Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, «Ομολογία Πίστεως»

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 7/8/2009

«Ομολογία Πίστεως»,

Ηύφρανε τους Ορθοδόξους και κατήσχυνε τους κακοδόξους

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης,

Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

1. Μέ ἐνθουσιασμό δεκτή ἀπό τούς πιστούς
῾Η "῾Ομολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ", πού συνέταξε ἡ "Σύναξη ᾿Ορθοδόξων κληρικῶν καί μοναχῶν", ἀφοῦ δημοσιεύθηκε στόν "᾿Ορθόδοξο Τύπο", σέ διάφορες ἱστοσελίδες τοῦ Διαδικτύου, τώρα δέ καί στήν "Θεοδρομία", ἐξακολουθεῖ νά εὑρίσκεται στό ἐπίκεντρο τοῦ θεολογικοῦ ἐνδιαφέροντος. ῎Εχει ἐκτυπωθῆ σέ χιλιάδες ἀντιτύπων καί διανέμεται στούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι σπεύδουν ὄχι ἁπλῶς πρόθυμα, ἀλλά μέ ἐνθουσιασμό καί μέ αἰσθήματα ἀνακουφίσεως νά προσυπογράψουν τό περιεχόμενό της. ᾿Αρκετοί κληρικοί τήν ξανατυπώνουν μέ δικά τους ἔξοδα καί πολλαπλασιάζουν τήν κυκλοφορία της. Μεταφράσθηκε στά ᾿Αγγλικά καί στά Ρουμανικά μέ προσωπική πρωτοβουλία πιστῶν. ᾿Αμέσως μάλιστα ὁ Σέρβος ἐπίσκοπος Ράσκας καί Πριζρένης κ. ᾿Αρτέμιος, ὁ ὀρθοδοξότατος ἐθνάρχης καί ὁμολογητής τοῦ Κοσσυφοπεδίου, τήν ἐτύπωσε σέ σχετικό τευχίδιο καί τήν κυκλοφορεῖ στά Σερβικά. Σέ σύντομα σχόλια καί σημειώματα, πού ἀποστέλλουν πολλοί μαζὶ μέ τήν ὑπογραφή τους γράφουν· "᾿Επί τέλους ἀρχίζει ἡ ὀρθόδοξη ἀντίσταση". "᾿Αργήσατε πολύ, ἀλλά δόξα τῷ Θεῷ· κάλλιο ἀργά, παρά ποτέ", καί πολλά ἄλλα.
Κυριολεκτικά τό ὀρθόδοξο πλήρωμα ἀγκάλιασε τό ὁμολογητικό αὐτό κείμενο, ὅπως ἀγκάλιασε στό γνωστό θαῦμα ἡ ῾Αγία Εὐφημία τόν τόμο τῶν ᾿Ορθοδόξων Πατέρων τῆς Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί πέταξε στά πόδια της τόν τόμο τῶν Μονοφυσιτῶν, ὑπογράφοντας καί ἐπικυρώνοντας τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία καί καταδικάζοντας τόν Μονοφυσιτισμό, μετριοπαθῆ καί ἀκραῖο τῶν Σεβήρου καί Εὐτυχοῦς· καταδικάζουν καί ἀπορρίπτουν ὅμοια οἱ πιστοί, ὅπως ἡ ῾Αγία Εὐφημία, τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν χειρότερη καί πιό ἐπικίνδυνη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων.

