«Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν ... ὁ ἐν τῇ ἀφάτῳ σου μακροθυμίᾳ
καταξιώσας ἡμᾶς εἰς νέον ἐνιαυτόν τοῦ
πλούτου τῆς χρηστότητος Σου εἰσελθεῖν, Αὐτός,
Πανάγαθε Δέσποτα, τήν εἴσοδον ταύτην τῇ Θείᾳ Σου Χάριτι εὐλόγησον…»
(Εὐχή ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς
τόν νέον ἐνιαυτόν τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙
Ἄς εἶναι εὐλογημένο, εἰρηνικό καί πλούσιο σέ βιοτικά καί πνευματικά ἀγαθά τό νέο σωτήριο ἔτος 2018.
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙
Ἄς εἶναι εὐλογημένο, εἰρηνικό καί πλούσιο σέ βιοτικά καί πνευματικά ἀγαθά τό νέο σωτήριο ἔτος 2018.
Ὁ Κύριος καί Θεός μας
Ἰησοῦς Χριστός, «ὁ σαρκί νηπιάσας δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν», μέ τήν ἄφατη μακροθυμία Του
μᾶς καταξίωσε νά εἰσοδεύσωμε εἰς τό νέον ἔτος τῆς ἀγαθότητός Του, καί
τόν παρακαλοῦμε νά εὐλογήσῃ μέ τήν Θεία Του
Χάρι τήν εἴσοδό μας αὐτή.
Εἰς τήν ἀρχήν τοῦ νέου χρόνου, τόν ὁποῖο ἀνοίγει ἡ Δεσποτική ἑορτή τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ καί ἡ μνήμη τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, τοῦ Οὐρανοφάντορος, θά ἐπικαλεσθοῦμε τήν πνευματική βοήθεια καί συνδρομή τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ Καππαδόκου Ἱεράρχου, προκειμένου νά ἐξασφαλίσωμε σύν Θεῷ τήν Θεία Χάρι καί εὐλογία σέ ὅλη τήν καινούργια χρονιά.
«Θεός ἐπί γῆς, Θεός ἐν ἀνθρώποις», δηλ. "ὁ Θεός μας εἶναι στή γῆ, εἶναι ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, ὄχι μέ τήν φωτιά καί τήν
σάλπιγγα καί τό καπνισμένο βουνό ἤ τήν ὁμίχλη καί τήν θύελλα, πού φόβιζε τίς ψυχές τῶν ἀκροατῶν παραδίδοντας τόν (θεῖο) νόμο, ἀλλά μέ τό σῶμα μέ τρόπο ἥμερο καί προσηνῆ ὁμιλώντας μέ τούς ὁμογενεῖς Του. Ὁ Θεός μέ τήν ἀνθρώπινη φύσι Του. Χωρίς νά
ἐνεργῆ μέ διαλείμματα, ὅπως μέ τούς Προφῆτες, ἀλλά, ἀφοῦ κατέστησε τήν ἀνθρωπότητα συμφυῆ καί ἑνωμένη μέ τόν ἑαυτό Του καί μέ τήν συγγενῆ δι’ ἡμᾶς σάρκα Του, ἐπανέφερε καί ἐπανένωσε μέ τόν ἑαυτό Του ὅλη τήν ἀνθρωπότητα».
Σέ ἄλλο σημεῖο ὁ μέγας Ἱεράρχης τῆς Καισαρείας ἅγιος Βασίλειος σημειώνει : «Γι’ αὐτό ἔγινε ἡ ἔνσαρκη παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή γῆ μας, οἱ διδασκαλίες τῶν Εὐαγγελικῶν ἀληθειῶν καί πολιτευμάτων, τά ἅγια Πάθη Του, ὁ Σταυρός, ἡ Ταφή, ἡ Ἀνάστασις˙ γιά νά ἠμπορέση ὁ σωζόμενος ἄνθρωπος μέ τήν μίμησι τοῦ Χριστοῦ νά ἀπολαύση τήν ἀρχαία ἐκείνη υἱοθεσία, πού ἔλαβε χώραν πρίν ἀπό τήν πτῶσι τῶν Πρωτοπλάστων. Εἶναι ἀναγκαία, λοιπόν, γιά τήν τελείωσι τῆς ζωῆς μας ἡ μίμησις τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνο στά ὑποδείγματα τῆς πραότητος, τῆς ταπεινοφροσύνης καί τῆς μακροθυμίας, πού ἔχουμε στή ζωή μας, ἀλλά καί αὐτοῦ τοῦ θανάτου, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ μιμητής τοῦ Χριστοῦ. Προσπαθῶ νά γίνω συμμέτοχος τῶν παθημάτων καί τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, μήπως ἠμπορέσω κι’ ἐγώ νά φθάσω καί νά ἀπολαύσω τήν ἔνδοξη ἀνάστασι τῶν νεκρῶν…
…Ἡ πίστις δέ καί τό βάπτισμα εἶναι δύο τρόποι τῆς σωτηρίας, συμφυεῖς μεταξύ τους καί ἀδιαίρετοι. Γιατί ἡ μέν πίστις τελειοῦται, γίνεται τέλεια μέ τό βάπτισμα, τό βάπτισμα δέ θεμελιώνεται μέ τήν πίστι».
Ὁ Ὑψηλός Θεός, λοιπόν, ἔγινε ταπεινός ἄνθρωπος μέ τήν Θεία Του ἐνανθρώπησι καί ἕνωσε ἐν ἑαυτῷ ὅλην τήν ἀνθρωπότητα. Μέ τήν μίμησι τοῦ Χριστοῦ ἀπολαμβάνουμε τήν ἀρχαία υἱοθεσία. Ὅταν εἴμαστε κοινωνοί τῶν παθημάτων καί τοῦ θανάτου τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας θά εἴμεθα κοινωνοί καί τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ἡ δέ σωτηρία μας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ θά πραγματωθῆ σύν Θεῷ, ἐφ’ ὅσον φυλάσσουμε ἀκλινῆ τήν θεοπαράδοτη πίστι μας καί βιώνουμε τήν Χάρι καί τήν δωρεά τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Βαπτίσματος, ὄντες ζωντανά καί ὀργανικά μέλη τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ Χάρις καί ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ θά εἶναι πάντοτε μαζί μας, ζωντανή καί ἀναφαίρετη, ὅταν ὑποχωρήση τό ἐγωϊστικό καί ἐγωκεντρικό μας φρόνημα, ἀλλάξη ἡ κοσμική ζωή καί ὁ κοσμικός μας τρόπος σκέψεως καί ἐνεργείας καί «ζῆ πλέον ἐν ἡμῖν ὁ Χριστός»(πρβλ. Γαλ. 2, 20).
Θά κλείσωμε τό παρόν Πρωτοχρονιάτικο μήνυμά μας μέ τά σοφά κατά Θεόν καί ἐμπνευσμένα λόγια τοῦ νεοφανοῦς Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου :
«Μέσα στήν Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι ἕνα καί ὁ Χριστός κεφαλή. Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός καί σῶμα ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, οἱ Χριστιανοί. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος : «Αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος, τῆς Ἐκκλησίας». Ἡ Ἐκκλησία καί ὁ Χριστός εἶναι ἕνα. Τό σῶμα δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει χωρίς τήν κεφαλή του. Τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τρέφεται, ἁγιάζεται, ζῆ μέ τόν Χριστό. Αὐτός εἶναι ὁ Κύριος, ὁ παντοδύναμος, ὁ παντογνώστης, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ στηριγμός μας, ὁ φίλος μας, ὁ ἀδελφός μας. Ὁ στύλος καί τό ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτός εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος, ἡ βάσις, τό πᾶν. Χωρίς Χριστό, Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει. Νυμφίος ὁ Χριστός˙ νύμφη, ἡ καθεμία ψυχή.
Ὁ Χριστός ἕνωσε τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μέ τόν οὐρανό καί τή γῆ. Μέ τούς ἀγγέλους, τούς ἀνθρώπους καί ὅλα τά δημιουργήματα, μέ ὅλη τήν κτίση τοῦ Θεοῦ, μέ τά ζῶα καί τά πουλιά, μέ κάθε μικρό ἀγριολούλουδο, μέ κάθε μικρό ἔντομο. Ἔγινε ἔτσι ἡ Ἐκκλησία «πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου», δηλ. τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα ἐν Χριστῷ καί σύν Χριστῷ, μέσα καί μαζί μέ τόν Χριστό. Αὐτό εἶναι τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας …
Ὅταν ξεχωρίζωμε τόν ἑαυτό μας, δέν εἴμαστε χριστιανοί. Ἀληθινοί χριστιανοί εἴμαστε, ὅταν αἰσθανόμαστε βαθιά ὅτι εἴμαστε μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, μέ μία συνεχῆ σχέση ἀγάπης. Ὅταν ζοῦμε ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ, δηλαδή ὅταν ζοῦμε τήν ἑνότητα μέσα στήν Ἐκκλησία Του μέ τό αἴσθημα τοῦ ἑνός. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός προσεύχεται στόν Πατέρα Του λέγοντας, «ἵνα ὦσιν ἕν»…
Ἀδελφοί μου,
Ὁ νεοφανής Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης μᾶς ὑπέδειξε τόν τρόπο ζωῆς, προκειμένου νά ζοῦμε διαρκῶς μέσα στήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί νά γευόμαστε τίς θεῖες δωρεές καί χάριτες. «Οἱ μακρύνοντες ἀπό σοῦ ἀπολοῦνται» λέγει ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή καί ἡ ἀναστροφή μας μέ τήν τήρησι τοῦ Εὐαγγελικοῦ, ἠθικοῦ καί πνευματικοῦ νόμου, μέσα εἰς τούς κόλπους τῆς Ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μᾶς ἐξασφαλίζει διά παντός τήν ἀπόλαυσι τῆς Θείας Χάριτος καί εὐλογίας.
Διαπύρως εὔχομαι εἰς ὅλους σας, τούς ἀγαπητούς μου Κυθηρίους καί Ἀντικυθηρίους καί ὅλα τά ἐγγύς καί τά μακράν πνευματικά μου τέκνα, καί ἰδιαιτέρως εἰς τούς προσφιλεῖς μας ναυτικούς πού ὀργώνουν τίς θάλασσες καί τούς ὠκεανούς, πλούσια τά θεῖα δωρήματα καί τά βιοτικά καί πνευματικά ἀγαθά. «Εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον» Πανάγαθε Δέσποτα. Καί ἐπί τούτοις διατελῶ,
Σέ ἄλλο σημεῖο ὁ μέγας Ἱεράρχης τῆς Καισαρείας ἅγιος Βασίλειος σημειώνει : «Γι’ αὐτό ἔγινε ἡ ἔνσαρκη παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή γῆ μας, οἱ διδασκαλίες τῶν Εὐαγγελικῶν ἀληθειῶν καί πολιτευμάτων, τά ἅγια Πάθη Του, ὁ Σταυρός, ἡ Ταφή, ἡ Ἀνάστασις˙ γιά νά ἠμπορέση ὁ σωζόμενος ἄνθρωπος μέ τήν μίμησι τοῦ Χριστοῦ νά ἀπολαύση τήν ἀρχαία ἐκείνη υἱοθεσία, πού ἔλαβε χώραν πρίν ἀπό τήν πτῶσι τῶν Πρωτοπλάστων. Εἶναι ἀναγκαία, λοιπόν, γιά τήν τελείωσι τῆς ζωῆς μας ἡ μίμησις τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνο στά ὑποδείγματα τῆς πραότητος, τῆς ταπεινοφροσύνης καί τῆς μακροθυμίας, πού ἔχουμε στή ζωή μας, ἀλλά καί αὐτοῦ τοῦ θανάτου, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ μιμητής τοῦ Χριστοῦ. Προσπαθῶ νά γίνω συμμέτοχος τῶν παθημάτων καί τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, μήπως ἠμπορέσω κι’ ἐγώ νά φθάσω καί νά ἀπολαύσω τήν ἔνδοξη ἀνάστασι τῶν νεκρῶν…
…Ἡ πίστις δέ καί τό βάπτισμα εἶναι δύο τρόποι τῆς σωτηρίας, συμφυεῖς μεταξύ τους καί ἀδιαίρετοι. Γιατί ἡ μέν πίστις τελειοῦται, γίνεται τέλεια μέ τό βάπτισμα, τό βάπτισμα δέ θεμελιώνεται μέ τήν πίστι».
Ὁ Ὑψηλός Θεός, λοιπόν, ἔγινε ταπεινός ἄνθρωπος μέ τήν Θεία Του ἐνανθρώπησι καί ἕνωσε ἐν ἑαυτῷ ὅλην τήν ἀνθρωπότητα. Μέ τήν μίμησι τοῦ Χριστοῦ ἀπολαμβάνουμε τήν ἀρχαία υἱοθεσία. Ὅταν εἴμαστε κοινωνοί τῶν παθημάτων καί τοῦ θανάτου τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας θά εἴμεθα κοινωνοί καί τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ἡ δέ σωτηρία μας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ θά πραγματωθῆ σύν Θεῷ, ἐφ’ ὅσον φυλάσσουμε ἀκλινῆ τήν θεοπαράδοτη πίστι μας καί βιώνουμε τήν Χάρι καί τήν δωρεά τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Βαπτίσματος, ὄντες ζωντανά καί ὀργανικά μέλη τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ Χάρις καί ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ θά εἶναι πάντοτε μαζί μας, ζωντανή καί ἀναφαίρετη, ὅταν ὑποχωρήση τό ἐγωϊστικό καί ἐγωκεντρικό μας φρόνημα, ἀλλάξη ἡ κοσμική ζωή καί ὁ κοσμικός μας τρόπος σκέψεως καί ἐνεργείας καί «ζῆ πλέον ἐν ἡμῖν ὁ Χριστός»(πρβλ. Γαλ. 2, 20).
Θά κλείσωμε τό παρόν Πρωτοχρονιάτικο μήνυμά μας μέ τά σοφά κατά Θεόν καί ἐμπνευσμένα λόγια τοῦ νεοφανοῦς Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου :
«Μέσα στήν Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι ἕνα καί ὁ Χριστός κεφαλή. Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός καί σῶμα ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, οἱ Χριστιανοί. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος : «Αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος, τῆς Ἐκκλησίας». Ἡ Ἐκκλησία καί ὁ Χριστός εἶναι ἕνα. Τό σῶμα δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει χωρίς τήν κεφαλή του. Τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τρέφεται, ἁγιάζεται, ζῆ μέ τόν Χριστό. Αὐτός εἶναι ὁ Κύριος, ὁ παντοδύναμος, ὁ παντογνώστης, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ στηριγμός μας, ὁ φίλος μας, ὁ ἀδελφός μας. Ὁ στύλος καί τό ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτός εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος, ἡ βάσις, τό πᾶν. Χωρίς Χριστό, Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει. Νυμφίος ὁ Χριστός˙ νύμφη, ἡ καθεμία ψυχή.
Ὁ Χριστός ἕνωσε τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μέ τόν οὐρανό καί τή γῆ. Μέ τούς ἀγγέλους, τούς ἀνθρώπους καί ὅλα τά δημιουργήματα, μέ ὅλη τήν κτίση τοῦ Θεοῦ, μέ τά ζῶα καί τά πουλιά, μέ κάθε μικρό ἀγριολούλουδο, μέ κάθε μικρό ἔντομο. Ἔγινε ἔτσι ἡ Ἐκκλησία «πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου», δηλ. τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα ἐν Χριστῷ καί σύν Χριστῷ, μέσα καί μαζί μέ τόν Χριστό. Αὐτό εἶναι τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας …
Ὅταν ξεχωρίζωμε τόν ἑαυτό μας, δέν εἴμαστε χριστιανοί. Ἀληθινοί χριστιανοί εἴμαστε, ὅταν αἰσθανόμαστε βαθιά ὅτι εἴμαστε μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, μέ μία συνεχῆ σχέση ἀγάπης. Ὅταν ζοῦμε ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ, δηλαδή ὅταν ζοῦμε τήν ἑνότητα μέσα στήν Ἐκκλησία Του μέ τό αἴσθημα τοῦ ἑνός. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός προσεύχεται στόν Πατέρα Του λέγοντας, «ἵνα ὦσιν ἕν»…
Ἀδελφοί μου,
Ὁ νεοφανής Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης μᾶς ὑπέδειξε τόν τρόπο ζωῆς, προκειμένου νά ζοῦμε διαρκῶς μέσα στήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί νά γευόμαστε τίς θεῖες δωρεές καί χάριτες. «Οἱ μακρύνοντες ἀπό σοῦ ἀπολοῦνται» λέγει ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ. Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή καί ἡ ἀναστροφή μας μέ τήν τήρησι τοῦ Εὐαγγελικοῦ, ἠθικοῦ καί πνευματικοῦ νόμου, μέσα εἰς τούς κόλπους τῆς Ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μᾶς ἐξασφαλίζει διά παντός τήν ἀπόλαυσι τῆς Θείας Χάριτος καί εὐλογίας.
Διαπύρως εὔχομαι εἰς ὅλους σας, τούς ἀγαπητούς μου Κυθηρίους καί Ἀντικυθηρίους καί ὅλα τά ἐγγύς καί τά μακράν πνευματικά μου τέκνα, καί ἰδιαιτέρως εἰς τούς προσφιλεῖς μας ναυτικούς πού ὀργώνουν τίς θάλασσες καί τούς ὠκεανούς, πλούσια τά θεῖα δωρήματα καί τά βιοτικά καί πνευματικά ἀγαθά. «Εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον» Πανάγαθε Δέσποτα. Καί ἐπί τούτοις διατελῶ,
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου