12/9/19

Παρέμβαση Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ για το Ουκρανικό

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ν Πειραιε τ 12 Σεπτεμβρίου 2019
 Τό Οκρανικό ζήτημα ληθής Κανονική θεώρησις. Διαπίστωσις. Λύσις.
Παρακολουθ καί διαβάζω μετά πολλς συνοχς ρθρα καί τοποθετήσεις Σεβασμιωτάτων γίων ρχιερέων, λλογιμωτάτων καί ντιμολογιωτάτων Καθηγητν καί Νομικν παραστατν, δημοσιολογούντων καί νδιαφερομένων διά τό διαιτέρως πολύπλοκο καί ξόχως σοβαρό ζήτημα πού χει νακύψει μέ τήν χορήγησι Ατοκεφαλίας στήν Οκρανία πό το Σεπτο Οκουμενικο Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Τό πρόσφατον νακοινωθέν τς πελθούσης Διαρκος ερς Συνόδου τς 162ας Συνοδικς περιόδου, διά το ποίου γνωστοποιήθησαν ο θετικές εσηγήσεις γιά τό ζήτημα, τν Συνοδικν πιτροπν Δογματικν καί Νομοκανονικν Ζητημάτων καί Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικν Σχέσεων ποχρεώνουν στήν κατάθεση κάποιων ταπεινν σκέψεων, πού θεωρ τι «διαλανθάνουν» τς προσοχς παϊόντων καί μή.
1.                  να μεζον πνευματικό θέμα πού διαχρονικά καθορίζει τά πρόσωπα καί τά πράγματα καί τήν ριοθέτηση τν ξιν το βίου εναι δυναμία κατανοήσεως τς ννοίας καί τς πραγματικότητος τς αωνιότητος, ποία ταυτίζεται μέ τήν ΐδιον ζωήν το Θεο, ποος πέρκειται χρόνων καί καιρν. ς νδοκοσμικά μεταπτωτικά ντα δυνατομε χωρίς κάθαρσι καί φωτισμό νά ννοήσωμε τό μέγεθος καί τήν λήθεια τς αωνιότητος, διά τήν ποίαν καί χομεν πλασθ διότι ψυχή μας εναι κτιστή μέν, λλά ς πνοή Θεο θάνατος (Γεν. 2,7). κατανόησις τς αωνιότητος ς το φυσικο χώρου καί χρόνου τς λοκληρώσεως το νθρώπου, ς μεγαλειωδς διακελεύει ορανοβάμων Παλος, «ο γρ χομεν δε μένουσαν πόλιν, λλ τν μέλλουσαν πιζητομεν» (βρ. 13,14) ριοθετε τίς ξίες το νθρωπίνου βίου καί καταδεικνύει τήν λήθεια τν λόγων το Χριστο «τί γρ φελήσει νθρωπον ἐὰν κερδίσ τν κόσμον λον, κα ζημιωθ τν ψυχν ατο;» (Μρκ. 8,36). ς πεπερασμένα ντα πού γνωρίζομε τό μερονύκτιο ς μονάδα το χρόνου καί τήν περιστροφή το πλανήτη μας γύρω πό τό στρο του, ς συμπλήρωσι νός τους, χωρίς τήν κάθαρσι πό τά γεώδη πάθη πού δέν εναι προϋπόθετος λλά μπονος καί παιτε κατά τό γιοπατερικόν «δός αμα καί λάβε πνεμα» γνες πνευματικούς καί σφαλς τόν φωτισμόν το Ζωοποιο Πνεύματος, κατανόησις καί μβάθυνσις στό γεγονός τς παροδικς παρουσίας μας στόν γήϊνο κόσμο, τόν κόσμο τν χρωμάτων καί τν σχημάτων καί εθύνη ναγωγς μας πό τήν κτίσι στόν Κτίσαντα, παρ’ λη τήν ξιδιασμένη πισήμανσι τν Κυριακν λόγων γιά τήν αφνίδια μετάκλησι στήν αωνιότητα πού μπεριέχει καί κρίσιν «ρχεται, ψ μεσονυκτίου λεκτοροφωνίας πρωΐ» (Μρκ. 13,35) εναι πολύ δυσχερής καί παιτε μεγάλο πνευματικό καί θικό ργο. Διότι άν κατανοήσωμε ατό πού κηρύσσσωμε καί πιστεύωμε καί πού καθημερινά ποδεικνύεται μέ τήν μετάκλησί μας στήν αωνιότητα, λλάζει ριοθέτησις λης τς ζως μας καί προσαρμόζεται σέ ατήν τήν μοναδική καί νεπανάληπτη λήθεια, τήν ποία κτύπως διδάσκει Κύριος στόν ριακή του ποκάλυψη « δικν δικησάτω τι, κα υπαρς υπαρευθήτω τι, κα δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω τι, κα γιος γιασθήτω τι. δο ρχομαι ταχύ, κα μισθός μου μετ᾿ μο, ποδοναι κάστ ς τ ργον σται ατο. γ τ Α κα τ Ω, πρτος κα σχατος, ρχ κα τέλος. » (ποκ. 22, 11-13).
2.                  κρίσις κάθε νθρώπου συναρτται οσιωδς μέ τά Κυριακά λόγια στήν ρχιερατική Του προσευχή «λλ᾿ λόγος ν λάλησα, κενος κρινε ατόν» (ω. 12,48) πού ναδεικνύει τήν σημασία τν πράξεών μας διά τήν δικαίωση τς πίστεως το προσώπου μας καί τήν μεταφυσική ατν τν πράξεων ο ποες σφαλς καί δέν μς σώζουν, μόνο τό πειρο λεος το Κυρίου μς σώζει, λλά καταδεικνύουν τήν γνησιότητα, αθεντικότητα καί λήθεια τς πίστεώς μας κατά τήν ξαίρετη διακήρυξι το δελφοθέου ακώβου «οτω κα πστις, ἐὰν μ ργα χ, νεκρ στι» (ακ. 2, 17). Εναι πολυσήμαντο τό γεγονός πού μς διαφεύγει, τι καί πάλι Κύριος ναφερόμενος διαιτέρως σέ κείνους τούς δελφούς καί μέλη το σώματός Του, στούς ποίους περιεποίησε τήν μεγίστη τιμή νά τούς ναθέση τήν διακονία τν λοιπν μελν το σώματός Του, διεκήρυξε κάτι τό συγκλονιστικό στήν πί το ρους μιλία πως καταγράφεται πό τόν Εαγγελιστή Ματθαο «Ο πς λέγων μοι Κύριε Κύριε, εσελεύσεται ες τν βασιλείαν τν ορανν, λλ᾿ ποιν τ θέλημα το πατρός μου το ν ορανος. πολλο ροσί μοι ν κείν τ μέρ· Κύριε Κύριε, ο τ σ νόματι προεφητεύσαμεν, κα τ σ νόματι δαιμόνια ξεβάλομεν, κα τ σ νόματι δυνάμεις πολλς ποιήσαμεν; κα τότε μολογήσω ατος τι οδέποτε γνων μς· ποχωρετε π᾿ μο ο ργαζόμενοι τν νομίαν» (7,21-23). ς συμπέρασμα πομένως προκύπτει τι τά ργα καί ο πράξεις κάστου ριοθετον τήν θέσι του νώπιον το Δημιουργο του, αωνίως !!!
3.                  Στήν συγκεχυμένη καί δυσδιάκριτη ποχή μας μο μετά το μέτρου καί τς διακρίσεως, χομε πωλέσει καί τήν ντιληπτική μας κανότητα καί ατό συμβαίνει χι μόνο σέ μς τούς πλούς καί πέριττους νθρώπους, λλά καί σέ παΐοντες γκρατες τς θύραθεν νομικς καί τς θεολογικς παιδείας καθώς γκλωβιζόμεθα λοι στόν γήϊνο χωροχρόνο καί συμπνιγόμεθα στήν πιδερμικότητα το χοϊκο βίου. κλαμβάνομε τόν Πανάγιον Θεόν ς «χρηστική» ννοια, τήν ποία μπορομε κατά τήν βούλησί μας καί τά ρμέμφυτά μας νά προσαρμόζωμε στόν νοσηρό ψυχισμό μας. Εναι πόλυτη τραγικότης νά βλέπεις πρωτιστεύοντες εράρχες, βαθυνούστατους, κατά τά λλα, Καθηγητάς νά καταθέτουν νενδοιάστως καί χωρίς πίγνωσι τς βαρύτητος τν πραγμάτων τή στρέβλωσι τς ντίληψης τους, λλά δυστυχς καί τς ψυχς τους γιά τήν ληθ πίγνωσι το Παναγίου Θεο. Εδικώτερα ο λεγόμενοι «μεταπατερικοί» Θεολόγοι, ο ρεσκόμενοι σέ βερμπαλισμούς ματαιοδοξίας καί προδήλου φενάκης, διά τούς ποίους εστόχως σιος καί θεοφόρος Παΐσιος κατέγνωσε τι οδέποτε τούς καθόρισε ντολή το Χριστο «γαπήσεις Κύριον τν Θεόν σου ξ λης τς καρδίας σου κα ξ λης τς ψυχς σου κα ξ λης τς διανοίας σου κα ξ λης τς σχύος σου» (Ματθ. 12,30) καί δέν γάπησαν τόν Θεόν, νά πειρνται νά παναλάβουν τήν «θεολογία» το Βαρλαάμ, το Γρηγορ καί το κινδύνου σέ νέα «βελτιωμένη»κδοσι. μως πως κάθε Δημιουργός γνωρίζεται κ το ργου του, τσι καί Πανάγιος Θεός, ποος πεκαλύφθη διά το Μονογενος Του Υο καί Λόγου στόν κόσμο, γνωρίζεται διά τς δημιουργίας Του κατά τήν ραιοτάτη κφραση το Προφητάνακτος Δαυΐδ, «Ο ορανοί διηγονται δόξαν Θεο, ποίησιν δ χειρν ατο ναγγέλλει τ στερέωμα» (Ψαλμ. 18,1). Ατός Τόν ποον μες ο τελέστατοι καί χοϊκοί διακονομε ετε διά το ργου, ετε διά το λόγου μας εναι κενος, ποος «επε καί γεννήθησαν, ατός νετείλατο, καί κτίσθησαν» (Ψαλμ. 148' 5), τά πάντα!!!. Τώρα γιά νά προσεγγίσωμε κατ’ λάχιστον τήν παντοδυναμία το Παναγίου Θεο, τήν πανσοφία καί τήν περινόητη γάπη Του, τενίζομε τόν λικό κόσμο μέ τήν περμαθηματική κρίβεια καί τούς παγκρατες φυσικούς νόμους, πως ναφέρω ξειδικευμένα, στό ταπεινό μου πόνημα «Κόσμος, ξέλιξις δημιουργία, τυχαιότης περινόητος σκοπιμότης, φυσική πιλογή πάνσοφος θεία πρόνοια;» (Πειραιεύς 2012) (http://imp.gr/pdf/Kosmos ExelixisHDhmiourgia.pdf). ταν δέ λάβομεν π’ ψιν τι κοσμική μονάδα μετρήσεως εναι τό 1 τος φωτός πού σοται μέ 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα πού διανύει τό φς τρέχοντας μέ 300.000 χιλιόμετρα τό δευτερόλεπτο καί τι τό πεπερασμένο λικό σύμπαν κατά τάς μετρήσεις τν παϊόντων πιστημόνων τς στρονομίας, χει διάμετρο 16-20 δισεκατομμύρια τη φωτός, ατό σημαίνει τι θά προσεγγίσωμε τά μεγέθη άν πολλαπλασιάσωμε τήν διάμετρο το λικο σύμπαντος μέ 9,5 τρισεκατομμύρια χλμ πού διανύει τό φς σέ να τος καί τότε ξερχόμεθα το νοός μας καί σφαλς συγκλονιζόμεθα ντολογικά, ν πιπροσθέτως ληφθε π’ ψιν τι κατά τήν θεωρία τς στρονομικς πιστήμης μπορε νά πάρχει καί πέραν το γνωστο σύμπαντος λης καί σύμπαν ντιΰλης καί κτός ατν πνευματικός κόσμος, τόν ποον Ατός κατάληπτος καί περινόητος δημιούργησε. Ατή περοχική Πανυπερτέλειος καί Πανάχραντος Τρισυπόστατος Θεότης, ποία πεκαλύφθη στήν νθρωπότητα διά τς νανθρωπήσεως το Θεο Λόγου, ποος κατά τήν μεγαλειώδη κφραση το ορανοβάμονος Παύλου εναι «παύγασμα τς δόξης κα χαρακτρ τς ποστάσεως ατο (το Πατρός)» (βρ.1,3). Ατός εναι Κύριος τς Δόξης. προσέγγισις το παναχράντου Τρισυποστάτου Δημιουργο τς ζως δέν μπορε νά γίνεται μέσο νέλιξης τρόπος πορισμο, δέν εναι προϋπόθετος καί δέν εναι νδοκοσμική μεθοδεία. Πλανώμεθα πλάνην οκτράν, ο δύστηνοι, άν νομίζομεν «εχρηστον» τόν Πανάγιον Θεόν καί προσαρμοζόμενον στίς διαθέσεις μας καί στήν ντιληπτική μας κατανόησι. Τήν τραγική μας ποτυχία θά κατανοήσωμε ν τ μέρ κείν ταν θά πισυμβ τελευταος κτύπος τς καρδίας μας. Πάντοτε βεβαίως φείλομεν «μ γαπμεν λόγ μηδ τ γλώσσ, λλ᾿ ν ργ κα ληθεί» (Α´ ᾿Ιω. 3,18) καί συγχρόνως νά «ληθεύομεν ν γάπ» (᾿Εφ. 4,15), στόσο δέν πρέπει ποτέ νά λησμονομε τι λήθεια, γάπη καί Δικαιοσύνη δέν εναι νδοκοσμικές ννοιες, λλά νυπόστατη Πραγματικότητα, Πανάγιος Τρισυπόστατος Θεός, πού δέν πρέπει ποτέ νά λησμονομε τι « Θες μν πρ καταναλίσκον» (βρ. 12,29).
4.                  πόλυτος νώπιον Θεο εθύνη τν πισκόπων καί τν Πρεσβυτέρων τς κκλησίας εναι διατήρησις καί   μή διασάλευσις π’ οδενί τς κανονικς, κκλησιολογικς καί λειτουργικς νότητός Της, ξίας περτάτης κατά τήν ρχιερατική προσευχή το Δομήτορος τς κκλησίας Κυρίου δεηθέντος «πάτερ γιε, τήρησον ατος ν τ νόματί σου δέδωκάς μοι, να σιν ν καθς μες» (ω. 17,11). Ατή μως νότης ρίζεται πό τό σαφ προσδιορισμό το Κυρίου, «καθώς μες» πού σημαίνει τι πρότυπο ατς τς νότητος εναι Τριαδικός Θεός. πως νωμένα καί μοούσια εναι τά τρία πρόσωπα το Παναγίου Θεο ν πολύτ, ληθεί, δικαιοσύν καί φάτ γάπ φείλομεν νά διατηρομε τήν νότητα τς πίστεως «ν τ συνδέσμ τς ερήνης» (φ. 4,3). πομένως νότης πού δέν χει ς πρότυπον τό «καθώς μες» το Τριαδικο Θεο καί στηρίζεται στό ψεδος, στή βία καί στήν παραβίασι τν ντολν το Παναγίου Πνεύματος καί τν Θείων καί ερν Κανόνων, πως σήμερα πιχειρε συγκρητιστικός οκουμενισμός εναι βιασμός τς ληθείας καί τς οκείωσις το κόσμου τς φθορς καί το θανάτου. Εναι χαρακτηριστική Πατερική ρήσις το γ. ωάννου το Χρυσοστόμου πώς κόμη καί τό μαρτύριο, ψίστη πόδειξις τς φοσιώσεως καί τς γάπης στόν Θεό, δέν μπορε νά ποπλύνει τό κακούργημα το σχίσματος καί τς αρέσεως «τό σχίσμα οδέ αμα μαρτυρίου ποπλύνει». νότης το κκλησιαστικο Σώματος πού ποτελε κατά τόν μεγαλειώδη ρισμό το ποστόλου Παύλου, τό σμα το Χριστο μέ Κεφαλή κενον (φ. 1,22-23) εναι διαπραγμάτευτος ξία καί δι’ατό αρεσις το θνοφυλετισμο καί δι’ ατς διασάλευσις τς κκλησιαστικς νότητος, ποτελε κανονικό γκλημα. πομένως, ποιαδήποτε κκλησιαστική κίνησις, παρ’ οουδήτινος, πού προσβάλλει τήν νότητα το σώματος τς κκλησίας ποτελε  κπτωσι, διά τήν ποίαν θά ποδοθε λόγος νώπιον το Δομήτορος καί Κυρίου τς κκλησίας. διαιτέρως στήν προκειμένη περίπτωσι εναι ντελς νεδαφικό νά σχυρίζεται κάποιος τι πιτυγχάνεται νότης τς κκλησίας μέ τήν «ποκατάστασι» καί εσοδο σέ Ατήν, μεταμελήτων καθηρημένων, ναθεματισμένων καί χειροτονήτων, παρασυναγώ-γων καί σχισματικν προσώπων, μέ φερόμενες «νοριακές συναθροίσεις» καί τήν δία στιγμή ατό τό γεγονός, νά δηγε σέ διακοπή τς κκλησιαστικς κοινωνίας μέ 12.500 κανονικές κκλησιαστικές ντότητες-νορίες καί 100 κανονικούς Μητροπολίτες στήν Οκρανία, καί μέ να  Πατριαρχεο 270 Μητροπολιτν καί πισκόπων καί νω τν 250.000.000 πιστν, σήμερα μάλιστα πού μοναχός Φιλάρετος (Ντενισένκο) ναδιοργάνωσε τό ψευδοπατριαρχεο Κιέβου, μέ χαρακτηριστική  πρόσφατη πόφαση Οκρανικο Δικαστηρίου πού παγόρευσε τήν διάλυσή του, ναχθείς πό τά «κγονά» του!!! (https://www.romfea.gr/ekklisies-ts/ekkli sia-tis-oukranias/31349-to-dikastirio-apagoreuse-stin-au tokefali-ekklisia-tis-oukranias-na-dialusei-to-legomeno-patriarxeio-kiebou).
5.                  Συνυπογράφω τό πό 1/9/2019 ποσταλέν κείμενο το πάντοτε μετά μεγίστης ξυνοίας, πιγνώσεως τν γεγονότων, διακρίσεως βαθυνουστάτης, γράφοντος Πανοσιολ. ερομονάχου Δαμασκηνο γιορείτου (. Κελλίον Φιλαδέλφου) σον φορ στήν γεωπολιτική διάστασι το θέματος, προσθέτων μως, τι ο Ερωατλαντισταί πιχειροντες νά συμπνίξουν τήν Ρωσσική μοσπονδία, χουν καταρτίσει σχέδιο ποκοπς της πό τίς θερμές λεγόμενες θάλασσες, μέ προτεκτοράτα μετά τίς χρες τς Βαλτικς, τίς Μολδαυΐα, Οκρανία, Γεωργία καί τό ζερμπαϊτζάν, γεγονός πού «νάγκασε» τήν Ρωσσική μοσπονδία νά καταλάβει στρατιωτικς καί νά «προσαρτίσει» τήν Κριμαία γιά νά χει ξοδο διά τς ζοφικς θαλάσσης, στήν Μεσόγειο καί στά συμφέροντά της στήν Μέση νατολή. Εναι πρόδηλο τό γεγονός τι τό τεράστιο Κράτος τς Ρωσσίας, δέν μπορε νά περιοριστε στό λιμάνι το ρχαγγέλου στόν ρκτικό κύκλο καί το Βλαδιβοστόκ πέναντι πό τίς απωνικές νήσους στόν Ερηνικό κεανό. πομένως στό Οκρανικό ζήτημα ργαλειοποιήθηκε ρθόδοξη κκλησία, πως ποδεικνύεται πό τίς κατά καιρούς δηλώσεις κυβερνητικν στελεχν τν ΗΠΑ μέ πρωτιστεύουσα τήν σχετική συγχαρητήρια δήλωσι το πουργο ξωτερικν κ. Μάϊκ Πομπέο γιά τήν χορήγησι Ατοκεφαλίας στήν λεγομένη «Οκρανική Ατοκέ-φαλη κκλησία» (http://www.skai.gr/news/world/article /394142/apoluti-stirixi-ton-ipa-sto-autokefalo-tis-oukran ikis-ekklisias/), γεγονός πού δέν χει προηγούμενο, γιά μία αστηρς κκλησιαστική νέργεια νά συγχαίρει πουργός ξωτερικν τν ΗΠΑ. Βεβαίως λληνικός λαός τελε σέ παραπικρασμό πό τήν κριτη Ρωσσική ξωτερική πολιτική, νισχύσεως το διαχρονικο χθρο το λληνισμο καί τν ρθοδόξων Βαλκανικν λαν, το Τουρκικο σλαμικο μπεριαλισμο, τόν ποον χι μόνο ξοπλίζει μέ περσύγχρονα πλικά συστήματα, λλά καί τόν ναβαθμίζει σέ πυρηνική δύναμι μέ τήν κατασκευή τριν πυρηνικν ργοστασίων. Δέν λησμονομε τήν διαχρονική συμπεριφορά τν ρθοδόξων Ρώσων «δελφν» μας πό τά ρλωφικά (1770) στήν Μεγάλη Βουλγαρία τς Συνθήκης το γίου Στεφάνου (1877-1878), πό τήν ερά Συμμαχία (1815) στήν Παλαιστίνιο ταιρεία (1882) διαρπαγς τν προσκυνημάτων τν γίων Τόπων πό τό λληνορθόδοξο Πατριαρχεο, πό τόν ξοπλισμό το Λένιν στόν Κεμάλ τατούρκ καί τούς Τσέτες γιά τίς γενοκτονίες το Ποντιακο καί Μικρασιατικο λληνισμο ως τήν σημερινή χθρική συμπεριφορά τς Ρωσσικς μοσπονδίας μέ τόν ξοπλισμό τς Τουρκίας καί τήν πυρινική της ναβάθμισι. Δέν θά μποροσε Πρόεδρος Πούτιν καί μεγάλη Ρωσσική μοσπονδία νά συστήσει να κραταιό ρθόδοξο τόξο, ντίπαλο δέος τν Ερωατλαντιστν καί τν πισθεν κεκρυμένων Σιωνιστν καί μέ να τηλεφώνημα νά προστατεύσει τόν πρτο Θρόνο κατά τούς ερούς Κανόνας τς κκλησίας, τό Οκουμενικό Πατριαρχεο πό τήν Τουρκική θηριωδία, νά νοίξει τήν Χάλκη, νά λειτουργήσει τήν γία Σοφία, τό παλλάδιον τν ρθοδόξων, νά ναγνωρίσει Τουρκία τήν διεθν Νομική Προσωπικότητα το Σεπτο Οκουμενικο Πατριαρχείου; Νά ποδοθον σέ Ατό ο περίπυστοι . Ναοί τς μαρτυρικς Ρωμηοσύνης, πού χουν μετραπε σέ τεμένη; λα ατά δέν μπορομε νά τά λησμονήσωμε, οτε τήν φέρπουσα φενάκη τς «τρίτης» Ρώμης τς θεωρίας τν λευκν καλιμαυχίων, λλά καί δέν δυνάμεθα κκλησιολογικά νά συμβάλωμε μέ λόγους ργα στήν διασάλευσι τς κκλησιαστικς νότητος τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν.
6.                  Παρακολουθ πως στήν ρχή κατέθεσα κείμενα καί  δημόσιες τοποθετήσεις Σεβασμιωτάτων Μητροπολι-τν, λλλογιμωτάτων καί ντιμολογιωτάτων Καθη-γητν καί λλων δημοσιολογούντων ο ποοι ναφέ-ρονται σέ περιπτωσιολογίες ντικανονικν κκλη-σιαστικν νεργειν κατά τό Ρούμ Μιλλιέτ, καθώς καί στούς γνωστούς . κανόνες Γ΄, Δ΄ καί Ε΄ τς τοπικς Συνόδου τς Σαρδικς προβάλλουν τι κκλησία ς Ταμιοχος τς Χάριτος δέν πόκειται σέ περιορι-σμούς, τι φίσταται κανονικς δυνατότητα ρυθμίσεως το θέματος μέ τήν χρσι οκονομίας καί χι τς κριβείας, τι μέ τήν  νάκλισι τς Πράξεως το Πατριάρχου Διονυσίου Δ΄ το 1686 σήμερα 300 χρόνια μετά τατα, λλαξε πλέον τό κανονικό καθεστώς τς Οκρανίας ποπειρνται νά ντλήσουν πιχειρήματα πό τήν θωμανική αχμαλωσία το Γένους καί τς κκλησίας τι μόνη προϋπόθεσι τς Ατοκεφαλίας εναι μετάνοια γιά τήν ποκατάστασι τν σχισματικν καί παρασυναγώ-γων, προβάλλουν τό πρόδηλο δικαίωμα το Οκουμενικο Πατριαρχείου χορηγήσεως το καθεσττος τς Ατοκεφαλίας σχυρίζονται, τι δθεν δέν χομεν τό κανονικόν δικαίωμα νά κρίνωμε τήν πόφασιν τς γίας καί ερς Συνόδου το Οκουμενικο Πατριαρχείου, λλά μόνον νά τήν φαρμόσωμεν, παρ’τι διά τς φαρμογς θά γίνωμε συναυτουργοί ες μία κυρο πρξι, ς κατωτέρω θά ποδείξω, πού διασαλεύει τήν νότητα τς κκλησίας, παραθεωροντες λοι τίς βασικές προϋπόθεσεις ατο το ζητήματος πού εναι σεβασμός τς ταυτότητος τν ποινν, νός κ τν τεσσάρων συνεκτικν στοιχείων (α. Κοινό ποτήριο, β. Δίπτυχα, γ. Ερηνικά γράμματα, δ. Ταυτότης ποινν) τς νότητος τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν καί κανονική δωσιδικία, πί τς συγκεκριμένης ποθέσεως. θελημένως θελήτως παραθεωρον τίς βασικοτάτες ατές προϋποθέσεις το φαινομενικς περιπεπλεγμένου ατο προβλήματος γιά τό ποο γιωτάτη μας κκλησία χει δώσει λύσι διά τς γίας ΣΤ΄ Οκουμενικς Συνόδου πό τό 691μΧ, πί ουστινιανο Β΄ το Ρινοτμήτου, συνελθούσης ν Τρούλ, ποία διά το Β΄ Ατς Κανόνος πεκύρωσε ρισμένως τούς ν Καρθαγέν . Κανόνας ο ποοι πιλύουν τό θέμα τς κκλησιαστικς δωσιδικίας πό το τους 424. Ες τό σημεο ατό, πρέπει νά επωθε, τι στήν γία μας κκλησία δέν μπορε νά γίνει λόγος γιά θιμικό δίκαιο, διότι τό Δίκαιο τς κκλησίας πορρέει πό τήν ποκάλυψι το Ζντος Θεο, πού εναι νσαρκος λήθεια κατά τήν δική Του κοσμική διακήρυξι «γώ εμι δς κα λήθεια κα ζωή» (ω. 14,6) καί πό τήν πίπνοια το Παναγίου καί Τελεταρχικο Πνεύματος πού τήν μέρα τς Πεντηκοστς πεδήμησε στήν κκλησία καί παραμένει σέ Ατήν κατά τήν ψευδ βεβαίωσι το Κυρίου «τ Πνεμα τς ληθείας, δηγήσει μς ες πσαν τν λήθειαν» (ω. 16,13). πομένως τό Δίκαιο στήν κκλησία, δέν εναι νθρωπίνη νομοκατασκευή καί ντίληψι λλά  πηγάζει πό τόν ποκεκαλυμμένο Εαγγελικό Νόμο, τούς κανόνες τν Οκουμενικν Συνόδων καί τν Τοπικν πού κενες κύρωσαν καί τούς Κανόνες τν γίων Θεοφόρων Πατέρων. Ερήσθω δέ ν προκειμέν τι καί άν κόμη δεχθμεν τι φίστατο στήν Οκρανία συντρέχουσα κανονική ρμοδιότης καί δωσιδικία το Σεπτο Οκουμενικο Πατριαρχείου καί τς Ρωσσικς κκλησίας διότι «πιτροπικς» εχε παραχωρηθε στήν Ρωσσική κκλησία Οκρανία τό 1686, συντρέχουσα ατή ρμοδιότης καί δωσιδικία παυσε ταν κινήθη πρώτη Ρωμαϊκή κκλησία καί περαιώθη κανονική διαδικασία, γεγονός πού νεγνώρισε καί Σεπτός Οκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαος μέ τό π’ ριθμ. 1203/29.8.1999 Πατριαρχικό Του Γράμμα πρός τόν μακαριστόν Πατριάρχην Μόσχας κυρόν λέξιον, πού παραθέτω κατωτέρω.
7.           σφαλς τό Σεπτό Οκουμενικό Πατριαρχεο Κωνσταντινουπόλεως κατά τό Κανονικό Δίκαιο τς ρθοδόξου Καθολικς κκλησίας χει κατά τούς θείους καί ερούς Κανόνας Γ΄ τς Β΄ Οκουμενικς Συνόδου καί ΚΗ΄ τς Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου τά πρεσβεα τιμς μεταξύ τν Πατριαρχικν Θρόνων, μετά τόν Θρόνο τς πρεσβυτέρας Ρώμης στήν διαίρετη κκλησία. Μετά δέ τήν σχσι καί κπτωσι ξ Ατς το Θρόνου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης , πού πέβη δυστυχς παναιρετικός Παπισμός, λετήρας το Δυτικο Χριστιανισμο (Θρησευτικοί πόλεμοι, ερά ξέτασις, Μεταρρύθμισις, θεϊσμός, μηδενισμός) τυγχάνει πρτος Θρόνος στήν Μία, γία, Καθολική καί ποστολική κκλησία καί χει τό κανονικό καί ννομο δικαίωμα τς τιμητικς προεδρίας, τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν καί Οκουμενικός Πατριάρχης τς προεδρίας, ς primus inter pares, συγκληθησομένης Οκουμενικς Συνόδου καί ξ ατο το συντονισμο τν ρθοδόξων κκλησιν, ς συμβαίνει μέ λες τίς προεδρίες νά τόν κόσμο διϊστορικς, χορηγε δέ Ατοκεφαλία καί Ατονομία σέ κκλησιαστικές Δομές, πό τόν ρο τς γκρίσεως τν σχετικν ποφάσεων, πό τήν ποθενδήποτε συγκληθησομένη Οκουμενική Σύνοδο. Τά νωτέρω βεβαίως σχύουν πειδή δέν κατορθώθηκε μέ κύρια εθύνη τς Ρωσσικς κκλησίας, συναπόφασι τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν γιά τήν ποδοχή διαδικασίας χορηγήσεως τς Ατοκεφαλίας καί το Ατονόμου πού συζητεται πί πενήντα τη καί προβλέπει ατησι το κκλησιαστικο Σώματος, συναίνεσι τς Μητέρας κκλησίας καί γκρισι τν λοιπν Ατοκεφάλων ρθοδόξων κκλησιν. Κατά τατα τό Σεπτό Οκουμενικό Πατριαρχεο δύνατο νά χορηγήσει Ατοκεφαλία σέ κκλησιαστική Δομή πού τό ζητε καί πού πληρο τούς κανονικούς ρους, λλά στήν συγκεκριμένη περίπτωση τς Οκρανίας παρ’τι ατή νεξάρτητη κρατική πλέον ντότης εχε τό κανονικό δικαίωμα κανονική της κκλησία νά κζητήσει τήν χορήγησι καθεσττος Ατοκεφα-λίας κατά τάς διατάξεις το ΙΖ΄ . Κανόνος τς γίας Δ’ Οκουμενικς Συνόδου διαγορευούσης «Ε δ καί τις κ βασιλικς ξουσίας καινίσθη πόλις, αθις καινισθείη, τος πολιτικος κα δημοσίοις τύποις, κα τν κκλησιαστικν παροικιν τάξις κολουθείτω», γείρεται τό θέμα τι μόνη κανονική κκλησιαστική δομή τς χώρας, πού μέ πόφασι το Οκουμενικο Πατριάρχου Διονυσίου Δ΄ πό τό 1686 διοικεται πό τό Πατριαρχεο Μόσχας καί σήμερα χει καθεστώς ατονομίας χορηγηθέν ντικανονικς πό τήν Ρωσσική κκλησία, δέν πιθυμε καί δέν πιδιώκει τήν νακήρυξί της σέ Ατοκέφαλη κκλησία. Γι’ ατό καί δέν χωρε οδεμία σύγκρισι το χορηγηθέντος Ατοκεφάλου στούς σχισματικούς καί παρασυναγώγους τς Οκρανίας, μέ τήν κανονική χορήγησι πό το Σεπτο Οκουμενικο Πατριαρχείου το καθεσττος τς Ατοκεφαλίας στίς Κανονικές κκλησίες τς λλάδος, τς Σερβίας, τς Βουλγαρίας, τς Ρουμανίας, τς Πολωνίας, τς λβανίας καί τς Τσεχίας-Σλοβακίας. Τήν Ατοκεφαλία τς Οκρανικς ρθοδόξου κκλησίας πεδίωκαν δυτικόφιλος τέως Πρόεδρος τς Χώρας Πέτρο Ποροσένκο, τό Κοινοβούλιο καί ο δύο σχισματικές Δομές, «Οκρανική ρθόδοξη κκλησία-Πατριαρχεο Κιέβου», πού ποσπάστηκε τό 1992 πό τό Ρωσσικό Πατριαρχεο, μέ σκληρές πιθέσεις καί ναθέματα κατά το Πατριαρχείου τς Μόσχας μέ πικεφαλής τόν καθηρημένο καί ναθεματισμένο πρώην Μητροπολίτη Κιέβου, μοναχό Φιλάρετο (Ντενισένκο) καί «Οκρανική Ατοκέφαλη ρθόδοξη κκλησία», πού δημιουργήθηκε τό 1921 πό τίς Σοβιετικές ρχές μέ τόν ψευδεπίσκοπο Βασίλειο Λιπκίβσκυ πού χειροτονήθηκε πό «ερες καί λαϊκούς»!!! καί νεκεν τς συμπράξεώς της μέ τούς Ναζί κατακτητές τς Χώρας κατεδιώχθη καί συνέπτυξε δθεν «κκλησία τν κατακομβν» καί μετά τατα νεβίωσε τό 1980 πό τόν ατοπροσδιοριζόμενο ς «Πατριάρχη» Μστισλάβ πού ζοσε στή Δύση καί διοικετο πό τόν ατοπροσδιοριζόμενο ς «Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οκρανίας» Μακάριο Μαλέτιτς, καθηρημένο πρώην ερέα τς Ρωσσικς κκλησίας «χειροτονημένο» ψευδεπίσκοπο πό τόν καθηρημένο Διάκονό της Βίκτωρα Τσεκάλιν, τραγικό πρόσωπο μέ πλούσιο «στορικό», ς «ρθόδοξος» ψευδεπίσκοπος, Ονίτης, Εαγγελικός, Πάστορας, κατεγνωσμένος δικαστικς παιδεραστής, συνταξιοδοτηθείς ς φρενοβλαβής. Τό Σεπτό Οκουμενικό Πατριαρχεο «πεκατέστησε» στήν κανονική τάξι τίς δύο ατές σχισματικές «κκλησιαστικές» Δομές μέ τούς πικεφαλής των, τν ποίων τήν κανονική κατάστασι οδεμία λλη ρθόδοξη κκλησία νεγνώριζε καί ναγνωρίζει χρι το νν. Εδικώτερα μοναχός Φιλάρετος (Ντενισένκο), κληρικός τυγχάνων το Πατριαρχείου Μόσχας ς Μητροπολίτης Κιέβου τό 1992 καθηρέθη, πως προελέχθη, κ το ψηλο τς ρχιερωσύνης πουργήματος καί μετά τατα νεθεματίσθη γιά τήν πρόκλησι σχίσματος λλά καί γιά τέρας ντικανονικάς ατο νεργείας (πορνεία), δέ τερος Μακάριος Μάλετιτς οδεμία κανονική χειροτονία κέκτηται, ς καταδείξαμε. ν συνεχεί συνεκροτήθη μία λεγομένη «νωτική Σύνοδος», πού ξέλεξε ς «Προκαθήμενο» τόν «Μητροπολίτη» πιφάνιο, «χειροτονία» το ναθεματισμένου μοναχο Φιλαρέτου καί κολούθως χορηγήθηκε στήν προελθούσα, ξ λων ατν τν νεργειν νέα Δομή τό καθεστώς τς Ατοκεφαλίας. Τό κρίσιμο πομένως θέμα πού τίθεται πό κανονικς πόψεως στό συγκεκριμένο ζήτημα εναι άν ο ποφάσεις τελείας Συνόδου προεδρευομένης πό Πατριάρχου ς εναι Σύνοδος το Πατριαρχείου Μόσχας εναι νέκκλητες δύνανται νά κκληθον νώπιον λλης Πατριαρχικς Συνόδου. Τό θέμα ατό πησχόλησε τήν Οκουμενική κκλησία μετά τήν Σύνοδο τς Σαρδικς καί τούς κανόνες Ατς Γ΄, Δ΄ καί Ε΄ στήν ποία μετεχαν ο Δυτικοί πίσκοποι καί προήδρευσε σιος Κορδούης, συγκροτηθείσης ν τατ καί Συνόδου τν νατολικν πισκόπων στήν σημερινή Φιλιππούπολη. Πρτος πίσκοπος Ρώμης Ζώσιμος πικαλούμενος τούς κανόνες τς Σαρδικς, ς κανόνες δθεν τς Α΄ Οκουμενικς Συνόδου τς Νικαίας, διεξεδίκησε δικαιώματα πάτου δικαστο πί τν κκλησιν τς Β. φρικς καί ξίωσε τήν ποκατάστασι το καθαιρεθέντος πό τόν πίσκοπο Sicca Ορβανό, πρεσβυτέρου πιαρίου. Ο φρικανοί πίσκοποι πέκρουσαν διαρρήδην τό πό το πισκόπου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης Ζωσίμου καί το διαδόχου του Βονιφατίου Κελεστίνου Α΄ ξιούμενο δικαίωμα πάτου δικαστο τν κκλησιν τους τό 424. Προηγουμένως ν Καρθαγέν τοπική σύνοδος μέ τόν ΛΣΤ (31) κανόνα της (κατ’ ρίθμησιν «Πηδαλίου»), ποος παναλαμβάνεται παρά-λακτος καί μέ τόν ΡΛΔ (129) κανόνα τς δίας Συνόδου νομοθέτησε: «μοίως ρεσεν, να ο πρεσβύτεροι κα ο διάκονοι κα ο λοιπο κατώτεροι κληρικοί, ν ας χουσιν ατίαις, ἐὰν τ δικαστήρια μέμφωνται τν δίων πισκόπων, ο γείτονες πίσκοποι κροάσωνται ατν καί, μετ συναινέσεως το δίου πισκόπου, τ μεταξ ατν διαθσιν ο προσκαλούμενοι παρ’ ατν πίσκοποι. Διό, ε κα περ ατν κκλητον παρέχειν νομίσωσι, μ κκαλέσωνται ες τ πέραν τς θαλάσσης δικαστήρια, λλ πρς τος πρωτεύοντας τν δίων παρχιν, ς κα περ τν πισκόπων πολλάκις ρισται. Ο δ πρς περαματικ δικαστήρια διεκκαλούμενοι, παρ οδενς ν τ φρικ δεχθσιν κοινωνίαν» καί τό πολύτως σημαντικόν εναι τι ο κανόνες τς ν Καρθαγέν Συνόδου πεκυρώθησαν ρισμένως καί νομαστικς πό τόν Β΄ κανόνα τς γίας Στ΄ Οκουμενικς Συνόδου, πλς δέ πό τόν Α΄ τς Δ΄ καί τόν Α΄ τς Ζ΄ Οκουμενικς Συνόδου. πομένως διαίρετος κκλησία δέχθη τι τά πό το Γ΄, Δ΄ καί Ε΄ κανόνων τς Σαρδικς, ριζόμενα φοροσαν εδικό προνόμοιο πού πενεμήθη στόν τότε ρθόδοξο πίσκοπο τς πρεσβυτέρας Ρώμης, διά τούς π’ ατόν ποκειμένους πισκόπους καί μόνον καί χι νάθεσις περτάτης κκλησιαστικς δικαιοδοσίας σέ ατόν. Σχετικά Ζωναρς λέγει: «Οτε ον τς ν Νικαί συνόδου στίν κανών, οτε πάσας τάς κκλήτους νατίθησι ατ λλά τν ποκειμένων ατ» (Σ.Γ.241), δέ Βαλσαμών ναφέρει: «εδικόν γάρ στί τοτο ες τάς κκλησιαστικάς ποθέσεις το Πάπα καί κρατεν φείλει νθα ξεφωνήθη» (Σ.Γ.239). Συνεπς παίτησις το τότε ρθοδόξου πισκόπου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης γιά προνόμιο περτάτης κκλησιαστικς δικαιοδοσίας περρίφθη πό τς κκλησίας, διότι γινε δεκτή κανονική διάταξι τς Συνόδου τς Καρθαγένης διά τς γίας Στ΄ Οκουμενικς Συνόδου τι θά φορίζονται ο κληρικοί τέρου κκλησιαστικο κλίματος πού θά κκαλον νώπιον το πισκόπου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης τάς ποθέσεις των. Στήν ρθόδοξο Καθολική κκλησία πί τ βάσει τν . Κανόνων Θ΄ καί ΙΖ΄ τς γίας Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου πού διακελεύουν: «Ε δ πρς τν τς ατς παρχίας μητροπολίτην, πίσκοπος κληρικς μφισβητοίη, καταλαμβανέτω τν ξαρχον τς διοικήσεως, τν τς βασιλευούσης Κωνσταντινουπόλεως θρόνον, κα π’ ατ δικαζέσθω», σέ προσβολή δι’ κκλήτου δέν πόκειται, δηλ. τυγχάνει νέκκλητος κδοθεσα καταδικαστική πόφασις πό τελείας Πατριαρχικς Συνόδου, συνελθούσης κατ’ ρθήν φαρμογή το ΚΗ΄ποστολικο Κανόνος καί το Δ΄ κανόνος τς ν ντιοχεί Συνόδου, πως εναι πό τήν προεδρία το ξάρχου τς Διοικήσεως τελοσα Γενική Σύνοδος τν Μητροπολιτν πό τήν Προεδρία το Πατριάρχου τελοσα Σύνοδος το οκείου Πατριαρχικο κλίματος. Τόσον Θ΄ σο καί ΙΖ΄ . Κανόνες τς Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου θέτουν διαζευκτικό στήν δια κανονική πρόβλεψι γιά τόν ξαρχο τς Διοικήσεως καί τόν ρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως καί παρέχουν δυνατότητα σοτίμου προσφυγς καί πομένως δέν νιδρύουν ο κανόνες γιά τόν ρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως περτάτη δικαστική ρμοδιότητα καί τερο βαθμό δικαιοδοσίας. ξαρχος δέ τς Διοικήσεως σήμερον εναι Πρόεδρος το οκείου Πατριαρχικο κλίματος. Βαλσαμών ναφέρει χαρακτηριστικά: «Α ψφοι τν Πατριαρχν κκλήτ οχ πόκεινται, Ν ΡΚΓ΄, κβ, Β.Γ.α.λη « μακαριώτατος πατριάρχης κείνης τς διοικήσεως μεταξύ ατν κροάσθω, κακενα ριζέτω τινα τος κκλησιαστικος κανόσι, καί τος νόμοις συνάδει, οδενός μέρους κατά τς ψήφου ατο ντιλέγειν δυναμένου», στήν δέ «παναγωγή» ΙΑ΄,6(J.G.R. τ Β΄, 260) «Τό το Πατριάρχου κριτήριον κκλήτ οχ πόκειται, οδέ ναψηλαφται φ’ τέρου, ς ρχή καί ατν τν κκλησιαστικν κριτηρίων», δέ ερός καί Μέγας Φώτιος στά «Νομοκανονικά» του Θ, α΄ (Σ.Α. 169) γράφει: «οτε γάρ κκαλοντο α τν Πατριαρχν ψφοι». Κατά τατα δικαστική κρίσις οασδήποτε ερς Πατριαρχικς Συνόδου πού ποτελε κατά τό κανονικό μας δίκαιο τελεία Σύνοδο καί κφέρεται μετά πό κδίκασι κανονικς ποθέσεως τυγχάνει νέκκλητος δυναμένη μόνον νά κκληθ νώπιον Οκουμενικς Συνόδου (Π. Παναγιωτάκου «Σύστημα το κκλησιαστικο Δικαίου, Τό ποινικό Δίκαιο τς κκλησίας» σελ. 836 π., ΑΘΗΝΑΙ 1962). πομνηματίζων θεοφώτιστος γ. Νικόδημος γιορείτης τόν Θ΄ Κανόνα τς Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου στίς σελ. 192-193 «Πηδάλιο» κδ. Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλ. 1998, «παντν» στόν ξωμότη καί ξουνιτισθέντα Βησσαρίωνα καί στούς πως ναφέρει Παπιστές Βίνιον καί Βελαρμνον, ναφέρεται στό ζήτημα μέ ξαίρετη κανονική νάλυσι λέγοντας χαρακτηριστικά: «τι μέν γάρ Κωνσταντινουπόλεως οκ χει ξουσίαν νεργεν ες τάς διοικήσεις καί νορίας τν λλων Πατριαρχν, οτε ες ατόν δόθη πό τόν Κανόνα τοτον κκλητος ν τ καθόλου κκλησί δλόν στι ά. διατί ν τ δ΄. πράξει τς ν Χαλκηδόνι ταύτης Συνόδου Κων/νουπόλεως νατόλιος νεργήσας περόρια, καί λαβών τήν Τύρον πό τόν πίσκοπόν της Φώτιον, καί δούς ατήν ες τόν Βηρυτο Εσέβιον, καί καθελών καί φορίσας τόν Φώτιον, μέμφθη καί πό τούς ρχοντας, καί πό λην τήν Σύνοδον διά τοτο. Καί γκαλά προφασίσθη πολλά, μέ λον τοτο σα κε νήργησεν, κυρώθησαν πό τς Συνόδου, καί Φώτιος δικαιώθη, καί τάς πισκοπάς τς Τύρου λαβε. Διό καί φέσου σαάκ λεγεν ες Μιχαήλ τόν πρτον τν Παλαιολόγων, τι Κωνσταντινουπόλεως οκ κτείνει τήν ξουσίαν ατο πί τά Πατριαρχεα τς νατολς (κατά τόν Παχυμέρην βιβλ. στ'. κεφ. ά)· β'. τι ο πολιτικοί καί βασιλικοί νόμοι δέν προσδιορίζουσιν τι το Κωνσταντινουπόλεως μόνον κρίσις καί πόφασις δέν δέχεται κκλητον, λλ΄ ορίστως κάστου Πατριάρχου καί  τν Πατριαρχν πληθυντικς. Λέγει γάρ ουστινιανός Νεαρά ρκγ΄, Πατριάρχης τς Διοικήσεως κενα ριζέτω, τινα τος κκλησιαστικος Κανόσι καί τος νόμοις συνάδει, οδενός μέρους κατά τς ψήφου ατο ντιλέγειν δυναμένου. Καί σοφός Λέων ν τ ά. τίτλ. τς νομικς ατο πιτομς, λέγει, τό το Πατριάρχου κριτήριον κκλήτ οχ πόκειται, οδέ ναψηλαφται πό λλον, ς ρχή ν τν κκλησιαστικν ξ ατο γάρ πάντα τά κριτήρια, καί ες ατό ναλύει. Καί ουστινιανός πάλιν βιβλ. γ. κεφ. β. τς συναγωγς τς κκλησιαστικς ρμόδιος Πατριάρχης ξετάσει τήν ψφον, μή δεδιώς κκλητον, καί βιβλ. ά. τιτλ. δ΄ τς κκλησιαστικς διαταγς, οκ κκαλονται α τν Πατριαρχν ψφοι, καί πάλιν βιβλ. ά. τίτλ. δ'. κεφ. κθ΄ κατά τν ποφάσεων δέ τν Πατριαρχν, νομοθετήθη πό τούς πρό μν Βασιλες νά μή γίνεται κκλητος. Λοιπόν νίσως κατά τούς Βασιλες τούτους, οτινες συμφωνοσι μέ τούς ερούς Κανόνας, α ψφοι τν Πατριαρχν πάντων δέν δέχονται κκλητον, τοι δέν ναβιβάζονται ες λλου Πατριάρχου κριτήριον, πς Κωνσταντινουπόλεως δύναται ταύτας νά νακρίνη; καί ν παρών Κανών τς δ΄ λλά καί ιζ΄ ατς, σκοπόν εχε νά χ Κωνσταντινουπόλεως τήν κκλητον τν λοιπν Πατριαρχν, πς ο Βασιλες θελαν θεσπίσουν κ διαμέτρου λον τό ναντίον, ες καιρόν που ατοί γίνωσκον τι ο μή συμφωνοντες τος Κανόσι πολιτικοί νόμοι μένουσιν κυροι; γ΄. τι, ν δώσωμεν κατά τούς νωτέρω Παπιστάς τι Κωνσταντινουπόλεως κρίνει τούς Πατριάρχας, καί νακρίνει τάς κρίσεις ατν, πειδή Κανών δέν κάμνει ξαίρεσιν τίνος καί τίνος Πατριάρχου, ρα κρίνει ατός καί νακρινε καί τόν Ρώμης, καί οτως σται Κωνσταντινουπόλεως καί πρτος καί σχατος καί κοινός κριτής πάντων τν Πατριαρχν καί ατο το Πάπα». ς σημειωθε νταθα τι Καθηγητής καί πρωτιστεύων εράρχης σέ πολυσέλιδο κείμενό του γιά τό Οκρανικό ζήτημα προβάλλει τούς Κανόνες τς Σαρδικς λλά «λησμονε» τούς νεωτέρους Κανόνες τς Καρθαγένης καί τήν πικύρωσί τους ρισμένως πό τόν Β΄ Κανόνα τς γίας ΣΤ΄ Οκουμενικς Συνόδου, ναφερόμενος δέ στό . Πηδάλιον καί μή δυνάμενος νά ντικρούσει τόν Θεοφώτιστο γιο Νικόδημο πειρται νά πομειώσει τό κύρος το . Πηδαλίου ποσιωπν τόν ερώτατον καί Θεοφόρον συγγραφέα του, ποδίδων ατό σέ νωνύμους δθεν συγγραφες του. Συνεπς κανονικό δικαίωμα πανεξετάσεως τς ποθέσεως το Μοναχο Φιλαρέτου (Ντενισένκο) μετά τίς ποφάσεις τς τελείας Πατριαρχικς Συνόδου το Πατριαρχείου Μόσχας, χει μόνον Οκουμενική Σύνοδος, πως λλωστε Σεπτός Οκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαος, πρός τόν ποον χρεωστ εγνωμοσύνην καί σεβασμόν διότι κατ’ νθρωπον το φείλω τήν ες πίσκοπον προαγωγήν καί χειροτονίαν μου, ς βοηθός πίσκοπος τς . ρχιεπισκοπς Αστραλίας, μέ τό π’ ριθμ. 1203/29.8.1999 Πατριαρχικόν Του Γράμμα πρός τόν Μακαριστόν Πατριάρχην Μόσχας κυρόν λέξιον ποδέχεται γράφων: «Ες πάντησιν πρός σχετικό τηλεγράφημα καί γράμμα τς μετέρας λίαν γαπητς καί περισπουδάστου Μακαριότη-τος, πί το νακύψαντος προβλήματος ν τ καθ’μς δελφ γιωτάτ κκλησί τς Ρωσσίας, περ πρόβλημα δήγησε τήν εράν Σύνοδον ατς πως προβ, δι’ος οδεν ατη λόγους, ες τήν καθαίρεσιν το χρι πρότινος κ τν τά πρτα φερόντων Συνοδικο μέλους ατς Μητροπολίτου Κιέβου κυρίου Φιλαρέτου, πιθυμομεν να γνωρίσωμεν τ μετέρ γάπ δελφικς τι καθ’ μς γία το Χριστο Μεγάλη κκλησία ναγνωρίζουσα ες τό κέραιον τήν πί το θέματος ποκλειστικήν ρμοδιότητα τς φ’ μς γιωτάτης κκλησίας τς Ρωσσίας ποδέχεται τά Συνοδικς ποφασισθέντα περί το ν λόγ, μή πιθυμοσα τό παράπαν να παρέξ οανδήτινα δυσχέρειαν ες τήν καθ’ μς δελφήν κκλησίαν» ναγνωρίζων, ς Κανονολόγος, τήν ρχήν τς ταυτότητος τν ποινν, γεγονός πού πανέλαβε καί μετά στό γράμμα του γιά τόν ναθεματισμό το δίου, Φιλαρέτου (Ντενισένκο), (1997) πρς τν Πατριάρχη Μόσχας: «Λαβόντες γνσιν τς ς νω ποφάσεως, νακοινώσαμεν ταύτην τ εραρχί το καθ’  μς Οκουμενικο Θρόνου κα προετρεψάμεθα ατν πως οδεμίαν κκλησιαστικν κοινωνίαν χ τουντεθεν μετ τν ερημένων».
8.           Ο . Κανόνες Θ΄ καί ΙΖ΄ τς γίας Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου καθιέρωσαν, πως προείπαμε, τόν διο βαθμό δωσιδικίας γιά τόν ξαρχο τς Διοικήσεως (σημερινό Πρόεδρο τελείας Πατριαρχικς Συνόδου) καί γιά τόν Παναγιώτατο Οκουμενικό Πατριάρχη-ρχιεπίσκοπο Κων/νουπόλεως καί μέ ατή τήν κανονική ρύθμισι δέν νίδρυσαν μείζονα δικαιοδοσία δι’ οδένα Πατριαρχικό Θρόνο. Συνεπς καταδικασθείς πό τελείας Πατριαρχικς Συνόδου δέν χει τό δικαίωμα προσφυγς σέ λλη Πατριαρχική Σύνοδο παρά μόνον στήν Οκουμενική Σύνοδο καί κριβς ατήν τήν ρχή ναργέστερα νομοθέτησε γία ΣΤ΄ Οκουμενική Σύνοδος μέ τήν διά το Β΄ . Κανόνος Της νομαστικς πικύρωσι τν κανόνων τς ν Καρθαγέν Συνόδου, ποία πως ναφέρεται πέρριψε τήν παίτησι γενικς δωσιδικίας το πισκόπου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης καί συνεπς κάθε τέρου Πατριάρχου φ’ λης τς κκλησίας. λλωστε νεώτερος . Κανόνας, Β΄ τς γίας ΣΤ΄ Οκουμενικς Συνόδου ρισμένως κύρωσε τούς . Κανόνες τς Καρθαγένης καί ς νεωτέρα κανονική διάταξις τροποποιε κάθε παλαιοτέρα καί κατισχύει ατς, πως σέ κάθε δικαιϊκό σύστημα σχύει καί ς καταδεικνύεται πό τήν πί το ρους μιλία το Κυρίου «Πάλιν κούσατε τι ἐῤῥέθη τος ρχαίοις, οκ πιορκήσεις, ποδώσεις δ τ Κυρί τος ρκους σου. γ δ λέγω μν μ μόσαι λως·» (Ματθ. 5,33-34) Τό προκύπτον συμπέρασμα κ τς κανονικς ατς ν τ κκλησί ρυθμίσεως διά τήν περίπτωσι τς Οκρανίας, εναι τι σφαλμένως καί νευ κανονικς ρμοδιότητος καί δωσιδικίας γία καί ερά Σύνοδος το Οκουμενικο Πατριαρχείου ξεδίκασε κκλήτους καί κρινε πί τελεσιδίκων κανονικν ποθέσεων πρώην κληρικν λλης κκλησιαστικς ρχς, τς Ρωσσικς κκλησίας, τροποποιοσα καί κυρώνουσα ποφάσεις τελείας Πατριαρχικς Συνόδου χωρίς σχετική κανονική ρμοδιότητα. πομένως ο ποφάσεις κανονικς ποκαταστά-σεως τν καθηρημένων, ναθεματισμένων καί χειροτονήτων τν δύο σχισματικν Δομν τς Οκρανίας, πού προηγήθηκαν τς χορηγήσεως το Τόμου τς Ατοκεφαλίας εναι κυρες καί συνεπς πόφασις χορηγήσεως καθεσττος Ατοκεφαλίας σέ νύπαρκτον Κανονικς κκλησία παρτιζομένη πό Κανονικούς παραβάτες, ποβαίνει καί ατή κυρος. Ατά σφαλς πρέπει νά καταγνωσθον πλέον πό  πανορθοδόξου Συνόδου, ποία δι’νεργειν τν Μακαριωτάτων Προκαθημένων τν γιωτάτων ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν πρός τόν Παναγιώτατον Οκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρολομαον πρέπει τάχιστα νά συνέλθει γιά νά ντιμετωπιστε ατό τό φαινομενικς δυσεπίλυτο ζήτημα, τό ποο δυστυχς οδείς θέτει στήν πραγματική κανονική του βάσι καί κυρίως νά ντιμετωπισθε μέγιστος κίνδυνος διασπάσεως τς κκλησιαστικς κοινωνίας τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν μέ προβλέπτους συνεπείας διά τήν εστάθεια τς γιωτάτης, ρθοδόξου, Καθολικς κκλησίας τς Μίας, γίας Καθολικς καί ποστολικς κκλησίας. Διερωτμαι, Συνοδική πιτροπή πί τν Δογματικν καί Νομοκανονικν Ζητημάτων γνοε τά νωτέρω; δέ Συνοδική πιτροπή Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικν Σχέσεων χει μελετήσει τίς συνέπειες ναγνωρίσεως τς κύρου ατς Ατοκεφαλίας, πως εσηγήθηκε στήν Διαρκ ερά Σύνοδο, προδήλου κανονικο σφάλματος το Σεπτο Οκουμενικο Πατριαρχείου καί τήν βεβαία ντίδρασι το Πατριαρχείου Μόσχας μέ τήν διακοπή τς κκλησιαστικς κοινωνίας μετά τς κκλησίας τς λλάδος καί τήν τυχόν ναγνώρισι στήν λλάδα τέρας θρησκευτικς «Δομς» πού δη τελε σέ κοινωνία μέ τήν περόρια στήν μερική Ρωσσική κκλησία τς πρώην Συνόδου το Κάρλοβιτς (ROCOR); ντιλαμβανόμεθα ελικρινς τόν κυκενα πού ρχεται; Εμεθα τοιμοι νά ναλάβωμε τίς εθύνες μας ναντι το Θεο, τς αωνιότητός μας καί τς στορίας; 
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)