Ιωάννης Τάτσης, Οι Τρεις Ιεράρχες και η σύγχρονη παιδεία και θεολογία

Οι Τρεις Ιεράρχες και η σύγχρονη παιδεία και θεολογία

 του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Πρώτη η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με επιστολή της προς τον Υπουργό Παιδείας τον περασμένο Οκτώβριο ζήτησε να γίνουν οι δέουσες ενέργειες προς αποκατάσταση της σπουδαιότητας της εορτής των Τριών Ιεραρχών. Ακολούθησε επιστολή της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων με τον ίδιο αποδέκτη στην οποία ζητείται σαφώς να καθοριστεί η 30η Ιανουαρίου ως εορτή και όχι ως αργία και το πλαίσιο του εορτασμού των Τριών Ιεραρχών να περιλαμβάνει εκκλησιασμό για όλους τους εκπαιδευτικούς και μαθητές, ομιλίες και άλλες εκδηλώσεις.

Η ανάδειξη ωστόσο της σπουδαιότητας των Τριών Ιεραρχών για τα ελληνικά γράμματα και την παιδεία απαιτεί πολλές ακόμη δράσεις και αποφάσεις ώστε η διδασκαλία τους, που τα τελευταία χρόνια έχει παραγκωνιστεί, να διαποτίσει και πάλι την παιδεία των νέων της πατρίδας μας.

Πρώτον, απαιτείται η ενίσχυση του αγιοπατερικού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Πέραν των διδασκομένων σήμερα περικοπών της Αγίας Γραφής, είναι αναγκαία και η από μετάφραση, με παράλληλη παράθεση του αρχαίου κειμένου, διδασκαλία έργων των Τριών Ιεραρχών και άλλων μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας. Προϋπόθεση βέβαια για την οικοδόμηση ενός τέτοιου πατερικού θεολογικού μαθήματος είναι η απόσυρση του πιλοτικά εφαρμοζόμενου νέου Προγράμματος Σπουδών για τα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου που όχι μόνο δεν ενισχύει τον πατερικό χαρακτήρα του μαθήματος αλλά, πολύ χειρότερα, μετατρέπει το μάθημα σε θρησκειολογικό και μάλιστα πολυθρησκευτικό.

Δεύτερον, τα πατερικά έργα μπορούν να αποτελέσουν μέρος των κειμένων που διδάσκονται στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών από το πρωτότυπο. Η γλώσσα πολλών πατερικών κειμένων είναι απλούστερη άλλων αρχαιοελληνικών και επομένως προσφέρεται για την σταδιακή εισαγωγή των μαθητών στην εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής. Υπάρχουν άλλωστε πατερικά κείμενα και μάλιστα των Τριών Ιεραρχών που περιέχουν πολλές αναφορές σε διδασκόμενα σήμερα συγγράμματα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων όπως του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη κ.α. Συνδυασμός αρχαιοελληνικών και πατερικών κειμένων μπορεί να καταστήσει ευκολότερη τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών και παράλληλα να εμπλουτίσει το περιεχόμενο της παιδείας εκτός από τις αρχές της ελληνικής φιλοσοφίας και ιστορίας με σημαντικά στοιχεία ορθόδοξης θεολογίας.

Τέλος τρίτον, στην εποχή της μεταπατερικής σύγχυσης και των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών επαφών πολλών πανεπιστημιακών θεολόγων και υψηλόβαθμων κληρικών η εις βάθος μελέτη και ζωντανή συνέχιση της πατερικής παράδοσης θα διαφυλάξει τη θεολογία και την Εκκλησία από αιρετικές και αντιπατερικές παρεκκλίσεις. Οι επιθυμούντες να μεταβούν εκτός των ορίων που έθεσαν οι άγιοι Πατέρες δεν πρέπει να γίνονται ανεκτοί διότι θέτουν σε κίνδυνο όχι μόνον εαυτούς αλλά και όσους διδάσκουν ή διαποιμαίνουν. Όσοι αρνούνται να πορευτούν επόμενοι τοις αγίοις Πατράσι αλλά χαράζουν δικές τους οδούς στηριζόμενοι στο δήθεν βαθυστόχαστο θεολογικό νου τους, που στερείται θείου φωτισμού, οφείλουν  μετανοούντες να επιστρέψουν στην ευθεία οδό των αγίων Πατέρων, διαφορετικά, αν  εμμείνουν στον κακόδοξο λογισμό τους, –φευ!- θα συρθούν αυτοβούλως εκτός της Εκκλησίας, όντες αυτοκατάκριτοι.

Ορθόδοξος Τύπος, 17/1/2013