21/3/10

Ποιος επηρεάζει τη διαμόρφωση των Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα των Θρησκευτικών;

Στην ιστοσελίδα του ΚΑΙΡΟΥ δημοσιεύτηκε αυτές τις μέρες κείμενο του κ. Καπετανάκη Δ. Γεώργιου που αναφέρεται στα Αναλυτικά Προγράμματα και διαπραγματεύεται μεταξύ άλλων «τον αποκλεισμό του θρησκειακά διαφορετικού» από τη διαμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων, κυρίως μάλιστα αυτών που αφορούν στο μάθημα των Θρησκευτικών.
Γράφει μεταξύ άλλων ο κ. Καπετανάκης (οι υπογραμμίσεις με έντονο χρώμα είναι δικές μας):
"Τα Α.Π., σχεδιασμένα σε κεντρικό επίπεδο, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο – ΥΠΕΠΘ, αφού το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι συγκεντρωτικό, συχνά αγνοούν τις τοπικές ιδιαιτερότητες (π.χ. καθολικοί Σύρου – Τήνου, μουσουλμάνοι Θράκης – Αθήνας) κι αναγκάζουν την ελληνική ορθόδοξη εκκλησία να συμφωνεί ή και πολλές φορές να επιδιώκει κυβερνητικές πρακτικές καθαρά αντιχριστιανικές.....
Η αγάπη προς τον πλησίον μετατρέπεται σε μισαλλοδοξία και η Παύλεια ρήση «…δεν υπάρχει πια ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα, όλοι σας είστε ένα, χάρη στον Ιησού Χριστό » (Γαλ. 3:28) που επεδίωκε την ισότητα, αντικαθίσταται με πρακτικές αποκλεισμού του θρησκειακά διαφορετικού.
Η διαμόρφωση, ο σχεδιασμός των Α.Π. του μαθήματος των θρησκευτικών, ή της ορθόδοξης χριστιανικής αγωγής όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, εξυπηρετεί μόνο την νόμο κρατούσα Εκκλησία και καμία άλλη θρησκευτική κοινότητα δε συμμετέχει σ’ αυτό το στάδιο αλλά και στην εφαρμογή του, αφού ο θεολόγος του σχολείου πρέπει να είναι χριστιανός ορθόδοξος".

Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Καπετανάκης μας παρουσιάζει την Ορθόδοξη Εκκλησία να επηρεάζει άμεσα τη διαμόρφωση των Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα των Θρησκευτικών και τις ετερόδοξες και αλλόθρησκες ομάδες να μην έχουν κανένα λόγο στο ζήτημα αλλά συνάμα να τίθενται και σε «αποκλεισμό» λόγω της θρησκευτικής τους διαφορετικότητας. Παρερμηνεύει δε πλήρως το παύλειο χωρίο και αντί να αντιληφθεί την κατάργηση των θρησκειών και την αναφορά όλων πλέον στην Αποκάλυψη του Χριστού στην οποία αναφέρεται ο Απόστολος, εκείνος ερμηνεύει τον Απόστολο Παύλο ωσάν ο άγιος να ήταν «θεολόγος της ετερότητας» που επιδιώκει την «ισότητα» μεταξύ των θρησκειών!
Αλλά ας επανέλθουμε στο ερώτημα ποιος επηρεάζει τη διαμόρφωση των Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα των Θρησκευτικών. Την απάντηση δεν θα τη δώσουμε εμείς αλλά ο αρμόδιος για το μάθημα Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Σταύρος Γιαγκάζογλου. Μεταφέρουμε αποσπάσματα από κείμενό του:
«…η εκ μέρους του Π.Ι. αλλαγή του περιεχομένου της διδακτικής ενότητας, στο βιβλίο των Θρησκευτικών της Α΄ Λυκείου, που αφορούσε στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι τελευταίοι διαμαρτυρόμενοι μέσω του Συνηγόρου του Πολίτη για μειωτικούς χαρακτηρισμούς στο περιεχόμενο της παραπάνω ενότητας, ζήτησαν την αλλαγή και τροποποίησή της. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο κρίνοντας ως δίκαιο το αίτημα προχώρησε στη συγγραφή νέας διδακτικής ενότητας με νέα στοιχεία για την Οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, που προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από έντυπα των ιδίων.
…. Η Ελληνική Πολιτεία έχει προβλέψει δια νόμου ….τη λειτουργία μειονοτικών σχολείων για τους μουσουλμάνους της Θράκης
Έχει επίσης αποδεχτεί τη δυνατότητα διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στους Ρωμαιοκαθολικούς μαθητές των Κυκλάδων από Ρωμαιοκαθολικούς θεολόγους…. Μάλιστα, ύστερα από σχετικό διάλογο με το Π.Ι., οι Ρωμαιοκαθολικοί της Ελλάδας αποδέχθηκαν τη χρήση των ίδιων διδακτικών βιβλίων με τους ορθοδόξους…»

Ας μη λησμονούμε επίσης ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είχε απορρίψει αίτημα του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου να μετέχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία στη διαμόρφωση του περιεχομένου των βιβλίων Θρησκευτικών του Γυμνασίου.
Ας πάψουν λοιπόν οι κουλτουριάρηδες θεολόγοι να παρουσιάζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία ως δήθεν κυριαρχούσα στη διαμόρφωση των πραγμάτων της Ελλάδας γενικά και του μαθήματος των Θρησκευτικών ειδικότερα. Θα ήταν ευχής έργον να είχαν έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς όμως οι αιρετικές ομάδες και οι αλλόθρησκοι έχουν αποκτήσει περισσότερα δικαιώματα από την πλειονότητα των Ελλήνων που είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Και οι αρμόδιοι για το μάθημα αντί να αφουγκραστούν τις ορθόδοξες πατερικές φωνές παραδοσιακών θεολόγων σπεύδουν να απορθοδοξοποιήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών για να φανούν αρεστοί στην υπηρετούσα τη Νέα Τάξη πραγμάτων κυβέρνηση. Κλείνουν την πόρτα στην Ορθόδοξη Εκκλησία που ζητά να έχει λόγο στη διαμόρφωση του θρησκευτικού μαθήματος και την ίδια στιγμή συνδιαλέγονται με τους Παπικούς και υποκύπτουν στις πιέσεις των Χιλιαστών για το μάθημα. Όμως τα σχέδιά τους δεν θα περάσουν στην πράξη, όσο μέσα στις τάξεις θα υπάρχουν αληθινοί θεολόγοι που θα διδάσκουν ορθόδοξα πατερικά χριστιανικά Θρησκευτικά.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

η ερώτησή μου είναι: ή ορθόδοξη θεολογία και πατέρες ή τίποτα? θα σας άρεσε λοιπόν να μην υπάρχει καν το μάθημα των θρησκευτικών στις σχολικές αίθουσες?

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Να απαντήσω στον ανώνυμο για να μη νομίζει ότι υπέβαλε καμιά έξυπνη ερώτηση:

Μάλιστα! Η διδασκαλία των θρησκευτικών έχει νόημα μόνον αν διδάσκεται σύμφωνα με την παράδοση των Αγίων Πατέρων.

Ανώνυμος είπε...

Είναι μερικές φορές που αισθανόμαστε πως κάποιοι θέλουν να μας κλειδαμπαρώσουν σε ένα δωμάτιο. Για να μην διαμαρτυρόμαστε μας διαβεβαιώνουν πως πρόκειται για “το ίδιο υπερώο” στο οποίο εμφανίστηκε ο αναστημένος Χριστός. Οι αλήθειες που μας κρύβουν είναι δύο. Πρώτη, πως οι φοβισμένοι δεν είμαστε εμείς “οι έγκλειστοι”, αλλά όσοι περιτοιχίζουν την συνείδησή μας με τις δικές τους φοβίες και δεύτερη πως κρατούν για τον εαυτό τους το αποκλειστικό προνόμιο του να μπαινοβγαίνουν από τους τοίχους “των θυρών κεκλεισμένων”. Βέβαια οι τοίχοι αυτοί υψώνονται μέσα τους και κατασκευάζονται είτε από φάσματα κενοδοξίας είτε από χίμαιρες ενοχών.

Θα στέκει διαχρονικό πρόβλημα για τους πιστούς η διαχείρηση των ψευδο-ομολογιών του εσωτερικού τους κόσμου. Η ανάγκη του να ονομαζόμαστε εμείς οι “ορθόδοξοι” για να καταπραΰνουμε την φοβία του μήπως δεν είμαστε. Η αδυναμία του να ψιθυρίσουμε ήσυχα στους εφιάλτες μας, πως γινόμαστε χριστιανοί και πως ακόμα δεν γινήκαμε. Είμαστε χριστιανικές κοινότητες που πορεύονται στην γεύση της Εκκλησίας σε κάθε τους σύναξη ευχαριστιακή, αλλά δεν φυλακίζεται η γεύση στην ιστορία…
Τι είναι Εκκλησία; Εαν ρωτήσουμε τον εαυτό μας θα βρούμε την απάντηση; Δεν μας ξεπερνά κατά πολύ το ερώτημα; Εάν σεβόμαστε το δικό μας ταξίδι τότε πως εκτοξεύουμε δηλητηριώδη βέλη στους συνταξιδιώτες μας;
Η τιμή στους Πατέρες προυποθέτει δύο αφανείς πραγματικότητες. Η πρώτη, να μην τους υποτάσσεις στα υστερόβουλα σχέδιά σου και η δεύτερη να μην τους επικαλείσαι από ματαιοδοξία θέλοντας να υποβάλεις στους ακροατές σου το αίσθημα πως είσαι και εσύ τόσο σπουδαίος όσο ήταν και αυτοί.

thriskeftika είπε...

@Ανώνυμο 6.46μμ

Tόσος κόπος, τόση ποιητική γλώσσα, τόσο περιεχόμενο, τόση τέχνη στο λόγο, τόσο εκτενές κείμενο...δεν θα μπορουσαμε να αντισταθούμε στη δημοσιεύση ενός τόσο τέλοιου οικουμενιστικού παραληρήματος - σχολίου.

Ανώνυμος είπε...

Τόσος κόπος, τόση ταλαιπωρία αλλά ποτέ καμιά απάντηση επι της ουσίας

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Να απαντήσουμε επί της ουσίας.

Οσοι λέγουν ότι ο Χριστός είναι ο ΜΟΝΟΣ αληθινός Θεός και όσοι πιστεύουν ότι η Κιβωτός της Σωτηρίας είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία ΔΕΝ υπονοούν ότι θέλουν να αποκλείσουν κανένα συνάνθρωπό τους.

Το αντίθετο λέμε. Αδελφοί μου: Το νοσοκομέιο είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ελάτε και εσείς να νοσηλεύεσετε τα πάθη σας όπως νοσηλεύσουμε και εμείς τα δικά μας.

Προσκαλούμε κάθε αδελφό μας να μπει στην Κιβωτό της σωτηρίας και έχουμε συναίσθηση ότι και εμείς που ανήκουμε με το αγιο Βάπτισμα στους κόλπους Της κινδυνεύουμε να πνιγούμε από τον κατακλυσμό της αμαρτίας.

Ούτε αυτάρκεια είναι, ούτε φαρισαισμός να πιστεύεις στο Χριστό και την Εκκλησία ή να θέλεις η διδασκαλία των θρησκευτικών να γίνεται με βάση τους Αγίους Πατέρες.

Αντίθετα! Είναι η ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠαΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ για να είναι το μάθημα ορθόδοξο. Οχι άχρουν, άοσμο και άγευστο όπως επιζητούν οι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και οι διασπαστές του Καιρού.

Ανώνυμος είπε...

αγαπητε Παναγιώτη, εν Χριστω αδελφε και εν τη διαφορετικοτητα των χαρισματων συνυπαρχοντα, σε ευχαριστω εν πρωτοις για την αναφορά σου στο κειμενό μου και με συγχωρεις που ως τωρα αγνοουσα την προσπάθειά σου.όμως θα ηθελα να σου εφιστησω την προσοχή: όταν αποσπασματικά κρίνεις καποιο κείμενο θα κρινεις είτε ιδιοτελώς, είτε ανεπαρκως. θελω να πιστευω ότι ανηκεις στη δευτερη περίπτωση... κανε ένα κοπο και ξανακοιτα το κειμενο και θα διαπιστωσεις ότι ο Παυλος που ζουσε / βίωνε / δρουσε στη διαφορετικότητα και στην ετερότητα της πολυπολιτισμικής ρωμαικής αυτοκρατορίας μπορει να λειτουργησει ως αρωγός και για τη σημερινή θρησκευτική αγωγή. Δεν περιχαρακωθηκε στο πλαίσιο του ιουδαισμού και πείσθηκε από τον Πέτρο για το άμνοιγμα στα έθνη. Ο Παύλος δε φοβηθηκε την ανα θεωρηση των ταυτοτήτων του σε κανενα σταδιο της ζωής του και γι αυτό έμεινε στην ιστορία. ας τον ακολουθησουμε κι ας το μιμηθουμε έστω λιγο για να μπορεσουμε όχι απλά να συνυπάρξουμε στη ροηκότητα της παγκοσμιοποίησης με τους "αλλους" αλλά να γίνουμε πρωτοπόροι στην έξοδο από την κριση της εκκοσμικευμενης πραγματικότητας. Η ανοχή και η καταλλαγή ήταν η λυδια λιθος των πρωτοχριστιανών, μηπως πρέπει να τις αναζητησουμε και εμεις και να επιτρεψουμε και στους άλλους λαούς να μετεχουν στην Αληθεια; μηπως η κατηχηση και ο πρετεταμενος δεικτης δεν αποτελει την ενδεδειγμενη μεθοδο θρησκευτικής αγωγής για τη σημερινή ραγδαια μεταλασσόμενη κοινωνία;

Ανώνυμος είπε...

@Παναγιώτη Τελεβάντο

Άρα σύμφωνα με τα λεγόμενά σας τους καλείτε σε μια διαλεκτική σχέση μαζί σας.
Άρα ποιο το πρόβλημα του διαλόγου με τους μη ορθόδοξους;
Εκτός κι αν εννοείτε το διάλογο ως υποταγή στα δικά σας πιστεύω. Σε τί διαφέρετε, τότε, από αυτούς που θέλουν την υποταγή της ορθόδοξης εκκλησίας στην ρωμαιοκαθολική;

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Ευχαριστώ για την παρέμβαση του κ. Καπετανάκη και του ανώνυμου. Είναι κυριολεκτικά αποκαλυπτικές για τις προθέσεις και το φ΄ρονημά τους

θα επανέλθω σύντομα με άρθρο επειδή δεν μπορώ να καταχωρήσω σε σχόλιο την απάντησή μου σε τόσα πολλά ερωτήματα που μου έθεσαν.

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)