Γράφει ο περαστικός
.
Διάβαζα τις μέρες αυτές μερικά από τα ανεπανάληπτα ποιήματα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Σε ένα από αυτά που επιγράφεται «Προς Νεμέσιον» (Γρηγορίου του Θεολόγου, Έργα, τομ.11, εκδ. ΕΠΕ, σελ. 112-135) βρήκα μερικούς στίχους που μπορούν να αποτελέσουν τον κανόνα για το τι οφείλει να δώσει ένας θεολόγος στα παιδιά σήμερα. .
Το ποίημα απευθύνεται στον αξιωματούχο Νεμέσιο ο οποίος είχε εγκαταλείψει την εθνική λατρεία των ειδώλων και είχε γίνει Χριστιανός. Σε αυτόν ο άγιος Γρηγόριος στέλνει ένα ποίημα στο οποίο ασκεί εκτεταμένη επίθεση στις πλάνες της αρχαίας ελληνικής και αιγυπτιακής θρησκείας, οι οποίες όλες «πέθαναν με το σεπτό αίμα του Χριστού».
Προς το τέλος του ποιήματος λέει για ποια πράγματα αξίζει να μιλάει:
.
«Αυτάρ εγώ, τα με Χριστός, εμόν φάος, εξεδίδαξεν,
εξερέω, μύθοιο θεμείλια παντ’ αναφαίνων
ημετέρου, θεότητα, Θεού κτίσιν, οίακα παντός...»
.
Μετάφραση:
«Εγώ όμως όσα ο Χριστός, το δικό μου φως, μ’ έχει μάθει,
θα φανερώσω, της διδαχής όλα φανερώνοντας τα θεμέλια της δικής μας
τη θεότητα, του Θεού την πλάση, του παντός το δοιάκι...»
.
Δεν μπορεί ο θεολόγος άγιος Γρηγόριος να μιλήσει για τίποτε άλλο παρά για το «φάος», το φως το δικό του, το Χριστό. Δεν μπορούμε και εμείς να μιλάμε για ψεύτικες θεότητες και ετερόδοξες πλάνες στους μαθητές μας, αλλά για το Φως του Χριστού. Κι αν αναφερθούμε στις άλλες δοξασίες, θα το κάνουμε πάλι μόνο για να δείξουμε ότι «πέθαναν» όλες αυτές οι ψευδείς πίστεις «με το σεπτό αίμα του Χριστού» . Δε γίνεται η ομολογία της Αλήθειας του Χριστού να υποκατασταθεί από προβολή όλων των ξένων πλανεμένων θρησκειών και δογμάτων ούτε στο μάθημα των θρησκευτικών. Δεν συμβαδίζει κάτι τέτοιο με τη γραμμή και το πνεύμα των Πατέρων. Όσο κι αν μοχθούν οι ευρωπαΐζοντες θεολόγοι της εποχής μας εμείς θα φανερώνουμε στους μαθητές «τα θεμέλια της δικής μας διδαχής», «το εμόν φάος», το Χριστό.
.
Διάβαζα τις μέρες αυτές μερικά από τα ανεπανάληπτα ποιήματα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Σε ένα από αυτά που επιγράφεται «Προς Νεμέσιον» (Γρηγορίου του Θεολόγου, Έργα, τομ.11, εκδ. ΕΠΕ, σελ. 112-135) βρήκα μερικούς στίχους που μπορούν να αποτελέσουν τον κανόνα για το τι οφείλει να δώσει ένας θεολόγος στα παιδιά σήμερα. .
Το ποίημα απευθύνεται στον αξιωματούχο Νεμέσιο ο οποίος είχε εγκαταλείψει την εθνική λατρεία των ειδώλων και είχε γίνει Χριστιανός. Σε αυτόν ο άγιος Γρηγόριος στέλνει ένα ποίημα στο οποίο ασκεί εκτεταμένη επίθεση στις πλάνες της αρχαίας ελληνικής και αιγυπτιακής θρησκείας, οι οποίες όλες «πέθαναν με το σεπτό αίμα του Χριστού».
Προς το τέλος του ποιήματος λέει για ποια πράγματα αξίζει να μιλάει:.
«Αυτάρ εγώ, τα με Χριστός, εμόν φάος, εξεδίδαξεν,
εξερέω, μύθοιο θεμείλια παντ’ αναφαίνων
ημετέρου, θεότητα, Θεού κτίσιν, οίακα παντός...»
.
Μετάφραση:
«Εγώ όμως όσα ο Χριστός, το δικό μου φως, μ’ έχει μάθει,
θα φανερώσω, της διδαχής όλα φανερώνοντας τα θεμέλια της δικής μας
τη θεότητα, του Θεού την πλάση, του παντός το δοιάκι...»
.
Δεν μπορεί ο θεολόγος άγιος Γρηγόριος να μιλήσει για τίποτε άλλο παρά για το «φάος», το φως το δικό του, το Χριστό. Δεν μπορούμε και εμείς να μιλάμε για ψεύτικες θεότητες και ετερόδοξες πλάνες στους μαθητές μας, αλλά για το Φως του Χριστού. Κι αν αναφερθούμε στις άλλες δοξασίες, θα το κάνουμε πάλι μόνο για να δείξουμε ότι «πέθαναν» όλες αυτές οι ψευδείς πίστεις «με το σεπτό αίμα του Χριστού» . Δε γίνεται η ομολογία της Αλήθειας του Χριστού να υποκατασταθεί από προβολή όλων των ξένων πλανεμένων θρησκειών και δογμάτων ούτε στο μάθημα των θρησκευτικών. Δεν συμβαδίζει κάτι τέτοιο με τη γραμμή και το πνεύμα των Πατέρων. Όσο κι αν μοχθούν οι ευρωπαΐζοντες θεολόγοι της εποχής μας εμείς θα φανερώνουμε στους μαθητές «τα θεμέλια της δικής μας διδαχής», «το εμόν φάος», το Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου