Τὰ ἀδυσώπητα ἐρωτήματα

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔχει δηλώ­σει ἐπανειλημμένως, μάλιστα κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὸ Ἅγιο Ὄρος, ὅτι δὲν πρό­­κειται νὰ γίνουν ὑποχωρήσεις στὴν Ὀρ­­θόδοξη Πίστη στοὺς διαλόγους μας μὲ τοὺς ἑτεροδόξους. Καὶ φαίνεται νὰ τὸ λέει εἰλικρινά, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι δὲν θὰ κάνουν ὑποχωρήσεις, ἀλλὰ θὰ ὑπερασπισθοῦν μὲ ἀκρίβεια τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὅμως ὁ Πάπας ξεκαθάρισε τὸ θέμα τουλάχιστον δύο φορές: Καὶ μετὰ τὴ συν­άντηση τῶν Ἱεροσολύμων, καὶ κατὰ τὴν πρόσφατη, τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Ὑ­­­­πῆρξε εἰλικρινέστατος. Εἶπε: «Ἐὰν περι­μένουμε ἀπὸ τοὺς θεολόγους νὰ καταλήξουν σὲ συμφωνία, αὐτὴ ἡ μέρα (ἐννοεῖ τῆς ἑνώσεως) δὲν θὰ ἔρθει ποτέ!» («Ὁ Σωτὴρ» 2102/1-1-2015, σελ. 12). Καὶ τονίζει ὅτι ὁ μόνος τρόπος ἑνώσεως ποὺ ἔχει ρεαλιστικὴ προοπτικὴ καὶ σὲ συμφωνία μὲ τὸν Πατριάρχη ἀκολουθεῖται, εἶναι αὐτὸς τῶν ἐπισκέψεων καὶ ὁ ὁποῖος θὰ ὁδηγήσει σὲ ἕνωση χωρὶς συμφωνία στὴν πίστη.

Ὁ Πάπας ἐν προκειμένῳ λέει τὴν ἀλήθεια, καὶ αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ γεγονότα, πρόσφατο ἀποκορύφωμα τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ ὁ ἐναγκαλισμός του μὲ τὸν Πατριάρχη κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας.

Ὅμως ἡ θλιβερὴ αὐτὴ ἐξέλιξη θέτει πλέον καίρια καὶ ἀδυσώπητα ἐρωτήματα:

α) Δὲν ἀντιλαμβάνεται ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὅτι μὲ τὶς ἐπικίνδυ­νες αὐτὲς ἐνέργειες θὰ προκληθεῖ πρωτοφανὴς ἀναστάτωση στὴν Ὀρθοδοξία μὲ κίνδυνο νὰ δημιουργηθεῖ ἀκόμη καὶ σχίσμα;

β) Δὲν φοβοῦνται ὅσοι προωθοῦν τέτοιες ἐνέργειες καὶ μετέχουν σ᾿ αὐ­τές, ὅτι κινδυνεύουν νὰ βρεθοῦν κάτω ἀπὸ τὰ ἀναθέματα τῶν Συνόδων καὶ τῶν Πατέρων ποὺ ὁμόφωνα προειδοποιοῦν ὅτι «εἰς τὰ τῆς πίστεως οὐ χωρεῖ συγκατάβασις»;

γ) Τὴν ὥρα ποὺ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἄνοιγε τὰ χέρια του νὰ ἐναγ­καλισθεῖ τὸν Πάπα δὲν ἄκουσε τὴν αὐστηρὴ φωνὴ τοῦ λέοντος τῆς Ὀρθοδοξίας ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ὁ ὁποῖος συνιστοῦσε στοὺς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξους: «φεύγετε ἀπὸ τῶν Λατίνων ὡς φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως»; Πῶς τολμᾶ νὰ ἐναγκαλίζεται κατὰ τὴ θεία Λειτουργία τὸ ἀμετανόητο παπικὸ φίδι;

δ) Δὲν κατανοεῖ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὅτι ἡ κίνησή του ἦταν ἐμπαι­γμός; Ἀσπάσθηκε τὸν Πάπα κατὰ τὴν ἐκφώνηση: «Ἀγαπήσωμεν ἀλ­­λή­λους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσω­μεν». Τί νὰ ὁμολογήσουμε ἐν ὁμονοίᾳ; Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Μὰ δὲν ­ἔχουμε συμφωνήσει μὲ τοὺς Παπικοὺς στὴν πίστη! Ἔχει ἐπιτευχθεῖ ὁμόνοια πίστεως; Οὔτε ἔχει οὔτε πρόκειται, κατὰ τὸν ἴδιο μάλιστα τὸν Πάπα, νὰ ἐπιτευχθεῖ. Δὲν εἶναι αὐτὸ ἐμπαιγμὸς στὴν ἱερότατη ὥρα τῆς θείας Εὐχαριστίας;

ε) Τέλος ἕνα καίριο καὶ ἐπώδυνο ἐρώτημα: Ποῦ εἶναι ἡ φωνὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Ποῦ εἶναι ἡ φωνὴ τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας τοῦ Ἁγίου Ὄρους; Ποῦ τῆς Πανελλήνιας Ἑνώσεως Θεολόγων; Γιατί σιωποῦν μπροστὰ στὸ ἐπιτελούμενο ἀνόμημα;

Ο ΣΩΤΗΡ