2. "Μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει". ῎Εκπτωση δογματική καί ἠθική
῾Η χρησιμοποίηση στόν τίτλο τῶν γραφομένων μου τῆς φράσεως ἀπό τό ἀπολυτίκιο τῆς ῾Αγίας "Λίαν ηὔφρανας τούς ᾿Ορθοδόξους καί κατῄσχυνας τούς κακοδόξους" δέν ἔγινε μόνο γιά τήν ἀνάγκη νά ἐπαινεθεῖ ἡ στάση τῶν πιστῶν ἀπέναντι στήν "῾Ομολογία Πίστεως", ἀλλά καί γιά οὐσιαστικούς λόγους, ὁ σπουδαιότερος τῶν ὁποίων εἶναι ...........
μήπως φωτίσει ὁ Θεός τούς ἐκ τῶν ᾿Ορθοδόξων καλῆς πίστεως οἰκουμενιστάς νά ἀντιληφθοῦν ὅτι "μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει"[1], ἄλλαξαν τῶν ᾿Αποστόλων τό κήρυγμα καί τῶν Πατέρων τά δόγματα μέ τίς πλάνες καί τίς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ. ῾Η μεγαλύτερη ἀπόδειξη τοῦ πόσον "ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία" καί πόσο ὁ νοῦς τους εἶναι πλέον "ἀδόκιμος"[2] γιά τήν ὁποιαδήποτε προσέγγιση τῆς ἀληθείας, ἄν δέν μετανοήσουν, εἶναι τά πάθη τῆς ἀτιμίας, ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὁ Σοδομισμός, ἡ τρυφηλή ζωή, πού χαρακτηρίζουν τήν ἀνήθικη ἱερωσύνη τῶν Παπικῶν καί τῶν Προτεσταντῶν, ἐσχάτως δέ καί μερικῶν ᾿Ορθοδόξων ἀπό τό ἐκκοσμικευμένο οἰκουμενιστικό ἱερατεῖο μας.
Πολλοί ἐγνωρίζαμε τήν ἔκταση τῶν σαρκικῶν παρεκτροπῶν καί τήν παιδεραστία τοῦ παπικοῦ κλήρου, τά ὁποῖα στιγματίζει ἤδη στίς ἀρχές τοῦ 15ου αἰῶνος ὁ ῞Αγιος Συμεών Θεσσαλονίκης[3], ὡς καί τήν ἠθική ἀσυδοσία τῶν Προτεσταντῶν, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνον εὐλογοῦν γάμους ὁμοφυλοφίλων λαϊκῶν, ἀλλά καί οἱ κληρικοί τους οἱ ἴδιοι συνάπτουν ὁμοφυλοφιλικούς γάμους. Προκάλεσε φοβερή ἐντύπωση στούς ᾿Ορθοδόξους πιστούς, ἔπεσαν πραγματικά ἀπό τά σύννεφα, ὅταν πῆραν στά χέρια τους τό τελευταῖο ἔκτακτο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ "᾿Εν Συνειδήσει" τῆς ῾Ι. Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Μεγάλου Μετεώρου καί ἐδιάβασαν τά θαυμάσια μελετήματα γνωστῶν᾿Ορθοδό ξων κληρικῶν καί λαϊκῶν, πρό παντός ὅμως ἐντυπωσιάσθηκαν ἀπό τό σεισμικό καί ἀφυπνιστικό ὀπτικό ὑλικό, ἀπό τήν δύναμη τῶν δημοσιευομένων φωτογραφιῶν ἀπό γάμους ὁμοφυλοφίλων πού τελοῦν γυναῖκες ἱερεῖς, ἀπό γάμους ὁμοφυλοφίλων ἱερέων, ἀπό συμπροσευχές καί συλλείτουργα ᾿Ορθοδόξων μέ ὅλον αὐτόν τόν συρφετό τῶν αἱρετικῶν. ῾Η ἔκπτωση στά ἤθη ἀκολουθεῖ τήν ἔκπτωση στήν πίστη, στό δόγμα· ἡ χαλάρωση τῆς ἠθικῆς αὐστηρότητος προέρχεται ἀπό τήν χαλάρωση στήν αὐστηρότητα τῶν δογμάτων.

3. Εὐαγγέλιο ὄχι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Πόρνοι ,μοιχοί, ἀρσενοκοῖται

Μέ ὅλους λοιπόν αὐτούς συστεγαζόμαστε μέσα στό "Παγκόσμιο Συμβούλιο ᾿Εκκλησιῶν"· ἀναγνωρίζουμε τά μυστήριά τους, τήν ἐκκλησιαστικότητά τους, διδασκόμαστε ἀπό τήν ἱεραποστολική τους δράση καί δεχόμαστε ὅτι ἔχουμε ἀμοιβαία εὐθύνη γιά τήν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στόν κόσμο, ὁπωσδήποτε ὄχι τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τοῦ ᾿Αντιχρίστου, πού χαίρεται, γιατί πληθαίνουν οἱ πόρνοι, οἱ μοιχοί καί οἱ ἀρσενοκοῖται. ᾿Ακόμη καί ἄν δέν εἴχαμε σοβαρά ἤ πειστικά θεολογικά ἐπιχειρήματα γιά τίς κακοδοξίες τῶν αἱρετικῶν, θά ἀρκοῦσε νά μᾶς πείσει ἡ ἀνήθικη ζωή τους, ἡ ἀνάγνωση τῆς παλαιοδιαθηκικῆς ἱστορίας γιά τήν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ τιμωρία τῶν Σοδομιτῶν ὁμοφυλοφίλων[4] καί ὅσα πολλά σχετικά λέγει ὀ ᾿Απόστολος Παῦλος στό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Πρός Ρωμαίους ᾿Επιστολῆς, ἀνάμεσα στά ὁποῖα καί τά ἑξῆς· "Διά τοῦτο παρέδωκε αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρσενες ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καί τήν ἀντιμισθίαν ἥν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες"[5]. Τήν ἀντιμισθία τῆς πλάνης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰσπράττουμε οἱ ᾿Ορθόδοξοι τῆς ῾Ελλάδος, ἀπό τήν ἀπορριπτέα στάση ζωῆς ὀρθοδόξου ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος κατασκανδάλισε μέ τόν πλοῦτο καί τίς ἠθικές ἀτασθαλίες του τόν κόσμο, σέ τέτοιο σημεῖο ὥστε νά ἐπέμβει καί ἡ πολιτική δικαιοσύνη, ἐνῶ ἡ ἐκκλησιαστική δικαιοσύνη, φρονοῦσα ὄχι τά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τά τῶν ἀνθρώπων, τόν ἀθώωσε πρός καιρόν, γιατί ἦταν καί εἶναι ὁ ἐκλεκτός τῶν Οἰκουμενιστῶν τῆς ᾿Αθήνας καί τοῦ Φαναρίου, τό ὁποῖο ἐπίσης ἐπί ὁλόκληρο αἰώνα εἰσπράττει τήν ἀντιμισθία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά τήν ἑρμηνεύει λανθασμένα.

4. ᾿Αδιστάκτως ὀνομάζουμε κακοδόξους τούς Οἰκουμενιστάς
Χωρίς κανένα δισταγμό ἐφαρμόζουμε στή σημερινή ἐκκλησιαστική κατάσταση τή φράση τοῦ ἀπολυτικίου τῆς ῾Αγίας Εὐφημίας καί ὀνομάζουμε τούς Οἰκουμενιστάς κακοδόξους· δέν εὐφράνθηκαν ἀπό τήν "῾Ομολογία πίστεως κατά του Οἰκουμενισμοῦ", ἀλλά ἐνοχλήθηκαν, ἐστενοχωρήθησαν, κα τῃσχύνθησαν, ὅπως φάνηκε ἀπό τήν γραπτή ἀντίδραση τοῦ Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου π. Γεωργίου Τσέτση, ἀνδρωθέντος ἐν τῷ Οἰκουμενισμῷ, διακονήσαντος τόν Οἰκουμενισμόν, ἐμμένοντος εἰς τά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρά τό ὅτι σέ κάποιες μελέτες του φαινόταν ὅτι σταδιακά καί κριτικά θά μποροῦσε νά ἀποδεσμευθεῖ καί νά ἀπελευερωθεῖ ἀπό τήν οἰκουμενιστική αἰχμαλωσία καί πλάνη. ῾Υπῆρξαν διαπρεπεῖς ᾿Ορθόδοξοι θεολόγοι, καί μάλιστα κληρικοί, οἱ ὁποῖοι, ὅταν διεπίστωσαν τήν ἀπάτη τοῦ οἰκουμενιστικοῦ ὁράματος καί τό ἀτελέσφορο τῆς μαρτυρίας τῆς ᾿Ορθοδοξίας, πῆραν ἀποστάσεις καί ἀποσύρθηκαν. ῾Υπῆρξαν καί ὑπάρχουν, πολύ περισσότερο, αὐτοκέφαλες ᾿Ορθόδοξες ᾿Εκκλησίες πού ἀποχώρησαν ἀπό τό "Παγκόσμιο Συμβούλιο ᾿Εκκλησιῶν", ὅπως παλαιότερα ἡ ᾿Εκκλησία ῾Ιεροσολύμων, πού δυστυχῶς ἐπανῆλθε ἐπί πατριαρχίας Εἰρηναίου καί παραμένει καί ἐπί τοῦ σημερινοῦ πατριάρχου, τώρα δέ οἱ ᾿Εκκλησίες Βουλγαρίας καί Γεωργίας. ῾Η ᾿Εκκλησία μάλιστα τῆς Βουλγαρίας δίνει γιά δεύτερη φορά ἀξιέπαινο καί ἀξιομίμητο παράδειγμα μέ τήν ληφθεῖσα συνοδική της ἀπόφαση νά μή λάβει μέρος στή συμπαιγνία τοῦ δῆθεν θεολογικοῦ διαλόγου μεταξύ ᾿Ορθοδόξων καί Παπικῶν, πού θά λάβει χώραν τόν ᾿Οκτώβριο στήν Κύπρο, γιά νά ἀναγνωρίσει παγκόσμιο πρωτεῖο διακονίας στόν αἱρετικό πάπα, μέ βάση τό κατά παραγγελίαν κείμενο τῆς Ραβέννας, τό ὁποῖο ἤδη ἔχει ἀπορριφθῆ ἀπό τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση καί γιά τό ὁποῖο ἐπισήμως ἡ ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελ λάδος, μέ συνοδική ἀπόφαση, ἐζήτησε ἐξηγήσεις ἀπό τόν ἐπίκεφαλῆς τῆς ὀρθοδόξου ἀντιπροσωπείας μητροπολίτη Περγάμου κ. ᾿Ιωάννη Ζηζιούλα.

5. Πανορθόδοξες ἀποφάσεις ὄχι τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά ὁμάδος οἰκουμενιστῶν
῾Η πανορθόδοξη ἀπόφαση γιά συμμετοχή στήν Οἰκουμενική Κίνηση δέν δικαιολογεῖ ὅσες ἐκκλησίες ἐξακολουθοῦν νά συμμετέχουν οὔτε καθιστᾶ κατακριτέες ὅσες ἀποχωροῦν καί ὅσους κληρικούς καί θεολόγους ἀντιτίθενται στόν Οἰκουμενισμό, γιά πολλούς καί σημαντικούς λόγους. ᾿Εν πρώτοις, γιατί οἱ ἀποφάσεις αὐτές ἐλαμβάνοντο οὐσιαστικῶς ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος καί χωρίς νά ὑπολογίζονται οἱ σοβαρές ἐπιφυλάξεις καί συστάσεις ἀξιοσεβάστων καί ἀκεραίων στήν πίστη καί στό ἦθος ἀρχιερέων, ἱερέων, μοναχῶν καί λαϊκῶν μέ τό νομιμοφανές ἐπιχείρημα τῆς ψήφου τῶν πλειόνων· σέ θέματα πίστεως ὅμως δέν χωροῦν ψηφοφορίες. Τήν ἀλήθεια μποροῦν νά τήν διασώσουν ἐλάχιστες μειοψηφίες, ἀκόμη καί ἕνα πρόσωπο, ὅπως συνέβη πολλάκις στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία. Εἶναι πολύ εὔκολο νά χαλκευθοῦν ἀποφάσεις ἀπό μία ἡγετική ὁμάδα συνειδητῶν Οἰκουμενιστῶν μέ διαφόρους τρόπους, ὅταν μάλιστα αὐτές οἱ ἀποφάσεις δέν λαμβάνονται κατά τό παράδειγμα τῶν παλαιῶν τοπικῶν καί οἰκουμενικῶν συνόδων μέ τήν παρουσία ὅλων τῶν ἐπισκόπων σέ τοπικό ἤ οἰκουμενικό ἐπίπεδο, ἀλλά μέ τήν ἐπιλογή καί ἀποστολή ἀντιπροσώπων, συνήθως τά αὐτά φρονούντων καί εὐμεταχειρίστων. Γιατί ἆ ραγε ἐπί σαράντα ἔτη τώρα σέρνεται αὐτή ἡ κοροϊδία τῶν προσυνοδικῶν διασκέψεων καί δέν συγκαλεῖται ἀμέσως μία γενική πανορθόδοξος σύνοδος ὅλων τῶν ὀρθοδόξων ἐπισκόπων ἤ ἔστω τοπική σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας κάποιας τοπικῆς ᾿Εκκλησίας, γιά νά ἀσχοληθεῖ μέ τό ἐκρηκτικό θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού ἀπειλεῖ καί πάλι, μετά τήν ἄνευ συνοδικῆς ἐπίσης ἀποφάσεως ἡμερολογιακή μεταρρύθμιση, μέ νέο σχίσμα τήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία; Προφανῶς διότι ἐκτιμᾶται ὅτι δέν ἔχουν ἁλωθῆ στήν πλειονότητά τους οἱ ὀρθόδοξοι ἱεράρχες καί προσδοκᾶται μέ τήν ὁσημέραι αὔξουσα οἰκουμενιστική διάβρωση καί ἀλλοτρίωση τό ἐπιθυμητό ἀποτέλεσμα.

6. Δέν ὑπάρχει ὑποχρέωση ὑπακοῆς σέ κακόδοξες συνόδους. Παράδειγμα κακοδοξίας κορυφαίου Οἰκουμενιστοῦ.
᾿Αλλά ἀκόμη καί στήν περίπτωση αὐτή δέν προκύπτει ἀπό τήν ᾿Αποστολική καί Πατερική Παράδοση ὑποχρέωση ὑπακοῆς σέ ἀποφάσεις αἱρετικῶν συνόδων, σέ συνέδρια ἀνόμων ἐξουσιαστῶν. ῎Αν ἴσχυε αὐτό, ἔπρεπε οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι νά συμφωνήσουν καί νά δεχθοῦν τήν καταδίκη τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ἀπό τό παράνομο συνέδριο τῶν ᾿Ιουδαίων, οἱ δέ ῞Αγιοι Πατέρες νά δεχθοῦν τίς ἀποφάσεις τῶν ἀρειανικῶν καί εἰκονομαχικῶν συνόδων κατά τούς 4ο καί 8ο-9ο αἰῶνες.
Θά εἶχε καταληφθῆ ἡ ᾿Εκκλησία ἀπό τούς αἱρετικούς, ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ ᾿Ενιστάμενοι καί ἀγωνιζόμενοι ῞Αγιοι Πατέρες. Θά καταληφθεῖ καί σήμερα ἀπό τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἄν ἀκολουθήσουμε τήν σύσταση τοῦ π. Τσέτση περί ὑπακοῆς στίς δῆθεν πανορθόδοξες ἀποφάσεις γιά συμμετοχή τῶν ᾿Ορθοδόξων στήν Οἰ κουμενική, δηλαδή στήν συγκρητιστική διαχριστιανική καί διαθρησκειακή, Κίνηση. ῾Ο τίτλος Νεοενιστάμενοι πού μᾶς ἀπονέμει δέν ἀποτελεῖ μομφή, ἀλλά ἔπαινο, γιατί δέν προβάλλουμε τίποτε δικό μας, οὔτε ἀκολουθοῦμε τίς καινοφανεῖς διδασκαλίες τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλά βαδίζουμε ἐπί τῆς ὁδοῦ τῶν ἀγωνισθέντων ἐναντίον τῶν αἱρέσεων ῾Αγίων Πατέρων, τούς ὁποίους ὑποτιμοῦν, περιφρονοῦν καί ὑβρίζουν κορυφαῖοι Οἰκουμενισταί ὡς ὄργανα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως. ῾Η βεβαιότητα γιά τήν ἀλήθεια τῶν ὅσων ὑποστηρίζουμε δέν ἀντλεῖται ἀπό τήν ἀκαδημαϊκή πανεπιστημιακή μας ἰδιότητα, ὅπως νομίζει ὁ π. Γεώργιος, ἀλλά ἀπό τήν ἀπαρέγκλιτη κατακολούθηση τῶν ᾿Αποστόλων καί τῶν Πατέρων.
Γιά τό πόσο κακόδοξοι εἶναι οἱ Οἰκουμενισταί καί πόσο ἀργήσαμε πράγματι νά ἀντιδράσουμε καί νά ἀντισταθοῦμε συλλογικά θά ἀναφέρουμε ἕνα μόνο παράδειγμα ἀπό τά πολλά παραδείγματα προδοσίας αί ἀποστασίας τῶν Οἰκουμενιστῶν. Στό προηγούμενο τεῦχος τῆς Θεοδρομίας (᾿Ιανουάριος-Μάρτιος τοῦ 2009) δημοσιεύσαμε κείμενα ἕξη ἁγιορειτικῶν μονῶν (Καρακάλλου, Σίμωνος Πέτρας, ῾Αγίου Παύλου, Ξενοφῶντος, Κωνσταμονίτου καί ῾Οσίου Γρηγορίου) μέ τά ὁποῖα ἠρνοῦντο τό 1972 νά μνημονεύουν στίς ἀκολουθίες τό ὄνομα τοῦ νεοεκλεγέντος πατριάρχου Δημητρίου μετά τόν θάνατο τοῦ πατριάρχου ᾿Αθηναγόρου, τοῦ ὁποίου εἶχαν διακόψει τό μνημόσυνο, λόγῳ τῶν οἰκουμενιστικῶν του ἐκτροπῶν. ῾Ο λόγος τῆς ἀρνήσεώς τους στηριζόταν στό ὅτι ὁ Δημήτριος ὑποσχόταν στόν ἐνθρονιστήριο λόγο του ὅτι θά ἐσυνέχιζε εἰς τά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τήν γραμμή τοῦ προκατόχου του, τήν ὁποία δυστυχῶς καί σήμερα ὄχι μόνο ἀκολουθεῖ, ἀλλά καί ἐπαυξάνει μετά ἐνθουσιασμοῦ καί ἐπαίνων ὁ νῦν πατριάρχης Βαρθολομαῖος, χωρίς ἀνάλογη ἀντίδραση τῶν ῾Αγιορειτῶν, ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων. Στό κείμενό της ἡ ῾Ιερά Μονή ῾Οσίου Γρηγορίου προσέθετε ὡς πρόσθετο λόγο καί τό ὅτι ὁ νέος πατριάρχης δέν ἀντέδρασε, ὅταν ὁ γνωστός ἀρχιεπίσκοπος ᾿Αμερικῆς ᾿Ιάκωβος μέ δηλώσεις του προσέβαλε τό δόγμα τῆς ῾Αγίας Τριάδος, καταγγελλόμενος ἐπωνύμως ἀπό δώδεκα ὁμογενεῖς: "ἐπί ἀποστασίᾳ καί αἱρέσει, ἐπί παραβάσει τῆς ῾Αγίας Γραφῆς καί τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων, ἐπί ἀρνήσει τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἐπί ἑκουσίᾳ ἀρνήσει τοῦ ἀποκαλουμένου Λόγου τοῦ Θεοῦ". Σέ ἄρθρο του πράγματι στούς "Times" τῆς Νέας ῾Υόρκης εἶχε ὑποστηρίξει ὁ ᾿Ιάκωβος, χωρίς ποτέ νά τό ἀρνηθεῖ καί νά τό ἀποκηρύξει, ὅτι τό δόγμα τῆς ῾Αγίας Τριάδος εἶναι ἑλληνική ἰδέα, τήν ὁποία δέν μπορεῖ νά δεχθεῖ ὁ ἄνθρωπος τοῦ σήμερον καί τοῦ αὔριον καί ἑπομένως "δέον ὅπως ἀπεκδυθῇ ἡ Θεολογία τῶν ἑλληνικῶν της ἐνδυμάτων, ἕν μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι τό δόγμα τῆς ῾Αγίας Τριάδος". Δικαιολογημενα οἱ μοναχοί ζητοῦσαν ἀπό τόν πατριάρχη Δημήτριο νά δείξει ὅτι γνωρίζει νά προασπίζεται τήν ᾿Ορθοδοξία "σχολάζων, ἄνευ ἑτέρου, τόν ἀσεβέστατον καί αἱρετικόν ἱεράρ χην, ὁ ὁποῖος ἀσχημονῶν φθάνει εἰς τό σημεῖον νά ἀπαρνῆται αὐτό τοῦτο τό Τριαδικόν τῆς Θεότητος, ἀπαρνούμενος, ἐν ἄλλοις λόγοις, τό Σύμβολον τῆς Πίστεως· ὑπερβαίνει κάθε ὅριον νοχῆς καί εἰσέρχεται εἰς τόν χῶρον τοῦ πικινδύνου. Διότι, δύο τινά θά πρέπῃ νά ποθέση κανείς· ῎Η, ὅτι ὁ καταγγελλόμενος τελεῖ ἐν πλήρει συγχύσει ἤ ὅτι απηρνήθη τήν ᾿Ορθόδοξον πίστιν —ἄν, βεβαίως, ἐπίστευε ποτέ! ῾Ο,τι δήποτε πάντως καί ἄν συμβαίνει ὁ κύριος αὐτός εἶναι πλέον κίνδυνος – θάνατος διά τήν Ορθοδοξίαν καί ἐπιβάλλεται ὅπως πάραυτα ἀπομακρυνθῆ τῶν καθηκόντων του, ἵνα μή ἐξ αὐτοῦ σκανδαλίζεται τό Χριστεπώνυμον ἐκ 2.500.000 ῾Ελλήνων πλήρωμα τῆς ᾿Αμερικῆς"[6].

7. Διάδοχος καί ὁμόφρων τοῦ ᾿Ιακώβου ὁ Μ. Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Τσέτσης
῾Ο μέγας ἀρχιοικουμενιστής ἀρχιεπίσκοπος ᾿Αμερικῆς ᾿Ιάκωβος, γνήσιο καί αὐθεντικό τέκνο τοῦ ᾿Αθηναγόρου, ὄχι μόνο δέν ἀπομακρύνθηκε, ἀλλά ἐξακολούθησε ἐξ ᾿Αμερικῆς νά κατευθύνει ἐν πολλοῖς τήν οἰκουμενιστική γραμμή τοῦ Φαναρίου, ὅπως προκύπτει ἀπό τήν δημοσιευθεῖσα ἐσχάτως ἀλληλογραφία του, τιμώμενος καί ἐπαινούμενος ὡς πρότυπο φωτισμένου καί δυναμικοῦ ἱεράρχου μέχρι σήμερα. Γιά τήν κακοδοξία τοῦ ᾿Ιακώβου, πού ξεπέρασε ἀκόμη καί τούς αἱρετικούς ῎Αρειο καί Μακεδόνιο, πού ἀρνήθηκαν τήν θεότητα ὁ καθένας ἑνός μόνον προσώπου τῆς ῾Αγίας Τριάδος, ἐνῶ ὁ ᾿Ιάκωβος ἀρνεῖται ὅλην τήν ῾Αγία Τριάδα, ἐμίλησε ἤ θά τολμήσει νά μιλήσει ποτέ ὁ διάδοχός του στή θέση τοῦ μονίμου ἀντιπροσώπου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στό Παγκόσμιο Συμβούλιο ᾿Εκκλησιῶν Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Τσέτσης; Σ᾿ αὐτούς λοιπόν τούς κακοδόξους καί βλασφήμους οἰκουμενιστάς μᾶς καλεῖ νά κάνουμε ὑπακοή καί θεωρεῖ ὅτι μᾶς θίγει καί μᾶς προσβάλλει, ὅταν μᾶς ἀποκαλεῖ Νεοενισταμένους; Χαρά μας καί καμάρι μας.
Λυπούμαστε γιά τήν δική του ὑπακοή καί τό δικό του ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί τόν παρακαλοῦμε ἀδελφικά καί ἐν ἀγάπῃ, ὅσο ὑπάρχει καιρός, νά ἀναθεωρήσει τήν στάση του καί νά συμπαραταχθεῖ μετά τῆς ὑγιαινούσης μερίδος τῶν ᾿Ορθοδόξων καί ὄχι μετά τῆς βλασφήμου τῶν κακοδόξων Οἰκουμενιστῶν.
Τό Φανάρι καί οἱ τοῦ Φαναρίου, βαδίζοντες μετά καυχήσεως ἐπί τῆς ὁδοῦ τοῦ ᾿Αθηναγόρου καί τοῦ ᾿Ιακώβου ᾿Αμερικῆς, πρέπει νά διαγράψουν ἀπό τήν ἱστορία τοῦ Πατριαρχείου τόν Οἰκουμενισμό τοῦ 20οῦ αἰῶνος, τοῦ ἀπατεῶνος, καί νά ἐπανασυνδεθοῦν μέ τήν μέχρι καί τοῦ 19ου αἰῶνος σταθερή ὀρθόδοξη πορεία τῆς ᾿Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν μεγάλων ῾Αγίων Πατέρων καί ῾Ομολογητῶν, τῶν μεγάλων ῾Αγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῶν μεγάλων ῾Οσίων καί Θεοφόρων ἀσκητῶν καί ἀσκητριῶν. Τώρα ἐκτός τῆς ὁδοῦ τῶν ῾Αγίων Πα τέρων, ἐκτός τῆς σκέπης καί προστα σίας τοῦ Θεοῦ, κινδυνεύει νά ἐκμηδενίσει καί νά χάσει ἡ Κωνσταντινούπολη τό κῦρος καί τήν αὐθεντία της, ὅπως τό εἶχε προφητεύσει ὁ πρῶτος μετά τήν ἅλωση πατριάρχης καί ἐθνάρχης, Γεννάδιος Σχολάριος[7], ἔστω καί ἄν τήν στηρίζουν κοσμικοί καί ἐκκλησιαστικοί ἄρχοντες καί δυνάστες. Εὐχόμαστε ἡ "῾Ομολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ" νά λειτουργήσει ὡς ἕνα μικρό ξυπνητήρι γιά τήν ἡγεσία τῆς Μεγάλης ὄντως ᾿Εκκλησίας τῆς Κωνσταντινου πόλεως.

8. Μεταξύ δύο πυρῶν. ᾿Απορρίπτουν τήν "῾Ομολογία Πίστεως" καί οἱ θεωροῦντες ἑαυτούς αὐστηροτέρους τῶν συνταξάντων καί ὑπογραψάντων.
῾Η λύπη μας ἀπευθύνεται καί πρός ὅσους δέν ὑπέγραψαν τήν "῾Ομολογία Πίστεως", γιατί τήν θεώρησαν χλιαρή καί ἄτολμη, ὡς ἀκίνδυνο χαρτοπόλεμο πού δέν ἐνοχλεῖ τούς Οἰκουμενιστάς. ᾿Αντιλαμβάνονται τώρα ἀπό τίς ἀντιδράσεις ὅτι ἔχουν κάνει λάθος, ὅτι οἱ μέν ᾿Ορθόδοξοι ηὐφράνθησαν οἱ δέ κακόδοξοι ἐπικράνθησαν. Οὐσιαστικά μᾶς κατηγοροῦν, γιατί δέν ἀποτειχισθήκαμε, γιατί δέν διακόψαμε τό μνημόσυνο τῶν ἐπισκόπων. Δέν ἐπρόσεξαν ὅμως ὅτι τήν "῾Ομολογία" ὑπογράφουν καί ἀρκετοί ἐπίσκοποι, ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων μπορεῖ νά αὐξηθεῖ, καί ἑπομένως ὑπάρχουν καί ἐπίσκοποι πού ὀρθοτομοῦν τόν λόγο τῆς ἀληθείας. Πῶς νά διακοπεῖ τό μνημόσυνο τοῦ Πειραιῶς, τοῦ Αἰτωλοακαρνανίας, τοῦ Κυθήρων, τοῦ Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, τοῦ ᾿Αντινόης, τοῦ Ράσκας καί Πριζρένης, καί ἄλλων, τῶν ὁποίων ἀναμένουμε θετική ἀνταπόκριση, ὅταν λάβουν καί μελετήσουν τό κείμενο τῆς ῾Ομολογίας. Πῶς νά διακοπεῖ τό μνημόσυνο τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου ῾Ιεροθέου, ὁ ὁποῖος συμφωνεῖ ἀπολύτως μέ τό περιεχόμενο, ἀλλά δέν ὑπογράφει γιά ἄλλους λόγους, κατά τήν γνώμη του ὀρθούς, κατ᾿ ἄλλους ἐσφαλμένους;
Οὕτως ἤ ἄλλως ἡ "῾Ομολογία" εἶναι ὁμολογία, εἶναι ἔργο καί πράξη θεάρεστη, δέν εἶναι ἁπλᾶ λόγια καί χαρτοπόλεμος. Εἶναι πράξη παρρησίας καί θάρρους μέ πολύ προσωπικό κόστος, μέ κατασυκοφάντηση ὅσων πρωτοστατοῦν καί μέ ἀπειλές ἐναντίον τους. ῎Ηδη στό ῞Αγιο ῎Ορος σέ πανήγυρη μεγάλης ῾Αγιορειτικῆς Μονῆς διεδόθη ἡ ἀνυπόστατη, κακόβουλη καί ἐξοργιστική φήμη, πώς δῆθεν ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης - ἄκουσον, ἄκουσον!- δέν δέχεται ὡς συγγραφέα τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῆς ᾿Αποκαλύψεως τόν ἀπόστολο καί εὐαγγελιστή ᾿Ιωάννη, τόν ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Κυρίου. Αὐτό ἐκ δεξιῶν. ᾿Εξ ἀριστερῶν δέ πανεπιστημιακός δάσκαλος, γνωστός οἰκουμενιστής, ὁ καθηγητής Πέτρος Βασιλειάδης, ἀπειλεῖ μέ καθαίρεση ὅσους κληρικούς ὑπέγραψαν τήν "῾Ομολογία Πίστεως". Τό θράσος τῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι ἀπροσμέτρητο. Κλέπτουν τά τῆς πίστεως καί ἐκφοβίζουν τούς κατοικοῦντας ἐν τῇ πίστει· "Φωνάζει ὁ κλέφτης, γιά νά φύγει ὁ νοικοκύρης", ὅπως λέγει ὁ λαός.
῎Αν ἐμᾶς μᾶς θεωροῦν δειλούς καί ἄτολμους οἱ αὐστηρότεροι, ἄς προχωρήσουν αὐτοί στήν ἀποτείχιση καί στήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου καί ἄς συντάξουν σχετικό κείμενο, γιά νά διαπιστώσουν πόση ἀπήχηση θά ἔχει τό τόλμημά τους σέ ἕνα λαό ἀδίδακτο καί ἀκατήχητο εἰς τά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
῎Επρεπε νά συμπαραταχθοῦν μαζύ μας σ᾿ αὐτήν τήν, ἔστω κατ᾿ αὐτούς, μικρή ἀγωνιστική προσπάθεια· ὅποιος εἶναι δρομεύς μεγάλων ἀποστάσεων μπορεῖ νά λάβει μέρος καί σέ ἀγῶνες μικρότερους. Θά ἔλθει καί ἡ ὥρα τῶν μεγάλων ἀγώνων. ῞Ολα τά ἄλλα εἶναι ἐκ τοῦ Πονηροῦ. Τούς περιμένουμε καί τώρα στόν κοινό ἀγώνα γιά τήν κατίσχυση τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως, σέ ἕνα ἀγώνα πού ἤδη "λίαν ηὔφρανε τούς ᾿Ορθοδόξους καί κατῄσχυνε τούς κακοδόξους".
† πρ. Θ.Ζ.

_____________________________
1. Ρωμ. 1, 25.
2. Αὐτόθι, 1, 22 καί 28.
3. ῾Αγίου Συμεὼν Θεσσαλονίκης, ᾿Επιστολή Δογματική 16, ἐν D. Balfour, Συμεών ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1416/17- 1429) ῎Εργα Θεολογικά, ᾿Ανάλεκτα Βλατάδων 34, Θεσσαλονίκη 1981, σελ. 218: "Καί ἔτι τό τήν πορνείαν παρ᾿ αὐτοῖς μή ὅλως κόλασιν ἔχειν, οὐδ᾿ ἐν τοῖς ἱερωμένοις αὐτῶν, ἀλλ᾿ ἀνέδην παλλακάς καί πορνικούς ἔχειν παῖδας καί καθ᾿ ἑκάστην ἱερουργεῖν". Αὐτόθι 15, σελ. 216: "Καί βίον ζῶσιν οὐκ εὐαγγελικόν· τρυφή γάρ πᾶσα καί πορνεία παρ᾿ αὐτοῖς οὐ μεμπτέα οὐδέ τι τῶν ἀπηγορευμένων Χριστιανοῖς". ῾Η παρατηρούμενη ἐσχάτως ἠθική ἔκπτωση καί ᾿Ορθοδόξων κληρικῶν εἶναι ἀπόρροια τῆς ἐλευθεροφροσύνης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς ἐκκοσμίκευσης.
4. Περιλαμβάνεται στό 19ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως.
5. Ρωμ. 1, 26-27.
6. "Θεοδρομία" 11 (2009) 79-80.
7. Γενναδίου Σχολαρίου, ῞Απαντα ΙΙΙ, 169: ᾿Εάν γιά ὁποιαδήποτε καιρική καί ἱστορική σκοπιμότητα ἐγκαταλείψει τήν συνέχιση τῆς ᾿Ορθοδοξίας «οὔτε ἔσται ἡ ᾿Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως ἐν λόγῳ τοῖς ᾿Ορθοδόξοις», δηλαδή θά ξεχασθῇ, θά χαθῇ, θά παύσουν νά μιλοῦν γι᾿ αὐτήν οἱ ᾿Ορθόδοξοι ἤ ὁ λόγος της δέν θά ἔχει πέραση, ἰσχύ μεταξύ τῶν ᾿Ορθοδόξων. Βλ. σχετικά Θεοδωρου Ζηση, Γεννάδιος Β´ Σχολάριος. Βίος - Συγγράμματα - Διδασκαλία, ᾿Ανάλεκτα Βλατάδων 30, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 497.