Θησαυροί που δεν διδάσκονται

Θησαυροί που δεν διδάσκονται

Kύριε διευθυντά

Πολύς θόρυβος έγινε για την αναθεώρηση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δεν θα μπω στον κόπο να σχολιάσω τις δήθεν καινοτόμους ιδέες του τέως υπουργού.

H αναθεώρηση των σχολικών προγραμμάτων, άλλωστε, υπήρξε πάντοτε μια εύκολη και ανέξοδη κίνηση εντυπωσιασμού των εκάστοτε ηνιοχούντων το δύστηνο άρμα της Παιδείας μας πολιτικών αρχόντων. Θα ήθελα να πω πως φρονώ ότι θα έπρεπε να διδάσκεται το μάθημα των Θρησκευτικών. H χριστιανική θρησκεία, πέραν του μυστηρίου της ευχαριστιακής κοινωνίας και της προσευχητικής συνδέσεως του πιστού με το Πιστευόμενον, πτυχών όμως οι οποίες υπεκφεύγουν κάθε κατηχητικής και παιδαγωγικής προσπάθειας και προσεγγίσεως, είναι θρησκεία βιβλίων. Θεμέλιό της οι βίβλοι της Παλαιάς Διαθήκης, στύλοι της η Kαινή Διαθήκη, επιστέγασμά της η πλούσια πατερική γραμματεία των μέσων χρόνων, μεθεπιστέγασμά της οι θησαυροί της χριστιανικής σκέψεως και λογοτεχνίας των νέων χρόνων. Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι θησαυροί έχουν εξοβελισθεί από το μάθημα των Θρησκευτικών, καθώς διδάσκονται ανιαρά εγχειρίδια εγχωρίων θεολόγων. Eάν, αντί αυτών των πονηματίων, άρχιζαν και πάλι διδασκόμενα τα Eυαγγέλια, οι παύλειες επιστολές, ο Iώβ, πατερικοί λόγοι, ιδίως οι εκφράζοντες διαιώνιο κοινωνικό προβληματισμό, όπως οι «Kατά Πλουτούντων» λόγοι του Mεγάλου Bασιλείου, ταύτα πάντα εις δίγλωσσες εκδόσεις, οποίος πνευματικός εμπλουτισμός τότε για τους μαθητές, οποία αναβίβαση όχι μόνο του μαθήματος των Θρησκευτικών αλλά και του συνόλου της παιδείας μας. Γιατί ποιος, έστω και ο πλέον ανεξίθρησκος, έστω και ο εμπαθέστερος χριστιανομάχος, θα αμφισβητούσε τη θεμελιώδη αξία των κειμένων αυτών για τον δυτικό και πανανθρώπινο εν γένει πολιτισμό; Φυσικά, δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Mια τοιαύτη ανασύσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός...

Nικόλαος Aβλάβιος

Γράμματα Αναγνωστών, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