιά τήν ἐπιλογή τοῦ εὐστοχότατου θέματος, πού ἔχει τίτλο:
Ἡ ἐπιβίωση τοῦ χριστιανισμοῦ στίς ἀρχαῖες κοιτίδες του
στή Μέση Ἀνατολή.
Ἀσφαλέστατα τά ὅσα συμβαίνουν στίς γειτονικές μας Ἀραβικές χῶρες εἶναι γεγονότα τραγικά γιά τόν Χριστιανισμό καί τήν Ὀρθοδοξία.
Αἰωνόβιες χριστιανικές κοιτίδες, οἱ ὁποῖες διά μέσου τῶν αἰώνων ἀπέβησαν ἀκένωτες πηγές χριστιανικοῦ φωτός, ὑφίστανται σήμερα τίς ἐπιθέσεις, τίς λεηλασίες, τήν καταστροφή καί τήν ἐρήμωση ἀπό μέρους τῶν Μουσουλμάνων ἐπαναστατῶν.
Ὁ Χριστιανισμός, στό χῶρο τῶν παλαιφάτων Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, δηλαδή τῆς Ἀλεξανδρείας, τῆς Ἀντιοχείας, τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Κύπρου δοκιμάζεται, ὅσον ποτέ ἄλλοτε, σκληρῶς.
Δυστυχῶς, ὁ ἰσλαμικός φονταμενταλισμός γιά μία ἀκόμα φορᾷ βρίσκεται σέ πλήρη ἔξαρση. Θέλει νά ἐπιβάλει τό Ἰσλάμ διά πυρός καί σιδήρου.
Κι ἐμεῖς, ὡς Ἐκκλησία Κύπρου, πονοῦμε πάρα πολύ γιά ὅλα. Πονοῦμε πολύ γιά τόν ἀδελφοκτόνο πόλεμο. Συμπάσχουμε μέ τίς οἰκογένειες τῶν δολοφονηθέντων ἀπό ἀδελφικά χέρια. Ἰδιαίτερα πονοῦμε γιά τά μικρά παιδιά, πού χάνουν τούς γονεῖς τους, πού πεινοῦν καί ὑποφέρουν.
Πέραν τούτων, πονοῦμε καί ἀγωνιοῦμε γιά τό μέλλον τῆς Ὀρθοδοξίας, καί γιά τίς γειτονικές μας χῶρες.
Γι’ αὐτό τόν λόγο, πέρυσι, καί συγκεκριμένα στίς 27 Μαρτίου 2012, καλέσαμε στήν Κύπρο τούς ἀδελφούς Προκαθημένους τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί μελετήσαμε ἐπισταμένως τό ὅλο θέμα.
Ἀνάμεσα στίς ἄλλες ἀποφάσεις πού πήραμε, πέραν τοῦ κοινοῦ ἀνακοινωθέντος, στό ὁποῖο καλούσαμε τούς πάντες νά σεβαστοῦν τά θρησκευτικά δικαιώματα τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἦταν καί ἡ καλλιέργεια στενότερων σχέσεων μεταξύ τῶν νέων στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἀποτελοῦν τά περιβάλλοντα τῶν Ἐκκλησιῶν μας.
Πρός τοῦτο κάθε χρόνο, περισσότεροι ἀπό 120 νέοι ἀπό τό στενό περιβάλλον τῶν Ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, φιλοξενοῦνται ἀπό τήν Ἐκκλησία Κύπρου στίς κατασκηνώσεις τοῦ Ἁγίου Νικολάου, Στέγης, στήν Κακοπετριά, καί ἀκολουθοῦν ἕναν πρόγραμμα ἀλληλογνωριμίας καί ἀνάπτυξης διαπροσωπικῶν καί διεκκλησιαστικῶν σχέσεων μέ στόχο τήν ἀπό κοινοῦ ἐπίλυση ποιμαντικῶν καί ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, καθώς καί τήν ἀντιμετώπιση τῶν κινδύνων, πού, ὡς Ὀρθοδοξία, ἀντιμετωπίζουμε ἀπό τούς Ἰσλαμιστές, τούς αἱρετικούς καί τούς παπικούς.
Μέ τόν τρόπο αὐτό – πιστεύουμε – ὅτι δέν μένουμε στήν ἑνότητα τῆς κορυφῆς ἀλλά θεμελιώνουμε τήν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν μας, μέ δεσμούς ἄρρηκτους καί στή βάση.
Ὡς Ἐκκλησία Κύπρου, ἀγωνιζόμεθα, ὥστε ἡ Ὀρθοδοξία στή Μέση Ἀνατολή νά ἀποτελέσει μία ἑνιαία ἰσχυρή δύναμη, « νάμαστε μία ἰσχυρή γροθιά» κατά τήν ἔκφραση τοῦ λαοῦ μας, ὥστε νά εἴμεθα σέ θέση νά προστατεύουμε τά ἀνθρώπινα καί ἰδιαίτερα τά θρησκευτικά μας δικαιώματα.
Ἡ ἐπιβίωση τοῦ Χριστιανισμοῦ στίς πρωτογενεῖς του ρίζες καί φύτρες ἀποτελεῖ μία ὕψιστη ἠθική μας ὑποχρέωση καί μίαν ἀπόλυτη ἱστορική ἀναγκαιότητα!
Ἡ στάση τῶν ἰσχυρῶν της Γής εἶναι δυστυχῶς ποντιοπιλατική. Μόνο γιά τό ἐγώ τούς ἐνδιαφέρονται, γιά τήν αὔξηση τοῦ πλούτου τους καί γιά τόν ὑλικό τους εὐδαιμονισμό.
Ἐγείρω – ἑπομένως- καί πάλιν, ὡς Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, κραυγή διαμαρτυρίας καί πόνου γιά τόν ἀπαράδεκτο καί βδελυκτό διωγμό τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί καλῶ, ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, ὅλους ὅσοι μποροῦν, νά δράσουν καθ’ οἱονδήποτε τρόπο, ὥστε νά ἐπέλθει ἡ εἰρήνη στίς γειτονικές μας χῶρες, νά γίνουν σεβαστές οἱ θρησκευτικές τους ἐλευθερίες καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματά τους.
Τούς καλῶ ἀκόμη νά συνειδητοποιήσουν καί τούτη τή μεγάλη ἱστορική ἀλήθεια, πού διακήρυξα στήν πρόσφατη ἀνακοίνωσή μου.
Ὅταν μία Ἑστία τοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ σβήνει, τότε σβήνει μία ἀκένωτη πηγή πνευματικοῦ φωτός καί τροφοδοσίας τῆς οἰκουμένης. Διότι τό πνεῦμα τοῦ Χριστιανισμοῦ, ποὺ εἶναι οὐράνιο, εἶναι πνεῦμα διαχρονικό καί πνεῦμα οἰκουμενικό. Ἡ δροσοβόλος αὔρα του ἔχει τή χάρη καί τή δύναμη νά ζωογονεῖ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα καί νά τῆς παρέχει τίς δυνατότητες νά ἀνθοφορεῖ καί νά καρποφορεῖ ἐσαεί.
Ἄν σήμερα σβήσει ἡ χριστιανική ἑστία στήν Αἴγυπτο, αὔριο στήν Παλαιστίνη καί στή Συρία, καί μεθαύριο στήν Κύπρο, τότε τό πνευματικό σκότος θά βασιλεύσει καί στήν Εὐρώπη καί στήν οἰκουμένη ὁλόκληρη.
Γι’ αὐτό καί ὥρα ἐστίν ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι.
Μέ αὐτή τήν προτροπή κηρύττω τήν ἔναρξη τοῦ συνεδρίου τῆς ΠΕΕΘ καί εὔχομαι ἀπό κέντρου καρδίας πᾶσα ἐπιτυχία, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν χριστιανικῶν λαῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.
Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Κύπρου
28 Δεκεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου