Ηρακλής Ρεράκης, Ιδεοληπτικός πόλεμος εναντίον του Συμβόλου του Σταυρού, με πρόσχημα τους μετανάστες

Ιδεοληπτικός πόλεμος εναντίον του Συμβόλου του Σταυρού, με πρόσχημα τους μετανάστες

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι ορισμένοι πολιτικοί έχουν ξεκινήσει έναν αδυσώπητο θρησκευτικό πόλεμο, όχι, φυσικά, κατά των θρησκειών και των χριστιανικών ομολογιών,

αλλά μόνον και αποκλειστικά, κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στόχος τους είναι τα ορθόδοξα -και μόνον αυτά- θρησκευτικά, ο Ιερός Κλήρος,  η θέση της Εκκλησίας στη Δημόσια ζωή της χώρας, τα ορθόδοξα Σύμβολα, με πρώτο, τον Τίμιο Σταυρό.

Επειδή, μάλιστα, έχουν δοκιμάσει και διαπιστώσει ότι με το παρόν Σύνταγμα δεν μπορούν να πετύχουν τα αντιχριστιανικά τους σχέδια, επιχειρούν, με συγκεκριμένες προτάσεις, που έχουν καταθέσει στη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, να αλλάξουν ορισμένα άρθρα του, με βασικό προσανατολισμό τη θέσπιση της θρησκευτικής ουδετερότητας της χώρας.

Λόγω της μη δημοκρατικής νοοτροπίας τους, ούτε καν λαμβάνουν υπόψη, αλλά, αντίθετα, περιφρονούν το γεγονός ότι οι Έλληνες, στη μεγάλη τους πλειονότητα, είναι ορθόδοξοι, διότι, στη δική τους μαρξιστονεοταξική ιδεολογία, δεν φαίνεται να ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας.

 Δεν θα εξετάσουμε στο παρόν άρθρο, τα παραπάνω θέματα, διότι έχουμε ήδη ασχοληθεί παλαιότερα. Θα μείνουμε μόνο σε ένα από αυτά, εκείνο που αφορά στο μέτωπο που έχουν ανοίξει οι ως άνω πολέμιοι, κατά των Συμβόλων της Εκκλησίας και, ιδιαίτερα, κατά του Σταυρού.

Είναι εμφανές ότι δεν σέβονται τον Σταυρό, διότι, καταρχάς, δεν σέβονται τους Χριστιανούς, που τον τιμούν και τον προσκυνούν, προπαντός, όμως, διότι, ίσως, δεν ξέρουν ή δεν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν, γιατί τον τιμούν οι Χριστιανοί.

Η ύψωση του Σταυρού σε διάφορα σημεία της χώρας, που ξενίζει τους ανιστόρητους πολέμιους του Σταυρού, αποτελεί διαχρονικά μια τιμητική ενέργεια, με την οποία οι Χριστιανοί δείχνουν την πίστη, την ευσέβεια και την ευχαριστία τους προς τον Χριστό που ανέβηκε σε αυτό το ξύλο και έχυσε το λυτρωτικό Του αίμα υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.

Η ύψωση Σταυρού στη Μυτιλήνη θεωρήθηκε, ως εσκεμμένη ενέργεια, ασέβεια, πρόκληση και επίδειξη ισχύος έναντι των μεταναστών, από την πλευρά μιας μερίδας εντοπίων Χριστιανών.

Την ερμηνεία αυτή, βέβαια, δεν την έδωσαν οι ίδιοι οι μετανάστες, αλλά οι αυτόκλητοι υποστηρικτές τους στο νησί καθώς και κάποιες ΜΚΟ που έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα στο χώρο των μεταναστών.

Αυτοί, κατά πάσα πιθανότητα, χρησιμοποιούν τους μετανάστες, ως πρόσχημα, για να προβάλουν ή να επιβάλουν τις δικές τους θέσεις και, πιο πολύ, επειδή οι ίδιοι δεν θέλουν ούτε ανέχονται να βλέπουν τον Σταυρό!!! 

Τα επιχειρήματα που θέτουν οι πολέμιοι κατά του Σταυρού δείχνουν ότι δεν γνωρίζουν την Ορθόδοξη πίστη και διδασκαλία ούτε τη θέση και την αξιακή σημασία των ορθόδοξων Συμβόλων στη ζωή των Χριστιανών.

Για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, το Σύμβολο της πίστεώς τους, ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός του Χριστού, που τιμούν και θέλουν να υψώνουν και να δοξάζουν, σημαδεύ­ει τα πάντα στη ζωή τους και στη ζωή της Εκκλησίας τους. Όλα όσα γίνονται στην Εκκλησία και στη ζωή των ευσεβών Χριστιανών, αρχίζουν, προχωρούν και σφραγίζονται  με τον Σταυρό.

Όπως έγραφε ο Μακαριστός Γέροντας Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους († 2014), «ο Σταυρός είναι ο αναφαί­ρετος σύντροφος της ζωής του Χριστιανού και της ζωής της Εκκλησίας και η ουσία της Ορθοδόξου πίστεως και της χριστιανικής ζωής». Γι αυτό, κατά τον Γέροντα, «δύο τρόποι ζωής υπάρχουν, ο τρόπος ο μη σταυρικός και ο τρόπος ο σταυρικός. Και ο μη σταυρικός είναι ο τρόπος του εγωισμού, ο κοσμικός, ο τρόπος του ανθρωποκεντρισμού, ο τρό­πος, κατά τον οποίο ο άνθρωπος ζει με τον εαυτό του και όχι με τον Θεό και τον αδελφό του».

Ο Σταυρός αποτελεί το προσφιλέστερο σύμβολο της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστεως, λατρείας και ζωής. Σταυρός υπάρχει στα σπίτια, στα αυτοκίνητα, στους τόπους εργασίας. Σταυρό κάνουμε, όταν φεύγουμε από το σπίτι μας, όταν τρώμε, όταν κοιμόμαστε, όταν ξυπνούμε, σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας, όταν παρακαλούμε ή ευχαριστούμε τον Θεό, όταν τον ευλογούμε στους ναούς. Ο Σταυρός αποτελεί οντολογικό στοιχείο της ζωής του ανθρώπου και γι’ αυτό, για κανένα λόγο δεν μπορεί, ούτε θα μπορέσει κανείς, να τον αφαιρέσει, ως σύμβολο που είναι, από τη ζωή τις δράσεις και τις πράξεις λατρείας, τιμής και ευσέβειας του ορθόδοξου ελληνικού λαού.

Ο Χριστιανός, κατά τον Απόστολο Παύλο, καυχάται μόνον για ένα λόγο, για τον Σταυρό του Κυρίου. Η χριστιανική πίστη και διδασκαλία είναι σταυρική και, συνεπώς, ο Χριστιανός δεν μπορεί να την αρνηθεί, διότι είναι σαν να αρνείται την ίδια τη ζωή και την ύπαρξή του. Ο θεολογικός συμβολισμός του Σταυρού αγγίζει την οντολογία του ανθρώπου.

 Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σημειώνει για τον Τίμιο Σταυρό: «Ο Σταυρός καταστρέφει τη φθορά και τον θάνατο. Περιέχει την αιώνια ζωή και ευλογία, είναι το θείο τρόπαιο κατά των ορατών και αοράτων εχθρών του Χριστιανού. Με τον Σταυρό του Χριστού αποκτάται η ελευθερία του ανθρώπου. Ο Σταυρός φυγαδεύει, διαπομπεύει και ντροπιάζει τον αρχέκακο διάβολο, διακηρύσσει την ήττα και τη συντριβή του».

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, επίσης, αναφέρει για τον Σταυρό: «Κάθε πράξη και κάθε θαυματουργία του Χριστού είναι πολύ μεγάλη και θεία και αξιοθαύμαστος, αλλά, πιο αξιοθαύμαστο από όλα, είναι ο Τίμιος Σταυρός Του. Διότι, με τίποτα άλλο δεν έχει καταργηθεί ο θάνατος και δεν έχει χαρισθεί ως δώρο η Ανάσταση, δεν ανοίχθηκαν οι πύλες του παραδείσου, παρά μόνον με τον Σταυρό του Κυρίου. Με αυτόν αναγνωρίζονται και ξεχωρίζουν οι πιστοί από τους απίστους. Αυτός είναι η ασπίδα, το όπλο, το σύμβολο της νίκης κατά του Διαβόλου, η σφραγίδα, το στήριγμα, η βακτηρία, το ραβδί των ασθενών, η απόκρουση όλων των κακιών, ο πρόξενος όλων των αγαθών, το ξύλο της αιωνίου ζωής».

Ο μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ (†1979), επίσης, σημειώνει: «Ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία του Σταυρού. Κάνουμε το σημείο του Σταυρού, για να δείξουμε την υποταγή μας στον Κύριο. Ανήκουμε στον Εσταυρωμένο. Με τον σταυρικό του Θάνατο, κατέστρεψε τον θάνατο. Υμνούμε και δοξάζομε το μακάριο ξύλο, το ξύλο της ζωής το καινό, που επάνω σ’ αυτό απέθανε ο βασιλεύς της δόξης, για να σκορπίσει αιώνια ζωή σ’ ολόκληρη την κτίση».

Για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, «το ξύλον του Σταυρού είναι ένα παντοτινά δοξασμένο ξύλο, το ίδιο το ξύλο της Ζωής, που κατέστρεψε τη φθορά και κατάργησε τον θρήνο του θανάτου. Ο Σταυρός είναι η σφραγίδα της σωτηρίας, σημείο δυνάμεως και νίκης. Όχι ένα απλό σύμβολο, αλλά αυτή η δύναμη, το θεμέλιο της σωτηρίας».

Και ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς σημειώνει: «Όταν ο άνθρωπος, στ’ αλήθεια, αγωνίζεται να απαρνηθεί τον εαυτό του, να ακο­λουθεί τον Χριστό,  να σηκώνει τον Σταυρό Του, τότε, αληθινά, λαμβάνει, από τον Κύριο Ιησού Χριστό, τη θεία δύναμη. Διότι, όπως έχει λεχθεί, ο Σταυρός «ημίν τοις σωζομένοις δύναμις Θεού εστί» (Α΄ Κορ. 1, 18)».

Καλό θα ήταν, επομένως, να γνωρίζουν οι πολέμιοι τον στόχο που πολεμούν και τη δύναμη και δυναμική των αντιπάλων τους.

Διότι, αν ήξεραν τι σημαίνει «Σταυρός» για τους Χριστιανούς και αν διέθεταν ελάχιστο δημοκρατικό σεβασμό στους διαφορετικούς, σε σχέση με τους εαυτούς τους, τα πράγματα στην Ελλάδα θα ήταν αλλιώς. 

Ορθόδοξη Αλήθεια, 13.03.2019