23/12/14

Αρχιμ. Αρσένιος Κατερέλος, Το άστρο της Βηθλεέμ και οι σύγχρονοι απόγονοι του Ηρώδη

ΤΟ  ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ  ΒΗΘΛΕΕΜ & ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ
ς μο πιτραπ σήμερα ες τήν γάπη σας, εσεβές κκλησίασμα, νά κάνωμε λίγα σχόλια σέ κάποια πό τά γεγονότα, τά ποα φορον ες τήν σάρκωσι το Θεο Λόγου, πως καί κάποιες ναφορές σέ τωρινές πραγματικότητες.
Κατ ρχάς, νά τονίσωμε τι ο μάγοι, ν καί σαν εδωλολάτρες, παρά τατα πίστευσαν στά περί Χριστο, πρός καταισχύνην τν βραίων, πού μάταια καυχντο τι σαν πόγονοι το βραάμ.
Θεωρεται πό ρκετούς ρμηνευτάς, τι ατοί ο τρες μάγοι σαν πόγονοι το μάντεως Βαλαάμ καί τι ν προκειμέν Θεία Πρόνοια τόν χρησιμοποίησε. χρησιμοποίησε δηλαδή ατόν ς ργανό Της καί κατόπιν Θεός τόν κατέστρεψε, ς μαρτωλό - γι ατό ποτέ νά μή ξεθαρρεύη κανείς... Βέβαια, προφητεία, κατά γενική μολογία, χρησιμοποιεται πρός φέλειαν τν λλων. λα ατά ναφέρονται στό βιβλίο τς Παλαις Διαθήκης πού λέγεται ριθμοί, κυρίως στό 24ο Κεφάλαιο, πως καί σέ προηγούμενα.

Ο τρες μάγοι ερκαν τόν χρησμόν κενον το Βαλαάμ, που επε τι «νατελε στρον ξ ακώβ, ναστήσεται νθρωπος ξ σραήλ...» (ριθμ. ΚΔ, 17). πό ατόν τόν χρησμόν, πείσθησαν γιά τά περί Χριστο θαυμάσια. Καί χι μόνον πείσθησαν, λλά θεληματικά εσλθαν ες ατήν τήν μεγάλην ταλαιπωρίαν καί διήνυσαν ατήν τήν τεραστίαν πόστασιν, γιά νά δον πο γεννήθη ατό τό «στρο» κ το ακώβ, πο γεννήθη δηλαδή τό Παιδίον, πού το πρό αώνων Θεός.
 πειδή ο μάγοι εχαν πολύ καλή προαίρεσι, δολη καρδία καί ψαχναν γιά τήν λήθεια, γι ατό καί Θεός τούς φώτισε μέσα πό τήν προφητεία πού διάβασαν. Καί ο ουδαοι διάβαζαν πολύ περισσότερες, πιό καταπληκτικές καί πιό ξεκάθαρες προφητεες περί το Χριστο, μως σαν καί φάνησαν τυφλοί, χι μόνον τότε, λλά καί ως τς σήμερον, σέ ,τι φορ δηλαδή γιά τό ποιός εναι Μεσσίας.
Καί λλες περιπτώσεις χομε νθρώπων, πού, ν σαν εδωλολάτρες, φωτίσθησαν πό τό Πνεμα τό γιον. Τό γιον Πνεμα πάντοτε πρχε, καί πρίν δηλαδή λθη καθολική Του νέργεια ες τήν κκλησία μέ τό στορικό γεγονός τς Πεντηκοστς. λλωστε, τί λέμε στό «Πιστεύω»; «.... Τό λαλσαν διά τν προφητν...», πού σημαίνει τι καί πρό τς Πεντηκοστς, μόνον ταν θελε Θεός, νεργοσε κατά περίστασιν.
λλωστε - ατό πού θά πομε δέν χει καμμία σχέσι μέ τόν Οκουμενισμό, πού εναι παναίρεσις - πάρχει καί λεγόμενος «σπερματικός λόγος». Δηλαδή, γενικά Θεός καί σέ λλους λαούς ποκαλύπτει νίοτε ψήγματα τς ληθείας Του. ναμονή το Μεσσία πρχε στίς δοξασίες καί λλων λαν. Βέβαια, ατά τά ψήγματα τς ληθείας συγκρινόμενα μέ τίς προφητεες πού πάρχουν ες τήν Παλαιά Διαθήκη, δέν χουν καμμία σύγκρισι, ς πρός τό περιεχόμενο, τό μέγεθος καί τήν οσία τν ποκαλύψεων.
Φυσικά, φαινόμενος στήρ δέν το φυσικό στέρι, λλά γγελική δύναμις, ποία, ''θεαρχί νεύματι καί θελήσει'', φαίνετο σάν στέρι. Κύριος θέλησε μέ ατόν τόν τρόπο νά δηγήση τούς μάγους πρός τόν γεννηθέντα Μεσσία, πειδή ο διοι σαν στρονόμοι. πως προσείλκυσε τούς γίους ποστόλους, πού σαν ψαράδες, μέ λλα θαυμαστά φαινόμενα, πού εχαν σχέσι μέ τήν τέχνη το ψαρέματος.
 Βέβαια, θά μποροσε Θεός καί χωρίς κανέναν γγελο  νά κάνη τούς μάγους νά βλέπουν ατό τό στέρι - δέν χει νάγκη Θεός πό κανέναν γγελο. Διότι, Θεός εναι κυρίαρχος τν φυσικν νόμων καί, ποτε θέλει, τούς ναιρε καί κυριαρχε στίς ασθήσεις μας. Χωρίς δηλαδή νά πάρχη κάποιο ατιο μπορε Θεός νά κάνη ποιονδήποτε νθρωπο νά δ στέρι ,τιδήποτε λλο περφυσικό σέ φυσική μορφή. Ατό, ταν Θεός πιτρέψη νά συμβ, δέν γίνεται ντιληπτό τι εναι περφυσικό, διότι πέρα γιά πέρα φαίνεται ς κάτι τό φυσικό.
Γιά παράδειγμα, ο γγελοι καί ο δαίμονες εναι πνεύματα όρατα ς πρός μς, μπορον μως νά μετασχηματισθον σέ λλες μορφές, ετε φυσικές, πότε δέν γίνονται ντιληπτοί τι εναι γγελοι δαίμονες, ετε περφυσικές, που κάποιος καταλαβαίνει τι πρόκειται περί γγέλου, δαίμονος, θείας πισκέψεως, κλπ. Ο περιπτώσεις εναι πειράριθμες...
να χαρακτηριστικό παράδειγμα, εναι κενο το Μεγάλου ντωνίου, κε στήν ρημο, πού ν βλεπε ναν τέλειο λόχρυσο δίσκο, ατό το καμουφλαρισμένη δαιμονική νέργεια, πού μέ τήν προσευχή το γίου κατόπιν ξηφανίσθη. πρώτη ντίδρασις το γίου ταν φρσις «πόθεν δίσκος ν τ ρήμ;»...
Τά πνευματικά φαινόμενα εναι πέρ λόγον καί ννοιαν, ταν μως ντως εναι πνευματικά καί δέν εναι προϊόντα ψυχολογικς διαταραχς, παραισθήσεως, αθυποβολς λλης μή πνευματικς ατίας, π.χ. σχιζοφρένειας, κλπ.
Τώρα, δ, εναι δεδομένες πίστις, ρετή, καλή προαίρεσις, πομονή καί πνευματική εφυΐα τν μάγων.
λλά, γιά ποιόν λόγο πανοργος καί πονηρός ρώδης «λάθρα» κάλεσε τούς μάγους; πειδή ταλαίπωρος ρώδης φοβήθη μή τυχόν ο βραοι εχαν μεγάλη ελάβεια ες τόν Χριστόν καί, ς κ τούτου, μέ κάθε τρόπο θά θελαν νά Τόν γλυτώσουν πό τά χέρια του.
ννοεται, τι τό στέρι νεφανίσθη ες τούς μάγους πρίν γεννηθ Χριστός, φ σον χρειάζετο πολύς χρόνος μέ τά μέσα τς τότε ποχς γιά νά διανυθ μία τόσο τεραστία πόστασις. Ο μάγοι χρειάσθησαν, πως λέγουν ο περισσότεροι, περίπου δύο χρόνια γιά νά καλύψουν ατήν τήν πόστασι. Καί οτε ες τά σπάργανα ερκαν τόν Χριστόν, οτε ες τήν φάτνη, λλά ες να σπίτι μέ τήν Μητέρα Του, ταν Χριστός ταν περίπου δύο τν. Κάποιοι λίγοι βέβαια ποστηρίζουν, τι γι ατόν κριβς τόν λόγο φάνη προτήτερα ατό τό στρο ες τούς μάγους, γιά νά προλάβουν νά προσκυνήσουν τό θεο Βρέφος ες τό σπήλαιο.  μως, πρώτη κδοχή εναι βεβαιοτέρα. Καί πως φαίνεται πό τό κείμενο ατό τό στέρι τό βλεπαν μόνον ο μάγοι.
Τώρα, φαινόμενος στήρ γιά κάποιο χρονικό διάστημα κρύβη πό τούς μάγους. Καί ατό βέβαια τό πέτρεψε Θεός χι τυχαα, λλά γιά νά ναγκασθον ο δολοι μάγοι νά ρωτήσουν τούς βραίους. Πγαν γιά βοήθεια γιατί χασαν τόν φαινόμενο στέρα στήν πορεία τους, ταν φθαναν στά εροσόλυμα. Μέ ατόν τόν τρόπο, φησε Θεία Πρόνοια νά φαν θηριωδία, μανία καί νοησία το ρώδου, ποος φυσικά ταράχθη «σφόδρα». Ατό, ρώδης στήν ρχή τό κρυψε, πως γίνεται συνήθως σ ατές τίς περιπτώσεις. μως, πό τά γεγονότα τά ποα πηκολούθησαν, γινε φανερωτέρα στορική καί προφητική κατοχύρωσις περί τς γεννήσεως το Χριστο.
ν προκειμέν, ρώδης δειξε τήν θηριωδία του, χι πειδή πρχε σχετική προφητεία, τήν ποία λλωστε γνοοσε, λλά πειδή θά ξεδήλωνε τήν κτηνωδία του, γι ατό καί προϋπρχε προφητεία.
ταν μως βγκαν πό τά εροσόλυμα ο μάγοι, χωρίς νά χάσουν τήν λπίδα τους καί νά πογοητευθον, τούς φάνη ξανά τό στέρι καί τούς δηγοσε. Σκεφθετε, να λόκληρο στέρι τούς πγε τόσα πολλά χιλιόμετρα, κάποιοι λένε σως καί 2.000 χιλιόμετρα. φαινόμενος στήρ, ν τούς δηγοσε σέ τόσο μεγάλη πόστασι, ξαφνικά, ταν φθασαν κοντά στήν ''πηγή γιά νά πιον νερό'', χάθηκε! Καταλαβαίνετε τί γχος θά τούς πιανε, ν δέν εχαν τήν λπίδα τους στόν Θεό. ν δέν εχαν καθαρή διάθεσι, θά μποροσαν νά παραπονεθον περίπου ς ξς: «Μά, τόσα χιλιόμετρα μς δηγοσες καί τώρα πού φθάσαμε στήν πηγή μς γκατέλειψες;»
λα ατά δέν εναι τυχαα. χουν πειρα πολλαπλά μυστικά πνευματικά νοήματα, κτός δηλαδή πό τήν περαιτέρω δραίωσι τς στορικς κατοχυρώσεως. Καί μπορομε ατό τό γεγονός νά τό παραλληλίσωμε καί νά τό λληγορίσωμε μέ τήν ρσι τς Χάριτος, πως λέγεται, στά πνευματικά θέματα. Κατ ατήν, γωνιστής ασθάνεται, χι ξ ντικειμένου λλά μόνον ξ ποκειμένου, τήν γκατάλειψι τς θείας Χάριτος, ποία μέχρι τότε τόν βοηθοσε ασθητά.
Βέβαια, θά μποροσε Θεός καί χωρίς στέρι νά εχε δηγήσει τούς μάγους καί νά φθαναν στήν ποστολή τους. Ατό σχύει κατ ναλογίαν καί γιά κάθε πραγματικό πιστό...
πό ατά τά γεγονότα γίνεται κόμη φανερώτερο, τι τό στέρι δέν ταν φυσικό, γιατί να φυσικό στέρι δέν χει τέτοια διώματα πού προαναφέραμε. Πότε δηλαδή νά φαίνεται καί πότε νά ξαφανίζεται, καί πάλι μετά νά ξαναφαίνεται. ρα, το προφανς νέργεια το Θεο.
