24/9/14

"Η υγιής και η νόθος πνευματικότης" - Μέρος Γ΄ - Συνέντευξη με τον Αρχιμ. Αρσένιο Κατερέλο

Η ΥΓΙΗΣ ΚΑΙ Η ΝΟΘΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ - ΜΕΡΟΣ Γ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΝ ΣΤΑΘΜΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΡΥΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ
ΜΕΡΟΣ Γ
Π. ΙΩΗΛ - ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πς εναι δυνατόν ο ερές Μονές μας νά νακόψουν ατήν τήν πορεία τς νοθευμένης πνευματικότητος; σφαλς καί τό περιμένομε ατό πό τά Μοναστήρια μας καί δέν θέλομε κν νά πιστέψωμε πώς εναι δυνατόν κάποιες φορές κόμη καί κε νά παρεισφρύουν καταστάσεις πού δέν νταποκρίνονται στήν γι πνευματικότητα.

Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: καλύτερος τρόπος στε ο Μονές νά νακόψουν τήν πέκτασι τς νοθευμένης πνευματικότητος εναι νά διακατέχωνται ο μοναχοί καί ο μοναχές πό τό γνήσιο ρθόδοξο μοναχικό πνεμα καί νά βιώνουν τήν γνήσια μοναχική ζωή καί φιλοκαλική καί κολλυβαδική παράδοσι.
ταν μοναχός κάνη θετική πνευματική ργασία στόν αυτό του, λα τά πόλοιπα μπαίνουν σιγά-σιγά στήν θέσι τους. Γιά νά ποτελέση Μοναχισμός τό καλύτερο νάχωμα στήν πλήμμυρα τς χωλαινούσης πνευματικότητος πρέπει μοναχός νά γωνίζεται καί νά προοδεύη λοένα καί περισσότερο πάνω στόν ξονα ''κάθαρσις-φωτισμός-θέωσις''. πίσης, ταν φθάση νά εναι νυπόστατη εκών τν σχάτων, ταν δηλαδή διά το προσωπικο του Σταυρο χει ναστηθ κ το τάφου τν παθν καί χη λάβει γνωστς καί νεργς τήν Χάριν το γίου Πνεύματος, τότε τό νάχωμα γίνεται πιό σχυρό.
ταν δέ φθάση νά κατανοήση καί νά κραυγάζη σιωπηλς, στόν μεταπτωτικό κόσμο πού ζομε, τι ντως τό κατ εδοκίαν θέλημα το Θεο ταν π ρχς παρθενία, ποία θά ναφαν ες τήν Βασιλείαν το Θεο -χι βέβαια νέραστος παρθενία, λλά τόν Θεόν ρωμένη-, ταν συχαστής φθάση νά εναι ντως κατά Θεόν συχαστής καί μέσα ες τήν συχία του, ''ταξειδεύοντας'', πιτύχη τήν κατ νθρωπον τέλεια θεοκοινωνία καί νθρωποκοινωνία, πί πλέον δέ κατά Θεόν πραξία του εναι μείζων πάσης θεαρέστου δράσεως, ταν κοινοβιάτης, ποτακτικός, Γέροντας, κλπ., νταποκρίνωνται σέ ατό πού κλήθησαν καί πεδέχθησαν νά εναι, τότε τό νάχωμα γίνεται πόρθητο. πιό ρθόδοξος, σφαλής, δραστικός καί ποτελεσματικός τρόπος λοιπόν εναι ο μοναχοί νά στέκωνται ες τό ψος τν ποσχέσεών των.
Γι ατό, γενικώτερα, σο ξίζει μία γιασμένη ψυχή δέν ξίζει κόσμος λος, μέ τήν ννοια τι εναι πολυτιμωτέρα νώπιον το Θεο καί φελιμωτέρα τν πολοίπων νθρώπων. σα μπορε νά κατορθώση μία τέτοια ψυχή μέ τήν προσευχή, τό παράδειγμα, τήν διδασκαλια, κλπ., δέν τό κατορθώνουν ο πόλοιποι ο ποοι δέν ερίσκονται σέ ατά τά πνευματικά μέτρα, σες προσπάθειες καί κόπους καί ν καταβάλουν καί σες κατά Θεόν δραστηριότητες καί ν μετέλθουν. Λέγει π ατο γιος ωάννης Χρυσόστομος: «ρκε ες νθρωπος ζήλ πεπυρωμένος λόκληρον διορθσαι δμον».
