13/10/19

Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, Οὐδέποτε ἀπεδέχθην τήν πρότασι τοῦ Μακαριωτάτου περί ἀναγνωρίσεως τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς «Ἐκκλησίας» πού δημιουργήθηκε στήν Οὐκρανία

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ν Πειραιε τ 13 κτωβρίου 2019

Μητροπολίτης Πειραις παντ στήν παρασιώπισι καί διαστρέβλωσι τν θέσεων του στήν Σύνοδο τς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος (12.10.2019)

Προφητάναξ Δαυΐδ προσευχόμενος προτείνει «σύμβασι» καί «συμφωνία» μέ τόν Πανάγιο Θεό λέγων: «Λύτρωσέ με πό συκοφαντίας νθρώπων καί φυλάξω τάς ντολάς σου» (Ψαλμ. 118, 134). διαχρονικός ατός λόγος χει φαρμογή σέ κάθε μετρητή στιγμή το χρόνου. Εναι ξωφρενικό τι ταπεινότητά μου πού μόνος κατά τήν χθεσινή κτακτη Σύνοδο τς εραρχίας μέ θέμα τήν Οκρανική κρίσι, κατέθεσα πολυσέλιδο πόμνημα τό ποο χει δη δημοσιευθε 12/9/2019 μέ τίτλο: «Τό Οκρανικό ζήτημα. ληθής Κανονική θεώρησις. Διαπίστωσις. Λύσις» στά Πρακτικά τς εραρχίας καί ναλύοντας τό νωτέρω πόμνημα μίλησε ρκετή ρα πί τς κανονικς οσίας το θέματος, καταρρίπτων μέ προσφυγή στούς . Κανόνες καί τήν κανονική τάξι τό βάσιμο καί ωλο κανονικς πόρισμα τς Συνοδικς πιτροπς Νομοκανονικν Ζητημάτων πού υοθέτησε πλήρως Μκακαριώτατος ρχιεπίσκοπος θηνν κ.κ. ερώνυμος στήν εραρχία καί εδικώτερα τι δθεν κατά τούς Θ΄ καί ΙΖ΄ . Κανόνες τς γίας Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου, Παναγιώτατος Οκουμενικός Πατριάρχης χει τό προνόμιο τς «κκλήτου προσφυγς» παρά ρχιερέων λων τν λλων κκλησιαστικν Κλιμάτων, ν ατό προδήλως δέν σχύει διότι ο συγκεκριμένοι κανόνες καθιερώνουν παράλληλη δικαιοδοσία στόν ξαρχο τς Διοικήσεως (σημερινό Προκαθήμενο κάθε τελείας Πατριαρχικς Συνόδου) καί στόν Οκουμενικό Πατριάρχη γία ΣΤ΄ Οκουμενική Σύνοδος πικυρώσασα ρισμένως καί νομαστικς τούς κανόνες τς ν Καρθαγέν Συνόδου, πέλυσε γιά πάντα ατό τό θέμα. Συνεπς διευκρίνησα στήν Σύνοδο τς εραρχίας τι χωρίς δωσιδικία καί ρμοδιότητα γία καί ερά Σύνοδος το Οκουμενικο Πατριαρχείου πελήφθη τελεσιδίκων καί ριστικν ποφάσεων κατά τέως κληρικν καί δη λαϊκν τς τελείας Πατριαρχικς Συνόδου τς Ρωσσικς κκλησίας ποκαταστήσασα ατούς καί πομένως ο σχετικές ποφάσεις εναι ΑΚΥΡΕΣ διότι λήφθησαν πό ναρμοδίου ργάνου καί σα χρόνια καί νά περάσουν θά παραμένουν ΑΚΥΡΕΣ, διότι στήν κκλησία το Χριστο δέν σχύει τό De facto λλά μόνο τό De jure. Ατό πιφέρει ς ννομη κανονική συνέπεια τι συγκληθεσα λεγομένη «νωτική Σύνοδος» εναι καί ατή ΑΚΥΡΟΣ διότι παρτίστηκε πό λαϊκά πρόσωπα καί κατά τατα χορήγησι το καθεσττος τς Ατοκεφαλίας σέ ατήν τήν μή ποστατή «κκλησιαστική» Δομή ποβαίνει ΑΚΥΡΟΣ. Κατόπιν ατν τν προδήλων κανονικν κυροτήτων πού προσπαθον κάποιοι νά ντικρούσουν μέ προσφυγή στήν θωμανική αχμαλωσία τς κκλησίας καί στό Ρούμ Μιλλιέτ παρασιωπντες τήν κανονική τς κκλησίας τάξι τν γίων Οκουμενικν Συνόδων, ζήτησα πό τήν ερά Σύνοδο τς κκλησίας τς λλάδος τήν σύγκλησι Πανορθοδόξου Συνόδου γιά τήν πίλυσι το δυσχερεστάτου ατο θέματος πού μπλέκεται δυστυχς γεωπολιτική καί γεωστρατηγική μέ νέργειες πρός λους τούς Προκαθημενους τν Ατοκεφάλων ρθοδόξων κκλησιν. Ταυτοχρόνως μέμφθην τήν Συνοδική πιτροπή πί τν Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικν Σχέσεων διότι οδεμία εσήγησι παρουσίασε στήν Διαρκή . Σύνοδο, στόν Μακαριώτατο Πρόεδρο καί τήν εραρχία τς κκλησίας τς λλάδος γιά τίς πόψεις πί το θέματος τν λοιπν Ατοκεφάλων ρθοδόξων κκλησιν καί τήν προεκτίμησι τν τυχόν συνεπειν γιά τήν νότητα τς κκλησίας, τήν διακοπή τς κοινωνίας μέ τήν κκλησία τς Ρωσσίας καί τήν ναγνώριση π’ Ατς Παλαιοημερολογιτν ν λλάδι. Συγχρόνως πήντησα στόν Πρόεδρο τς πιτροπς τν Νομοκανονικν τι Μητροπολίτης νούφριος δέν εχε καμμία δυνατότητα νά συμπράξει στήν λεγομένη «νωτική Σύνοδο» πως δέν θά εχε Μακαριώτατος ρχιεπίσκοπος θηνν νά συμπράξει μέ τόν ατοτιτλοφορούμενο ς «ρχιεπίσκοπο θηνν» κ. Παρθένιο Βεζυρέα, καθηρημένο Διάκονο τς κκλησίας τς λλάδος.

πομένως πρξα μόνος πού μίλησε πί τς οσίας καί δυστυχς πειδή πεχώρησα πό τήν εραρχία θεωρν τι τελείωσε δέν παρευρέθην κατά τήν σύνταξι το νακοινωθέντος καί κ παραδρομς σως πί το Τύπου τριμελής πιτροπή δέν διευκρίνισε τι κτώ Συνοδικοί Σύνεδροι ζήτησαν τήν ναβολή λήψεως ποφάσεως διά τό δυσχερές το ζητήματος καί ταπεινότης μου μόνον ζήτησε τήν μεση σύγκλησι Πανορθοδόξου Συνόδου, κατά τήν ποίαν Κανονική κκλησία τς Οκρανίας πό τόν Μητροπολίτη νούφριο θά εχε τήν δυνατότητα καί τήν εθύνη νά κκλησιάση τούς καθηρημένους, ναθεματισμένους καί χειροτονήτους ψευδοκληρικούς τν σχισματικν δομν τς Οκρανίας καί νά πιφέρει τήν ερήνευσι στήν πολύπαθη ατή χώρα, φ’ σον σχυρίζεται τι εναι καί πολύτως Ατόνομος πό τήν Ρωσσική κκλησία.
πομένως τά σα ναγράφονται δέν ποδίδουν τήν λήθεια διότι οδέποτε πεδέχθην τήν πρότασι το Μακαριωτάτου περί ναγνωρίσεως τς Ατοκεφαλίας τς κύρου καί νυποστάτου «κκλησίας» πού δημιουργήθηκε στήν Οκρανία, πως στοιχειοθετήθηκε λέγων εθαρσς τι καλούμεθα νά ναγνωρίσωμε κύρους κκλησιαστικάς πράξεις ο ποες διαλύουν τήν νότητα τς κκλησίας καί πιφέρουν τραγικάς συνεπείας, προειδοποιν δι’ατάς πό τώρα.   
ν κατακλείδι βεβαίως δήλωσα τι δι’ ατό τό διοικητικς φύσεως θέμα πού δέν τυγχάνει θέμα ρθοδόξου κριβείας περί τήν πίστιν, δέν θά προβ τομικς ες οανδήποτε νέργεια διασπάσεως τς νότητος το Σώματος τς Σεπτς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος, ς θά πρατα αθωρεί διά θέμα Οκουμενιστικς Διακοινωνίας, φαρμόζων τόν ΙΕ΄ ερό Κανόνα τς ΑΒ΄ γίας Συνόδου διότι ατό θά συνιστοσε φρονα καί ντιεκκλησιαστική νέργεια. Διαμαρτύρομαι πομένως δι’ σα κακοήθη σχόλια γράφησαν λόγ παραπληροφορήσεως καί γνοίας τς ληθείας. λλωστε οοσδήποτε δύναται νά ναζητήση τό σχετικό κείμενό μου πό τά Πρακτικά τς χθεσινς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος, τό ποο καί παραθέτω ατούσιο κατωτέρω, ξουσιοδοτούμενος δημοσί πό μένα:
                                                            «᾿Εν Πειραιε τ 12 κτωβρίου 2019
Πρός Τήν
εράν Σύνοδον τς εραρχίας
τς κκλησίας τς λλάδος
ΑΘΗΝΑΙ

Μακαριώτατε,
             Σεβασμιώτατοι,
1.       πόλυτος νώπιον Θεο εθύνη τν πισκόπων καί τν Πρεσβυτέρων τς κκλησίας εναι διατήρησις καί   μή διασάλευσις π’ οδενί τς κανονικς, κκλησιολογικς καί λειτουργικς νότητός Της, ξίας περτάτης κατά τήν ρχιερατική προσευχή το Δομήτορος τς κκλησίας Κυρίου δεηθέντος «πάτερ γιε, τήρησον ατος ν τ νόματί σου δέδωκάς μοι, να σιν ν καθς μες» (ω. 17,11). Ατή μως νότης ρίζεται πό τό σαφ προσδιορισμό το Κυρίου, «καθώς μες» πού σημαίνει τι πρότυπο ατς τς νότητος εναι Τριαδικός Θεός. πως νωμένα καί μοούσια εναι τά τρία πρόσωπα το Παναγίου Θεο ν πολύτ, ληθεί, δικαιοσύν καί φάτ γάπ φείλομεν νά διατηρομε τήν νότητα τς πίστεως «ν τ συνδέσμ τς ερήνης» (φ. 4,3). πομένως νότης πού δέν χει ς πρότυπον τό «καθώς μες» το Τριαδικο Θεο καί στηρίζεται στό ψεδος, στή βία καί στήν παραβίασι τν ντολν το Παναγίου Πνεύματος καί τν Θείων καί ερν Κανόνων, πως σήμερα πιχειρε συγκρητιστικός οκουμενισμός εναι βιασμός τς ληθείας καί τς οκείωσις το κόσμου τς φθορς καί το θανάτου. Εναι χαρακτηριστική Πατερική ρήσις το γ. ωάννου το Χρυσοστόμου πώς κόμη καί τό μαρτύριο, ψίστη πόδειξις τς φοσιώσεως καί τς γάπης στόν Θεό, δέν μπορε νά ποπλύνει τό κακούργημα το σχίσματος καί τς αρέσεως «τό σχίσμα οδέ αμα μαρτυρίου ποπλύνει». νότης το κκλησιαστικο Σώματος πού ποτελε κατά τόν μεγαλειώδη ρισμό το ποστόλου Παύλου, τό σμα το Χριστο μέ Κεφαλή κενον (φ. 1,22-23) εναι διαπραγμάτευτος ξία καί δι’ατό αρεσις το θνοφυλετισμο καί δι’ ατς διασάλευσις τς κκλησιαστικς νότητος, ποτελε κανονικό γκλημα. πομένως, ποιαδήποτε κκλησιαστική κίνησις, παρ’ οουδήτινος, πού προσβάλλει τήν νότητα το σώματος τς κκλησίας ποτελε  κπτωσι, διά τήν ποίαν θά ποδοθε λόγος νώπιον το Δομήτορος καί Κυρίου τς κκλησίας. διαιτέρως στήν προκειμένη περίπτωσι εναι ντελς νεδαφικό νά σχυρίζεται κάποιος τι πιτυγχάνεται νότης τς κκλησίας μέ τήν «ποκατάστασι» καί εσοδο σέ Ατήν, μεταμελήτων καθηρημένων, ναθεματισμένων καί χειροτονήτων, παρασυναγώ-γων καί σχισματικν προσώπων, μέ φερόμενες «νοριακές συναθροίσεις» καί τήν δία στιγμή ατό τό γεγονός, νά δηγε σέ διακοπή τς κκλησιαστικς κοινωνίας μέ 12.500 κανονικές κκλησιαστικές ντότητες-νορίες καί 100 κανονικούς Μητροπολίτες στήν Οκρανία, καί μέ να  Πατριαρχεο 270 Μητροπολιτν καί πισκόπων καί νω τν 250.000.000 πιστν, σήμερα μάλιστα πού μοναχός Φιλάρετος (Ντενισένκο) ναδιοργάνωσε τό ψευδοπατριαρχεο Κιέβου, μέ χαρακτηριστική  πρόσφατη πόφαση Οκρανικο Δικαστηρίου πού παγόρευσε τήν διάλυσή του, ναχθείς πό τά «κγονά» του!!! (https://www.romfea.gr/ekklisies-ts/ekkli sia-tis-oukranias/31349-to-dikastirio-apagoreuse-stin-autokefali-ekklisia-tis-oukranias-na-dialusei-to-legomeno-patriarxeio-kiebou).
2.       Συνυπογράφω τό πό 1/9/2019 ποσταλέν κείμενο το πάντοτε μετά μεγίστης ξυνοίας, πιγνώσεως τν γεγονότων, διακρίσεως βαθυνουστάτης, γράφοντος Πανοσιολ. ερομονάχου Δαμασκηνο γιορείτου (. Κελλίον Φιλαδέλφου) σον φορ στήν γεωπολιτική διάστασι το θέματος, προσθέτων μως, τι ο Ερωατλαντισταί πιχειροντες νά συμπνίξουν τήν Ρωσσική μοσπονδία, χουν καταρτίσει σχέδιο ποκοπς της πό τίς θερμές λεγόμενες θάλασσες, μέ προτεκτοράτα μετά τίς χρες τς Βαλτικς, τίς Μολδαυΐα, Οκρανία, Γεωργία καί τό ζερμπαϊτζάν, γεγονός πού «νάγκασε» τήν Ρωσσική μοσπονδία νά καταλάβει στρατιωτικς καί νά «προσαρτίσει» τήν Κριμαία γιά νά χει ξοδο διά τς ζοφικς θαλάσσης, στήν Μεσόγειο καί στά συμφέροντά της στήν Μέση νατολή. Εναι πρόδηλο τό γεγονός τι τό τεράστιο Κράτος τς Ρωσσίας, δέν μπορε νά περιοριστε στό λιμάνι το ρχαγγέλου στόν ρκτικό κύκλο καί το Βλαδιβοστόκ πέναντι πό τίς απωνικές νήσους στόν Ερηνικό κεανό. πομένως στό Οκρανικό ζήτημα ργαλειοποιήθηκε ρθόδοξη κκλησία, πως ποδεικνύεται πό τίς κατά καιρούς δηλώσεις κυβερνητικν στελεχν τν ΗΠΑ μέ πρωτιστεύουσα τήν σχετική συγχαρητήρια δήλωσι το πουργο ξωτερικν κ. Μάϊκ Πομπέο γιά τήν χορήγησι Ατοκεφαλίας στήν λεγομένη «Οκρανική Ατοκέ-φαλη κκλησία» (http://www.skai.gr/news/world/article /394142/apoluti-stirixi-ton-ipa-sto-autokefalo-tis-oukran ikis-ekklisias/), γεγονός πού δέν χει προηγούμενο, γιά μία αστηρς κκλησιαστική νέργεια νά συγχαίρει πουργός ξωτερικν τν ΗΠΑ. Βεβαίως λληνικός λαός τελε σέ παραπικρασμό πό τήν κριτη Ρωσσική ξωτερική πολιτική, νισχύσεως το διαχρονικο χθρο το λληνισμο καί τν ρθοδόξων Βαλκανικν λαν, το Τουρκικο σλαμικο μπεριαλισμο, τόν ποον χι μόνο ξοπλίζει μέ περσύγχρονα πλικά συστήματα, λλά καί τόν ναβαθμίζει σέ πυρηνική δύναμι μέ τήν κατασκευή τριν πυρηνικν ργοστασίων. Δέν λησμονομε τήν διαχρονική συμπεριφορά τν ρθοδόξων Ρώσων «δελφν» μας πό τά ρλωφικά (1770) στήν Μεγάλη Βουλγαρία τς Συνθήκης το γίου Στεφάνου (1877-1878), πό τήν ερά Συμμαχία (1815) στήν Παλαιστίνιο ταιρεία (1882) διαρπαγς τν προσκυνημάτων τν γίων Τόπων πό τό λληνορθόδοξο Πατριαρχεο, πό τόν ξοπλισμό το Λένιν στόν Κεμάλ τατούρκ καί τούς Τσέτες γιά τίς γενοκτονίες το Ποντιακο καί Μικρασιατικο λληνισμο ως τήν σημερινή χθρική συμπεριφορά τς Ρωσσικς μοσπονδίας μέ τόν ξοπλισμό τς Τουρκίας καί τήν πυρινική της ναβάθμισι. Δέν θά μποροσε Πρόεδρος Πούτιν καί μεγάλη Ρωσσική μοσπονδία νά συστήσει να κραταιό ρθόδοξο τόξο, ντίπαλο δέος τν Ερωατλαντιστν καί τν πισθεν κεκρυμένων Σιωνιστν καί μέ να τηλεφώνημα νά προστατεύσει τόν πρτο Θρόνο κατά τούς ερούς Κανόνας τς κκλησίας, τό Οκουμενικό Πατριαρχεο πό τήν Τουρκική θηριωδία, νά νοίξει τήν Χάλκη, νά λειτουργήσει τήν γία Σοφία, τό παλλάδιον τν ρθοδόξων, νά ναγνωρίσει Τουρκία τήν διεθν Νομική Προσωπικότητα το Σεπτο Οκουμενικο Πατριαρχείου; Νά ποδοθον σέ Ατό ο περίπυστοι . Ναοί τς μαρτυρικς Ρωμηοσύνης, πού χουν μετραπε σέ τεμένη; λα ατά δέν μπορομε νά τά λησμονήσωμε, οτε τήν φέρπουσα φενάκη τς «τρίτης» Ρώμης τς θεωρίας τν λευκν καλιμαυχίων, λλά καί δέν δυνάμεθα κκλησιολογικά νά συμβάλωμε μέ λόγους ργα στήν διασάλευσι τς κκλησιαστικς νότητος τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν.
