Φιλαυτία εἶναι καὶ ἡ ἐπιθυμία νὰ φάη ἢ νὰ ξεκουρασθῆ κανεὶς παραπάνω ἀπὸ ὅσο τοῦ εἶναι ἀπαραίτητο. Κανονικὰ πρέπει νὰ δίνουμε στὸ σῶμα μόνον αὐτὸ ποὺ ἔχει ἀνάγκη. Ἄλλο ἐπιθυμία καὶ ἄλλο ἀνάγκη. Ἄλλο εἶναι νὰ θέλω νὰ εὐχαριστήσω τὸ σῶμα καὶ ἄλλο νὰ δώσω στὸ σῶμα αὐτὸ ποὺ ἔχει ἀνάγκη. Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ἔχω μπροστά μου δύο φαγητὰ ἴδια σὲ βιταμίνες, ἀλλὰ τὸ ἕνα εἶναι πιὸ νόστιμο ἀπὸ τὸ ἄλλο. Ἂν προτιμήσω τὸ νοστιμότερο, αὐτὸ ἔχει φιλαυτία. Ἂν ὅμως ἔχω ἀνορεξία, ἐπειδὴ εἶμαι φιλάσθενος, καὶ προτιμήσω τὸ νοστιμότερο, γιὰ νὰ μπορέσω νὰ τὸ φάω, αὐτὸ ἔχει διάκριση.
Μπορεῖ τὸ σῶμα, ὁ «κακὸς τελώνης» , ὅπως τὸ λέει ὁ Ἀββᾶς Μακάριος, νὰ ζητάη παραπάνω, γιατὶ καὶ ὁ ὀργανισμὸς εἶναι ὅπως τὸν συνηθίση κανείς. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχη τὸ στομάχι περιορισμένο, τότε εὔκολα μπορεῖ νὰ κάνη μιὰ ἐγκράτεια· διαφορετικὰ γίνεται δοῦλος στὸ στομάχι του, γιατὶ καὶ τὸ στομάχι μετὰ ἔχει ἀνάγκη νὰ γεμίζη. Νά, πάρε ἕναν ποὺ εἶναι πολὺ χονδρός· αὐτός, τόση ἀποθήκη ποὺ ἔχει κάνει, θέλει νὰ βάλη τοὐλάχιστον μισὸ μοσχάρι μέσα, γιὰ νὰ χορτάση, καὶ νὰ πιῆ μετὰ καὶ δυὸ μπετόνια νερό!
– Παλιά, Γέροντα, οἱ ἄνθρωποι εἶχαν πιὸ δυνατὸ ὀργανισμὸ ἢ βίαζαν τὸν ἑαυτό τους;
– Εἶχαν φυσικὰ καὶ λίγο πιὸ δυνατὸ ὀργανισμό, ἀλλὰ βίαζαν καὶ τὸν ἑαυτό τους. Ὁ Χατζη-Γεώργης στὰ καλογέρια του ἔδινε κάθε μέρα λίγο μέλι καὶ καρύδια. Καὶ ἦταν παιδιὰ δεκαπέντε χρονῶν, πάνω στὴν ἀνάπτυξη, ἀλλὰ εἶχαν τὴν πνευματικὴ ἀνάπτυξη! Σήμερα μπαίνει μιὰ κοσμικὴ λογική: «νὰ μὴ νηστέψουν τὰ παιδιά, γιὰ νὰ μὴν ἀρρωστήσουν, νὰ μὴ λείψη τίποτε ἀπὸ τὰ παιδιά, γιὰ νὰ μὴ δυσκολευθοῦν», καὶ τελικὰ ζοῦν κακομοιριασμένα καὶ θέλουν μπριζόλες συνέχεια, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ πάλι δὲν τὰ βοηθάει σὲ τίποτε.
Ἂν χαίρεται κανείς, ὅταν δὲν τρώη γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τότε τρέφεται. Ἂν προτιμάη τὸ ἄνοστο ἀπὸ τὸ νόστιμο γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τότε ἀπὸ τὸ ἄνοστο γεύεται Χριστό.
ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ E΄, ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ, εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2010, σσ. 21 - 22.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου