Σχόλιο σε θλιβερό επισκοπικό οικουμενιστικό ολίσθημα

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29^η Ιανουαρίου 2015

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΘΛΙΒΕΡΟ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ

    Με θλίψη και ανησυχία διαπιστώνουμε, ότι η παναίρεση του Οικουμενισμού, όχι μόνον δεν περιστέλλεται, αλλά αντιθέτως εξαπλούται και μάλιστα με καλπάζοντες ρυθμούς όλο και περισσότερο μέσα στον χώρο της Εκκλησίας.Το δηλητήριο της αιρέσεως, όπως και άλλοτε έχουμε σημειώσει, έχει δυστυχώς κατωρθώσει να διαποτίσει και διαβρώσει Ορθόδοξες συνειδήσεις, όχι τυχαίων πιστών, αλλά πολλών ιεραρχών μας, μιας πλειάδος ιεραρχών της ελλαδικής Εκκλησίας, εκείνων δηλαδή των οποίων βασική αποστολή είναι η καταπολέμηση της αιρέσεως.

Όλο και περισσότεροι ιεράρχες μας εμφανίζονται πρόθυμοι να σύρουν το οικουμενιστικό άρμα του ολέθρου. Τούτο δε είναι επόμενο να συμβαίνει, αφού η διοικούσα Εκκλησία δεν φαίνεται πρόθυμη, να καταδικάσει συνοδικά την αίρεση και στη συνέχεια να αποδώσει ευθύνες για λόγους και πράξεις ιεραρχών μας, που ισοδυναμούν ουσιαστικά με προδοσία της πίστεως, αλλά αντιθέτως παραμένει απαθής, αδιάφορη και άφωνη. Όταν όμως δεν εφαρμόζονται οι Ιεροί Κανόνες και οι παραβάτες παραμένουν ατιμώρητοι, τότε είναι επόμενο και οι ίδιοι να αποθρασύνονται σε άλλες μεγαλύτερες παραβάσεις, αλλά επί πλέον να εμφανίζονται και άλλοι νεώτεροι ιεράρχες, πρόθυμοι να μιμηθούν τους παλαιοτέρους, με αποτέλεσμα να οδηγούμεθα σε μια χαώδη κατάσταση.

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από ένα πρόσφατο γεγονός, το οποίο ελύπησε και σκανδάλισε υπερβαλλόντως τον πιστό Ορθόδοξο λαό μας και προκάλεσε πολλά δυσμενή σχόλια στο διαδίκτυο. Πρόκειται για την συμμετοχή και εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου, σε παπική εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης στις 13 Ιανουαρίου ε.ε. στην Αθήνα. Διοργανωτής το «Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Επιστημών», όργανο του παπικού «μοναχικού» τάγματος των εν Αθήναις Ιησουιτών. Τίτλος της εκδήλωσης: «Για μια Εκκλησία φτωχή και των φτωχών». Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε το ομώνυμο με τον τίτλο της εκδήλωσης, βιβλίο του αιρεσιάρχη πάπα Φραγκίσκου του Α΄. Στην παρουσίαση έλαβαν μέρος ο παπικός ιησουίτης «ιερέας» κ. Θεόδωρος Κοντίδης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριοςκαι ο συγγραφέας κ. Σταύρος Ζουμπουλάκης. Όπως φάνηκε από το σχετικό βίντεο, που ανέβηκε στο διαδίκτυο, πρώτος έλαβε το λόγο ο παπικός «κληρικός», ο οποίος παρουσίασε τους δύο κύριους ομιλητές. Κατόπιν έλαβε το λόγο ο Σεβασμιώτατος Αργολίδος, ο οποίος κατ’ αρχήν εξήγησε τους λόγους, που τον οδήγησαν στην απόφαση να παραβρεθεί στην εν λόγω βιβλιοπαρουσίαση και να ομιλήσει, διότι φαίνεται, ότι ήδη είχαν εγερθεί δυσμενή σχόλια, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η συμμετοχή του σ’ αυτή. Όπως ανέφερε: «Με μαγνήτισε ο τίτλος του βιβλίου του Πάπα Φραγκίσκου... Με άγγιξε βαθειά, γιατί διέκρινα ότι πολλά πράγματα με εκφράζουν. Ακολούθησε η πρόσκληση του αγαπητού μου Σταύρου (Ζουμπουλάκη). Δίστασα γιατί ένιωσα ότι μπαίνω σε βαθειά νερά. Οι δισταγμοί μου κάμφθηκαν χάρις στην αγάπη και εκτίμηση που τρέφω στον αγαπητό μου φίλο Σταύρο».

 Ισχυρίζεται ο Σεβασμιώτατος ότι τον «μαγνήτισε» και τον «άγγιξε βαθειά» ο τίτλος του βιβλίου. Ο τίτλος όντως είναι πολύ ελκυστικός και σαγηνευτικός, διότι οδηγεί την σκέψη μας πίσω στο παρελθόν, στην ένδοξη εκείνη εποχή των αποστολικών χρόνων και αργότερα των διωγμών, που η Εκκλησία ήταν μεν πολύ φτωχή σε υλικά μέσα, αλλά πολύ πλούσια σε αρετή και αγιότητα. Τότε που η Εκκλησία ανέδειξε εκατομμύρια αγίους, ιεράρχες και μάρτυρες. Μπορεί όμως ένας Ορθόδοξος ιεράρχης, που υποτίθεται διαθέτει μια στοιχειώδη διάκριση και μια στοιχειώδη πνευματική ωριμότητα, να μαγνητίζεται και να παρασύρεται από ελκυστικούς και σαγηνευτικούς τίτλους και να αδυνατεί να εισέλθει στο βάθος και στην ουσία των πραγμάτων; Στο γεγονός δηλαδή, ότι αυτή η «εκκλησία», για την οποία γίνεται λόγος στο βιβλίο δεν είναι καν «εκκλησία», αλλά αίρεση;Στο γεγονός ότι αυτή η «εκκλησία», δεν είναι φτωχή, όπως θέλει να την παρουσιάσει ο συγγραφέας, αλλά πάμπλουτη, που διαθέτει  τράπεζες «Αγίου Πνεύματος», οι οποίες μάλιστα ευθύνονται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, πράγμα που την καθιστά ακόμη περισσότερο ένοχη έναντι της Θείας και ανθρώπινης δικαιοσύνης; Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις, που μας δίδει πάνω στο θέμα αυτό ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, σε μια σχετικά πρόσφατη, (13.11.2013), δημοσιευθείσα πολυσέλιδη επιστολή του προς τον Πάπα Φραγκίσκο τον Α΄: «Αλησμόνητες είναι οι διαμαρτυρίες εναντίον του Βατικανού για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και για τις διασυνδέσεις με την Κόζα Νόστρα των οικονομικών υπηρεσιών της αυτοτιτλοφορουμένης ως δήθεν Αγίας Έδρας, που αποκάλυψε η Ιταλική Δικαιοσύνη. Στο φως έρχονται ολοένα και περισσότερες έρευνες, που δείχνουν ότι ο Παπισμός συνιστά στην ουσία σε επίπεδο ανώτατης διοίκησης μία εγκληματική οργάνωση, λίαν επικίνδυνη για την ανθρωπότητα. Η λειτουργία λ.χ. της τράπεζας του Βατικανού διευκολύνει το ξέπλυμα χρημάτων, υποστηρίζουν οι υπεύθυνοι μίας τριετούς έρευνας για την εν λόγω τράπεζα, σύμφωνα με εμπιστευτικά έγγραφα, τα οποία επικαλούνται δύο ιταλικές εφημερίδες. Ωστόσο, πιο τεκμηριωμένη είναι η καταγγελία της Κάρεν Χιούντες, η οποία εργαζόταν επί είκοσι συναπτά έτη στην νομική υπηρεσία της Παγκόσμιας Τράπεζας και από την οποία απολύθηκε, όταν κατήγγειλε μία μεγάλη απάτη στην Ινδονησία! Η πρώην νομικός σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας σε μία πρόσφατη συνέντευξη σε αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο υποστήριξε ότι ο παγκόσμιος πλούτος μίας ομάδας απατεώνων μεγαλοτραπεζιτών καταλήγει στο Βατικανό. Στο συμπέρασμα αυτό, όπως χαρακτηριστικά τόνισε, κατέληξε, όταν κατάφερε να ακολουθήσει την οδό του χρήματος, η οποία defacto οδηγεί στο Βατικανό.Οι καταγγελίες της φέρνουν στο νου μας τις αποκαλύψεις για τις διασυνδέσεις του Βατικανού με την εγκληματική οργάνωση, που κρυβόταν πίσω από τη τεκτονική στοά P2, καθώς και με τη μαφία! Η οργάνωση opusdei των Ιησουϊτών είναι γνωστό πλέον ότι όχι μόνο ελέγχει το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά βρίσκεται επικεφαλής και του ισχυρού σιωνιστικού κλαμπ των μεγαλοτραπεζιτών, που έχει ως έδρα την Ελβετία, είπε ξεκάθαρα η Κάρεν Χιούντες!».

 Δεν άκουσε τίποτε και δεν πληροφορήθηκε ποτέ ο Σεβασμιώτατος, ποιός τέλος πάντων είναι στην πραγματικότητα ο συγγραφεας του βιβλίου, που πήγε να προβάλει στην εκδήλωση; Για το πραγματικό πρόσωπο του συγγραφέος, μας δίδει αποκαλυπτικές πληροφορίες στην ως άνω μνημονευθείσα επιστολή του, προς τον «επιστήθιο φίλο του μεγαλοτραπεζίτη Ροκφέλερ», Πάπα Φραγκίσκο τον Α΄, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας. Γράφει τα εξής, εξ’ ίσου, συγκλονιστικά: «Εσείς, Εκλαμπρότατε, ο τότε ‘έπαρχος’ Αργεντινής για την Societas Jesu (Τάγμα Ιησουϊτών) Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και σήμερα Φραγκίσκος Α΄  σχετιζόσασταν άμεσα με την απαγωγή και τα βασανιστήρια των Ιησουϊτών Ορλάντο Γιόριο και Φρανσίσκο Γιάλικς από την στρατιωτική χούντα τον Μάϊο του 1976. Το ίδιο θέμα ανέφερε και η γνωστή εφημερίδα Los Angeles Times την 1/4/2005, όπου περιεχόταν και η πληροφορία ότι ο Ιησουΐτης Ορλάντο Γιόριο Σας κατηγόρησε ευθέως, τον τότε έπαρχο του Τάγματος Χόρχε Μπεργκόλιο, ότι κυριολεκτικά τον παραδόσατε στα τάγματα θανάτου της Χούντας, αρνούμενος να προσφέρετε κάλυψη στον ίδιο και στον Ιησουΐτη Γιάλικς ενώπιον του καθεστώτος για το κήρυγμά τους στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άϊρες. Τον ίδιο χρόνο η γνωστή δικηγόρος Μύριαμ Μπρέγκμαν κατέθεσε μήνυση εναντίον Σας, του Καρδιναλίου Χόρχε Μπεργκόλιο και νυν Φραγκίσκου, με την κατηγορία της συνομωσίας με την εγκληματική χούντα του στρατηγού Βιντέλα, κατηγορία που επανέλαβαν το 2010 οι επιζώντες του βρώμικου πολέμου της στρατιωτικής Χούντας της Αργεντινής, όπως προβλήθηκε στην Εφημερίδα El Mundo. Κατά την πορεία της δίκης, που ξεκίνησε μετά την μήνυση της Μύριαμ Μπρέγκμαν, Εσείς, ο Καρδινάλιος Μπεργκόλιο, αρνηθήκατε να παραστείτε σε ανοικτή δική και οι απαντήσεις Σας, όταν τελικά καταθέσατε, ήταν γεμάτες υπεκφυγές και αοριστίες. […] Το 2006 ο Αργεντινός δημοσιογράφος Οράσιο Βερμπίτσκι στο βιβλίο του ‘Σιωπή’ Σας καταγγέλει, τον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και νυν Φραγκίσκο Α΄, ως άμεσο συνεργάτη της χούντας του Βιντέλα, βασιζόμενος στις προσωπικές μαρτυρίες πέντε παπικών ‘κληρικών’, από τους οποίους αφαιρέσατε ως ο τότε ‘επίσκοπος’ Μπουένος Άϊρες και ‘έπαρχος’ Αργεντινής της ‘Εταιρείας του Ιησού’ Μπεργκόλιο, την άδεια για άσκηση ιεραποστολικού έργου στις παραγκουπόλεις του Μπουένος Άϊρες, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην Χούντα του Βιντέλα να τους συλλάβουν. Είναι σημαντική η πληροφορία, που δίνει η γνωστή δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα Μύριαμ Μπρέγκμαν και που στηρίζεται στις καταθέσεις των Ιησουϊτών Γιόριο και Γιάλικς, ότι, μετά τα βασανιστήρια στις φυλακές της Χούντας, τους έρριξαν από ελικόπτερο, για να τους δολοφονήσουν, αλλά αυτοί επέζησαν για να διηγούνται τα κατορθώματα και την ‘αγάπη’ Σας, του εμφανιζομένου ως ανθρωπιστού κ. Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και νυν Φραγκίσκου Α΄. […] Η ημερήσια εφημερίδα ‘Η Ελλάδα αύριο’ της 15ης έως και 17ης Μαρτίου 2013 κατέρριψε την προπαγάνδα του Βατικανού για Σας, Εκλαμπρότατε, με πρωτοσέλιδο κύριο θέμα της, το οποίο τεκμηρίωνε με φωτογραφίες, έγγραφα και πολυσέλιδο ρεπορτάζ ότι Εσείς, Εκλαμπρότατε, ήσαστε ο αγαπημένος της μυστικής Αμερικανικής υπηρεσίας CIA και του ανθέλληνος υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρυ Κίσσινγκερ κατά την εποχή, την οποία κηρύχθηκε δικτατορία στην Αργεντινή κατά την δεκαετία του 1970, υπό τον στρατηγό Χόρχε Βιντέλ, ο οποίος το 1985 καταδικάσθηκε σε ισόβια κάθειρξη».

 Θα έπρεπε λοιπόν ο Σεβασμιώτατος κ. Νεκάριος, πριν αποφασίσει να λάβει μέρος σ’ αυτή την εκδήλωση, να λάβει υπ’ όψιν του όλες τις παρά πάνω συγκλονιστικές αποκαλύψεις, ώστε να έχει μια σφαιρική, αντικειμενική και ολοκληρωμένη γνώση του αντικειμένου, που εκλήθη να παρουσιάσει. Έπρεπε να ερευνήσει λεπτομερέσετερα γύρω από το πρόσωπο του συγγραφέως και γύρω από την δήθεν «φτωχή εκκλησία», που εκλήθη να προβάλει. Και, αν ακόμη τον μαγνήτισε ο τίτλος του βιβλίου, θα έπρεπε να τον απωθήσει το όνομα του συγγραφέως. Μπορεί να μας εξηγήσει, πότε στο παρελθόν «μαγνήτιζαν» τους αγίους και θεοφόρους Πατέρες της Εκκλησίας μας συγγράμματα των αιρετικών; Μπορεί να μας πει, πως αντιμετώπισε ο Μέγας Αθανάσιος το φιλοσοφικότατο έργο του Αρείου «Θάλεια»; Μήπως, επειδή προφανώς και τον Μ. Αθανάσιο εξέφραζαν κάποιες απόψεις του Αρείου, μπήκε στη διαδικασία «να μπει σε βαθειά νερά»,για να το προλογίσει και να το συστήσει στους Ορθοδόξους; Όχι βέβαια!

Στη συνέχεια επιχειρεί να αναλύσει την κατ’ αυτόν «ποιμαντική» σπουδαιότητα του παπικού βιβλίου: «Το βιβλίο έχει και ένα ποιμαντικό περιεχόμενο. Ήθελα να το προσεγγίσω από αυτή την οπτική γωνιά. Πως δηλαδή βλέπει ένας ορθόδοξος Επίσκοπος και ποιμένας, αυτά που λέει, κηρύττει και πράττει ένας καθολικός ποιμένας και επίσκοπος και δη ο προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας Πάπας Φραγκίσκος»! Απορούμε και εκπλησσόμεθα, πως είναι δυνατόν ένας Ορθοδοξος Επίσκοπος, να ομιλεί για ποιμαντική ενός αιρετικού και να διακρίνει στο σύγγραμμα ενός αιρεσιάρχη «ποιμαντικό περιεχόμενο»! Σας ερωτούμε Σεβαμιώτατε: Υπάρχει ποιμαντική,(με την Ορθόδοξη σημασία του όρου), μέσα στην αίρεση; Πως μπορεί να υπάρχει ποιμαντική μέσα στην αίρεση, όταν δεν υπάρχει σωτηρία; Στην αίρεση μία μόνο ποιμαντική υπάρχει, Σεβαμιώτατε, η ποιμανική, που οδηγεί όχι στην σωτηρία, αλλά στην απώλεια. Τουλάχιστον αυτή την στοιχειώδη γνώση, που την γνωρίζουν ακόμη και οι πρωτοετείς φοιτητές της Θεολογίας, θα έπρεπε να την γνωρίζετε. Μ’ αυτά που είπατε, έτσι όπως τα είπατε, δείχνετε,ή ότι δεν γνωρίζετε τι είναι ποιμαντική, ή ότι δεν θεωρείτε τον Παπισμό ως αίρεση, αλλ’ ως αληθή Εκκλησία. Και μάλλον το δεύτερο πρέπει να συμβαίνει, αν κρίνουμε απ’ όσα είπατε στη συνέχεια, όπου ονομάσατε τον Πάπα Φραγκίσκο ως «καθολικό ποιμένα και επίσκοπο και δη προκαθήμενο της Καθολικής Εκκλησίας». Ειλικρινά λυπούμεθα Σεβαμιώτατε γι’ αυτή την απαράδεκτη και αντορθόδοξη διακήρυξή σας. Λυπούμεθα, διότι απεμπολείτε τον όρο «Καθολική» από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και τον χαρίζετε στους αιρετικούς παπικούς. Λυπούμεθα, διότι αναγνωρίζοντας τον Παπισμό ως Εκκλησία, ακυρώνετε συνοδικές αποφάσεις δέκα αιώνων, που καταδίκασαν τον Παπισμό ως αίρεση και τον απέκοψαν από το σώμα της Εκκλησίας. Λυπούμεθα διότι, χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνεσθε, ακολουθείτε την κακόδοξη οικουμενιστική θεωρία περί Μιάς, αλλά ταυτόχρονα και «διηρημένης Εκκλησίας!

Κατόπιν ο Σεβασμιώτατος πέφτει σε άλλο ολίσθημα. Κάνει μια ανεπίτρεπτη σύγκριση μεταξύ των «κακών ποιμένων», (προφανώςτης Ορθοδόξου Εκκλησίας μας), με αυτούς της παπικής παρασυναγωγής: «Αυτή την ξεκάθαρη εντολή του Χριστού “ποίμενε τα πρόβατά μου”, στο διάβα της ιστορίας, αρκετοί ποιμένες της Εκκλησίας την έχουν λησμονήσει και αντικαταστήσει με άλλα πράγματα … και ο λαός μένει αποίμαντος. Αρκεί κανείς να διαβάσει τον λόγο του Πάπα προς την Κουρία που αριθμεί τα δεκαπέντε νοσήματα που την έχουν προσβάλει (σ.σ. την Εκκλησία!!!). Ένα κείμενο εκπληκτικό, ρωμαλέο, αληθινό, ανυπόκριτο, που καλεί σε αυτοκριτική και μετάνοια»! Κατ’ αρχήν, πρέπει να τονίσουμε το γεγονός, ότι δεν νοσεί μόνον η Κουρία, αλλά πρίν από την Κουρία, ο ίδιος ο Πάπας και ολόκληρος ο Παπισμός, όπως φάνηκε ξεκάθαρα από τα αποκαλυπτικά αποσπάσματα της επιστολής του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς, που μνημονεύσαμε παρά πάνω. Φαίνεται, ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει ο Σεβασμιώτατος, τι εστί Παπισμός, τι κατ’ ουσίαν είναι ο Παπισμός. Ότι δηλαδή εδώ δεν πρόκειται μόνον για μια φοβερή αίρεση, με πλήθος αιρετικών διδασκαλιών, αλλά για ένα κοσμικό κράτος (και με σαφή ανθελληνική πολιτική), για ένα κράτος που έχει εκφυλιστεί σε μια κοσμική εγκληματική οργάνωση και ενοχοποιημένο για πλήθος ηθικών σκανδάλων (παιδεραστίες, ομοφυλοφιλίες, κ.λ.π.), ων ουκ έστιν αριθμός. Ως σύνολο νοσεί ο Παπισμός, από τον Πάπα μέχρι το τελευταίο παπαδάκι του παπικού ιερατείου και μέχρι τον τελευταίο οπαδό του. Αλλά γιατί νοσεί ο Παπισμός; Ο Παπισμός νοσεί, επειδή ακριβώς δεν είναι Εκκλησία! Επειδή νοσεί στο δόγμα, επόμενο είναι να νοσεί και στο ήθος, αφού ήθος και δόγμα, πίστη και ζωή, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, έτσι ώστε η νόσος από το δόγμα να μεταφέρεται μοιραία και αναπόφευκτα και στο ήθος. Επομένως, ματαίως ο Πάπας προσπαθεί, να οδηγήσει την Κουρία «σε αυτοκριτική και μετάνοια», διότι η αληθινή μετάνοια, που είναι ο στόχος της ορθόδοξης, της μόνης αληθούς ποιμαντικής, βιούται μόνον μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ως καρπός του Αγίου Πνεύματος και ποτέ μέσα στην αίρεση. Εκτός της Εκκλησίας ούτε αληθινή ποιμαντική υπάρχει, ούτε αληθινή μετάνοι! Έπρεπε λοιπόν ο Πάπας, πριν να καλέσει την Κουρία «σε αυτοκριτική και μετάνοια», να καλέσει τον εαυτό του «σε αυτοκριτική και μετάνοια», σύμφωνα με τον λόγο της Γραφής: «ιατρέ θεράπευσον σεαυτόν» (Λουκ. 4,23). Και επίσης: πρώτα πρώτα έπρεπε να μετανοήσει για όλες τις αιρετικές διδασκαλίες, που επεσώρευσε ο Παπισμός δια μέσου των αιώνων και να επιστρέψει στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Στη συνέχεια δε, αφού κάνει μια εις βάθος αυτοκριτική, στον εαυτό του και συνειδητοποιήσει «πόθεν πέπτωκε» (Αποκ. 2,5), να μετανοήσει εμπράκτως για όσες άλλες βαρύτατες αμαρτίες διέπραξε κατά τον χρόνον της παραμονής του ως καρδιναλίου στην Αργεντινή.

      Δεν αγνοούμε βέβαια, ότι και μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν πολλοί ποιμένες, που νοσούν με πολλές πνευματικές αρρώστιες. Που δεν είναι αληθινοί ποιμένες, αλλά μισθωτοί. Δεν επιτρέπεται όμως να τους τσουβαλιάζουμε στο ίδιο τσουβάλι με τους αιρετικούς, απλούστατα, διότι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά των μεν από τους δε, την οποία φαίνεται να αγνοεί ο κ. Νεκτάριος. Η διαφορά είναι η εξής: Ότι οι ανάξιοι ποιμένες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, νοσούν μεν και έχουν ανάγκη θεραπείας, επειδή όμως βρίσκονται μέσα στο πνευματικό νοσοκομείο, που λέγεται Ορθοδόξη Εκκλησία, έχουν ελπίδα θεραπείας, εάν μετανοήσουν πραγματικά. Αντίθετα οι αιρετικοί, («ποιμένες» και λαός), δεν έχουν καμιά ελπίδα θεραπείας και σωτηρίας, εφ’ όσον παραμένουν στην αίρεση, ευρισκόμενοι εκτός του πνευματικού νοσοκομείου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ο Σεβασμιώτατος πριν να κλείσει την ομιλία του και προβλέποντας τις αντιδράσεις των «επικριτών» του, προσπάθησε να δικαιολογήσει τη συμμετοχή του στην βιβλιοπαρουσίαση, συγκρίνοντας τον εαυτό του με τον Μέγα Βασίλειο, ο οποίος είχε ερανιστεί στα έργα του κείμενα του Ωριγένη! Θέλει να λησμονεί όμως ο Σεβασμιώτατος, ότι τον 4ο αιώνα, που έζησε Μέγας Βασίλειος, ο Ωριγένης και τα έργα του εκκλησιαστικού αυτού συγγραφέως της αρχαίας Εκκλησίας, δεν είχαν καταδικασθεί ακόμη, αλλά μετά από τριακόσια χρόνια, στην 5^η Οικουμενική Σύνοδο το 653!  Αντίθετα, ο αιρεσιάρχης Πάπας και ο Παπισμός είναι επίσημα καταδικασμένοςαπό πλήθος Συνόδων, αρχής γενομένης από την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο, το 879-880, επί μεγάλου Φωτίου.

Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, εκφράζουμε και πάλι την θλίψη μας για την άστοχη και επιπόλαιη ενέργεια του Σεβασμιωτάτου και καλούμε την διοικούσα Εκκλησία να καλέσει σε μετάνοια τον δεινώς ολισθήσαντα ιεράρχη. Και μόνο το γεγονός ότι ο συγγραφέας του βιβλίου, που εκλήθη να παρουσιάσει, είναι ένας αιρεσιάρχης, αυτό και μόνον έπρεπε να ήταν αρκετό γι’ αυτόν, ώστε να αρνηθεί την συμμετοχή του. Τώρα που υπάρχουν επί πλέον τόσα άλλα επιβαρυντικά στοιχεία, όταν δηλαδή εδώ πρόκειται περί ενός προσώπου διαβεβλημένου παγκοσμίως και βεβαρυμένου με πολλές αμαρτίες, περί ενός πρόσωπου, το οποίο προσφάτως εξύβρισε δημοσίως την αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας ως «ασθενή», τότε, πόσο περισσότερο θα έπρεπε να αρνηθεί τη συμμετοχή του αυτή; Έπρεπε να αναλογισθεί το σκάνδαλο, που θα προέλθει από μια τέτοια συμμετοχή. Δεν τον συγκλονίζει ο φοβερός λόγος του Κυρίου μας, για όσους προκαλούν σκάνδαλα: «Ος δ’ αν σκανδαλίσει ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ, ίνα κρεμασθή μύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τω πελάγει της θαλάσσης» (Ματθ.18,6); Δεν τον συγκλονίζει το γεγονός, ότι με την παρουσία του αυτή αμνήστευσε, έστω ακουσίως, την επαίσχυντη δράση της Ουνίας στη μαρτυρική μας χώρα, με επικεφαλής τον κ. Δημήτριο Σαλάχα και το «μοναχικό τάγμα» της Παμμακαρίστου; Έπρεπε τέλος να αναλογισθεί τις φρικτές υπόσχέσεις, που έδωσε την ώρα της χειροτονίας του ως Επισκόπου, ότι οφείλει να υπερασπίζεται την Ορθόδοξη πίστη και δεν θα παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από αυτή. Ας ευχηθούμε να είναι το τελευταίο θλιβερό γεγονός των ανεπίτρεπτων οικουμενιστικών ανοιγμάτων, η συμμετοχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αργολίδος στην αιρετική αυτή εκδήλωση!       

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των παραθρησκειών