Η εκπομπή έληξε με το "είναι η ώρα της αλήθειας" και με αναφορά στις ενορίες, "με σκοπό να ξαναβρούμε την ενότητά μας μέσα στο χώρο της κοινότητος". Επειδή θέλουμε να ξαναβρούμε τη χαμένη μας πλέον ταυτότητα.
Αφού λοιπόν είναι η ώρα της αλήθειας, αυτό που δεν ελέχθη, ας το γράψουμε εμείς : Ό,τι γίνεται, ό,τι έγινε και ό,τι θα γίνει, όλα είναι - φευ, και θα είναι - αποτέλεσμα της ψήφου.
Όπως η πολιτική έχει ως τέχνη τη διάσπαση του κοινωνικού συνόλου φτιάχνοντας κόμματα, έτσι έκανε και με την Εκκλησία. Κόμματα εκκλησιαστικά έφτιαξε, που άλλα μεν ήταν ... ασυγχρόνιστα, άλλα δε συντονισμένα με τον χρόνο. Άκρα του τάφου σιωπή περί αυτού.
Άδειασαν οι ενορίες και χάσαμε την ενότητα και το κοινοτικό μας πνεύμα; Και πώς όχι; Πέραν των ανωτέρω που μόλις γράψαμε, είχαμε κάτι ακόμη και δεν σκοπεύω να αναφερθώ στα 3 εκατομμύρια των υπογραφών για τις ταυτότητες.
Οι ενορίτες δεν άκουγαν ποτέ αυτό που όλοι είχαν μέσα στο στόμα, που το έβλεπαν, αλλά δεν το άκουγαν από εκείνους που ήταν καθ΄ ύλην αρμόδιοι. Ένα παράδειγμα. Όταν τέθηκε θέμα γάμου του "χαρισματικού μας ηγέτη" με την ιπταμένη του σύντροφο, τα τότε θρησκευτικά, ή μάλλον εκκλησιαστικά, έντυπα είχαν γράψει ότι επ΄ ουδενί έπρεπε η Εκκλησία να συνδράμει στο κουρέλιασμα του ιερού Μυστηρίου του γάμου. Ο γάμος έγινε, όπως είχε γίνει και εκείνος με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Λοιπόν, όμορφα ήταν όλα αυτά που ακούσαμε, καλύτερα όμως θα ήταν αν ακούγαμε και το "ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμό του θηρίου". Όχι κάθε τόσο, όταν ερχόταν η ώρα της κάλπης, να μας λένε "ψηφίστε κατά συνείδηση". Ποιος τόλμησε ποτέ να πει ότι η πολιτική ψήφος, είναι η έγκριση και η θεσμοθέτηση του κυρίαρχου πλέον ψεύδους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχαμε και συγγραφές δοκιμίων "πολιτικής θεολογίας".
Οι ενορίες φθίνουν, το κοινοτικό πνεύμα μας εγκαταλείπει, η ενότητα αναζητείται, πρόβλημα κατάντησε η (νεο)ελληνική μας ταυτότητα, αφού όλα αυτά τα χρόνια είχαμε ξεχάσει την αλήθεια. Σύμμαχο είχαμε το ψέμα. Άλλωστε, από χείλη επισκόπου ακούσαμε "οι μηχανορραφίες είναι δείγμα ευφυςΐας"!
1 σχόλιο:
Η εκπομπή έληξε με το "είναι η ώρα της αλήθειας" και με αναφορά στις ενορίες, "με σκοπό να ξαναβρούμε την ενότητά μας μέσα στο χώρο της κοινότητος". Επειδή θέλουμε να ξαναβρούμε τη χαμένη μας πλέον ταυτότητα.
Αφού λοιπόν είναι η ώρα της αλήθειας, αυτό που δεν ελέχθη, ας το γράψουμε εμείς : Ό,τι γίνεται, ό,τι έγινε και ό,τι θα γίνει, όλα είναι - φευ, και θα είναι - αποτέλεσμα της ψήφου.
Όπως η πολιτική έχει ως τέχνη τη διάσπαση του κοινωνικού συνόλου φτιάχνοντας κόμματα, έτσι έκανε και με την Εκκλησία. Κόμματα εκκλησιαστικά έφτιαξε, που άλλα μεν ήταν ... ασυγχρόνιστα, άλλα δε συντονισμένα με τον χρόνο. Άκρα του τάφου σιωπή περί αυτού.
Άδειασαν οι ενορίες και χάσαμε την ενότητα και το κοινοτικό μας πνεύμα; Και πώς όχι; Πέραν των ανωτέρω που μόλις γράψαμε, είχαμε κάτι ακόμη και δεν σκοπεύω να αναφερθώ στα 3 εκατομμύρια των υπογραφών για τις ταυτότητες.
Οι ενορίτες δεν άκουγαν ποτέ αυτό που όλοι είχαν μέσα στο στόμα, που το έβλεπαν, αλλά δεν το άκουγαν από εκείνους που ήταν καθ΄ ύλην αρμόδιοι. Ένα παράδειγμα. Όταν τέθηκε θέμα γάμου του "χαρισματικού μας ηγέτη" με την ιπταμένη του σύντροφο, τα τότε θρησκευτικά, ή μάλλον εκκλησιαστικά, έντυπα είχαν γράψει ότι επ΄ ουδενί έπρεπε η Εκκλησία να συνδράμει στο κουρέλιασμα του ιερού Μυστηρίου του γάμου. Ο γάμος έγινε, όπως είχε γίνει και εκείνος με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Λοιπόν, όμορφα ήταν όλα αυτά που ακούσαμε, καλύτερα όμως θα ήταν αν ακούγαμε και το "ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμό του θηρίου". Όχι κάθε τόσο, όταν ερχόταν η ώρα της κάλπης, να μας λένε "ψηφίστε κατά συνείδηση". Ποιος τόλμησε ποτέ να πει ότι η πολιτική ψήφος, είναι η έγκριση και η θεσμοθέτηση του κυρίαρχου πλέον ψεύδους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχαμε και συγγραφές δοκιμίων "πολιτικής θεολογίας".
Οι ενορίες φθίνουν, το κοινοτικό πνεύμα μας εγκαταλείπει, η ενότητα αναζητείται, πρόβλημα κατάντησε η (νεο)ελληνική μας ταυτότητα, αφού όλα αυτά τα χρόνια είχαμε ξεχάσει την αλήθεια. Σύμμαχο είχαμε το ψέμα. Άλλωστε, από χείλη επισκόπου ακούσαμε "οι μηχανορραφίες είναι δείγμα ευφυςΐας"!
Δημοσίευση σχολίου