Γι ατό, διαίτερα στήν ποχή μας, ξία το μοναχισμο εναι διαζόντως σημαντική. Ατό χει σάν μεση συνέπεια ο Νεοεποχήτικες κρυφές καί φανερές δυνάμεις νά θέλουν νά πλήξουν μέ κάθε τρόπο τήν γνησιότητα το Μοναχισμο. Καί τί δέν θά καναν καί τί δέν θά διδαν ς νταλλάγματα προκειμένου νά τό πιτύχουν (χρήματα, δελεαστικές ποσχέσεις ποικίλου περιεχομένου, πνευματοφανες πλανεμένες διδασκαλίες, προτροπές καί τόσα λλα...)
Γι ατό πρέπει ο μοναχοί νά κλείσουν σέ λα ατά τά τα τς ψυχς τους καί νά νατενίζουν μόνον στίς ποσχέσεις τους καί στίς πιταγές το Δεσπότου Χριστο. τσι ο μοναχοί μέ τήν προσευχή, τήν σκητική ζωή, τήν μή κκοσμίκευσι, κόντρα στόν στερο εσεβισμό, ντοπίζοντας λες τίς κ δεξιν καί ξ ριστερν πλνες πού καιροφυλακτον στήν πνευματική ζωή το κάθε πιστο, θά εναι ες θέσιν νά νακόπτουν καί νά στηλιτεύουν λες τίς παραφωνίες καί τά ''φάλτσα'' πού παραποιον τήν ρμονία τς γιος πνευματικότητος, ποία δηγε καί κατευθύνει τό τριμερές τς ψυχς το νθρώπου σέ ναν τέλειο γιοπνευματικό συντονισμό.
Φυσικά, πό τήν κκλησιαστική στορία το Μοναχισμο, λλά καί πό συγχρόνους σίους Γεροντάδες διδασκόμεθα, τι δέν ρκον μόνον προσευχή, μόνον σιωπή, μόνον σκησις καί νοχή, λλά παιτεται καί διακριτικός μέν, δυναμικός δέ, ντοπισμός, πέμβασις καί στηλίτευσις τν κακς κειμένων, τν διαφόρων δηλαδή πνευματικν καρκινωμάτων.
ς μήν ναφέρωμε παραδείγματα, π. ωήλ, γιατί ''πιλείψει με χρόνος διηγούμενον''...
Π. ΙΩΗΛ: χετε δίκιο, π. ρσένιε, λλά εμαι βέβαιος τι ο κλεκτοί κροαταί το σταθμο μας εναι ες θέσιν καί πό μόνοι τους νά σκεφθον κανά τέτοια παραδείγματα πό τήν παλαιοτέρα ποχή ως καί σήμερα.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Μέ τά λεγόμενά σας νισχύετε καί τήν δική μου πεποίθησι. ς σχοληθομε τώρα μέ κενο πού παινιχθήκατε, τι δηλαδή εναι πιθανόν καί στά μοναστήρια νά μφωλεύση καί ναπτυχθ νοθευμένη πνευματικότης.
πως σχεδόν λοι ο κανόνες χουν καί τίς ξαιρέσεις τους, τσι καί στόν Μοναχισμό, τ συνεργεί το Διαβόλου, πού τόν πολεμε σο τίποτε λλο, δυστυχς νίοτε μπορον νά παρεισφρύσουν νόθες καταστάσεις. Ατό τό συμπέρασμα πορρέει λλωστε καί πό τά καταγεγραμμένα στήν κκλησιαστική στορία το Μοναχισμο, που συναντομε μοναχούς αρεσιάρχες-πλανεμένους, πού δίδασκαν πράγματα ξένα πρός τήν ρθόδοξη διδασκαλία καί μοναχική παράδοσι. πως τότε, τσι καί σήμερα πάρχουν τέτοιοι κίνδυνοι καί παρεκτροπές κόμη καί στό ελογημένο τάγμα τν Μοναχν, ετε σέ προσωπικό πίπεδο, ετε σέ γενικώτερο πίπεδο.
