π. Αθανάσιος Γιουσμάς, Ἐκκλησία ...Μοντέλα καί Φανφάρες

π. Αθανάσιος Γιουσμάς

Ἐκκλησία ...Μοντέλα καί Φανφάρες

Τοῦ π. Ἀθανασίου Γιουσμᾶ,

ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγίου Θεράποντος Μυτιλήνης

Ξέρω πὼς ἡ κατάθεση τῶν πιὸ κάτω σκέψεών μου, θὰ προκαλέσουν. Ἴσως νὰ γίνουν ἀφορμὴ καὶ νὰ θυμώσουν μαζί μου, μερικοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί. Δὲν ἔχω τὴν πρόθεση. Τότε, θὰ μοῦ πεῖτε, γιατί δημοσιοποιῶ αὐτό μου τὸ ἄρθρο; Γιατί δὲ συνηθίζω νὰ σχολιάζω πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη κάποιου ἢ κάποιων. Ὁ συγχωρεμένος ὁ πατέρας μου αὐτό μοῦ ἔμαθε καὶ ὁ προφητάναξ Δαβίδ, αὐτὸ μᾶς συμβουλεύει. «Πνεῦμα εὐθές»...

Ἀφιερώνω, λοιπόν, κάποιο χρόνο καὶ «μπαίνω» στὶς ἐκκλησιαστικὲς εἰδησεογραφικὲς διαδικτυακὲς διευθύνσεις. Εἶναι ὄντως μία πρωτότυπη καὶ μοντέρνα ἐνημέρωση. Μαθαίνω πολλὰ καὶ πληροφοροῦμαι τί συμβαίνει στὸ χῶρο μας. Ἐκεῖνο ποὺ μὲ προβληματίζει καὶ κάποιες φορὲς μὲ σκανδαλίζει, εἶναι ὄχι οἱ εἰδήσεις - κι ἂς εἶναι μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς αὐτονόητες, ἕως καὶ ἀνώφελες - ἀλλὰ οἱ ἐντυπωσιακὲς πληθωρικὲς φωτογραφίες κληρικῶν ὅλων τῶν βαθμίδων, μὲ πόζες καὶ χαμόγελα, μὲ ζοὺμ στὰ στομάχια μας καὶ στὶς πανάκριβες στόφες τους. Καὶ τὸ πλέον σκανδαλῶδες εἶναι ὅταν στὰ γεγονότα ἢ στὰ πανηγύρια συμμετέχουν Ἐπίσκοποι καὶ Ἱερεῖς, ποὺ νὰ θέλεις νὰ τοὺς μετρήσεις δὲ μπορεῖς! Βλέπεις σὲ πρῶτο πλάνο πάντα, τοὺς ὑψηλόβαθμους κληρικοὺς καὶ στὸ βάθοςτῆς φωτογραφίας, προσπαθεῖς νὰ διακρίνεις τοὺς ἐλάχιστους πιστούς!

Ἀναρωτιέμαι, ποῦ βρίσκουν τόσο ἐλεύθερο χρόνο ὥστε νὰ εἶναι «ὅπου γάμος καὶ χαρὰ» παρόντες; Καὶ τὰ Μητροπολιτικά τους καὶ Ἐνοριακά τους ταμεῖα, ἔχουν τόσα πολλὰ ἔσοδα, ὥστε νὰ καλύπτουν τόσα ἄχρηστα καὶ σκανδαλώδη ἔξοδα; Μά, εἶναι εἴδηση τὸ ποῦ πῆγε ἕνας Ἐπίσκοπος, ὅταν αὐτὴ εἶναι(;) ἡ διακονία του;  Ἐκεῖ ποὺ ἀηδιάζω καὶ ντρέπομαι εἶναι, ὅταν σὲ πολὺ ἱερὲς στιγμὲς -ὅπως στὰ Μικρὰ καὶ Μεγάλα Μηνύματα ἢ στὶς χειροτονίες - δὲν διακρίνω μέσῳ τῶν φωτογραφιῶν φυσικά, οὔτε ἴχνος συγκίνησης, κατάνυξης ἢ προβληματισμοῦ! «Ἡ γυναίκα τοῦ Καίσαρα, θὰ πρέπει ὄχι μόνο νὰ εἶναι, ἀλλὰ καὶ νὰ φαίνεται τίμια»… Θυμᾶμαι τὸ συχωρεμένο Μητροπολίτη Μυτιλήνης κυρὸ Ἰάκωβο Β΄ στὶς χειροτονίες ποὺ ἔκανε, ἂν ὁ χειροτονούμενος ἦταν ἀδιάφορος ἢ δὲν ἔκλαιγε, τότε τὸν χτυποῦσε στὴν πλάτη ἢ στὸ κεφάλι κι ἔλεγε: «Ποῦ εἶναι, ποῦ εἶναι τὰ δάκρυά σου, βρέ;»!!

Γιατί, ἀλήθεια, ἔχουμε ἀλλοιωθεῖ τόσο; Σηκώνω 34 χρόνια Ἱερωσύνης καὶ ἐκ τῶν πραγμάτων βλέπω πὼς δὲν εἶμαι ὅπως ἤμουν προχθὲς καὶ δὲν εἴμαστε ὅπως ἦταν οἱ προχθεσινοὶ προκάτοχοί μας κληρικοί. Μᾶς βλέπουν καὶ μᾶς σχολιάζουν… Πάψαμε νὰ συγκινοῦμε τὸν κόσμο. «Συγκινοῦνται» μόνο οἱ κόλακες καὶ οἱ παρατρεχάμενοί μας. Πλέον, δὲν μᾶς σέβονται, ὅπως στὸ παρελθόν. Ἂν θελήσει κάποιος νὰ κάνει μία

εἰλικρινῆ ἔρευνα, σίγουρα θὰ βρεῖ πὼς φταῖνε πολλὰ καὶ πολλοί, ἀλλὰ καὶ πὼς φταῖμε κι ἐμεῖς οἱ ρασοφόροι, γιατί εἴμαστε ἀπρόσεκτοι στὶς κινήσεις καὶ στὶς ἐνέργειές μας.

Ἀδελφικὰ τὰ σημείωσα τὰ πιὸ πάνω καὶ συγχωρέστε με. Δὲν ἐξαίρεσα ὅπως εἴδατε, οὔτε τὸν ἑαυτό μου. Προβληματίζομαι.  Παρακαλῶ, ἀδελφοί, προβάλλετε τὴν εἴδηση, ποὺ εἶναι ὄντως Εἴδηση, καὶ πατέρες, ἂς περιορίσουμε κάπως τὸν φωτογραφικὸ φακὸ καὶ τὶς βιντεολήψεις. «Μέτρον ἄριστον».

Ορθόδοξος Τύπος, 1/8/2014