Εκδηλώσεις για το Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη

Εκδηλώσεις για το Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη έγιναν στο Γυμνάσιο Πλαταριάς (9/4/2009) και στο Γυμνάσιο Νεράιδας (10/4/2009) Θεσπρωτίας ενόψει των εορτών του Πάσχα. Για την εκδήλωση που έγινε στα δύο σχολεία εργάστηκαν μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου που μελέτησαν κείμενα του Γέροντα και βιβλία σχετικά με τη ζωή και τη διδασκαλία του, αναζήτησαν πληροφορίες στο διαδίκτυο, απομαγνητοφώνησαν αποσπάσματα ομιλιών του, έφτιαξαν ταμπλώ με φωτογραφίες του και ζωγράφισαν την προσωπογραφία του. Μετά από την εργασία τους αυτή παρουσίασαν σε όλους τους μαθητές των σχολείων το βίο και τη διδασκαλία του όσιου αθωνίτη Γέροντα. Η εργασία των μαθητών για το Γέροντα Παΐσιο υπήρξε μία γνωριμία με το γνήσιο πνεύμα του ορθόδοξου μοναχισμού.
Υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την εκδήλωση προσφέρουμε στους αναγνώστες μας για να το χρησιμοποιήσουν αν θέλουν σε παρόμοιες εκδηλώσεις στα δικά τους σχολεία κάνοντας τις αναγκαίες διορθώσεις και παρεμβάσεις.
Ιωάννης Τάτσης
Θεολόγος
Γυμνασίων Πλαταριάς και Νεράιδας Θεσπρωτίας

___________________________________________

Yλικό από την εκδήλωση

Οδηγίες για τη χρήση του υλικού

Το Κείμενο Παρουσίασης διαβάζεται παράλληλα με την προβολή διαφανειών (αρχείο PowerPoint που μπορείτε να κατεβάσετε παρακάτω). Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης προβλήθηκαν και απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα αρχείων ήχου (διδασκαλία και ψαλμωδία από το Γέροντα Παΐσιο).
Σε μια τέτοια παρόμοια εκδήλωση μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει και το DVD που εξέδωσε η Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας στο οποίο μιλάει για το Γέροντα Παΐσιο ο Ιερομόναχος Αθανάσιος ο υμνογράφος.

.
ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

Κυρίες και κύριοι καθηγητές, αγαπητοί συμμαθητές
Η σημερινή εκδήλωση είναι αφιερωμένη σε ένα σύγχρονο ασκητή, σε έναν αληθινό μοναχό, το Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη. Το 1994, όταν οι περισσότεροι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου έρχονταν στη ζωή, ο Γέροντας Παΐσιος άφηνε αυτή τη φθαρτή ζωή για να πάει κοντά στο Χριστό τον οποίο τόσο αγάπησε. Είχαν προηγηθεί πολλά χρόνια άσκησης και διδασκαλίας χιλιάδων ανθρώπων που τον επισκέφθηκαν στο Άγιον Όρος. Ο Γέροντας Παΐσιος υπήρξε η πιο σημαντική προσωπικότητα του αγιορείτικου μοναχισμού κατά τα τελευταία χρόνια. Θα ξεκινήσουμε με μια αναφορά στους βασικούς σταθμούς της ζωής του.
Βιογραφικά στοιχεία
O Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Οι γονείς του Πρόδρομος και Ευλαμπία είχαν συνολικά 10 παιδιά και ο γέροντας ήταν το όγδοο στη σειρά. Το όνομα του Γέροντα πριν γίνει μοναχός ήταν Αρσένιος. Το όνομα αυτό του είχε δώσει ο ιερέας του χωρίου που ήταν και μοναχός, ο άγιος Αρσένιος. Όταν ήρθαν οι μέρες για να βαφτιστεί το μικρό παιδί ο άγιος Αρσένιος είχε απαιτήσει από τους γονείς να δοθεί στο παιδί το όνομα Αρσένιος και όχι το όνομα Χρήστος, που ήταν ο παππούς. Τους είχε πει τότε: «Εσείς καλά θέλετε να αφήσετε άνθρωπο στο πόδι του παππού, εγώ δεν θέλω να αφήσω καλόγηρο στο πόδι μου;»
Ο μικρός Αρσένιος ήταν μόλις 40 ημερών όταν η οικογένεια του και μαζί όλο το χωριό με επικεφαλής τον άγιο Αρσένιο έφυγαν πρόσφυγες για την Ελλάδα. Ήταν η περίοδος που ακολούθησε τη Μικρασιατική Καταστροφή. Γραφει χαρακτηριστικά ο Γέροντας αργότερα σε ένα αυτοβιογραφικό σημείωμα: «Με φέρανε στην αγαπημένη μας Μητέρα Ελλάδαν 40 ημερών προσφυγόπουλο».
Η οικογένεια του Γέροντα μετά από διαμονή λίγων ημερών στο λιμάνι του Πειραιά μεταβαίνει στην Κέρκυρα. Εκεί λίγες μόνο μέρες μετά την άφιξή του στην Ελλάδα θα πεθάνει και θα ταφεί ο ιερέας του χωριού και αρχηγός όλης της ομάδας των Ελλήνων από τα Φάρασα, ο άγιος Αρσένιος. Από την Κέρκυρα περνούν στη Ηγουμενίτσα και τελικά εγκαθίστανται στη Κόνιτσα όπου ο Γέροντας θα περάσει όλη την παιδική του ηλικία.
Καθώς τα χρόνια περνούν μέσα στην καρδιά του Γέροντα ανάβει ο πόθος της μοναχικής ζωής. Πρέπει όμως να εκπληρώσει πρώτα τη στρατιωτική του θητεία. Υπηρετεί ως διαβιβαστής για περίπου 5 χρόνια. Οι εικόνες της στρατιωτικής ζωής θα του φανούν χρήσιμες για την περιγραφή του πολέμου εναντίον των παθών όταν αργότερα θα γίνει μοναχός. Γράφει ο Γέροντας για την περίοδο αυτή «Υπηρέτησα τον επίγειο βασιλέα και μετά κατετάγην εθελοντής στο Αγγελικόν Τάγμα των Μοναχών»
Πηγαίνει στο Άγιον Όρος αρχικά στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Από εκεί μεταβαίνει στην Ιερά Μονή Φιλοθέου. Το 1958 κάτοικοι της Κόνιτσας του ζητούν να πάει κοντά τους γιατί στην Κόνιτσα υπήρχαν πολλοί Ευαγγελικοί που είχαν αρχίσει να παρασύρουν κοντά τους απλούς πιστούς. Δεν ξέρει τι να κάνει αλλά μετά από πολλή προσευχή και θαυματουργική επέμβαση της Θεοτόκου, αποφασίζει να πάει στην Ιερά Μονή Στομίου που βρίσκεται μέσα στη χαράδρα του ποταμού Αώου, κοντά στην Κόνιτσα.
Στο Στόμιο ο γέροντας ασχολείται με τρία κυρίως πράγματα. Το πρώτο είναι η άσκηση και η προσευχή, που γίνεται με εντατικούς ρυθμούς. Τρώει και κοιμάται ελάχιστα και προσεύχεται αδιάλειπτα (ασταμάτητα). Το δεύτερο είναι η ανοικοδόμηση της Μονής που είχε καεί από τους Γερμανούς. Το τρίτο η προστασία των πιστών από τις διδασκαλίες των Ευαγγελικών.
Την ίδια αυτή περίοδο μεταβαίνει και στην Κέρκυρα όπου κάνει εκταφή των λειψάνων του αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου.
Το 1962 ο Γέροντας εγκαταλείπει την Κόνιτσα και πηγαίνει σε ερημικό μέρος στο Σινά για να βρει απόλυτη ησυχία και να αφοσιωθεί στην προσευχή. Στο Σινά ζει στο κελάκι που ήταν αφιερωμένο στους αγίους Γαλακτίωνα και Επιστήμη. Το υψόμετρο όμως είναι μεγάλο, η υγεία του γέροντα κλονισμένη και έτσι αναγκάζεται να επιστρέψει στο Άγιον Όρος.
Εδώ μένει αρχικά σε διάφορα κελλιά πριν να καταλήξει στο κελλάκι Παναγούδα όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.
Στο κελί του Τιμίου Σταυρού γνώρισε τον άγιο ρώσο πνευματικό παπα-Τύχωνα ο οποίος τον έκανε μεγαλόσχημο μοναχό και του έδωσε το όνομα Παΐσιος. Ο άγιος αυτός γέροντας επηρέασε πάρα πολύ το γέροντα Παίσιο. Χρόνια αργότερα ο γέροντας κατέγραψε όσα στοιχεία γνώριζε για τον παπα-Τύχωνα και τα περιέλαβε στο βιβλίο του Αγιορείται Πατέρες και αγιορείτικα. Γράφει λοιπόν κάπου ο πατήρ Παΐσιος για τον παπα Τύχωνα: «Μερικοί τον τραβούσαν και καμία φωτογραφία κρυφά. Άλλοι του ζητούσαν ευλογία για να τον φωτογραφίσουν και αυτός το δεχόταν απλά. Σηκωνόταν αμέσως, πήγαινε στο ναό και φορούσε το Αγγελικό του Σχήμα. Έπαιρνε και το Σταυρό στο ένα χέρι και φαινόταν πράγματι σαν τον Πατριάρχη Αβραάμ, ιδίως στα υστερνά του που είχε γίνει ολόλευκος πια εσωτερικά και εξωτερικά». Μετά το θάνατο του παπα-Τύχωνα ο γέροντας έμεινε στο κελλί του, στον Τίμιο Σταυρό για 10 χρόνια. Από εκεί έφυγε για να πάει στην Παναγούδα.
Η παραμονή του γέροντα στην Παναγούδα είναι η περίοδος που ο κόσμος θα τον μάθει και θα συρρέουν κάθε μέρα στο κελλί του αμέτρητοι προσκυνητές για να μιλήσουν μαζί του, να του ζητήσουν να προσευχηθεί για αυτούς και να αποθέσουν τον πόνο τους στα χέρια του.
Το 1970 χτίζει τη γυναικεία Ιερά Μονή αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Εδώ μεταφέρει και τα λείψανα του πατρός Αρσενίου. Και όταν γίνεται η αναγνώριση του πατρός Αρσενίου ως αγίου χτίζει λαμπρό ναό προς τιμήν του. Στο ίδιο αυτό μοναστήρι μερικά χρόνια αργότερα θα ταφεί και ο ίδιος ο Γέροντας Παΐσιος.
Ο Γέροντας Παΐσιος ήταν τελειόφοιτος δημοτικού σχολείου. Είχε όμως ιδιαίτερο χάρισμα στο λόγο και πολλή Χάρη Θεού. Έγραψε λοιπόν ο ίδιος τέσσερα βιβλία τα οποία εκδόθηκαν από την Ιερά Μονή αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή.
Το πρώτο βιβλίο είναι ο Χατζη – γεώργης ο Αθωνίτης στο οποίο περιγράφει την ζωή ενός μεγάλου ασκητού του Αγίου Όρους του Χατζηγεώργη. Διαβάζουμε λίγες μόνο γραμμές: «Επειδή ήταν πολύ θερμή η πνευματική ατμόσφαιρα του Χατζη-γεώργη, διάχυτη η χάρις του Θεού, και θερμαίνονταν οι Πατέρες πνευματικά, επόμενο ήταν να μην τους χρειάζονταν πολλές τροφές. Η συνηθισμένη του τροφή ήταν ξηροί καρποί και μέλι. Αρτύσιμα ποτέ δεν έτρωγαν, ούτε και λαδερά. Το Πάσχα, αντί για αυγά, έβραζαν πατάτες και τις έκαναν κόκκινες».
Ο γέροντας Παΐσιος έγραψε επίσης ένα βιβλίο με τη ζωή του Αγίου Αρσενίου, ένα άλλο που αναφέρεται σε ασκητικές μορφές του Αγίου Όρους και ένα βιβλίο με Επιστολές προς νέους που ποθούν τη μοναχική ζωή.
Το 1993 η ήδη κλονισμένη υγεία του χειροτερεύει δραματικά. Οι εξετάσεις που κάνει στη Θεσσαλονίκη φανερώνουν καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Μέσα σε λίγους μήνες ο γέροντας φεύγει από αυτό τον κόσμο για την αιωνιότητα που τόσο πόθησε. Εκοιμήθη στις 12 Ιουλίου 1994 σε ηλικία 70 ετών και ετάφη όπως ήταν επιθυμία του στο μοναστήρι του αγίου Ιωάννου στη Σουρωτή, εκεί που βρίσκονται και τα λείψανα του αγίου Αρσενίου. Έδωσε μάλιστα εντολή ποτέ να μη γίνει εκταφή των λειψάνων του αλλά να μείνει θαμμένος εις αιώνας αιώνων. Πάνω στον τάφο του ζήτησε να τοποθετηθεί πλάκα που γράφει:
Εδώ τελείωσε η ζωή
Εδώ και η πνοή μου
Εδώ το σώμα θα θαφτή
Θα χαίρη κι η ψυχή μου
Ο Άγιος μου κατοική
Αυτό είναι τιμή μου
Πιστεύω Αυτός θα λυπηθή
Την άθλια ψυχή μου
Θα εύχεται στο Λυτρωτή
Να χω την Παναγιά μαζί μου
Θα παρακολουθήσουμε ένα πρώτο απόσπασμα ενός βίντεο στο οποίο μιλάει για το Γέροντα Παΐσιο ο πατήρ Αθανάσιος, ένας ιερομόναχος της Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους.
…………….
Τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του ο Γέροντας Παΐσιος δέχονταν καθημερινά στο κελί του πολλούς προσκυνητές. Απαντούσε στις ερωτήσεις τους, άκουγε τα προβλήματά τους, προσευχόταν για αυτούς που είχαν προβλήματα. Μερικοί από τους επισκέπτες του κατέγραψαν όσα ο Γέορντας του είπε. Πολλές διδασκαλίες του σώζονται σήμερα τόσο από τα βιβλία που ο ίδιος ο Γέροντας έγραψε, όσο και από τα βιβλία που έγραψαν άλλοι για εκείνον. Θα διαβάσουμε λίγες σύντομες διδασκαλίες του πατρός Παϊσίου για να γευθούμε λίγο από τον απλό αλλά διδακτικό του λόγο:
Έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος: 'Οσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, αυξάνουν και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο προχωρεί η κοσμική ευγένεια, τόσο χάνεται και η απλότητα, η χαρά και το φυσικό ανθρώπινο χαμόγελο.
‘Οταν τα μικρά παιδάκια περνούν με τους γονείς τους έξω από κάποια βιτρίνα και θέλουν κάτι που τους αρέσει, τότε κρατούν την μητέρα τους από το φουστάνι και την τραβάνε και κλαίνε και κτυπιούνται μέχρι να την εξαναγκάσουν να τους το αγοράσει.
'Ετσι και εμείς με επιμονή και υπομονή παραμένουμε στην προσευχή μέχρι να μας ακούση ο Θεός. 'Ετσι και εσείς, κατά το Ευαγγέλιο, που λέει να επιμένετε στην προσευχή και να μην αποκάμνετε, πρέπει να προσεύχεσθε συνεχώς και ασταμάτητα μέχρι να κερδίσετε αυτό που θέλετε, ενώ ταυτοχρόνως μαθαίνετε να προσεύχεσθε και να επικοινωνείτε με τον Θεόν. Από την επίμονη προσευχή έχουμε οφέλη, γιατί μας παραχωρεί ο Θεός αυτό που ζητούμε, ενώ ταυτοχρόνως μαθαίνουμε να προσευχόμαστε.
Σε ένα λεπτό μέσα μπορεί ο άνθρωπος να γίνη 'Αγγελος ή ταγκαλάκι. Πως; Με την ταπείνωση ή την υπερηφάνεια.... Ο ευκολότερος τρόπος να σωθούμε, είναι η αγάπη και η ταπείνωση. Γι' αυτό από την αγάπη και την ταπείνωση να αρχίσουμε και μετά να προχωρήσουμε στα άλλα».
Βάλε την ευχή στη δουλειά και θα αγιασθείς και εσύ και η δουλειά. Οσο μπορείς να λες την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» μέσα στην ημέρα και να σιγοψάλλεις.
Είπε ο Γέροντας Παϊσιος: "Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνος σας στηνπροσευχή, γιατί αυτή θα σας κρατάει σε επαφή με το Θεό. Και η επαφή αυτή πρέπει να είναι συνεχής. Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής, είναι ανάγκη της ψυχής και δεν πρέπει να θεωρείται αγγαρεία. Η προσευχή για να εισακουστεί από το Θεό, πρέπει να γίνεται με ταπείνωση, με βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας και να είναι καρδιακή. Εάν δεν είναι καρδιακή, δεν ωφελεί. Ο Θεός πάντοτε ακούει την προσευχή του ανθρώπου, που είναι πνευματικά ανεβασμένος. Η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθάει πολύ την προσευχή, γιατί θερμαίνει την ψυχή και την προετοιμάζει".
Δεν συγκρίνεται η χαρά που νιώθει κανείς, όταν δίνει, με την χαρά που νιώθει, όταν παίρνει Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία. Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς, συγγενεύει με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός είναι θυσία.
Να ζείτε στο κλίμα της διαρκούς δοξολογίας και ευχαριστίας του Θεού. Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η αχαριστία.
…………….
Θα ακούσουμε ένα μικρό ηχητικό ντοκουμέντο στο οποίο ο ίδιος ο Γέροντας Παΐσιος μιλάει για την κούραση που ξεκουράζει και το φιλότιμο των μικρών παιδιών. Αμέσως μετά θα ακούσουμε το Γέροντα να ψάλλει σε μία αγρυπνία στο Άγιον Όρος
…………….
Λογισμοί
Κεντρική διδασκαλία του Γέροντα Παΐσιου ήταν η προσπάθεια που θα πρέπει όλοι να καταβάλουμε για να αποκτήσουμε καλούς λογισμούς δηλαδή καλές σκέψεις για τους άλλους. Θα διαβάσουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα που ανέφερε συχνά ο ίδιος ο Γέροντας για να διδάξει τη μεγάλη αξία των καλών λογισμών.
Έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος: Οι άνθρωποι ανήκουν σε δυο κατηγορίες. Η μια μοιάζει τη μύγα και η άλλη τη μέλισσα. Η μύγα, όπως ξέρουμε, πηγαίνει πάντα στη βρομιά κι ας υπάρχουν δίπλα της λουλούδια που ευωδιάζουν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους κακούς λογισμούς. Η μέλισσα όμως πηγαίνει όλο στα λουλούδια και αποφεύγει τις ακαθαρσίες που υπάρχουν εδώ και εκεί. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έχουν πάντα καλούς λογισμούς. Θα σας διηγηθώ δυο περιστατικά που μου συνέβησαν εδώ στην Παναγούδα. Θα δείτε πώς σκέφτονται οι μέλισσες και πώς οι μύγες. Μια φορά μου ήλθε εδώ ένα παλικάρι δεκαεφτά ετών και χτυπούσε το σήμαντρο για να του ανοίξω. Ήταν πρωί και ακόμα δεν είχα ξεκλειδώσει. Βγήκα έξω και το είδα στο σύρμα. Ήταν ένα παιδί χαριτωμένο, με ευλάβεια. Μου είπε:
- Γέροντα, θέλω να δω τον π. Παϊσιο.
Εγώ για να δοκιμάσω το λογισμό του του απάντησα:
- Δεν είναι εδώ. Πήγε στις Καρυές να πάρει τσιγάρα.
- Καλά, θα τον περιμένω, μου είπε, έχοντας στο νου του πάντα καλό λογισμό.
- Φύγε, του λέω. Τι περιμένεις να τον δεις
Αυτός είναι...
-Όχι, Γέροντα, εγώ θέλω να τον δω, επέμεινε.
Αυτό το παλικάρι είχε καλούς λογισμούς και δεν μπόρεσα να τους χαλάσω, παρόλο που το παίδεψα πολλή ώρα. Δε δεχόταν μέσα του κακό λογισμό. Ήταν καλή ψυχή.
Μια άλλη φορά, είπε ο Γέροντας Παΐσιος, ήρθε ένας πατέρας και μου ζητούσε να προσευχηθώ για το παιδί του, που ήταν βαριά άρρωστο. Του είπα ότι εγώ κάτι θα κάνω, αλλά πρέπει κι εσύ να βοηθήσεις. Βέβαια, δε γνωρίζεις από προσευχή, νηστεία, μετάνοιες κ.λπ. Να κόψεις όμως ένα ελάττωμα σου.
-Τι να κόψω, Γέροντα; με ρώτησε.
-Να κόψεις το τσιγάρο, του είπα.
Με άκουσε με προσοχή και όταν του άνοιξα την εκκλησία να προσκυνήσει, χωρίς να το καταλάβω, άφησε σ’ ένα στασίδι το πακέτο και τον αναπτήρα. Την ώρα εκείνη ήρθε κι ένας άλλος, που μπήκε κι αυτός στην εκκλησία, έριξε μια ματιά από περιέργεια και βγήκε έξω. Ήρθε και κάθισε στο πεζούλι, που είναι στον τοίχο της εκκλησίας, άναψε ένα τσιγάρο και κάπνιζε χωρίς δισταγμό. Βγήκα έξω και τον είδα.
-Μα εδώ καπνίζεις ευλογημένε που είναι η εκκλησία; Πήγαινε εκεί πέρα στα δέντρα και κάπνισε. Δεν κάνει εδώ, του είπα. Αυτός όμως είχε κακούς και πονηρούς λογισμούς και μου είπε με προκλητικό ύφος:
-Γιατί, πειράζει που καπνίζω; Εσύ καπνίζεις μέσα στην εκκλησία κι εγώ που καπνίζω απ’ έξω κάνω κακό;
Του ξαναείπα να φύγει από εκεί, αλλ’ αυτός επέμενε και μου έλεγε τα ίδια λόγια. <<Μα τι λέει>>, διερωτήθηκα. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσε. Μπήκα μέσα στην εκκλησία και είδα το πακέτο με τα τσιγάρα που είχε αφήσει ο πονεμένος πατέρας. Αμέσως κατάλαβα ότι με είχε παρεξηγήσει και νόμισε ότι ήταν δικά μου τα τσιγάρα και ότι κάπνιζα μέσα στην εκκλησία! Του εξήγησα πώς είχε το πράγμα, αλλά αυτός είχε κακό λογισμό. Του έλειπε η διάθεση να ωφεληθεί.
Θα δούμε ένα ακόμη απόσπασμα του βίντεο στο οποίο ο π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης περιγράφει μία θαυμαστή εμφάνιση του Γέροντα Παΐσιου στο ίδιο.
………………………..
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που γνώρισαν το Γέροντα Παΐσιο. Καθένας από αυτούς μπορεί να πει μια ιστορία για το Γέροντα ή να θυμηθεί την απλότητά του. Οι πιο κοντινοί στο Γέροντα Παΐσιο άνθρωποι που ζούνε σήμερα είναι:
Ο πατήρ Παΐσιος ο μαθηματικός που ζει σε ένα κελλάκι κοντά στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους. Αυτός έλαβε το όνομα του Γέροντα και είναι ο πνευματικός της Μονής του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή.
Ο ιερομόναχος Αρσένιος και ο μοναχός Ησαΐας που μένουν στο κελλάκι της Παναγούδας όπως ο γέροντας Παΐσιος επιθυμούσε. Οι δύο μοναχοί κρατούν το κελλάκι όπως το είχε ο γέροντας και δέχονται με μεγάλη χαρά όσους επισκέπτονται το σπιτάκι που έζησε ο γέροντας Παΐσιος.
Οι μοναχές της Σουρωτής στη γυναικεία Ιερά Μονή αγίου Ιωάννου του Θεολόγου κατέχουν δύο πολύτιμους θησαυρούς: Τα λείψανα του αγίου Αρσενίου και τον τάφο του γέροντος Παισίου. Στο μοναστήρι της Σουρωτής καθημερινά συρρέουν πολλοί προσκυνητές από ολόκληρο τον κόσμο για να προσκυνήσουν στον τάφο του γέροντος Παισίου.
Από τα 9 αδέλφια του π. Παϊσίου ζει σήμερα μόνο ένας στη Κόνιτσα, ο Ραφαήλ. Είναι μεγαλύτερος από το γέροντα. Και παρά τα 93 του χρόνια θυμάται τον ξεριζωμό από την Καππαδοκία, τον αδελφό του, τον γέροντα Παΐσιο μικρό παιδάκι 40 ημερών στην αγκαλιά της μάνας του αλλά και τον άγιο Αρσένιο, τον ιερέα του χωριού αρχηγό στις δύσκολες μέρες του ξεριζωμού.
Υπάρχουν βεβαίως και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι που γνώρισαν το Γέροντα Παΐσιο, άκουσαν τη διδασκαλία του, διαπίστωσαν την αγιότητά του, δέχτηκαν τα δώρα της προσευχής του. Όλοι αυτοί ομολογούν πως ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αγίους ασκητές του 20ου αιώνα. Ευχαριστούμε το Δ/ντη του σχολείου μας γιατί πολύ πρόθυμα μας παρείχε κάθε βοήθεια για την εκδήλωση αυτή και όλους εσάς που μας ακούσατε.

.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΩΝ (Power Point)
Κατεβάστε τα αρχεία ακολουθώντας τις οδηγίες στην ιστοσελίδα Ζωηφόρος πατώντας ΕΔΩ
.

Ευχαριστούμε θερμά την ιστοσελίδα Ζωηφόρος (http://www.zoiforos.gr/) για τη δημοσίευση του Υλικού της εκδήλωσης για το Γέροντα Παΐσιο.