Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, "Αρχή του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού Υιού του Θεού"

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

(ΜΑΡΚ. Α' 1-8)

Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης

e-mail: ioil.konitsa@gmail.com

Το Χριστιανικό μήνυμα, η ουράνια αποκάλυψις ονομάζεται “Ευαγγέλιον”. Το καλά δηλ. και ευχάριστα νέα. Το μήνυμα ότι αυτό που ποθεί ο άνθρωπος, τη χαρά και την ευτυχία, την αγάπη και την ομορφιά, είναι πλέον πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα την οποία μπορεί να κατακτήσει και να βιώσει ο κάθε άνθρωπος, αρκεί ο ίδιος να το θέλει. Βεβαίως, απ' την αρχή, όταν ακούστηκε το “Ευαγγέλιο Ιησού Χριστού, Yιού του Θεού” (Μαρκ. Α' 1), αλλά και σε κάθε εποχή και φυσικά στην δική μας, “έως το τέλος των αιώνων”, θα υπάρχουν και οι άνθρωποι οι οποίοι θα αρνούνται την αποδοχή του ουρανίου μηνύματος. Όπως επίσης υπάρχουν πάντοτε και οι ψυχές οι οποίες αποδέχονται την Ευαγγελική αλήθεια, την ζουν και την βιώνουν με ό,τι κι αν αυτό πρόκειται να τους κοστίσει.

Και αψευδή μάρτυρα αυτής της πραγματικότητας, αποτελούν και οι Όσιοι και οι Μάρτυρες, το νέφος αυτό των Αγίων της Εκκλησίας μας, οι γνωστοί και οι άγνωστοι, που με τα άγια λείψανά τους και τα ακέραια και άφθαρτα σκηνώματά τους, τα ποικίλα θαύματα και τη μυροβλησία τους, αποδεικνύουν ότι το Ευαγγέλιο, όπως κηρύσσει και το εκφράζει η Αγία μας Ορθοδοξία, δεν είναι απλή θεωρία ή ένας ψευδοσυναισθηματισμός αλλά “Η πραγματικότητα” την οποία εντελώς ελεύθερα καλούμαστε να αποδεχθούμε.

Και είναι γνωστό, μέσα από τις τραγικές σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας, ότι κατά την εποχή της ενσαρκώσεως του Κυρίου, ολόκληρος ο τότε κόσμος ζούσε μέσα σε μια φοβερή αναστάτωση. Όλοι οι λαοί της γης περίμεναν κάποιον, “Τον κάποιον” που θα ερχόταν να τους σώσει τόσο από την υλική, όσο κυρίως από την πνευματική δυστυχία που καταπίεζε την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι δεν γνώριζαν, ούτε το σκοπό για τον οποίον ζούσαν, ούτε πολύ περισσότερο το πώς ήταν δυνατόν να ξεδιψάσουν την ψυχή τους και να γελάσει το ταλαίπωρο πρόσωπό τους. Και επιτέλους, στην πιο κρίσιμη στιγμή για το γένος των ανθρώπων, την ώρα που φαίνονταν ότι όλα θα τα κατάπινε το χάος, και ο Άδης, “ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου”, πραγματοποιήθηκε η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού.

Έτσι, από τη στιγμή που ολοκληρώνεται το έργο της Λυτρώσεως, η Εκκλησία υπεύθυνα θα κηρύττει “Αρχή του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού, υιού του Θεού”.

Τώρα πλέον “εικόνες του Θεού”, δια της πίστεως και της αποδοχής του όλου Ευαγγελίου, δεν αισθάνονται ως οι ηττημένοι της ζωής. Τώρα γνωρίζουμε ποιος επιτέλους είναι ο σκοπός που πρέπει να έχει η ζωή μας.

Και το γνωρίζουμε διότι Αυτός ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς μας έδειξε τον σκοπό και μας αποκάλυψε το ουσιαστικό νόημα της ύπάρξεως μας. Αλλά όχι μόνο αυτό, μας υπέδειξε και τον τρόπο για να απαλλαγούμε από όλα τα βάρη που μας πιέζουν για να επιτύχουμε τον υψηλό αυτό σκοπό. Όταν ο Κύριος κηρύσσει το “χωρίς εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν”, αυτό ακριβώς μας αποκαλύπτει. Και τον στόχο, αλλά και τον τρόπο που μπορούμε να κατακτήσουμε την τελική Νίκη, που δεν είναι άλλος, από την απόλυτη αποδοχή και βίωση αυτού του ίδιου του Ιησού.

Φυσικά το Αποστολικό κήρυγμα της Εκκλησίας για την σωτηρία του ανθρώπου, όπως αυτό ερμηνεύεται τόσο από την γραπτή όσο και την προφορική Ιερά Παράδοση, έχει ανυπολόγιστη σημασία, αφού ξεπερνά τα όρια του χρόνου και ο κάθε καλοπροαίρετος το αποδέχεται άμεσα και υπαρξιακά ως μήνυμα λυτρώσεως και σωτηρίας.

Η προσωπική συνάντηση με τον Ιησού είναι κάτι το μοναδικό, από τη στιγμή της βαπτίσεως και της πνευματικής αναπτύξεως μέσω των Ιερών Μυστηρίων. Και άνευ αντιρρήσεως,η εμπειρία των Αγίων καθοδηγεί στον ορθό τρόπο αυτής της εν Χριστώ ζωής, αφού επιτέλους ουδείς μπορεί να διέλθει αποκομμένος τα στάδια της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως, παρά “συν πάσι τοις αγίοις”.

Είναι δε χαρακτηριστική η μαρτυρία του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού, που καταγράφει στο ιερό κείμενό του ο Ευαγγελιστής Μάρκος: “εκήρυσσε λέγων, έρχεται ο ισχυρότερός μου οπίσω μου” (στ. 7-8).

Ο Τίμιος Πρόδρομος με το ξεκάθαρο κήρυγμά του, προετοιμάζει το λαό για τη μεγάλη συνάντηση. Άλλωστε, το δικό μου βάπτισμα, τόνιζε, ήταν ένα απλό βάπτισμα “εν ύδατι”. Αυτός όμως ο Ερχόμενος, θα σας βαπτίσει με Πνεύμα Άγιον, το οποίο θα καθαρίσει από τις αμαρτίες και θα φωτίσει την όλη ύπαρξη.

Αυτή η μαρτυρία του “μείζονος των προφητών” έχει μοναδική αξία, αφού στο πρόσωπο του προφήτου και προδρόμου Ιωάννου, συνοψίζεται ολόκληρη η προσμονή και η εμπειρία της Παλαιάς Διαθήκης η οποία και κλείνει πανηγυρικά αυτή την αναμονή, αφού ο Άσαρκος Λόγος του Θεού που μιλούσε στους Προφήτες και τους Δικαίους, έρχεται τώρα ένσαρκος και ιδρύει την Εκκλησία Του, το Σώμα Του, προσκαλώντας κάθε ύπαρξη στην σωτηρία.

Μέσα τώρα από αυτή την αντικειμενική προοπτική, το ερώτημα δεν είναι εάν θα εξαφανιστούν οι ποικίλες δυσκολίες από τη ζωή των πιστών, αλλά εάν παρά τις αναπόφευκτες δυσκολίες, ακολουθήσουμε με πίστη, καρτερία και υπομονή τον δρόμο του Θεού που αποκαλύπτεται μπροστά μας “διά Ιησού Χριστού”.

Όταν λοιπόν τοποθετήσουμε τα πράγματα αυτά μέσα στη συνείδησή μας, τότε γνωρίζουμε ότι ναι μεν, θα βρεθούμε μπροστά σε πολλά και μεγάλα εμπόδια, όμως δεν χάνουμε ποτέ τη βεβαιότητα της Νίκης. Και η νίκη ανήκει σ΄ Εκείνον ο οποίος μας είπε: “Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον”.

Αυτό οφείλουμε να το διατηρούμε πάντοτε μέσα στην καρδιά μας, αφού στις ημέρες μας, όπως όλοι βλέπουμε, επικρατεί και πάλι μια τρομακτική αναστάτωση, ανάλογη προς εκείνη που επικρατούσε όταν για πρώτη φορά ακούστηκε στον κόσμο το “Ευαγγέλιο”.

Πάρα πολλοί αδελφοί μας αισθάνονται ότι και σήμερα ανοίγεται μπροστά μας το χάος και η άβυσσος.

Έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και είναι άκρως απογοητευμένοι από τα “πειράματα ευτυχίας” που έχουν πραγματοποιηθεί.

Αλλά το τραγικότερο όλων είναι, ότι νέοι άνθρωποι χάνουν την ελπίδα τους, παραδίδουν τα όπλα και παίρνουν τον δρόμο της απαισιοδοξίας που οδηγεί σε ανεπίστρεπτη καταστροφή.

Και τίθεται αμείλικτο το ερώτημα. Ώστε έπαυσε η ελπίδα;

Δεν υπάρχει πλέον το “χαρούμενο μήνυμα”;

Δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε από το χάος; Τα πάντα χάθηκαν;

Αδελφοί μου. Όχι. Χίλιες φορές όχι. Μόνο αυτό δεν συμβαίνει.

Και όχι μόνο έχουμε την ελπίδα, αλλά ως πιστοί και συνειδητά μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, βιώνουμε την εν Χριστώ ζωή η οποία Νικά και ευαγγελίζεται στους “εγγύς και τους μακράν” την αλήθεια, ότι ο Χριστός “εξήλθε νικών και ίνα νικήσει”

Δεν θα κιοτέψουμε λοιπόν. Δεν θα “σαπίσουμε” στο λιμάνι της απογοητεύσεως. Θα ποντοπορούμε στη ρότα των Αγίων και ο ούριος άνεμος του Πνεύματος θα μας κολπώνει τα πανιά.

Και μη ξεχνάμε ποτέ, ότι το να ταξιδεύουμε με την ελπίδα της χάριτος είναι καλύτερο από το να πιάνεις το λιμάνι της μελαγχολίας. Αμήν.