Τό πλέον παράδοξο, πού ποδεικνύει κόμη περισσότερο τι δέν ταν φυσικό τό στέρι, εναι τό τι: «λθών στήρ στη πάνω ο ν τό παιδίον κείμενον». Δηλαδή κατέβη στέρας πό τό μεγάλο ψος καί λθε πολύ χαμηλώτερα γιά νά τούς δείξη κριβς τόν τόπο που ερίσκετο τό Παιδίον, πρό αώνων Θεός. Διότι, προφανς, ν μενε ψηλά τό στέρι, δέν θά μποροσαν ο τρες μάγοι νά ντοπίσουν τόν κριβ τόπο το Παιδίου. Νομίζω, ατό δέν χρειάζεται πάρα πολλή ξήγησι. Διότι, ς πάρωμε τό πιό κοντινό μας στρο, τό φεγγάρι δηλαδή. ταν τό κοιτμε πό διάφορα σημεα ποτεθείσθω μις πόλεως μις ερύτερης περιοχς, λοι νομίζουν τι τό βλέπουν, λόγ τς μεγάλης ποστάσεως, πό τήν δια πτική γωνία.
 Στό σημεο ατό νά διευκρινήσωμε, τι ργότερα, μετά τήν Γέννησι, πως λέγουν κάποιοι ρμηνευταί, ερέθη τό σπίτι γιά νά πάη νά μείνη Χριστός. ν κατά τήν Γέννησιν Παναγία γέννησε σέ φάτνη. «τεκε τν υἱὸν ατς τν πρωττοκον· κα σπαργνωσεν ατν κα νκλινεν ατν ν τ φτν, διτι οκ ν ατος τπος ν τ καταλματι» (Λουκ. Β, 7).
Τώρα, τά δρα τν μάγων συμβολίζουν τά ξς:
μέν χρυσός εναι σύμβολον τι Χριστός το Βασιλεύς. Διότι, ες τόν βασιλέα δίδουν χρυσόν σοι εναι ποτασσόμενοι σ ατόν. λίβανος εναι σημάδι τι το καί Θεός, ατό τό Νήπιο, διότι τόν Θεό θυμιατίζομε μέ λιβάνι. Καί σμύρνα εναι σύμβολον το θανάτου, πειδή, ς νθρωπος πού ταυτόχρονα το, θά δοκίμαζε καί θάνατον, ὁ ἀπαθής θεότητι, καί ἐπειδή οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν συνήθειαν νά ἐνταφιάζουν τούς νεκρούς μέ σμύρνα.
Καί ατά λα τά εχαν διδαχθ πό τήν προφητεία το Βαλαάμ. Μιά προφητεία διάβασαν ο μάγοι κι ατήν τήν φήρμοσαν. Καί πς Θεός τούς δόξασε διαχρονικά σέ ορανό καί γ! ς μή μιλήσωμε γιά τό ντίθετο, γιά τούς Γραμματες δηλαδή καί τούς Φαρισαίους.... 
Θεοφύλακτος Βουλγαρίας παίρνει κάποια στοιχεα πό τήν προφητεία το Βαλαάμ καί λέγει: «''Κατακλιθείς νεπαύσατο ς λέων καί ς σκύμνος''... δού τό βασιλικόν διά το λέοντος». Διότι τό λιοντάρι εναι σημάδι τς βασιλείας. «Διά δέ το ''κατακλιθείς'' νέκρωσις». Δηλώνει τήν νέκρωσι το Παιδίου ατο. Καί συνεχίζει ερός Θεοφύλακτος: «''Ο ελογοντες σε ελόγηνται''. δού καί Θεότης, διότι τήν δύναμιν τς ελογίας μόνον Θεότης τήν χει». ν συντομί δηλαδή τό ερό κείμενο λέγει τί ελογία θά χη λαός το σραήλ καί πς θά περισχύση σέ λα τά λλα τά θνη.
