πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 25/3/2011
Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΟΙ ΕΚΤΟΣ τῆς Ἐκκλησίας ἄνθρωποι, ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι, βλέπουν τήν Ἐκκλησία ὡς ἕναν ὀργανισμό, πού μπορεῖ και πρέπει νά παρέχει κοινωνικό ἔργο. Νομίζουν ὅτι αὐτός εἶναι ὁ σκοπός της. Ἀγνοοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία κυρίως καί πρωτίστως εἶναι θεανθρώπινος ὀργανισμός καί ὑπηρετεῖ τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Γι᾽ αὐτό καί διατυπώνουν κρίσεις εἰς βάρος της, κρίσεις ἄδικες καί ἀστήρικτες. Τό φαινόμενο αὐτό εἶναι σύνηθες. Ξεσποῦν λές καί ἔχουν δικαίωμα νά μιλοῦν γι᾽ αὐτήν, τήν ὥρα πού την ἀγνοοῦν, κάποτε δέ ἀρνοῦνται καί τήν ἀναγκαιότητά της. Εἶναι μάταιο νά θελήσει κανείς νά ἐνημερώσει αὐτούς τούς κακοπροαίρετους ἀνθρώπους. Δέν πρόκειται νά ἀλλάξουν γνώμη.
Συχνά οἱ Μητροπολίτες, ἀλλά καί οἱ ἱεροκήρυκες, ἀπευθυνόμενοι στούς ἄπιστους ἀπαριθμοῦν τά ἱδρύματα, πού συντηρεῖ ἡ Ἐκκλησία καί ἀναφέρονται στή συμμετοχή της στούς ἐθνικούς ἀγῶνες, χωρίς νά τονίζουν τήν πνευματική της ἀποστολή, ἡ ὁποία δέν φαίνεται και δέν ὑπολογίζεται μέ ἀριθμούς...Κι ἐκεῖ πρέπει νά στραφεῖ τό ἐνδιαφέρον. Νά τονίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὡς κιβωτός τῆς σωτηρίας, διδάσκει, καθοδηγεῖ, ζητᾶ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀρνεῖται τήν ἁμαρτία, προβάλλει τήν μετάνοια, προσφέρει τά ἱερά μυστήρια, καλλιεργεῖ τήν πνευματική ζωή στά μέλη της, ἀρνεῖται την ἐκκοσμίκευση καί μέ πόθο μιλάει γιά τήν μέλλουσα ζωή.
Τά περισσότερα ἀπ᾽ αὐτά δέν ἀκούγονται εὐχάριστα στούς σύγχρονους ἀνθρώπους. Τά θεωροῦν «παπαδικά» θέματα, πού δεν τούς ἀφοροῦν. Ὅμως ἡ Ἐκκλησία πρέπει συνεχῶς νά ἀναφέρεται σ᾽ αὐτά καί νά μή ἐπηρεάζεται ἀπό τίς ἐπιθυμίες καί διαθέσεις τῶν κοσμικῶν. Ἀλίμονο, ἐάν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί καθορίσουν την πορεία της. Ἀλίμονο καί στούς κληρικούς, πού ἀρνοῦνται να ἔλθουν σέ ἀντίθεση ἤ καί σέ σύγκρουση μέ τούς κακοπροαίρετους καί ἐχθρικῶς διακείμενους πρός τήν Ἐκκλησία ἄπιστους και ἄθεους. Μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νά μή ἔχει πολλά μέσα στή διάθεσή της, γιά νά ἀναπτύξει τό πνευματικό της ἔργο, ὅμως αὐτό δέν την ἀποθαρρύνει. Ἔχει τό ἰσχυρό μέσο τοῦ κηρύγματος, πού ξεπερνάει καί τήν κοσμική ἐξουσία. Ὁ Χριστός, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, δέν εἶχε καμιά ἐξουσία οὔτε καί θέλησε νά ἀποκτήσει. Ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό καμιά ἐξουσία τοῦ κόσμου τούτου. Ἡ δύναμή της εἶναι ἐκ Θεοῦ καί τό ἔργο της ὁδηγεῖ εἰς τόν Θεόν. Γι᾽ αὐτό καί πρέπει νά εἶναι ἀσυμβίβαστη μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο.
Κλείνω τοῦτο τό ἄρθρο μέ τό λόγο τοῦ Μητροπολίτου Σισανίου κ. Παύλου πού, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀπηύθυνε στήν πρόσφατη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας: «Ὁ λαός μᾶς ζητᾶ μία Ἐκκλησία μέ ἡρωϊσμό, μέ νεῦρο, μέ λόγο προφητικό, μέ σύγχρονο νεανικό λόγο, ὄχι ἐκκοσμικευμένη, ἀλλά ἁγιαζομένη καί ἁγιάζουσα, μία Ἐκκλησία ἐλευθέρα καί ποιμαίνουσα μετά δυνάμεως. Μία Ἐκκλησία, πού δεν θά φοβᾶται νά ἀμυνθεῖ στό πονηρό σύστημα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἔστω κι ἄν ἡ ἀντίσταση σημαίνει διωγμό ἤ καί μαρτύριο. Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τή φύση Της εἶναι ἡ ἀληθινή κρίση τοῦ κόσμου καί δέν θα πρέπει νά γίνει μέρος τῆς κρίσης τοῦ κόσμου».
Τά περισσότερα ἀπ᾽ αὐτά δέν ἀκούγονται εὐχάριστα στούς σύγχρονους ἀνθρώπους. Τά θεωροῦν «παπαδικά» θέματα, πού δεν τούς ἀφοροῦν. Ὅμως ἡ Ἐκκλησία πρέπει συνεχῶς νά ἀναφέρεται σ᾽ αὐτά καί νά μή ἐπηρεάζεται ἀπό τίς ἐπιθυμίες καί διαθέσεις τῶν κοσμικῶν. Ἀλίμονο, ἐάν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί καθορίσουν την πορεία της. Ἀλίμονο καί στούς κληρικούς, πού ἀρνοῦνται να ἔλθουν σέ ἀντίθεση ἤ καί σέ σύγκρουση μέ τούς κακοπροαίρετους καί ἐχθρικῶς διακείμενους πρός τήν Ἐκκλησία ἄπιστους και ἄθεους. Μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νά μή ἔχει πολλά μέσα στή διάθεσή της, γιά νά ἀναπτύξει τό πνευματικό της ἔργο, ὅμως αὐτό δέν την ἀποθαρρύνει. Ἔχει τό ἰσχυρό μέσο τοῦ κηρύγματος, πού ξεπερνάει καί τήν κοσμική ἐξουσία. Ὁ Χριστός, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, δέν εἶχε καμιά ἐξουσία οὔτε καί θέλησε νά ἀποκτήσει. Ἔτσι καί ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό καμιά ἐξουσία τοῦ κόσμου τούτου. Ἡ δύναμή της εἶναι ἐκ Θεοῦ καί τό ἔργο της ὁδηγεῖ εἰς τόν Θεόν. Γι᾽ αὐτό καί πρέπει νά εἶναι ἀσυμβίβαστη μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο.
Κλείνω τοῦτο τό ἄρθρο μέ τό λόγο τοῦ Μητροπολίτου Σισανίου κ. Παύλου πού, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀπηύθυνε στήν πρόσφατη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας: «Ὁ λαός μᾶς ζητᾶ μία Ἐκκλησία μέ ἡρωϊσμό, μέ νεῦρο, μέ λόγο προφητικό, μέ σύγχρονο νεανικό λόγο, ὄχι ἐκκοσμικευμένη, ἀλλά ἁγιαζομένη καί ἁγιάζουσα, μία Ἐκκλησία ἐλευθέρα καί ποιμαίνουσα μετά δυνάμεως. Μία Ἐκκλησία, πού δεν θά φοβᾶται νά ἀμυνθεῖ στό πονηρό σύστημα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἔστω κι ἄν ἡ ἀντίσταση σημαίνει διωγμό ἤ καί μαρτύριο. Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τή φύση Της εἶναι ἡ ἀληθινή κρίση τοῦ κόσμου καί δέν θα πρέπει νά γίνει μέρος τῆς κρίσης τοῦ κόσμου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου