Εγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου Μητροπολίτου Αιτωλίας Κοσμά

Προς  τον ιερόν κλήρον, τις μοναστικές αδελφότητες και τον ευσεβή λαό της  καθ’  ημάς  θεοσώστου Ιεράς  Μητροπόλεως

Την  υψηλότερα  των  ουρανών … ύμνοις  τιμήσωμεν

(Μεγαλυνάριον).

Μας χάρισε, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, πάλι εφέτος ο Τριαδικός μας Θεός, τη μεγάλη ευλογία να πλησιάσουμε το θείο Παράδεισο που λέγεται Παναγία και είναι η Παναγία Μητέρα του Χριστού.

Δεκαπέντε ημέρες τώρα, με τους παρακλητικούς κανόνες εισερχόμαστε στο μυστικό Παράδεισο, ο οποίος είναι μυρίπνοος και ευωδιάζει σε όλους μας.

Ναι! Η Παναγιά μας είναι ο αμαράντινος Κήπος των αρετών, και το πλησίασμά της και η τιμή της φέρει σε μας άνθη ευωδίας, ωφελείας πνευματικής και αφθαρσίας.

Η Παναγία μας, το γνωρίζουμε, είναι η πιο ευλογημένη γυναίκα του κόσμου. Είναι το έμψυχο πολυσύνθετο παλάτιο των αρετών. Οι αρετές της την ανύψωσαν, την υπερύψωσαν επάνω από τους Ουρανούς και γι’ αυτό ο Ιερός Υμνογράφος την ονομάζει «υψηλοτέρα των ουρανών»!

Η επιρροή και η δύναμι μεγάλων, κατά κόσμον, γυναικών κύλισαν στην άβυσσο της λήθης. Το όνομα, όμως, της Κυρίας Θεοτόκου, μένει αθάνατο και δοξασμένο εις τους αιώνας. Οι αρετές της Παναγίας φωτίζουν, θέλγουν, ηλεκτρίζουν, συγκινούν, παρηγορούν, σώζουν, αγιάζουν όλους μας.

Σήμερα, αυτή την ευλογημένη ημέρα, ελάτε όλοι μας, αγαπητοί, να γνωρίσουμε την μεγάλη αρετή της Παναγίας Μητέρας μας∙ να την μελετήσουμε, να την αντιγράψουμε, να την μιμηθούμε. Με την βεβαιότητα ότι θα μεταμορφωθή η ζωή μας, θα ωραιοποιηθή, θα χριστοποιηθή, θα λάμπη,  όταν ζούμε την αρετή την οποία καλλιέργησε η Παναγία μας.

Ήθελε, αγαπητοί, ο Θεός μας να έλθη στη γη. Αγαπούσε και αγαπά τον άνθρωπο και ήθελε να τον σώση. Περίμενε, όμως, να ευρεθή ο άνθρωπος που θα έλεγε το ολόψυχο, το άνευ ορίων «ναι», στο θέλημά Του. Περίμενε να ευρεθή ο άνθρωπος με την αδαμαντίνη καθαρότητα, αλλά και ο οποίος με όλη του την ύπαρξι, χωρίς κανένα δισταγμό, θα έκανε υπακοή στην απόφαση του Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Η Εύα, η πρώτη γυναίκα στον κόσμο, έκανε ανυπακοή και στέρησε το ανθρώπινο γένος από την ευλογία, από την κοινωνία με το Θεό και την ένωσι μαζί Του. Η Παναγία μας διόρθωσε το λάθος της Εύας. Μια απλή και ταπεινή κόρη, μια άσημη χωριατοπούλα, μια σχεδόν αγράμματη, ήλκυσε το Θεό και ο Θεός «εσκήνωσε εν αυτή» και την ανέδειξε «χώρα του Αχωρήτου…», «υψηλοτέρα των ουρανών».

Μεγαλείο η υπακοή της Παναγίας μας! Άκουσε η Παναγία από το στόμα του Αρχαγγέλου το πρωτάκουστο και όχι συνηθισμένο άγγελμα. Και τη στιγμή εκείνη γνώριζε, από τη μελέτη της Παλαιάς Διαθήκης, ότι πολλά θαύματα κατά καιρούς χάρισε στους ανθρώπους ο Θεός: Στείρες γυναίκες και γερόντισσες τεκνοποίησαν, ράβδοι ξερές είχαν βλαστήσει και από τις πέτρες είχε αναβλήσει νερό. Όμως, ποτέ δεν άκουσε ότι μία Παρθένος, άνευ σποράς ανδρός, θα γεννούσε υιόν. Αυτό, ποτέ δεν είχε ακουσθεί.

Αυτό, τώρα, είπε ο Θεός ότι θα γίνει… Αφού το είπε ο Θεός, η Παναγία μας άνευ όρων το δέχεται και υπακούει στη φωνή Του: «Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου» (Λουκ. α  38). Αυτή η υπακοή έκανε τον «Αχώρητο παντί», να χωρήση εν τη γαστρί της Παρθένου.

Αλλά και η Κοίμησι της Παναγίας μας, ομολογεί την απόλυτο και σωτήριο υπακοή της στον Κύριο. Όπως αναφέρθηκε, εκεί στα Άγια των Αγίων, με υπακοή προσέφερε τον εαυτό της στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. Έτσι και τώρα, που ήλθε η ώρα ως άνθρωπος και Αυτή να φύγη από τον κόσμο, πάλι προσφέρθηκε με ολόψυχη υπακοή και εμπιστοσύνη.

Αφού πληροφορήθηκε το χρόνο της Κοιμήσεώς της, με ολόψυχη υπακοή προσέφερε την μακαρία ψυχή της στα χέρια του Δεσπότου Χριστού, και το Πανάχραντο σώμα της για να ταφή, χωρίς να φοβάται το σκοτεινό μυστήριο του θανάτου, χωρίς να φοβάται το χώμα που θα την κάλυπτε.

Δια των πράξεών της, είπε το ίδιο και κατά την Κοίμησί της:  «Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου». Όλη η ζωή της Παναγίας μας ήταν μια ολοκάρδια υπακοή. Αυτή η αρετή της Παναγίας μας, η υπακοή, ανάγκη είναι να γίνει και δική μας αρετή, αγαπητοί.

Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι μιμήθηκαν την αρετή της υπακοής της Παναγίας μας, όλοι συμφωνούν ότι η υπακοή στη φωνή του Χριστού μας είναι ζωή, ενώ η ανυπακοή θάνατος.

Θα ήταν δύσκολο, αγαπητοί, σήμερα στη μεγάλη εορτή της Μητέρας μας, να της χαρίσουμε ένα μεγάλο δώρο, που θα της δώσει πολλή χαρά; Να θελήσουμε να κάνουμε ζωή μας την υπακοή στη φωνή του Θεού μας, την υπακοή στο Ιερό Ευαγγέλιο, στη φωνή των ορθοδόξων αγίων Πατέρων, στη φωνή της Εκκλησίας, στο λόγο και τη συμβουλή του Πνευματικού μας.

Θα αντιδράση, ίσως, η λογική μας και ο εγωισμός μας. Αν η Παναγία, όμως, έμενε στη λογική και τον εγωισμό της, δεν θα γινόταν Θεοτόκος, σώτειρα του κόσμου, υψηλοτέρα των ουρανών!

Μήπως πάλι σκεπτόμαστε ότι θα μας ειρωνευθή ο κόσμος; Ποιός κόσμος;  Ο χωρίς Θεό κόσμος, ο θολωμένος, ο ταραγμένος, ο αγχωτικός, ο διχασμένος, ο κόσμος που με την ανυπακοή του στο θέλημα του Θεού, έφερε στη ζωή του όλα τα ψυχολογικά προβλήματα, όλα του τα πάθη, όλη την αποκτήνωσι και τη διαστροφή;  Ο κόσμος, αγαπητοί μου, πέταξε το Θεό και έχασε τον εαυτό του, την ανθρωπίνη ωραιότητά του, διέλυσε την οικογένεια, έφερε στα παιδιά μας τον αποπροσανατολισμό, την απώλεια της ελπίδος και τους απεμάκρυνε την αληθινή χαρά, τους ωραίους στόχους και οραματισμούς, την ευγένεια και την νεανική σφριγηλότητα.

Ας διδαχθούμε, αγαπητοί, από το κατάντημα της κοινωνίας χωρίς Θεό.

Σήμερα, εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας, αυτό το «Πάσχα του καλοκαιριού», ας ανανύψουμε, κληρικοί και λαϊκοί. Ας γίνει η ζωή μας όλη μια ολόψυχη, δυνατή, ειλικρινής υπακοή στη φωνή, στο θέλημα του Χριστού. Τότε μόνο θα αλλάξη η ζωή μας, θα αναμορφωθή η οικογένειά μας, θα ολοκληρωθούν τα παιδιά μας. Η υπακοή στον Κύριό μας θα φέρη φωτισμό και χάρι Θεού! Όταν ο Χριστός κυβερνά το πλοίο της ζωής μας και της ψυχής μας, πάντοτε εκείνο θα οδηγείται σε λιμάνια χαράς, επιτυχίας,  ευτυχίας  και  σωτηρίας.  Αμήν!

Μετά  πατρικών  ευχών,

O ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 † Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