Δηλαδή, δέν ποκλείεται κάποιος ρασοφόρος νά διδάσκη, νά προωθ, νά καλύπτη, νά παροτρύνη, νά δικαιολογ, κλπ., διδασκαλίες πού δέν συνάδουν π οδενί σέ κάποια σημεα μέ τό ρθόδοξο δόγμα καί θος. Ατό, δυστυχς μπορε νά συμβαίνη καί μαδικώτερα, ς ''γραμμή'', πό κάποιο μοναστήρι μοναστήρια, πότε τά πράγματα καθίστανται πιό πικίνδυνα. Τό πλέον δέ πικίνδυνο εναι ταν ο προωθοντες ξένες, θνεες τεροδιδασκαλίες προέρχονται, ποτελον καί παρτίζουν λόκληρα μοναστηριακά συγκροτήματα, τά ποα χουν κατά τά λλα τήν ξωθεν καλήν μαρτυρίαν.
Ατό δέ διότι ταν ες τούς πολοίπους λλους τομες τς ρετς καί τς πίστεως ντως ρθοτομον καί γωνίζονται παινετς, τότε πιό εκολα τό δολο λλά καί πιρρεπές ρθόδοξο πλήρωμα πηρεάζεται, συγχίζεται καί τελικά βλάπτεται ες τά σημεα που δέν χουν σωστές θέσεις.
Κάποιοι πιστοί λίγο-πολύ λέγουν «μά, τό τάδε μοναστήρι, τάδε μοναχός χει γάπη, χει λεημοσύνη, χει σκησι, χει αταπάρνησι, χει προσευχή, χει τόσα καλά..., πς εναι δυνατόν νά σφάλλη; Μήπως, πό κάποια στω πλευρά, χει κάποιο δίκιο; Μήπως δ πιβάλλεται νά κάνωμε οκονομία;» λα ατά μως εναι παράδεκτη παρανομία καί μέγας σωτερικός κίνδυνος τς κκλησίας, πιό πουλος, πιό καταστρεπτικός πό λλους ξωτερικούς κινδύνους. πί πλέον δέ, κάποιες φορές γίνεται καί δευτερογενής πηγή λλων τελειώτων καί νεξελέγκτων καινοτομιν καί καταστρεπτικν πνευματικν λισθήσεων-πτώσεων. δ, στίς ν λόγ παρεκκλίσεις τν κύκλων ατν δέν θά πρέπη τό πόλοιπον γιές Σμα τς κκλησίας νά διστάση νά πέμβη δυναμικά καί διακριτικά, φοβούμενο καί δθεν σεβόμενο τήν πνευματική τους πιρροή καί σως τίς διάφορες συνέπειες πού θά χη θεάρεστη καί διακριτική πέμβασί του...
Πρίν περάσωμε, π. ωήλ, καί συζητήσωμε γιά κάποιες λέθριες πνευματικές ποκλίσεις πού φθάνουν κόμη καί μέχρι τόν χρο το Μοναχισμο, ς τονίσωμε τι λα τά ρνητικά φαινόμενα πού θίξατε στήν προηγούμενη ρώτησί σας, τς προηγουμένης κπομπς, μπορον, κατά τό περισσότερο λιγώτερο, νά εσχωρήσουν καί στά ΛΟΚ τς κκλησίας πού πρέπει νά εναι ο μοναχοί.
πί πλέον δέ, δυστυχς, ξιομνημονευτέα εναι καί τά ξς νεπιθύμητα φαινόμενα: Πρέπει τά μοναστήρια νά προσέχουν καί μέ τρόπο σωστό νά λέγχουν τήν νδυμασία τν προσκυνητν, πού δέν πρέπει νά ξεπερν κάποια προκλητικά ρια. τσι, κτός τν λλων, θά δίνουν τό διαρκές μήνυμα στίς νορίες, τι καί ατές θά πρέπη νά λαμβάνουν κάποια μέτρα πί το θέματος.
ς μή θεωρηθον τά προαναφερθέντα τι εναι εσεβισμός δευτερευούσης σημασίας. Δέν ταν εσεβιστής πόστολος Παλος ταν λεγε «σαύτως καί τάς γυναίκας ν καταστολ κοσμί μετά αδος καί σωφροσύνης κοσμεν αυτάς μή ν πλέγμασιν χρυσ μαργαρίταις ματισμ πολυτελε, λλ πρέπει γυναιξίν παγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι ργων γαθν» (Α Τιμόθ. β, 9-10)». Δηλαδή, ο γυνακες νά στολίζουν τούς αυτούς τους μέ νδυμασία σεμνή, μέ συστολή καί σοβαρότητα, χι μέ πιτηδευμένη κόμμωσι χρυσά κοσμήματα μαργαριτάρια πολυτελ νδύματα, λλά μέ ,τι ρμόζει σέ γυνακες πού σέβονται τόν Θεόν, δηλαδή σέ γυνακες πού στολίζονται μέ καλά ργα.
Καί ν ατά λέγη λόγος το Θεο, τό κακόν χει τόσο παράδεκτα προχωρήσει ντός τν ερν ναν, λλά καί ντός πολλν ερν Μονν πού ''ασχρν στι καί γράφειν''. Φυσικά, ν προκειμέν, εθύνη βαρύνει κυρίως τούς μοναχούς καί τίς μοναχές πού νέχονται τέτοια θλιβερά φαινόμενα.
Τά ατια πού λαμβάνουν χώραν ατά τά νεπίτρεπτα φαινόμενα εναι πολλά. Κάποιες φορές, ο πεύθυνοι τν ερν Μονν τό πιτρέπουν πό διάκριτη ''διάκρισι''. Τί ννοομε μέ ατό; ν ο διοι νομίζουν τι εναι ο σοπερ διακριτικοί, στήν πρξι ποδεικνύονται ντελς διάκριτοι, συμμετέχοντες στόν ξευτελισμό καί τήν πνευματική καθίζησι τν προσκυνητν τς ερς τους Μονς. Μάταια θεωρον τι τσι δθεν θά βοηθήσουν τόν κόσμο. κόσμος χει ρκετή γνοια καί πώρωσι καί δέν χει νάγκη πό ''μαξιλαράκια'', λλά πό πνευματικά ''ξυπνητήρια'' γιά νά νανίψη πνευματικά. Φυσικά, λα ατά πρέπει νά γίνωνται διακριτικά, μέ καλό τρόπο, χωρίς νά πληγώνωμε καί νά προσβάλλωμε ψυχές.
Τώρα, κτός πό τήν προαναφερθεσα, λλες ατίες νοικονόμητης οκονομίας, πού δυστυχς εμεθα ποχρεωμένοι νά ναφέρωμε, εναι τι ο πεύθυνοι τν ερν Μονν πιτρέπουν τήν σεμνη νδυμασία, ετε γιά νά γεμίζη τό Μοναστήρι τους μέ κόσμο, ετε γιά νά γεμίζουν τά παγκάρια, ετε γιά πλείστους λλους λόγους, μή πνευματικούς φυσικά.
ποτέλεσμα λων ατν μως εναι νά πικρατ χάος καί ντί ο ψυχές νά νδύωνται τόν Χριστόν κατά τό «Χριστόν νεδύσασθε» νά πεκδύωνται τήν Χάριν το γίου Πνεύματος.
τσι, λλοι μετατρέπουν τόν οκον το Κυρίου ες «οκον μπορίου» καί λλοι μπαίζονται πό το Διαβόλου νομίζοντες ματαίως τι τσι ''οκονομον'' καί προσελκύουν νθρώπους στήν κκλησία. Τραγικό ποτέλεσμα  λων τν προαναφερθέντων εναι, ντί κόσμος νά κκλησιαστικοποιται, κκλησία νά κοσμικοποιται.
Βεβαίως, ετυχς πάρχουν καί μοναχοί καί ερές Μονές πού μέ διάκρισι καί λεπτότητα προσέχουν ατά τά θέματα καί προβάλλοντας τήν γι πνευματικότητα στό θέμα ατό οκοδομον ψυχές.
Φυσικά, πώτερος σκοπός εναι ο νθρωποι νά νδύωνται σεμνά χι μόνο στίς κκλησίες, λλά καί κτός ατν.
Βέβαια, νά τονίσωμε καί τό ντίστροφο, τι ξωτερική σεμνότης κάποιες φορές δέν συμβαδίζει μέ τήν σωτερική καί ατό εναι λλο μεγάλο πρόβλημα ξ σου σοβαρό. Πρέπει ξωτερική σεμνότης νά συντελ στήν χαρίτωσι - ν γί Πνεύματι - το νθρώπου καί τότε, συναρτήσει τς προόδου του, θά γίνεται λο καί πιό κατά Θεόν λκυστικός, χωρίς φυσικά νά τό πιδιώκη καί νά τό ναζητ. Θά ξεκουράζη, θά ερηνεύη, θά γοητεύη, θά χαροποι, θά λέγχη νευ λέγχου, θά διορθώνη, θά προβληματίζη, θά παρακιν τούς λλους, κλπ. Καί λα ατά πρός οκοδομήν.
Ατά ς πρός τήν νδυμασία, π. ωήλ. Καί σφαλς θά νθυμσθε τήν σχετική ταμπέλα πού εχε τοποθετήσει μακαριστός Γέρων Παΐσιος ταν σκήτευε στό Στόμιο.
Π. ΙΩΗΛ: Βεβαίως καί τήν νθυμομαι, π. ρσένιε. δηγοσε ταμπέλα τούς εσεβες καί φιλοθέους πρός τήν ερά Μονή Στομίου, ν τούς πολοίπους πρός τόν Ἀῶο ποταμό.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: λλο πρόβλημα πού νίοτε πεισέρχεται στόν Μοναχισμό καί πιδρ ρνητικά καί στό πόλοιπο πλήρωμα τς κκλησίας εναι ποικίλη κκοσμίκευσις. Πρέπει μοναχισμός νά παραμείνη κρως σκητικός καί μία βασική παράμετρος τς σκήσεως εναι κακοπάθεια.
λεγε π. Παΐσιος τι πολλές φορές πολιτισμός μς λύνει να πρόβλημα καί μς προσθέτει δέκα. Φυσικά Γέροντας ννοοσε κυρίως τήν κακή χρσι το τεχνολογικο πολιτισμο. Βέβαια, τό θέμα εναι πολυδιάστατο καί χει πολλές διαβαθμίσεις καί παραμέτρους κατά τόν ταπεινό λογισμό μας. λλωστε, λλο κσυγχρονισμός - που καί ταν κρίνεται παραίτητος - καί λλο κκοσμίκευσις.
Παράδειγμα κσυγχρονισμο εναι παρξις μικροφώνων καί χείων στούς ναούς, πργμα τό ποο πολλές φορές προφανς καί κρίνεται παραίτητο, δίως  στούς μεγάλους ναούς που κκλησιάζονται πολλοί πιστοί.
Γιά νά κλείνωμε σιγά-σιγά τό θέμα τς κκοσμικεύσεως, τς πολυτελείας καί τς νέσεως στό τάγμα τν μοναχν, ς ναφέρωμε τό ξς γενικό. Μπορε μοναχός νά χρησιμοποι κάποια γαθά το πολιτισμο ρκε ατά νά μή το στερον τήν παραίτητη προσωπική διακριτική φεσι γιά κακοπάθεια καί γιά σκησι, καί δεύτερον, νά μή τόν γεμίζουν μέ βλαβερές εκόνες καί παραστάσεις, νά μή το φέρουν κακούς λογισμούς καί νά μή το προξενον περισπασμό το νοός, πού λα ατά εναι πό πλς νοχλητικά ως νίοτε καί μαρτωλά.
λα ατά προφανς εναι θέμα προσωπικς πιλογς, προτιμήσεως νάγκης, θέμα πακος, θέμα καί συνάρτησις τς πνευματικς καταστάσεως το καθενός, πο καθένας θέτει τόν πνευματικό πχυ, τί εδους κλίσι χει, κλπ. Μπορε π.χ. δύο μοναχοί νά χουν τήν δια νασχόλησι τό διο διακόνημα, πού νά χη σχέσι μέ τήν τεχνολογία, κλπ., καί νας νά βλάπτεται καί νά βλάπτη κόμη καί τούς λλους, ν δεύτερος, μέσ το δίου διακονήματος, νά οκοδομται καί νά οκοδομ.
Βέβαια, νά μή ξεχνμε τι Μοναχισμός εναι νας πέραντος κπος, στόν ποο εδοκιμον πολλν εδν λουλούδια, ρκε ο μοναχοί νά εναι ντως λουλούδια. Γι ατό νά μήν εμαστε πόλυτοι γιά τήν μοναδικότητα το α β τυπικο.
Γιά παράδειγμα, γιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης χρησιμοποιοσε τακτικά τό τηλέφωνο ν π. Παΐσιος δέν χρησιμοποιοσε τηλέφωνο. Καί ο δύο μως σαν μεγάλοι γιοι.
Κλείνοντας ατήν τήν μάστιγα τς κκοσμικεύσεως ς ναφέρωμε πιγραμματικά δύο παραδείγματα. να θετικό καί να ρνητικό.
Κάποτε εχαν γράψει γράμμα στόν Γέροντα Παΐσιο κάποιες μοναχές καί το εχαν θέσει ρκετά ρωτήματα, το τύπου ''γιατί ο μοναχές νά μήν πιτρέπεται νά κάνουν τό α, τό β, τό γ, κ.ο.κ''. Το εχαν θέσει να ρωτηματολόγιο μέ πάνω πό δέκα θέματα, τά ποα μως κκοσμίκευαν, πό λίγο ως πάρα πολύ τό μοναχικό δεδες. π. Παΐσιος, πως μς τό νέφερε προσωπικά, ντί παντήσεως, γραψε στίς μοναχές τήν ξς ρώτησι: «Νά μο πτε κι σες μένα γιατί γίνατε μοναχές;» Καταλαβαίνετε τό εστροφο καί εστοχο πνεμα του.
Π. ΙΩΗΛ: Πολύ ξυπνη καί τοιμόλογη πάντησι το Γέροντος, πργμα βέβαια πολύ σύνηθες γιά κενον.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: ς ναφέρωμε τώρα, π. ωήλ, καί να εχάριστο. Γέροντας Παΐσιος παινοσε καί ηλαβετο πολύ ναν συχαστ μοναχό, το ποίου, πειδή κόμη ζε, ς μήν ναφέρωμε τό νομα. Τόν γνωρίζομε κι μες προσωπικά χρόνια πολλά γι ατό καί πιφυλασσόμεθα, πρτα Θεός, γιά τό μέλλον, νά ναφερθομε στήν χαριτωμένη προσωπικότητά του.
ν λόγ Γέροντας, στό γιον ρος, πρίν 26-28 χρόνια, ταν μενε σέ κάποιο Κελλί, γιά νά χη τό μερήσιο πόσιμο νερό του, εχε μία πήλινη στάμνα, τήν βαζε κάτω πό μία πηγούλα πού σταζε νερό καί περπατοσε ρκετή πόστασι πό τό Κελλί του κάθε πόγευμα νά τήν πάρη γιά νά χη τό πόσιμο νερό τς πομένης μέρας. Καί λεγε Γέροντας Παΐσιος: «πί τέλους, κάπου-κάπου βλέπεις καί τέτοια παραδείγματα καί παρηγορεσαι». Φυσικά, Γέροντας Παΐσιος τόν ηλαβετο χι μόνον γι ατό λλά καί γιά πολλά λλα...
λλες λλοιώσεις στόν μοναχισμό εναι ταν τό γνήσιο-γιές καί λεύθερο πνεμα τς πακος ντικαθίσταται, ετε μέ τόν Γεροντισμό, ετε μέ τήν λλειψι τς πακος. που στραγγαλίζεται βιαίως λευθερία, που πάρχουν, ντί γιά μαθηταί καί ποτακτικοί, παδοί καί φατρίες, ντίθετα που δέν πάρχει κκοπή θελήματος, πνεμα νιδιοτελείας καί χριστοκεντρικς γωνιστικότητος, κε προκύπτουν πλεστες σες παρενέργειες.
Νά μή ξεχνμε, τι ποιαδήποτε ρετή, άν δέν γίνεται μέ σωστό τρόπο, τελικά δέν εναι ρετή. πομένως, ετε ατό λέγεται πακοή, ετε νηστεία, ετε γρυπνία, κλπ., άν στό βαθύτερο εναι το μοναχο - λλά καί το κάθε Χριστιανο - δέν πάρχη σωστή πνευματική τοποθέτησι, τότε ατομάτως ναφύονται φανερά καί κρυφά οβόλα πνευματικά μικρόβια, τά ποα προξενον ρρωστημένες πνευματικές καταστάσεις, καί κ δεξιν, καί ξ ριστερν, εροκρυφίως φανερς.
λλες λλοιώσεις στόν χρο το Μοναχισμο εναι λλειψις μολογιακο καί γωνιστικο πνεύματος ναντίον τν αρέσεων, τεροδιδασκαλιν καί τν διαφόρων λλων πνευματικν λλοιώσεων. Τό κόμη χειρότερο εναι ταν κάποιοι μοναχοί καί ρασοφόροι, γενικώτερα, εναι ο διοι φορες τέτοιων ποκλίσεων. Τέτοια θέματα εναι πάρατος Οκουμενισμός, ρρωστημένος ζηλωτισμός, θέματα βιοηθικς (γκεφαλικός θάνατος, κλπ.) ποικίλα θέματα ποιμαντικς, πως ποφυγή τεκνογονίας, προγαμιαες σχέσεις, θέματα σχέσεων συζύγων, οκογενείας, κλπ.
λλη μάστιγα εναι ο λανθασμένες πνευματικά ρμηνεες διαφόρων γεγονότων καί φαινομένων, ο ποες χουν πολλές φορές οκτρές, δυνηρές καί κωμικοτραγικές συνέπειες. πίσης, ταν χωμε σφαλμένη ντύπωσι περί διοράσεως, προοράσεως, νεργείας θαυμάτων, κλπ.
λλος κίνδυνος γιά τόν Μοναχισμό εναι ταν διάφορες οκονομικές πιχορηγήσεις πιδοτήσεις κρύβουν διαφόρους κινδύνους ξαρτήσεως πό μφίβολα ως καί σκοτεινά κέντρα κυκλώματα, τά ποα μεσα-μμεσα ζητον πονηρά καί νεπίτρεπτα νταλλάγματα. λλά καί πέραν τούτου, πο εναι τό το Ψαλμωδο «λαιον δέ μαρτωλο μή λιπανάτω τήν κεφαλήν μου»;
λλο μοναχικό καρκίνωμα εναι ταν κάποιοι παραδέκτως οκειοποιονται, ετε χαριτωμένους Γεροντάδες, ετε γίους καί, ντί νά σπασθον τό φρόνημά τους, τελικά στήν πρξι τό μόνο πού λίγο-πολύ κάνουν εναι νά ψώνουν τερόφωτα καί νοθευμένα τούς αυτούς των καί τά δικά των Μοναστήρια λές καί ο Γεροντάδες καί ο γιοι νήκουν στόν προσωπικό καί διωτικό τους τομέα καί μβέλεια καί χι στό σύνολο τς κκλησίας.
ναφέραμε, π. ωήλ, κάποιες κτροπές πό τήν γι πνευματικότητα μις καί ρωτηθήκαμε πού μπορον νά εσχωρήσουν κόμη καί ες τν χρο το Μοναχισμο. Ατό δέ τό κάναμε μέ βάσι σα μς χουν π καί ο Γεροντάδες μας, μόνο καί μόνο γιά νά συμβάλλωμε κατά τι στε νά λαμπικαρισθ, νά διασφαλισθ καί νά περιχαρακωθ ψιστος καί θεοφιλέστατος πί τς γς θεσμός το Μοναχισμο. Διότι, ταν Μοναχισμός στήν πρξι γιαίνη, ατό εναι τό καλύτερο λεξικέραυνο γιά λην τήν κκλησία. Καί δόξα τ Θε πού πάρχουν πολλοί - καί νά εχώμεθα νά αξάνουν - μοναχοί καί μοναχές πού πάξια κπροσωπον τό γγελικό τάγμα τν Μοναχν, γιατί, πως διδασκώμεθα καί πό τή κκλησιαστική στορία, ατοί θά ναπληρώσουν τό στέρημα μν τν πολοίπων...!  
 ρχιμανδρίτης ρσένιος Κατερέλος
γούμενος . Μονς γίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

( συνέντευξις δόθη στόν πρωτοσύγγελο π. ωήλ Κωνστάνταρο στόν ραδιοφωνικό σταθμό τς . Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανς & Κονίτσης τήν 14 – 07 – 2014)
Διαβάστε και το Μέρος Α΄ και Μέρος Β΄

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)