Τώρα, ς πμε σέ να λλο μυστήριο. Γιατί παντοκράτωρ Κύριος, φεύγει ες Αγυπτον; Εναι ντως μέγα τό μυστήριον «τς σθενείας» το Θεο. Καί τότε, καί πάντοτε. Ποιός; παντοδύναμος Θεός, πού μέ να νεμα Του λα τά νατρέπει σέ μηδέν χρόνο, πς συμβαίνει νά μφανίζεται ες τήν στορία τς ταλαίπωρης νθρωπότητος ς σθενής καί δύνατος; Γιά ναν εσεβ νθρωπο εναι τό πιό καταπληκτικό καί τό πιό συγκινητικό μυστήριο π λα. Καί «εσεβής νθρωπος» δέν εναι ατός πού εναι εσεβιστής, λλά κενος πού γεύθη, στω καί λίγο, πό τήν δόξα το Θεο καί γνώρισε μπειρικά μέρος τς πειρης παντοδυναμίας του.
ν προκειμέν, ατό γινε γιά νά δείξη Θεάνθρωπος Χριστός σέ λους, τι κατά λήθειαν τό Παιδίον ατό ταν καί πλήρης νθρωπος. Διότι, άν ς Νήπιο φηνε νά πιασθ στά χέρια το ρώδη καί ς παντοδύναμος Θεός, πού ταυτοχρόνως το, δέν πέτρεπε το ρώδη νά Τό θανατώση, τότε θά νόμιζαν λοι ο νθρωποι τι ατό τό Νήπιο το να φάντασμα καί τι κατά φαντασίαν σαρκώθη. Καί ατό, γιατί; Λόγ τς νωριμότητος τν νθρώπων, τς μή πληροφορήσεως, τς μή διδασκαλίας καί τς σταδιακς θεοαποκαλύψεώς Του. Ο νθρωποι τσι θά ρμήνευαν τό φαινόμενο ατό, άν Χριστός ς Νήπιο πεκάλυπτε πό τότε τήν πραγματική Του ταυτότητα. λλά καί πέραν τούτου, λλο ταν τό σχέδιο τς Θείας Οκονομίας, νά σταυρωθ, νά ναστηθ, κλπ.
Βέβαια, εναι καί λλοι δευτερεύοντες λόγοι πού Χριστός φυγε ν καιρ διωγμο. Γιά νά γιάση καί τήν Αγυπτο, γεγονός βέβαια πού εχε προφητευθ «το προφήτου λέγοντος ξ Αγύπτου κάλεσα τόν υόν μου» (Ματθ. Β, 15). Γιά παρόμοιο λόγο κάλεσε καί τούς μάγους πό τήν Βαβυλνα. θελε μέ ατόν τόν τρόπο νά γιάση τά δύο κέντρα τς σατανολατρείας, τό να πού ταν Βαβυλνα στήν νατολή καί Αγυπτος πού το δυτικά τς Βηθλεέμ καί τς ουδαίας.
δ φαίνεται, κτός πό τήν θηριωδία καί τήν κτηνωδία το ρώδη, πού σφαξε 14.000 θα βρέφη, καί μεγάλη του νοησία. Στήν ρχή κάνει τόν καλό στούς δολους μάγους καί τούς λέγει «θέλω κι γώ νά προσκυνήσω ατόν τόν βασιλέα», λλά μετά δείχνει τήν σωτερική του ταραχή, πού πρχε εθύς ξ ρχς, καί τό πραγματικό του πρόσωπο, καί σφάζει ατά τά νήπια. Θά μο πτε γιατί ατό νά εναι καί νοησία; ς κάνωμε μία σύντομη διερεύνησι.
άν μέν Χριστός δέν το κ το Θεο, τότε γιά ποιόν λόγο νας παντοδύναμος βασιλης νά φοβται να τόσο νίσχυρο νήπιο; άν μως ντως το κ το Θεο, μπορε νας νθρωπος, σο σχυρός καί νά εναι, σα μέσα κι ν διαθέτη, ση δύναμι, στρατιωτική, πολιτική, κοσμική, ση πονηρία, σους συνεργάτες κι ν διαθέτη, σα σχέδια κι ν καταστρώση, νά τά βάλη μέ τόν Θεό καί, κατά ναλογίαν βέβαια, μέ τούς νθρώπους πού θέλει νά ναδείξη Θεός; δύνατον τν δυνάτων! τσι πρεπε νά εχε σκεφθ ρώδης, πιό ψύχραιμα δηλαδή. λλά φθόνος του δέν τόν φησε νά σκεφθ τό συμφέρον το αυτο του.
λλά ρώδης νεπαίχθη πό το Θεο διά μέσου τν μάγων. λλωστε, πως παλαιά Φαραώ εχε μπαιχθ πό τόν Μωϋσ, τσι γινε καί τώρα, γιατί καί ο δύο ατοί πρξαν δίστακτοι φονιδες, φ σον καί Φαραώ φόνευε τά ρσενικά τέκνα τν βραίων ες τήν Αγυπτο.
Βέβαια, μέ τό τι πέτρεψε Θεός νά φαν μεγάλη κακία το ρώδη, ς μή θεωρήση κανείς, πιπολαίως, τι δικήθησαν τά νήπια. Καθόλου δέν δικήθησαν. Μπορομε, ντίθετα, νά πομε τι ελογήθησαν σέ βαθμό περθετικό, διότι εναι γιοι τς κκλησίας μας. χουν μεγάλη δόξα ες τόν Ορανό καί μεγάλων στεφάνων ξιώθησαν.
Καί τοτο συμβαίνει, διότι, ν στούς νθρώπους πάρχουν πάρα πολλές δικίες, κρυφές καί φανερές, στόν Θεό δέν πάρχει καμμία δικία. Θεός λα τά λύνει, κόμη καί τά νθρωπίνως λυτα. Διότι, ντως πολλοί μέν δικον, λλά, λόγ τς θείας Δικαιοσύνης, τελικά κανείς δέν δικεται πό τίς δικίες τν λλων, άν τίς ντιμετωπίση πνευματικά. Διότι, ταν παθαίνωμε στήν ζωή ατή κάτι κακό γιά τό ποο δέν εθυνόμεθα, τό παθαίνομε, γιά νά συγχωρεθον κάποιες μαρτίες μας, γιά νά ξιωθομε στεφάνων πνευματικν. λλά τό πρόβλημα εναι τι δέν πιδιώκομε στεφάνια πνευματικά. Θέλομε στεφάνια φθαρτά... Καί τελικά, δυστυχς, ποκτομε τραύματα, ψυχικά, πνευματικά καί ργανικά μέ να σωρό παρενέργειες.
Τώρα, νά πομε καί δύο λόγια γιά τούς συγχρόνους ρώδας. Τί γίνεται μέ ατούς ο ποοι μιμονται τέλεια τόν παλαιό ρώδη, μλλον τόν χουν ξεπεράσει σέ πονηρία; Διότι, συνήθως τήν θηριωδία τους, ο σύγχρονοι ρδαι, τήν κρύβουν καί τήν καμουφλάρουν. Μιμονται δηλαδή στήν πονηρία τόν Διάβολο, ποος μεγιστοποιε τίς πιθανότητες τς πιτυχίας του, ταν πολεμ χωρίς νά γίνεται ντιληπτός κόμη καί πό τούς πιό πνευματικά μπειρους γωνιστάς.
ν παρενθέσει ς ναφέρωμε, τι σέ ατές τίς περιπτώσεις Διάβολος μιμεται πακριβς τό πς μες σκεφτόμαστε, τί νοητικό πίπεδο χομε, τί μόρφωσι χομε, τί ψυχολογία χομε, τί διοσυγκρασία χομε, καί μς βάζει σκέψεις, κριβς μέ βάσι τήν δική μας διοσυχνότητα καί προσωπικότητα. Καί, τσι, μες μοιραίως νομίζομε, τι εναι δικές μας ατές ο σκέψεις, πού μάλιστα κάποιες φορές μς φαίνονται ''ξιέπαινες'' καί ''φέλιμες''. Π.χ., μς δημιουργε τύψεις, ο κατ πίγνωσιν ζλο, κλπ...
τσι, πάρχουν καί ο σύγχρονοι ρδαι, πού χι μόνον μιμονται τέλεια τόν Διάβολο στήν πονηρία, λλά μπορον νά κάνουν, πως λεγε μακαριστός Γέροντας Παΐσιος, κόμη καί φροντιστήριο στόν Διάβολο. Ατοί εναι μιαρά ργανα το σκότους, λλοι ξ ατν χοντες κοσμική ξουσία, καί χι μόνον ατοί, χοντες σπουδάσει ''νωτάτη ποκριτική'' καί χουν πάρει ''διδακτορικά'' πάνω σ ατό. Κάνουν δηλαδή τι νδιαφέρονται, τι πονον γιά τόν νθρωπο, καί κυρίως γιά τόν δικημένο, γιά τόν μικρομεσαο, γιά τόν δύναμο, γιά τήν νθρωπότητα, ν πογείως ργάζονται σέ λους τούς τομες μέ μεγάλη μαθηματική πιστήμη, μέ πομονή, γιά τήν παντοειδ ξαθλίωσι καί ξόντωσι τς νθρωπότητος.
Στόν θρησκευτικό τομέα, χτυπον διαίτερα τόν Χριστιανισμό. λλά χτυπον καί σέ να σωρό λλα θέματα τούς νθρώπους, χρησιμοποιντας τήν ποκριτική τους μέθοδο καί τό φαινομενικό τους νδιαφέρον. Π.χ., σέ θέματα γείας, οκονομίας, νθρωπίνων δικαιωμάτων, κλπ. Δημιουργον, ατά τά δαιμονικά μυαλά, τέτοιες καταστάσεις καί συγκυρίες καί φαινόμενα καί φέρουν τσι τά πράγματα, μέ μεγάλη προμελέτη καί σχεδιασμό, πού, ν σέ σκοτώνουν, σο δίνουν νίοτε τήν ασθησι τι θά πρέπη τελικά νά τούς πς καί «εχαριστ», γιατί δθεν τελικά σέ σώζουν πό κάτι λλο δθεν χειρότερο, τό ποο θά συνέβαινε. 
κόμη καί ο πιό ξυπνοι νθρωποι δέν μπορον νά καταλάβουν τό μέγεθος ατς τς δαιμονικς πάτης. Διότι, τά νωτέρω φανερά καί κρυφά ργανα το σκότους διατείνονται ποκριτικς τι ατά γίνονται δθεν γιά τήν σφάλειά μας, γιά τό καλό μας, γιά τήν ξυπηρέτησί μας, γιά τήν γεία μας, γιά τό ''λαμπρό'' μέλλον μας, κλπ.
Τελικά, τό ποκορύφωμα λων ατν, τν μικρν ντιχρίστων, θά εναι νας καί μοναδικός ντίχριστος, ποος, πως ξέρομε, ταν θά μφανισθ, θά χη καί πλήρη κοσμική ξουσία - ατό χει προφητευθ πό κάποιους γίους Πατέρες - καί ποος στήν ρχή θά δείξη να ''καλό'' πρόσωπο-προσωπεο.
μως, λοι ατοί εναι νοητότεροι τν νοήτων. Δέν διδάχθησαν πάλιν καί πολλάκις πό τήν στορία; κκλησία σες φορές πολεμετο, πάντα θριάμβευε καί λαμπροτέρα καθίστατο. πως δέ λεγε νας σοφός ερέας «φο μες ο διοι, μέ τά δικά μας ''κατορθώματα'' καί σκάνδαλα δέν κατωρθώσαμε νά καταστρέψωμε τόν Χριστιανισμό, πς εναι δυνατόν νά τόν διαλύσουν λοι ατοί ο χθροί το Χριστο;». Θά πάθουν ,τι παθε ρώδης καί κάθε ρώδης, διαχρονικά. Νά μή τούς ξεγελάη Διάβολος. Θεός ξέρει νά ''ξεγελάη'' συγκρίτως περισσότερο, διότι Θεός γνωρίζει τά σχέδιά τους πρίν κν κενοι τά σκεφθον...
Χριστός «ξλθε νικν καί να νικήσ» (ποκ. ΣΤ, 2).
Εχομαι κι μες, σέ προσωπικό πίπεδο, μέ δηγό τήν κτιστο θεία Χάρι, καθαρίζοντες τήν φάτνη τς ψυχς μας νά ναδειχθομε ληθινοί χριστοτόκοι. μήν. Γένοιτο!

ρχιμανδρίτης ρσένιος Κατερέλος,
γούμενος . Μονς γίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

(μιλία κατά τήν Θεία Λειτουργία ες τήν εράν Μονήν γίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος 30-12-2012)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)