3.       Παρακολουθ πως στήν ρχή κατέθεσα κείμενα καί  δημόσιες τοποθετήσεις Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτν, λλλογιμωτάτων καί ντιμολογιωτάτων Καθηγητν καί λλων δημοσιολογούντων ο ποοι ναφέρονται σέ περιπτωσιολογίες ντικανονικν κκλησιαστικν νεργειν κατά τό Ρούμ Μιλλιέτ, καθώς καί στούς γνωστούς . κανόνες Γ΄, Δ΄ καί Ε΄ τς τοπικς Συνόδου τς Σαρδικς προβάλλουν τι κκλησία ς Ταμιοχος τς Χάριτος δέν πόκειται σέ περιορι-σμούς, τι φίσταται κανονικς δυνατότητα ρυθμίσεως το θέματος μέ τήν χρσι οκονομίας καί χι τς κριβείας, τι μέ τήν  νάκλισι τς Πράξεως το Πατριάρχου Διονυσίου Δ΄ το 1686 σήμερα 300 χρόνια μετά τατα, λλαξε πλέον τό κανονικό καθεστώς τς Οκρανίας ποπειρνται νά ντλήσουν πιχειρήματα πό τήν θωμανική αχμαλωσία το Γένους καί τς κκλησίας τι μόνη προϋπόθεσι τς Ατοκεφαλίας εναι μετάνοια γιά τήν ποκατάστασι τν σχισματικν καί παρασυναγώ-γων, προβάλλουν τό πρόδηλο δικαίωμα το Οκουμενικο Πατριαρχείου χορηγήσεως το καθεσττος τς Ατοκεφαλίας σχυρίζονται, τι δθεν δέν χομεν τό κανονικόν δικαίωμα νά κρίνωμε τήν πόφασιν τς γίας καί ερς Συνόδου το Οκουμενικο Πατριαρχείου, λλά μόνον νά τήν φαρμόσωμεν, παρ’τι διά τς φαρμογς θά γίνωμε συναυτουργοί ες μία κυρο πρξι, ς κατωτέρω θά ποδείξω, πού διασαλεύει τήν νότητα τς κκλησίας, παραθεωροντες λοι τίς βασικές προϋπόθεσεις ατο το ζητήματος πού εναι σεβασμός τς ταυτότητος τν ποινν, νός κ τν τεσσάρων συνεκτικν στοιχείων (α. Κοινό ποτήριο, β. Δίπτυχα, γ. Ερηνικά γράμματα, δ. Ταυτότης ποινν) τς νότητος τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν καί κανονική δωσιδικία, πί τς συγκεκριμένης ποθέσεως. θελημένως θελήτως παραθεωρον τίς βασικοτάτες ατές προϋποθέσεις το φαινομενικς περιπεπλεγμένου ατο προβλήματος γιά τό ποο γιωτάτη μας κκλησία χει δώσει λύσι διά τς γίας ΣΤ΄ Οκουμενικς Συνόδου πό τό 691μΧ, πί ουστινιανο Β΄ το Ρινοτμήτου, συνελθούσης ν Τρούλ, ποία διά το Β΄ Ατς Κανόνος πεκύρωσε ρισμένως τούς ν Καρθαγέν . Κανόνας ο ποοι πιλύουν τό θέμα τς κκλησιαστικς δωσιδικίας πό το τους 424. Ες τό σημεο ατό, πρέπει νά επωθε, τι στήν γία μας κκλησία δέν μπορε νά γίνει λόγος γιά θιμικό δίκαιο, διότι τό Δίκαιο τς κκλησίας πορρέει πό τήν ποκάλυψι το Ζντος Θεο, πού εναι νσαρκος λήθεια κατά τήν δική Του κοσμική διακήρυξι «γώ εμι δς κα λήθεια κα ζωή» (ω. 14,6) καί πό τήν πίπνοια το Παναγίου καί Τελεταρχικο Πνεύματος πού τήν μέρα τς Πεντηκοστς πεδήμησε στήν κκλησία καί παραμένει σέ Ατήν κατά τήν ψευδ βεβαίωσι το Κυρίου «τ Πνεμα τς ληθείας, δηγήσει μς ες πσαν τν λήθειαν» (ω. 16,13). πομένως τό Δίκαιο στήν κκλησία, δέν εναι νθρωπίνη νομοκατασκευή καί ντίληψι λλά  πηγάζει πό τόν ποκεκαλυμμένο Εαγγελικό Νόμο, τούς κανόνες τν Οκουμενικν Συνόδων καί τν Τοπικν πού κενες κύρωσαν καί τούς Κανόνες τν γίων Θεοφόρων Πατέρων. Ερήσθω δέ ν προκειμέν τι καί άν κόμη δεχθμεν τι φίστατο στήν Οκρανία συντρέχουσα κανονική ρμοδιότης καί δωσιδικία το Σεπτο Οκουμενικο Πατριαρχείου καί τς Ρωσσικς κκλησίας διότι «πιτροπικς» εχε παραχωρηθε στήν Ρωσσική κκλησία Οκρανία τό 1686, συντρέχουσα ατή ρμοδιότης καί δωσιδικία παυσε ταν κινήθη πρώτη Ρωσσική κκλησία καί περαιώθη κανονική διαδικασία, γεγονός πού νεγνώρισε καί Σεπτός Οκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαος μέ τό π’ ριθμ. 1203/29.8.1999 Πατριαρχικό Του Γράμμα πρός τόν μακαριστόν Πατριάρχην Μόσχας κυρόν λέξιον, πού παραθέτω κατωτέρω.
4.       σφαλς τό Σεπτό Οκουμενικό Πατριαρχεο Κωνσταντινουπόλεως κατά τό Κανονικό Δίκαιο τς ρθοδόξου Καθολικς κκλησίας χει κατά τούς θείους καί ερούς Κανόνας Γ΄ τς Β΄ Οκουμενικς Συνόδου καί ΚΗ΄ τς Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου τά πρεσβεα τιμς μεταξύ τν Πατριαρχικν Θρόνων, μετά τόν Θρόνο τς πρεσβυτέρας Ρώμης στήν διαίρετη κκλησία. Μετά δέ τήν σχσι καί κπτωσι ξ Ατς το Θρόνου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης , πού πέβη δυστυχς παναιρετικός Παπισμός, λετήρας το Δυτικο Χριστιανισμο (Θρησευτικοί πόλεμοι, ερά ξέτασις, Μεταρρύθμισις, θεϊσμός, μηδενισμός) τυγχάνει πρτος Θρόνος στήν Μία, γία, Καθολική καί ποστολική κκλησία καί χει τό κανονικό καί ννομο δικαίωμα τς τιμητικς προεδρίας, τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν καί Οκουμενικός Πατριάρχης τς προεδρίας, ς primus inter pares, συγκληθησομένης Οκουμενικς Συνόδου καί ξ ατο το συντονισμο τν ρθοδόξων κκλησιν, ς συμβαίνει μέ λες τίς προεδρίες νά τόν κόσμο διϊστορικς, χορηγε δέ Ατοκεφαλία καί Ατονομία σέ κκλησιαστικές Δομές, πό τόν ρο τς γκρίσεως τν σχετικν ποφάσεων, πό τήν ποθενδήποτε συγκληθησομένη Οκουμενική Σύνοδο. Τά νωτέρω βεβαίως σχύουν πειδή δέν κατορθώθηκε μέ κύρια εθύνη τς Ρωσσικς κκλησίας, συναπόφασι τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν γιά τήν ποδοχή διαδικασίας χορηγήσεως τς Ατοκεφαλίας καί το Ατονόμου πού συζητεται πί πενήντα τη καί προβλέπει ατησι το κκλησιαστικο Σώματος, συναίνεσι τς Μητέρας κκλησίας καί γκρισι τν λοιπν Ατοκεφάλων ρθοδόξων κκλησιν. Κατά τατα τό Σεπτό Οκουμενικό Πατριαρχεο δύνατο νά χορηγήσει Ατοκεφαλία σέ κκλησιαστική Δομή πού τό ζητε καί πού πληρο τούς κανονικούς ρους, λλά στήν συγκεκριμένη περίπτωση τς Οκρανίας παρ’τι ατή νεξάρτητη κρατική πλέον ντότης εχε τό κανονικό δικαίωμα κανονική της κκλησία νά κζητήσει τήν χορήγησι καθεσττος Ατοκεφα-λίας κατά τάς διατάξεις το ΙΖ΄ . Κανόνος τς γίας Δ’ Οκουμενικς Συνόδου διαγορευούσης «Ε δ καί τις κ βασιλικς ξουσίας καινίσθη πόλις, αθις καινισθείη, τος πολιτικος κα δημοσίοις τύποις, κα τν κκλησιαστικν παροικιν τάξις κολουθείτω», γείρεται τό θέμα τι μόνη κανονική κκλησιαστική δομή τς χώρας, πού μέ πόφασι το Οκουμενικο Πατριάρχου Διονυσίου Δ΄ πό τό 1686 διοικεται πό τό Πατριαρχεο Μόσχας καί σήμερα χει καθεστώς ατονομίας χορηγηθέν ντικανονικς πό τήν Ρωσσική κκλησία, δέν πιθυμε καί δέν πιδιώκει τήν νακήρυξί της σέ Ατοκέφαλη κκλησία. Γι’ ατό καί δέν χωρε οδεμία σύγκρισι το χορηγηθέντος Ατοκεφάλου στούς σχισματικούς καί παρασυναγώγους τς Οκρανίας, μέ τήν κανονική χορήγησι πό το Σεπτο Οκουμενικο Πατριαρχείου το καθεσττος τς Ατοκεφαλίας στίς Κανονικές κκλησίες τς λλάδος, τς Σερβίας, τς Βουλγαρίας, τς Ρουμανίας, τς Πολωνίας, τς λβανίας καί τς Τσεχίας-Σλοβακίας. Τήν Ατοκεφαλία τς Οκρανικς ρθοδόξου κκλησίας πεδίωκαν δυτικόφιλος τέως Πρόεδρος τς Χώρας Πέτρο Ποροσένκο, τό Κοινοβούλιο καί ο δύο σχισματικές Δομές, «Οκρανική ρθόδοξη κκλησία-Πατριαρχεο Κιέβου», πού ποσπάστηκε τό 1992 πό τό Ρωσσικό Πατριαρχεο, μέ σκληρές πιθέσεις καί ναθέματα κατά το Πατριαρχείου τς Μόσχας μέ πικεφαλής τόν καθηρημένο καί ναθεματισμένο πρώην Μητροπολίτη Κιέβου, μοναχό Φιλάρετο (Ντενισένκο) καί «Οκρανική Ατοκέφαλη ρθόδοξη κκλησία», πού δημιουργήθηκε τό 1921 πό τίς Σοβιετικές ρχές μέ τόν ψευδεπίσκοπο Βασίλειο Λιπκίβσκυ πού χειροτονήθηκε πό «ερες καί λαϊκούς»!!! καί νεκεν τς συμπράξεώς της μέ τούς Ναζί κατακτητές τς Χώρας κατεδιώχθη καί συνέπτυξε δθεν «κκλησία τν κατακομβν» καί μετά τατα νεβίωσε τό 1980 πό τόν ατοπροσδιοριζόμενο ς «Πατριάρχη» Μστισλάβ πού ζοσε στή Δύση καί διοικετο πό τόν ατοπροσδιοριζόμενο ς «Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οκρανίας» Μακάριο Μαλέτιτς, καθηρημένο πρώην ερέα τς Ρωσσικς κκλησίας «χειροτονημένο» ψευδεπίσκοπο πό τόν καθηρημένο Διάκονό της Βίκτωρα Τσεκάλιν, τραγικό πρόσωπο μέ πλούσιο «στορικό», ς «ρθόδοξος» ψευδεπίσκοπος, Ονίτης, Εαγγελικός, Πάστορας, κατεγνωσμένος δικαστικς παιδεραστής, συνταξιοδοτηθείς ς φρενοβλαβής. Τό Σεπτό Οκουμενικό Πατριαρχεο «πεκατέστησε» στήν κανονική τάξι τίς δύο ατές σχισματικές «κκλησιαστικές» Δομές μέ τούς πικεφαλής των, τν ποίων τήν κανονική κατάστασι οδεμία λλη ρθόδοξη κκλησία νεγνώριζε καί ναγνωρίζει χρι το νν. Εδικώτερα μοναχός Φιλάρετος (Ντενισένκο), κληρικός τυγχάνων το Πατριαρχείου Μόσχας ς Μητροπολίτης Κιέβου τό 1992 καθηρέθη, πως προελέχθη, κ το ψηλο τς ρχιερωσύνης πουργήματος καί μετά τατα νεθεματίσθη γιά τήν πρόκλησι σχίσματος λλά καί γιά τέρας ντικανονικάς ατο νεργείας (πορνεία), δέ τερος Μακάριος Μάλετιτς οδεμία κανονική χειροτονία κέκτηται, ς καταδείξαμε. ν συνεχεί συνεκροτήθη μία λεγομένη «νωτική Σύνοδος», πού ξέλεξε ς «Προκαθήμενο» τόν «Μητροπολίτη» πιφάνιο, «χειροτονία» το ναθεματισμένου μοναχο Φιλαρέτου καί κολούθως χορηγήθηκε στήν προελθούσα, ξ λων ατν τν νεργειν νέα Δομή τό καθεστώς τς Ατοκεφαλίας. Τό κρίσιμο πομένως θέμα πού τίθεται πό κανονικς πόψεως στό συγκεκριμένο ζήτημα εναι άν ο ποφάσεις τελείας Συνόδου προεδρευομένης πό Πατριάρχου ς εναι Σύνοδος το Πατριαρχείου Μόσχας εναι νέκκλητες δύνανται νά κκληθον νώπιον λλης Πατριαρχικς Συνόδου. Τό θέμα ατό πησχόλησε τήν Οκουμενική κκλησία μετά τήν Σύνοδο τς Σαρδικς καί τούς κανόνες Ατς Γ΄, Δ΄ καί Ε΄ στήν ποία μετεχαν ο Δυτικοί πίσκοποι καί προήδρευσε σιος Κορδούης, συγκροτηθείσης ν τατ καί Συνόδου τν νατολικν πισκόπων στήν σημερινή Φιλιππούπολη. Πρτος πίσκοπος Ρώμης Ζώσιμος πικαλούμενος τούς κανόνες τς Σαρδικς, ς κανόνες δθεν τς Α΄ Οκουμενικς Συνόδου τς Νικαίας, διεξεδίκησε δικαιώματα πάτου δικαστο πί τν κκλησιν τς Β. φρικς καί ξίωσε τήν ποκατάστασι το καθαιρεθέντος πό τόν πίσκοπο Sicca Ορβανό, πρεσβυτέρου πιαρίου. Ο φρικανοί πίσκοποι πέκρουσαν διαρρήδην τό πό το πισκόπου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης Ζωσίμου καί το διαδόχου του Βονιφατίου Κελεστίνου Α΄ ξιούμενο δικαίωμα πάτου δικαστο τν κκλησιν τους τό 424. Προηγουμένως ν Καρθαγέν τοπική σύνοδος μέ τόν ΛΣΤ (31) κανόνα της (κατ’ ρίθμησιν «Πηδαλίου»), ποος παναλαμβάνεται παρά-λακτος καί μέ τόν ΡΛΔ (129) κανόνα τς δίας Συνόδου νομοθέτησε: «μοίως ρεσεν, να ο πρεσβύτεροι κα ο διάκονοι κα ο λοιπο κατώτεροι κληρικοί, ν ας χουσιν ατίαις, ἐὰν τ δικαστήρια μέμφωνται τν δίων πισκόπων, ο γείτονες πίσκοποι κροάσωνται ατν καί, μετ συναινέσεως το δίου πισκόπου, τ μεταξ ατν διαθσιν ο προσκαλούμενοι παρ’ ατν πίσκοποι. Διό, ε κα περ ατν κκλητον παρέχειν νομίσωσι, μ κκαλέσωνται ες τ πέραν τς θαλάσσης δικαστήρια, λλ πρς τος πρωτεύοντας τν δίων παρχιν, ς κα περ τν πισκόπων πολλάκις ρισται. Ο δ πρς περαματικ δικαστήρια διεκκαλούμενοι, παρ οδενς ν τ φρικ δεχθσιν κοινωνίαν» καί τό πολύτως σημαντικόν εναι τι ο κανόνες τς ν Καρθαγέν Συνόδου πεκυρώθησαν ρισμένως καί νομαστικς πό τόν Β΄ κανόνα τς γίας Στ΄ Οκουμενικς Συνόδου, πλς δέ πό τόν Α΄ τς Δ΄ καί τόν Α΄ τς Ζ΄ Οκουμενικς Συνόδου. πομένως διαίρετος κκλησία δέχθη τι τά πό το Γ΄, Δ΄ καί Ε΄ κανόνων τς Σαρδικς, ριζόμενα φοροσαν εδικό προνόμοιο πού πενεμήθη στόν τότε ρθόδοξο πίσκοπο τς πρεσβυτέρας Ρώμης, διά τούς π’ ατόν ποκειμένους πισκόπους καί μόνον καί χι νάθεσις περτάτης κκλησιαστικς δικαιοδοσίας σέ ατόν. Σχετικά Ζωναρς λέγει: «Οτε ον τς ν Νικαί συνόδου στίν κανών, οτε πάσας τάς κκλήτους νατίθησι ατ λλά τν ποκειμένων ατ» (Σ.Γ.241), δέ Βαλσαμών ναφέρει: «εδικόν γάρ στί τοτο ες τάς κκλησιαστικάς ποθέσεις το Πάπα καί κρατεν φείλει νθα ξεφωνήθη» (Σ.Γ.239). Συνεπς παίτησις το τότε ρθοδόξου πισκόπου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης γιά προνόμιο περτάτης κκλησιαστικς δικαιοδοσίας περρίφθη πό τς κκλησίας, διότι γινε δεκτή κανονική διάταξι τς Συνόδου τς Καρθαγένης διά τς γίας Στ΄ Οκουμενικς Συνόδου τι θά φορίζονται ο κληρικοί τέρου κκλησιαστικο κλίματος πού θά κκαλον νώπιον το πισκόπου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης τάς ποθέσεις των. Στήν ρθόδοξο Καθολική κκλησία πί τ βάσει τν . Κανόνων Θ΄ καί ΙΖ΄ τς γίας Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου πού διακελεύουν: «Ε δ πρς τν τς ατς παρχίας μητροπολίτην, πίσκοπος κληρικς μφισβητοίη, καταλαμβανέτω τν ξαρχον τς διοικήσεως, τν τς βασιλευούσης Κωνσταντινουπόλεως θρόνον, κα π’ ατ δικαζέσθω», σέ προσβολή δι’ κκλήτου δέν πόκειται, δηλ. τυγχάνει νέκκλητος κδοθεσα καταδικαστική πόφασις πό τελείας Πατριαρχικς Συνόδου, συνελθούσης κατ’ ρθήν φαρμογή το ΚΗ΄ποστολικο Κανόνος καί το Δ΄ κανόνος τς ν ντιοχεί Συνόδου, πως εναι πό τήν προεδρία το ξάρχου τς Διοικήσεως τελοσα Γενική Σύνοδος τν Μητροπολιτν πό τήν Προεδρία το Πατριάρχου τελοσα Σύνοδος το οκείου Πατριαρχικο κλίματος. Τόσον Θ΄ σο καί ΙΖ΄ . Κανόνες τς Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου θέτουν διαζευκτικό στήν δια κανονική πρόβλεψι γιά τόν ξαρχο τς Διοικήσεως καί τόν ρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως καί παρέχουν δυνατότητα σοτίμου προσφυγς καί πομένως δέν νιδρύουν ο κανόνες γιά τόν ρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως περτάτη δικαστική ρμοδιότητα καί τερο βαθμό δικαιοδοσίας. ξαρχος δέ τς Διοικήσεως σήμερον εναι Πρόεδρος το οκείου Πατριαρχικο κλίματος. Βαλσαμών ναφέρει χαρακτηριστικά: «Α ψφοι τν Πατριαρχν κκλήτ οχ πόκεινται, Ν ΡΚΓ΄, κβ, Β.Γ.α.λη « μακαριώτατος πατριάρχης κείνης τς διοικήσεως μεταξύ ατν κροάσθω, κακενα ριζέτω τινα τος κκλησιαστικος κανόσι, καί τος νόμοις συνάδει, οδενός μέρους κατά τς ψήφου ατο ντιλέγειν δυναμένου», στήν δέ «παναγωγή» ΙΑ΄,6(J.G.R. τ Β΄, 260) «Τό το Πατριάρχου κριτήριον κκλήτ οχ πόκειται, οδέ ναψηλαφται φ’ τέρου, ς ρχή καί ατν τν κκλησιαστικν κριτηρίων», δέ ερός καί Μέγας Φώτιος στά «Νομοκανονικά» του Θ, α΄ (Σ.Α. 169) γράφει: «οτε γάρ κκαλοντο α τν Πατριαρχν ψφοι». Κατά τατα δικαστική κρίσις οασδήποτε ερς Πατριαρχικς Συνόδου πού ποτελε κατά τό κανονικό μας δίκαιο τελεία Σύνοδο καί κφέρεται μετά πό κδίκασι κανονικς ποθέσεως τυγχάνει νέκκλητος δυναμένη μόνον νά κκληθ νώπιον Οκουμενικς Συνόδου (Π. Παναγιωτάκου «Σύστημα το κκλησιαστικο Δικαίου, Τό ποινικό Δίκαιο τς κκλησίας» σελ. 836 π., ΑΘΗΝΑΙ 1962). πομνηματίζων θεοφώτιστος γ. Νικόδημος γιορείτης τόν Θ΄ Κανόνα τς Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου στίς σελ. 192-193 «Πηδάλιο» κδ. Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλ. 1998, «παντν» στόν ξωμότη καί ξουνιτισθέντα Βησσαρίωνα καί στούς πως ναφέρει Παπιστές Βίνιον καί Βελαρμνον, ναφέρεται στό ζήτημα μέ ξαίρετη κανονική νάλυσι λέγοντας χαρακτηριστικά: «τι μέν γάρ Κωνσταντινουπόλεως οκ χει ξουσίαν νεργεν ες τάς διοικήσεις καί νορίας τν λλων Πατριαρχν, οτε ες ατόν δόθη πό τόν Κανόνα τοτον κκλητος ν τ καθόλου κκλησί δλόν στι ά. διατί ν τ δ΄. πράξει τς ν Χαλκηδόνι ταύτης Συνόδου Κων/νουπόλεως νατόλιος νεργήσας περόρια, καί λαβών τήν Τύρον πό τόν πίσκοπόν της Φώτιον, καί δούς ατήν ες τόν Βηρυτο Εσέβιον, καί καθελών καί φορίσας τόν Φώτιον, μέμφθη καί πό τούς ρχοντας, καί πό λην τήν Σύνοδον διά τοτο. Καί γκαλά προφασίσθη πολλά, μέ λον τοτο σα κε νήργησεν, κυρώθησαν πό τς Συνόδου, καί Φώτιος δικαιώθη, καί τάς πισκοπάς τς Τύρου λαβε. Διό καί φέσου σαάκ λεγεν ες Μιχαήλ τόν πρτον τν Παλαιολόγων, τι Κωνσταντινουπόλεως οκ κτείνει τήν ξουσίαν ατο πί τά Πατριαρχεα τς νατολς (κατά τόν Παχυμέρην βιβλ. στ'. κεφ. ά)· β'. τι ο πολιτικοί καί βασιλικοί νόμοι δέν προσδιορίζουσιν τι το Κωνσταντινουπόλεως μόνον κρίσις καί πόφασις δέν δέχεται κκλητον, λλ΄ ορίστως κάστου Πατριάρχου καί  τν Πατριαρχν πληθυντικς. Λέγει γάρ ουστινιανός Νεαρά ρκγ΄, Πατριάρχης τς Διοικήσεως κενα ριζέτω, τινα τος κκλησιαστικος Κανόσι καί τος νόμοις συνάδει, οδενός μέρους κατά τς ψήφου ατο ντιλέγειν δυναμένου. Καί σοφός Λέων ν τ ά. τίτλ. τς νομικς ατο πιτομς, λέγει, τό το Πατριάρχου κριτήριον κκλήτ οχ πόκειται, οδέ ναψηλαφται πό λλον, ς ρχή ν τν κκλησιαστικν ξ ατο γάρ πάντα τά κριτήρια, καί ες ατό ναλύει. Καί ουστινιανός πάλιν βιβλ. γ. κεφ. β. τς συναγωγς τς κκλησιαστικς ρμόδιος Πατριάρχης ξετάσει τήν ψφον, μή δεδιώς κκλητον, καί βιβλ. ά. τιτλ. δ΄ τς κκλησιαστικς διαταγς, οκ κκαλονται α τν Πατριαρχν ψφοι, καί πάλιν βιβλ. ά. τίτλ. δ'. κεφ. κθ΄ κατά τν ποφάσεων δέ τν Πατριαρχν, νομοθετήθη πό τούς πρό μν Βασιλες νά μή γίνεται κκλητος. Λοιπόν νίσως κατά τούς Βασιλες τούτους, οτινες συμφωνοσι μέ τούς ερούς Κανόνας, α ψφοι τν Πατριαρχν πάντων δέν δέχονται κκλητον, τοι δέν ναβιβάζονται ες λλου Πατριάρχου κριτήριον, πς Κωνσταντινουπόλεως δύναται ταύτας νά νακρίνη; καί ν παρών Κανών τς δ΄ λλά καί ιζ΄ ατς, σκοπόν εχε νά χ Κωνσταντινουπόλεως τήν κκλητον τν λοιπν Πατριαρχν, πς ο Βασιλες θελαν θεσπίσουν κ διαμέτρου λον τό ναντίον, ες καιρόν που ατοί γίνωσκον τι ο μή συμφωνοντες τος Κανόσι πολιτικοί νόμοι μένουσιν κυροι; γ΄. τι, ν δώσωμεν κατά τούς νωτέρω Παπιστάς τι Κωνσταντινουπόλεως κρίνει τούς Πατριάρχας, καί νακρίνει τάς κρίσεις ατν, πειδή Κανών δέν κάμνει ξαίρεσιν τίνος καί τίνος Πατριάρχου, ρα κρίνει ατός καί νακρινε καί τόν Ρώμης, καί οτως σται Κωνσταντινουπόλεως καί πρτος καί σχατος καί κοινός κριτής πάντων τν Πατριαρχν καί ατο το Πάπα». ς σημειωθε νταθα τι Καθηγητής καί πρωτιστεύων εράρχης σέ πολυσέλιδο κείμενό του γιά τό Οκρανικό ζήτημα προβάλλει τούς Κανόνες τς Σαρδικς λλά «λησμονε» τούς νεωτέρους Κανόνες τς Καρθαγένης καί τήν πικύρωσί τους ρισμένως πό τόν Β΄ Κανόνα τς γίας ΣΤ΄ Οκουμενικς Συνόδου, ναφερόμενος δέ στό . Πηδάλιον καί μή δυνάμενος νά ντικρούσει τόν Θεοφώτιστο γιο Νικόδημο πειρται νά πομειώσει τό κύρος το . Πηδαλίου ποσιωπν τόν ερώτατον καί Θεοφόρον συγγραφέα του, ποδίδων ατό σέ νωνύμους δθεν συγγραφες του. Συνεπς κανονικό δικαίωμα πανεξετάσεως τς ποθέσεως το Μοναχο Φιλαρέτου (Ντενισένκο) μετά τίς ποφάσεις τς τελείας Πατριαρχικς Συνόδου το Πατριαρχείου Μόσχας, χει μόνον Οκουμενική Σύνοδος, πως λλωστε Σεπτός Οκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαος, πρός τόν ποον χρεωστ εγνωμοσύνην καί σεβασμόν διότι κατ’ νθρωπον το φείλω τήν ες πίσκοπον προαγωγήν καί χειροτονίαν μου, ς βοηθός πίσκοπος τς . ρχιεπισκοπς Αστραλίας, μέ τό π’ ριθμ. 1203/29.8.1999 Πατριαρχικόν Του Γράμμα πρός τόν Μακαριστόν Πατριάρχην Μόσχας κυρόν λέξιον ποδέχεται γράφων: «Ες πάντησιν πρός σχετικό τηλεγράφημα καί γράμμα τς μετέρας λίαν γαπητς καί περισπουδάστου Μακαριότητος, πί το νακύψαντος προβλήματος ν τ καθ’μς δελφ γιωτάτ κκλησί τς Ρωσσίας, περ πρόβλημα δήγησε τήν εράν Σύνοδον ατς πως προβ, δι’ος οδεν ατη λόγους, ες τήν καθαίρεσιν το χρι πρότινος κ τν τά πρτα φερόντων Συνοδικο μέλους ατς Μητροπολίτου Κιέβου κυρίου Φιλαρέτου, πιθυμομεν να γνωρίσωμεν τ μετέρ γάπ δελφικς τι καθ’ μς γία το Χριστο Μεγάλη κκλησία ναγνωρίζουσα ες τό κέραιον τήν πί το θέματος ποκλειστικήν ρμοδιότητα τς φ’ μς γιωτάτης κκλησίας τς Ρωσσίας ποδέχεται τά Συνοδικς ποφασισθέντα περί το ν λόγ, μή πιθυμοσα τό παράπαν να παρέξ οανδήτινα δυσχέρειαν ες τήν καθ’ μς δελφήν κκλησίαν» ναγνωρίζων, ς Κανονολόγος, τήν ρχήν τς ταυτότητος τν ποινν, γεγονός πού πανέλαβε καί μετά στό γράμμα του γιά τόν ναθεματισμό το δίου, Φιλαρέτου (Ντενισένκο), (1997) πρς τν Πατριάρχη Μόσχας: «Λαβόντες γνσιν τς ς νω ποφάσεως, νακοινώσαμεν ταύτην τ εραρχί το καθ’  μς Οκουμενικο Θρόνου κα προετρεψάμεθα ατν πως οδεμίαν κκλησιαστικν κοινωνίαν χ τουντεθεν μετ τν ερημένων».
5.       Ο . Κανόνες Θ΄ καί ΙΖ΄ τς γίας Δ΄ Οκουμενικς Συνόδου καθιέρωσαν, πως προείπαμε, τόν διο βαθμό δωσιδικίας γιά τόν ξαρχο τς Διοικήσεως (σημερινό Πρόεδρο τελείας Πατριαρχικς Συνόδου) καί γιά τόν Παναγιώτατο Οκουμενικό Πατριάρχη-ρχιεπίσκοπο Κων/νουπόλεως καί μέ ατή τήν κανονική ρύθμισι δέν νίδρυσαν μείζονα δικαιοδοσία δι’ οδένα Πατριαρχικό Θρόνο. Συνεπς καταδικασθείς πό τελείας Πατριαρχικς Συνόδου δέν χει τό δικαίωμα προσφυγς σέ λλη Πατριαρχική Σύνοδο παρά μόνον στήν Οκουμενική Σύνοδο καί κριβς ατήν τήν ρχή ναργέστερα νομοθέτησε γία ΣΤ΄ Οκουμενική Σύνοδος μέ τήν διά το Β΄ . Κανόνος Της νομαστικς πικύρωσι τν κανόνων τς ν Καρθαγέν Συνόδου, ποία πως ναφέρεται πέρριψε τήν παίτησι γενικς δωσιδικίας το πισκόπου τς Πρεσβυτέρας Ρώμης καί συνεπς κάθε τέρου Πατριάρχου φ’ λης τς κκλησίας. λλωστε νεώτερος . Κανόνας, Β΄ τς γίας ΣΤ΄ Οκουμενικς Συνόδου ρισμένως κύρωσε τούς . Κανόνες τς Καρθαγένης καί ς νεωτέρα κανονική διάταξις τροποποιε κάθε παλαιοτέρα καί κατισχύει ατς, πως σέ κάθε δικαιϊκό σύστημα σχύει καί ς καταδεικνύεται πό τήν πί το ρους μιλία το Κυρίου «Πάλιν κούσατε τι ἐῤῥέθη τος ρχαίοις, οκ πιορκήσεις, ποδώσεις δ τ Κυρί τος ρκους σου. γ δ λέγω μν μ μόσαι λως·» (Ματθ. 5,33-34) Τό προκύπτον συμπέρασμα κ τς κανονικς ατς ν τ κκλησί ρυθμίσεως διά τήν περίπτωσι τς Οκρανίας, εναι τι σφαλμένως καί νευ κανονικς ρμοδιότητος καί δωσιδικίας γία καί ερά Σύνοδος το Οκουμενικο Πατριαρχείου ξεδίκασε κκλήτους καί κρινε πί τελεσιδίκων κανονικν ποθέσεων πρώην κληρικν λλης κκλησιαστικς ρχς, τς Ρωσσικς κκλησίας, τροποποιοσα καί κυρώνουσα ποφάσεις τελείας Πατριαρχικς Συνόδου χωρίς σχετική κανονική ρμοδιότητα. πομένως ο ποφάσεις κανονικς ποκαταστά-σεως τν καθηρημένων, ναθεματισμένων καί χειροτονήτων τν δύο σχισματικν Δομν τς Οκρανίας, πού προηγήθηκαν τς χορηγήσεως το Τόμου τς Ατοκεφαλίας εναι κυρες καί συνεπς πόφασις χορηγήσεως καθεσττος Ατοκεφαλίας σέ νύπαρκτον Κανονικς κκλησία παρτιζομένη πό Κανονικούς παραβάτες, ποβαίνει καί ατή κυρος. Ατά σφαλς πρέπει νά καταγνωσθον πλέον πό  πανορθοδόξου Συνόδου, ποία δι’νεργειν τν Μακαριωτάτων Προκαθημένων τν γιωτάτων ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν πρός τόν Παναγιώτατον Οκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρολομαον πρέπει τάχιστα νά συνέλθει γιά νά ντιμετωπιστε ατό τό φαινομενικς δυσεπίλυτο ζήτημα, τό ποο δυστυχς οδείς θέτει στήν πραγματική κανονική του βάσι καί κυρίως νά ντιμετωπισθε μέγιστος κίνδυνος διασπάσεως τς κκλησιαστικς κοινωνίας τν ρθοδόξων Ατοκεφάλων κκλησιν μέ προβλέπτους συνεπείας διά τήν εστάθεια τς γιωτάτης, ρθοδόξου, Καθολικς κκλησίας τς Μίας, γίας Καθολικς καί ποστολικς κκλησίας. Διερωτμαι, Συνοδική πιτροπή πί τν Δογματικν καί Νομοκανονικν Ζητημάτων γνοε τά νωτέρω; δέ Συνοδική πιτροπή Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικν Σχέσεων χει μελετήσει τίς συνέπειες ναγνωρίσεως τς κύρου ατς Ατοκεφαλίας, πως εσηγήθηκε στήν Διαρκ ερά Σύνοδο, προδήλου κανονικο σφάλματος το Σεπτο Οκουμενικο Πατριαρχείου καί τήν βεβαία ντίδρασι το Πατριαρχείου Μόσχας μέ τήν διακοπή τς κκλησιαστικς κοινωνίας μετά τς κκλησίας τς λλάδος καί τήν τυχόν ναγνώρισι στήν λλάδα τέρας θρησκευτικς «Δομς» πού δη τελε σέ κοινωνία μέ τήν περόρια στήν μερική Ρωσσική κκλησία τς πρώην Συνόδου το Κάρλοβιτς (ROCOR); ντιλαμβανόμεθα ελικρινς τόν κυκενα πού ρχεται; Εμεθα τοιμοι νά ναλάβωμε τίς εθύνες μας ναντι το Θεο, τς αωνιότητός μας καί τς στορίας;»

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


+ Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ

5 σχόλια:

ΣΑΜΙΟΣ ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ είπε...

βιαστήκατε να βγάλετε συμπεράσματα από ότι φαίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Άξιος ο Σεβασμιώτατος! Είναι και θέμα πίστεως όταν ένας παρουσιάζεται ως οικουμενικός δικαστής και μάλιστα αναγνωρίζει τέτοιους σχισματικούς! Άμεσα Πανορθόδοξη Σϋνοδος για να διερευνηθούν οι προθέσεις και οι στόχοι του!

Ανώνυμος είπε...

Ἐν κατακλείδι βεβαίως ἐδήλωσα ὅτι δι’ αὐτό τό διοικητικῆς φύσεως θέμα πού δέν τυγχάνει θέμα Ὀρθοδόξου ἀκριβείας περί τήν πίστιν, δέν θά προβῶ ἀτομικῶς εἰς οἱανδήποτε ἐνέργεια διασπάσεως τῆς ἑνότητος τοῦ Σώματος τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς θά ἔπρατα αὐθωρεί διά θέμα Οἰκουμενιστικῆς Διακοινωνίας, ἐφαρμόζων τόν ΙΕ΄ Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Ἁγίας Συνόδου διότι αὐτό θά συνιστοῦσε ἄφρονα καί ἀντιεκκλησιαστική ἐνέργεια.
Στο δια ταυτα, δηλαδη: διαφωνει μεν, κανει υπακοη στην αποφαση της Ιεραρχιας δε.

Ανώνυμος είπε...

Ειναι ξεκαθαρος: διοικητικῆς φύσεως θέμα πού δέν τυγχάνει θέμα Ὀρθοδόξου ἀκριβείας περί τήν πίστιν . Αν ο οικουμενισμος ειναι αιρεση, τοτε αυτη δεν εντοπιζεται στο προβλημα της ουκρανιας.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στον Πειραιώς Σεραφειμ.

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)