Γράφει «ο περαστικός»
.
Στο περιοδικό «Εκκλησία» που αποτελεί επίσημο δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος και στο τεύχος Οκτωβρίου φιλοξενείται άρθρο του Συμβούλου Θεολόγων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου με τον τίτλο «Το μάθημα των Θρησκευτικών και το ζήτημα της απαλλαγής».
.
Στο εκτενές άρθρο ο κ. Σύμβουλος επαναλαμβάνει πολλές από τις γνωστές απόψεις του που περιέχονται και στα κείμενα –οδηγίες που απεστάλησαν από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στους θεολόγους εκπαιδευτικούς. Η προσεκτική μελέτη πάντως του άρθρου είναι λίαν διαφωτιστική για το πως βλέπουν το μάθημα των θρησκευτικών (ΜτΘ) οι αρμόδιοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στα χέρια των οποίων βρίσκεται η ευθύνη για τον καθορισμό των στόχων αλλά και τη συγγραφή βιβλίων για το μάθημα.
.
Αντιγράφουμε μερικά αποσπάσματα του άρθρου:
«(το ΜτΘ)...παραμερίζοντας τον οποιοδήποτε κατηχητικό και απολογητικό προσανατολισμό, επιβάλλεται να συνδέεται με τα σύγχρονα υπαρξιακά και κοινωνικά προβλήματα του ανθρώπου της εποχής μας, να συναντά με σεβασμό και κατανόηση τον άλλο στο πρόσωπο του ετερόδοξου, του ετερόθρησκου, του αδιάφορου»
.
«Σήμερα (το ΜτΘ) τείνει σταθερά να είναι ένα μάθημα ανοικτό, πλουραλιστικό και ανεκτικό προς τις άλλες χριστιανικές ομολογίες αλλά και τις άλλες θρησκείες με γνωσιακό και παιδαγωγικό χαρακτήρα»
.
«Θρησκευτική κατήχηση –όποιο κι αν είναι το θεματικό της περιεχόμενο- και δημόσιο σχολείο δεν μπορούν να συνδυαστούν στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές και πλουραλιστικές κοινωνίες. Αυτό, κατά τη γνώμη μας, θα πλήξει καίρια ένα ανοικτό, πλουραλιστικό, διαπολιτισμικό και ανεκτικό προς την ετερότητα θρησκευτικό μάθημα που χωράει, ενδιαφέρει και απευθύνεται σε όλους».
.
Είναι σαφές από τα παραπάνω ότι οι Σύμβουλοι του Π.Ι. για το ΜτΘ σχεδιάζουν το σταδιακό αποχρωματισμό του μαθήματος, την εξάλειψη του ορθόδοξου χαρακτήρα του, το άνοιγμά του προς όλες τις αιρετικές ομολογίες και ξένες θρησκείες. Αδιαφορούν για τις θεολογικές διαφορές που χωρίζουν τους Ορθοδόξους από τους αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες, προσπαθούν να αμβλύνουν το ορθόδοξο αισθητήριο των μαθητών και θέλουν να διαμορφώσουν μαθητές που θα διαλέγονται με όλες τις ομολογίες και θρησκείες, χωρίς καλά καλά να έχουν αποκτήσει τη βασική αυτοσυνειδησία ότι μέσα στην Ορθόδοξη Πίστη κατέχουν ολόκληρη και ακέραιη την Αλήθεια.
Ο προσανατολισμός που σχεδιάζεται να δοθεί στο ΜτΘ (και ήδη έχει αρχίσει να δίνεται) είναι ίδιος με τις ιδέες που γέμισαν τα κεφάλια «ορθοδόξων» θεολόγων και επισκόπων που ρίχτηκαν με θέρμη στους διαχριστιανικούς διαλόγους και τις συναντήσεις με τους αιρετικούς. Το πνεύμα του οικουμενισμού περνάει με τον τρόπο αυτό μέσα από το ΜτΘ στις συνειδήσεις των μικρών μαθητών. Αν δεν υπάρξει αντίσταση στα σχέδια αυτά των Συμβούλων του Π.Ι. από τους θεολόγους των σχολείων τότε θα ανατραφεί μια γενιά μαθητών που, ανυποψίαστη για το χάσμα που χωρίζει την Ορθοδοξία από τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό, εύκολα θα δεχτεί διαλόγους, συμφωνίες, γιατί όχι και βέβηλες και ανίερες ενώσεις. Στην σύγχυση της εποχής με τους οικουμενιστές να εργάζονται μεθοδικά τα άνομα έργα τους, τα ελληνόπουλα έχουν ανάγκη να μάθουν τις βασικές διαφορές μας (δογματικές και άλλες) με τους αιρετικούς, να γνωρίσουν την ορθόδοξη Πίστη, να πλησιάσουν την εκκλησιαστική ζωή και να γευθούν τη Χάρη του Θεού. Η αλλοτρίωση της εποχής μας έχει οδηγήσει στον παραλογισμό. Αγωνιζόμαστε για να διατηρήσουμε ένα ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα στην Ορθόδοξη Ελλάδα.
.
Στο περιοδικό «Εκκλησία» που αποτελεί επίσημο δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος και στο τεύχος Οκτωβρίου φιλοξενείται άρθρο του Συμβούλου Θεολόγων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου με τον τίτλο «Το μάθημα των Θρησκευτικών και το ζήτημα της απαλλαγής».
.
Στο εκτενές άρθρο ο κ. Σύμβουλος επαναλαμβάνει πολλές από τις γνωστές απόψεις του που περιέχονται και στα κείμενα –οδηγίες που απεστάλησαν από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στους θεολόγους εκπαιδευτικούς. Η προσεκτική μελέτη πάντως του άρθρου είναι λίαν διαφωτιστική για το πως βλέπουν το μάθημα των θρησκευτικών (ΜτΘ) οι αρμόδιοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στα χέρια των οποίων βρίσκεται η ευθύνη για τον καθορισμό των στόχων αλλά και τη συγγραφή βιβλίων για το μάθημα.
.
Αντιγράφουμε μερικά αποσπάσματα του άρθρου:
«(το ΜτΘ)...παραμερίζοντας τον οποιοδήποτε κατηχητικό και απολογητικό προσανατολισμό, επιβάλλεται να συνδέεται με τα σύγχρονα υπαρξιακά και κοινωνικά προβλήματα του ανθρώπου της εποχής μας, να συναντά με σεβασμό και κατανόηση τον άλλο στο πρόσωπο του ετερόδοξου, του ετερόθρησκου, του αδιάφορου»
.
«Σήμερα (το ΜτΘ) τείνει σταθερά να είναι ένα μάθημα ανοικτό, πλουραλιστικό και ανεκτικό προς τις άλλες χριστιανικές ομολογίες αλλά και τις άλλες θρησκείες με γνωσιακό και παιδαγωγικό χαρακτήρα»
.
«Θρησκευτική κατήχηση –όποιο κι αν είναι το θεματικό της περιεχόμενο- και δημόσιο σχολείο δεν μπορούν να συνδυαστούν στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές και πλουραλιστικές κοινωνίες. Αυτό, κατά τη γνώμη μας, θα πλήξει καίρια ένα ανοικτό, πλουραλιστικό, διαπολιτισμικό και ανεκτικό προς την ετερότητα θρησκευτικό μάθημα που χωράει, ενδιαφέρει και απευθύνεται σε όλους».
.
Είναι σαφές από τα παραπάνω ότι οι Σύμβουλοι του Π.Ι. για το ΜτΘ σχεδιάζουν το σταδιακό αποχρωματισμό του μαθήματος, την εξάλειψη του ορθόδοξου χαρακτήρα του, το άνοιγμά του προς όλες τις αιρετικές ομολογίες και ξένες θρησκείες. Αδιαφορούν για τις θεολογικές διαφορές που χωρίζουν τους Ορθοδόξους από τους αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες, προσπαθούν να αμβλύνουν το ορθόδοξο αισθητήριο των μαθητών και θέλουν να διαμορφώσουν μαθητές που θα διαλέγονται με όλες τις ομολογίες και θρησκείες, χωρίς καλά καλά να έχουν αποκτήσει τη βασική αυτοσυνειδησία ότι μέσα στην Ορθόδοξη Πίστη κατέχουν ολόκληρη και ακέραιη την Αλήθεια.
Ο προσανατολισμός που σχεδιάζεται να δοθεί στο ΜτΘ (και ήδη έχει αρχίσει να δίνεται) είναι ίδιος με τις ιδέες που γέμισαν τα κεφάλια «ορθοδόξων» θεολόγων και επισκόπων που ρίχτηκαν με θέρμη στους διαχριστιανικούς διαλόγους και τις συναντήσεις με τους αιρετικούς. Το πνεύμα του οικουμενισμού περνάει με τον τρόπο αυτό μέσα από το ΜτΘ στις συνειδήσεις των μικρών μαθητών. Αν δεν υπάρξει αντίσταση στα σχέδια αυτά των Συμβούλων του Π.Ι. από τους θεολόγους των σχολείων τότε θα ανατραφεί μια γενιά μαθητών που, ανυποψίαστη για το χάσμα που χωρίζει την Ορθοδοξία από τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό, εύκολα θα δεχτεί διαλόγους, συμφωνίες, γιατί όχι και βέβηλες και ανίερες ενώσεις. Στην σύγχυση της εποχής με τους οικουμενιστές να εργάζονται μεθοδικά τα άνομα έργα τους, τα ελληνόπουλα έχουν ανάγκη να μάθουν τις βασικές διαφορές μας (δογματικές και άλλες) με τους αιρετικούς, να γνωρίσουν την ορθόδοξη Πίστη, να πλησιάσουν την εκκλησιαστική ζωή και να γευθούν τη Χάρη του Θεού. Η αλλοτρίωση της εποχής μας έχει οδηγήσει στον παραλογισμό. Αγωνιζόμαστε για να διατηρήσουμε ένα ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα στην Ορθόδοξη Ελλάδα.
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω οι καθηγητές θεολόγοι των σχολείων και τώρα και στο μέλλον καλούνται να αναλάβουν οι ίδιοι εξολοκλήρου το ΜτΘ πάνω τους. Και όταν κρίνουν αναγκαίο να παραβλέπουν τις οδηγίες του Π.Ι., τις οικουμενιστικές παραγράφους των νέων βιβλίων (τα χειρότερα έρχονται μέσα στα επόμενα χρόνια) και να διδάσκουν όπου είναι απαραίτητο από φωτοτυπίες, σημειώσεις και πάντως ορθοδόξως. Αυτό που κυρίως με ανησυχεί είναι ότι δυστυχώς και πολλοί από τους θεολόγους των σχολείων νοσούν την ασθένεια του οικουμενισμού και μάλιστα καυχώνται ως υγιείς θεολογικά και προοδευτικοί. Αλλά αν η ασθένεια αυτή εξαπλωθεί σε πολλούς θεολόγους τότε ο Θεός θα επιτρέψει την κατάργηση του ΜτΘ. Έτσι θα γλιτώσει και η ορθόδοξη θεολογία και τα ελληνόπουλα από την οικουμενιστική σύγχυση.
1 σχόλιο:
Προς ...διευκόλυνσή σας, ολόκληρο το άρθρο του Συμβούλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, για να (δια-) μορφώσουν ολοκληρωμένη άποψη οι αναγνώστες σας:
http://theologylar.blogspot.com/2008/12/blog-post_15.html
Δημοσίευση σχολίου