Μάθημα Θρησκευτικών. Προτάσεις περαιτέρω αναμορφώσεώς του

Τάσος Βίσκος

Ως έχει ήδη γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό, το μάθημα των Θρησκευτικών σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, βρίσκεται σε πλήρη αναμόρφωση, κατόπιν των εισηγήσεων του Υπουργείου Παιδείας και, ήδη εφαρμόζεται πιλοτικά σε περισσότερα από 100 σχολεία της χώρας, ένα νέο πρόγραμμα, παντελώς διαφορετικό από το προηγούμενο.

Απο την μεριά μας, είδαμε το νέο πρόγραμμα που ετοιμάζεται πυρετωδώς και χαρήκαμε δεόντως.
Χαρήκαμε που πλέον τα παιδιά μας, θα δύνανται να συνδυάζουν μάθηση και τέχνη, μιας και πολλά από τα νέα εγχειρίδια – ιδίως εκείνα του Δημοτικού – κατόπιν του κειμένου της εκάστοτε θεματικής ενότητας, εμπεριέχουν και κάποιο τραγούδι, το οποίο αποσκοπεί στην καλύτερη κατανόηση του μαθήματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι το “Umbrella” της τραγουδίστριας Rihanna και το τραγούδι “Ο Μπαγάσας” του Νικολάου Άσιμου. Επίσης, σε Θεματική Ενότητα του εγχειριδίου της Α’ Λυκείου, σε συνάφεια που “αναλύει” την “Επί του Όρους Ομιλία”, δίδεται το τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη “Ο Προσκυνητής”, το οποίο σαφώς συνδυάζεται με την παραπάνω ευαγγελική περικοπή. Έτσι, δίδεται ως άσκηση, η συμπλήρωση των λέξεων που λείπουν από το τραγούδι. Πιο αναλυτικά, ο μαθητής, καλείται να συμπληρώσει τις λέξεις ταξίδι, ψυχή μου, κάποιος, τάματα (το οποίο θα πρέπει να τοποθετηθεί δύο φορές), προσευχή, έρωτας, αγάπη.

Από την πλευρά μας, εκτιμώντας αυτή τη σπουδαία προσπάθεια του Υπουργείου, αλλά και πολλών θεολόγων-πρωτομαστόρων, θελήσαμε να αποτυπώσουμε κάποιες δικές μας προτάσεις για την ακόμα ορθολογικότερη αναμόρφωση του μαθήματος των Θρησκευτικών, με σκοπό την καλύτερη δυνατή αφομοίωση όλων αυτών των γνώσεων από τους μαθητές. Έτσι, κρίναμε σκόπιμο να προτείνουμε την τοποθέτηση του τραγουδιού “Τα Χαμοπούλια”, του Δημήτρη Μπάση, στη συνάφεια που τα παιδιά, καλούνται να μάθουνε τα γενικά χαρακτηριστικά των θρησκειών (“Θεός και Βούδας και Αλλάχ, κανείς τα χαμοπούλια. Δεν τα λογάριασε και αχ, ζηλεύουνε την Πούλια”). Κατόπιν αυτού, θα ήταν εύλογο και εύστοχο, να τοποθετηθεί μία άσκηση, συμπλήρωσης των λέξεων του πασίγνωστου τραγουδιού του Νίκου Παπάζογλου “Πότε Βούδας, Πότε Κούδας”. Μάλιστα, θα πρέπει να δίδονται οι λέξεις Κούδας (ώστε να γνωρίσουν οι μαθητές το έργο του ποδοσφαιριστού), Ιησούς, Ιούδας, καταλάβει, παιχνίδι.

Βέβαια, υπάρχουν κι άλλα τραγούδια, πολύ σημαντικά για το νέο μάθημα και τις φιλοσοφικές του ανησυχίες (όπως π.χ. το “Θεός Αν Είναι” της Χαρούλας Αλεξίου, το “Και που Θεός”, του Στέλιου Καζαντζίδη, το “Δεν Κάνει Χάρες ο Θεός” του Πασχάλη Τερζή, κ.ο.κ.), εμείς θα αρκεστούμε στα ανωτέρω. Μόνο άλλη μια εισήγηση θα κάνουμε, και ύστερα θα σωπάσουμε. Στην “ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 4: Εμείς και οι »άλλοι»”, τοποθετείστε το τραγούδι “Εμείς οι Άλλοι” του Λεωνίδα Βελή. Θεωρούμε πως είναι πολύ σημαντικό, οι μαθητές, να διδαχτούν τι σημαίνει γνήσιο λαϊκό τραγούδι.

Όλα τα ανωτέρω, φαίνονται ιδιαιτέρως ανόητα και περιπαιχτικά. Επιτηδευμένα, έχουν τούτη τη μορφή, ώστε να ταιριάζουν στις αντιλήψεις του Υπουργείου και των υπόλοιπων υπευθύνων. Το πρόγραμμα που ετοιμάζεται, δεν είναι θρησκειολογικό, αλλά “μη θρησκευτικό”. Γίνεται προσέγγιση της έννοιας της θρησκευτικότητας και των εν γένει Θρησκειών, όχι με κέντρο τον Θεό, αλλά με κέντρο τον άνθρωπο και αποδίδεται ιδιαιτέρα προσοχή στη φιλοσοφία, την πολιτική, την τέχνη, κλπ. Κάτι τέτοιο, προσβάλλει την επιστήμη της Θεολογίας, αλλά και την νοημοσύνη των μαθητών. Τα παιδιά στο Δημοτικό, δεν θα καταφέρουν να αντιληφθούν επαρκώς το τι ακριβώς διδάσκονται – καθώς δεν έχουν αναπτύξει την κριτική τους ικανότητα – , και δια τούτου, οδηγούνται σε μία απρόσμενη σύγχυση. Σύγχυση νοητική, σύγχυση στη γενικότερη συμπεριφορά τους. Επομένως, η αναμόρφωση που γίνεται, δεν βοηθά κανέναν άλλον εκτός από τις ιδεολογικές απόψεις του “Υπουργού” και τις νεωτεριστικές τάσεις που, ως γνωστόν, διακατέχουν τους “διακεκριμένους” ενασχολούντες με το θέμα Θεολόγους1, οι οποίοι με τη σειρά τους, δε σέβονται το αντικείμενό μας και κατευθύνονται κάτω από πολιτικά συμφέροντα. Δηλαδή, το μάθημα, αποτελεί ένα πολιτικό καπρίτσιο, ενός ατόμου που έχει κόμπλεξ με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη (αλλά και με τις επιστήμες. Μην ξεχνάμε το νέο πετσόκομμα, που ετοιμάζει για το μάθημα της Ιστορίας), καθώς δηλώνει “Παιδί του Διαφωτισμού” (ανάθεμα αν ξέρει τι είναι Διαφωτισμός!) και γνήσιος Αριστερός. Εάν, φυσικά, ήταν γνήσιος Αριστερός, δεν θα ποδηγετούσε τα Θρησκευτικά.

Έτσι, αγαπητοί αναγνώστες, φτάσαμε στο σημείο να γίνεται σεβαστή η μειονότητα, και να ποδοπατάται η πλειονότητα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων, δηλώνουν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και προφανώς θα ήθελαν τα παιδιά τους, να διδαχτούν την Ορθόδοξη Πίστη. Να αντιληφθούν την Χριστολογική και Εσχατολογική Προοπτική που προσφέρει η πίστη αυτή. Οι υπόλοιποι, που δεν θα ήθελαν να παρακολουθήσουν αυτό το μάθημα, θα ήταν άρτιο να μπορούσαν να παρακολουθήσουν ένα μάθημα Θρησκειολογικής προσεγγίσεως, ή φιλοσοφίας. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν θα γίνει και ας λέγεται τις τελευταίες ημέρες πως υφίσταντο εκτόνωση σχέσεων Κυβέρνησης και Εκκλησίας.

Πάντως, άνθρωποι που δεν σέβονται τα ήθη, τα έθιμα, τις συνήθειες, τις παραδόσεις, τη θρησκευτικότητα ενός τόπο, δεν τους αξίζει να κυβερνούν.

Και πάλι πρωτοτυπήσαμε! Είμαστε οι μόνοι που στην ίδια μας τη χώρα, δε διδασκόμαστε τα περί πίστεώς μας. Οι Καθολικοί της Ελλάδος, διδάσκονται τα σχετιζόμενα με την Ομολογία τους. Το ίδιο και οι Προτεστάντες της χώρας. Το ίδιο και οι Μουσουλμάνοι της Θράκης. Τελικά, οδηγούμαστε στο εξής συμπέρασμα: “Πωλείται Πατρίς”, ως λέγει και ο πάντοτε επίκαιρος Χάρρυ Κλυνν.

__________________

1 Οι εν τω νέω πρόγραμμα συμμετέχοντες, αποτελούν τον “Θεολογικό” Σύνδεσμο “ΚΑΙΡΟΣ”, ο οποίος είναι γνωστός στο θεολογικό χώρο για τις “παράξενες” ιδέες που έχει για τη Θεολογία, ως επιστήμη, και για το μάθημα των Θρησκευτικών. Ο εν λόγω σύνδεσμος, δημιουργήθηκε κατόπιν διασπάσεως με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων.

polispost.com